Morgunblaðið - 20.10.2003, Blaðsíða 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. OKTÓBER 2003 25
RAÐAUGLÝSINGAR
ATVINNUHÚSNÆÐI
Laugavegur
Verslunar-, þjónustuhúsnæði til leigu
Höfum til leigu 507 fm verslunar-, þjónustu-
og lagerhúsnæði á götuhæð og í kjallara í reisu-
legu steinhúsi við Laugaveg. Húsnæðið getur
leigst út í 2—3 einingum og er laust til afhend-
ingar nú þegar.
Góð staðsetning í hjarta borgarinnar.
Allar nánari upplýsingar veitir:
Fasteignamarkaðurinn ehf.,
Óðinsgötu 4, sími 570 4500.
SMÁAUGLÝSINGAR
FÉLAGSLÍF
I.O.O.F. 19
18410208
O*

GIMLI 6003102019 I

HEKLA 6003102019 IV/V
HEKLA 6003201019 IV/V

MÍMIR 6003102019 III
✝ Sesselja Jóns-dóttir fæddist í
Keflavík 15. mars
1918. Hún lést í
Hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð laugar-
daginn 11. október
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Jón Eyjólfsson frá
Garðshorni í Kefla-
vík, útgerðarmaður í
Keflavík, f. 16.4.
1894, d. 1.2. 1969, og
Guðfinna Sesselja
Benediktsdóttir frá
Breiðabóli á Sval-
barðsströnd, f. 14.5. 1897, d. 28.7.
1982.
Sesselja ólst upp í Keflavík
ásamt systkinum sínum, þau eru:
Benedikt, fyrrverandi forstjóri í
Keflavík, f. 17.4. 1919, Guðrún
húsmóðir í Keflavík, f. 12.7. 1924,
Anna húsmóðir í Keflavík, f. 1.2.
1927, Elínrós húsmóðir í Keflavík,
f. 23.3. 1928, Eyjólfur Þór kennari
í Kaupmannahöfn, f. 15.5. 1933,
Hólmfríður húsmóðir og skólaliði í
Keflavík, f. 25.7. 1937, og Kristján
Anton, fyrrverandi aðstoðarskóla-
stjóri í Keflavík, f. 6.7. 1939.
og eitt barnabarn; 5) Þorvaldur
Rúnar húsasmiður í Kópavogi, f.
2.5. 1951, kvænur Ragnhildi Önnu
Karlsdóttur kaupkonu, þau eiga
þrjú börn og eitt barnabarn; og 6)
Óskírð dóttir, f. 28.12 1959, d.
sama dag.
Sesselja bjó í Keflavík til ársins
1957, er fjölskyldan flutti í Kópa-
vog. Bjó lengst í Birkihvammi 17
og síðar, eftir að hún varð ekkja, í
Hamraborg 16. Árið 1996 varð
hún vegna heilsubrests að flytja og
dvaldi síðan í Hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð.
Sem ung stúlka var Sesselja við
afgreiðslustörf í Alþýðubrauð-
gerðinni í Keflavík og einnig við
fiskvinnslustörf. Þá lærði hún ung
kjólasaum hjá Dýrleifi Ármann.
Hún var forstöðukona í mjólkur-
búð Mjólkursamsölunnar að Hlíð-
arvegi 27 íKópavogi, matráðskona
í Víghólaskóla í Kópavogi og um-
sjónarmaður safnaðarheimilis
Digranessóknar við Bjarnhólastíg.
Sesselja var einn af stofnendum
Kvenfélags Keflavíkur. Hún starf-
aði einnig með Kvenfélagi Kópa-
vogs og með ITC-deildinni Kvisti.
Þá tók hún virkan þátt í fé-
lagsstarfi eldri borgara í Kópavogi
og söng með kór þeirra, Söngvin-
um. Einnig starfaði hún í kirkju-
félagi Digranessóknar.
Útför Sesselju verður gerð frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Sesselja giftist
26.10. 1940 Jónasi
Þorvaldssyni skip-
stjóra og trésmið, f. á
Seyðisfirði 24.3. 1911,
d. 14.10. 1976. For-
eldrar hans voru hjón-
in Þorvaldur Jónas-
son, f. 19.12. 1867, d.
20.1. 1954, og Guðrún
Jónasdóttir, f. 1.1.
1884, d. 10.2. 1945.
Börn Sesselju og Jón-
asar eru: 1) Hörður
húsasmiður og bif-
reiðasmiður í Kópa-
vogi, f. 23.3. 1942,
kvæntur Sigrúnu Eliseusdóttur
móttökuritara, þau eiga tvo syni
og fimm barnabörn; 2) Guðfinna
Sesselja Solvåg bóndi í Noregi, f.
24.10. 1943, gift Halvdan Solvåg
skipstjóra, þau eiga fimm dætur
og þrettán barnabörn; 3) Guð-
mundur Þorvar kaupmaður í
Reykjavík, f. 8.5. 1946, kvæntur
Sigrúnu Sigvaldadóttur ritara,
þau eiga þau tvö börn og eitt
barnabarn; 4) Jón Hersteinn húsa-
smiður í Kópavogi, f. 25.5. 1949,
kvæntur Önnu Kristjánsdóttur
meinatækni, þau eiga þrjár dætur
Elsku mamma og tengdamamma,
við viljum kveðja þig með þessum
ljóðlínum.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Hvíl í friði.
Hörður og Sigrún.
Elsku amma.
Okkur systkinin langar að minn-
ast þín í nokkrum orðum og þakka
þér fyrir allar gleðilegar samveru-
stundir sem við höfum átt saman.
Það var oft mikið fjör þegar við vor-
um heima hjá þér í Hamraborginni
að skera út laufabrauð. Það kom
okkur alltaf í jólaskap. Við minn-
umst líka jólaboðanna þar sem við
hittumst öll og borðuðum góðan mat
og eins mikið laufabrauð og við gát-
um í okkur látið.
Þú varst dugleg að búa til mat og
gerðir fiskibollur handa öllum
bræðrunum sem þú keyrðir út svo
að allir fengju að njóta góðgætisins.
Ef einhver í fjölskyldunni átti af-
mæli varst þú ekki lengi að baka
pönnukökur og hjálpa til að gera
veglega veislu. Þú tókst alltaf á móti
okkur með opnum örmun og bauðst
alltaf upp á eitthvað gott með
kaffinu.
Elsku amma við eigum eftir að
sakna þín og við þökkum fyrir og
minnumst allra gleðistundanna sem
við höfum átt með þér.
Hvíl þú í friði og blessun fylgi þér.
Elvar Steinn,
Jónas Karl og
Unnur María.
Þú sofnað hefur síðsta blund
í sælli von um endurfund,
nú englar Drottins undurhljótt
þér yfir vaki – sofðu rótt.
(Aðalbjörg Magnúsdóttir.)
Við kveðjum Settu ömmu með
söknuði og þökkum henni fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum með
henni. Guð blessi minningu hennar.
Sigrún, Aðalbjörg
og Hörður Már.
Elsku amma Setta.
Það var alltaf svo gott að koma til
þín, hvort sem það var bara til að
spjalla eða leita ráða. Þú gafst okkur
svo góð ráð um lífið og tilveruna. Þú
sást alltaf björtu hliðarnar á öllu og
það var ætíð stutt í grín og glens hjá
þér.
Það eru forréttindi að hafa átt
svona góða ömmu eins og þig. Við
eigum eftir að sakna þín svo mikið.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Það hefur verið vel tekið á móti
þér hjá Guði. Afi Jónas hefur beðið
þín opnum örmum, nú eruð þið loks
saman á ný.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Guð geymi þig, elsku amma.
Sesselja, Helga og
Anna Guðrún Jónsdætur.
Við systkinin viljum heiðra minn-
ingu Sesselju Jónsdóttur móður-
systur okkar með því að rifja upp
nokkrar valdar minningar sem við
eigum eftir ánægjulegar samveru-
stundir með henni á liðnum árum.
Sesselja var á okkar heimili jafnan
nefnd Setta frænka. Í stórfjölskyld-
unni var hún eins konar ættarhöfð-
ingi, stöðuna fékk hún í arf við and-
lát Guðfinnu móður sinnar árið 1982.
Það er hjá okkur eins og í svo mörg-
um íslenskum fjölskyldum að staða
höfuðs ættarinnar erfist gjarnan í
kvenlegg.
Setta var ofurkona í nútímalegum
skilningi, hún átti elskulegan mann,
ól upp yndisleg börn, vann við sauma
og ýmislegt annað. Heimili hennar
var alltaf óaðfinnanlegt og hlýlegt,
prýtt heimagerðum munum og ávallt
boðið upp á heimabakað góðgæti.
Frænka var ákaflega félagslynd og
það fór ekki fram hjá neinum þegar
Setta mætti á mannamót; hún talaði
hátt, hló dátt og allt ólgaði af orku í
kringum hana. Brosið hennar var
einkennandi fyrir viðmótið, það lýsti
upp andlitið og varpaði bjarma á
góðleg augun og há kinnbeinin.
Setta gat verið nærgætin og blíð
en líka fljótfær og stjórnsöm. Fljót-
færni Settu var þó í okkar huga nær
einskorðuð við akstursmátann, hún
fékk bílpróf í síðari hálfleik lífsins og
reyndust alls kyns hindranir, girð-
ingar og stöplar þvælast fyrir þar
sem hún fór. Ekki lét hún það á sig
fá heldur keyrði eins og herforingi
bæði innan bæjar og utan. Við mun-
um vel eftir henni keyrandi á litla
bílnum sínum, þegar hún kom úr
Kópavogi í heimsókn til ömmu í
Keflavík. Oft var Bogga ömmusystir
með í för og þá var auðvelt að geta
sér til um fyrirhugaða dagskrá:
Leikrit, söngvar og spábollar fullir
af verðandi mökum, börnum, ferða-
lögum og endalausri hamingju.
Við þökkum fyrir góðar stundir
með skemmtilegri frænku og vottum
um leið börnum hennar og fjölskyld-
um samúð okkar. Góðar minningar
um Settu munu fylgja okkur.
Guðfinna, Guðrún, Guðbjörg,
Guðmundur og Bjarnfríður.
Hún var falleg, góð og yndisleg
manneskja.
Móðir mín, Jónína Ch. Guðmunds-
dóttir, sagði oft: „Þegar ég heyri
góðrar og vandaðrar manneskju get-
ið hugsa ég alltaf til Settu minnar
hans Jónasar.“ Það þarf ekki fleiri
orð til að lýsa Sesselju Jónsdóttur.
Guð blessi minningu hennar og
veri með börnum hennar og fjöl-
skyldum þeirra og styrki þau í sorg-
inni.
Vertu kært kvödd, elsku Setta
mín, og hafðu þökk fyrir allt sem þú
varst okkar fólki.
Þín „tengdafrænka“
Elsa.
SESSELJA
JÓNSDÓTTIR
Erla, góða Erla,
ég á að vagga þér.
Svíf þú inn í svefninn
við söng frá vörum mér.
Þetta erindi hefur verið ofarlega í
hugum okkar systranna undanfarna
daga, nú þegar Erla frænka hefur
sofnað svefninum langa.
Frá okkar fyrstu æviárum er Erla
svo stór þáttur í lífi okkar. Ekki að-
eins voru þær systur móðir okkar og
hún nátengdar, heldur mynduðust
mjög sterk tengsl meðal okkar barna
þeirra. Ástæður þessa voru þær að
við börnin vorum á svipuðum aldri,
mikið samband var á milli systranna
og svo dvöldum við oft í sveitinni hjá
afa og ömmu á sama tíma. Erla og
Kristján eignuðust fimm mannvæn-
lega syni. Minnumst við þess að Erla
saumaði á okkur kjóla, sem hana hef-
ur e.t.v. dreymt um að klæða dætur í,
því hvaða foreldrar kannast ekki við
að vilja eiga bæði kynin. Í það
minnsta nutum við hennar góða
handbragðs og atlætis í hvívetna. Þar
sem við systur vorum dreifbýlistútt-
ur fengum við oft notið gestrisni og
hlýrra móttaka þeirra hjóna og átt-
um góðar stundir með frændum okk-
ar. Í minningunni er sú tilfinning að
litið hafi verið á okkur sem eitthvað
aðeins meira en frænkur, jafnvel eitt-
hvað ekki óskylt við systur. Þótt við
höfum notið elsku frænku okkar oft á
tíðum, þá hafði hún ákveðnar skoð-
anir og reglur, sem við fórum ekki
varhluta af. Er þá skemmst að minn-
ast þegar komið var í kaupstaðinn og
gist hjá frænku og frænda, að áður
en gengið var til náða skyldi kropp-
urinn þveginn og því næst hófst bar-
áttan um nærhaldið. Var það ófrá-
víkjanleg regla í Erlu húsum að
nærhaldið skyldi óbrúkað vera á
nóttunni. Regla þessi var ekki í há-
vegum höfð á okkar heimili í þá daga,
en hefur verið haldið á lofti í fjöl-
skyldunum ætíð síðan, enda fylgir
henni bæði hreinlæti og frelsi.
Vert er að geta þess að ekki aðeins
var mikill samgangur milli okkar
tveggja fjölskyldna heldur allrar
stórfjölskyldunnar, sem er allstór
hópur. Oftar en ekki nutum við börn-
in þess að dvelja saman, ýmist í höf-
uðborginni eða í Grindavík, og var þá
frjálsræðið oft meira í litla sjávar-
þorpinu. Á hitt ber þó að líta að þótt
oft hafi verið þröngt búið hjá Erlu og
ERLENDA S.
ERLENDSDÓTTIR
✝ Erlenda StefaníaErlendsdóttir
fæddist á Hamri í
Hegranesi í Skaga-
firði 15. desember
1923. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 4. októ-
ber síðastliðinn og
fór útför hennar
fram í kyrrþey.
Kristjáni, þá var ávallt
nóg pláss fyrir alla,
jafnvel þó að sofa þyrfti
á milli stóru tánna á
þeim hjónum, við
dásamlegan samsöng
þeirra, sem þau iðkuðu
næturlangt. Á þessum
tíma var oft hent gam-
an að þessu, en í dag er
trúlegt að hlegið sé að
okkur sjálfum af sama
tilefni. Þess má einnig
geta að þegar ættingjar
af Norðurlandi þurftu
að reka erindi í Reykja-
vík var oftar en ekki
gist hjá þeim hjónum, sama hvernig á
stóð. Við viljum þakka Erlu frænku
okkar áralanga samfylgd, elsku,
hlýju og þann áhuga sem hún jafnan
sýndi okkur og okkar fjölskyldum.
Biðjum við algóðan Guð að geyma
hana þar sem lífið er þrautalaust og
sjáum við hana fyrir okkur í nýjum
heimkynnum, breiðandi út faðminn
fyrir öllu og öllum. Kristjáni, sonun-
um og fjölskyldum þeirra sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Hvíl í friði elsku frænka.
Kristín og Helga.
Elsku Erla frænka.
Nú líður þér vel eftir stutt en erfið
veikindi, það er nú ekki langt síðan að
við hittum ykkur Kristján í Borgar-
nesi, þið að koma úr brúðkaupi en við
á leið í bæinn úr ferðalagi, það var
frábært að hitta ykkur þar. Það var
alltaf svo gott að koma til ykkar
Kristjáns í „smá kaffi“ eins og þú
orðaðir það alltaf en í rauninni var
eins og maður væri að koma í stór
veislu. Þú, ásamt Finni Leó syni okk-
ar, sú eina sem sagði að Dóróthea
Hulda yrði stelpa. Við komum til
ykkar og þú leist einu sinni á kúluna
og sagðir; „Hvaða vitleysa er þetta í
fólki, auðvitað er þetta stelpa“ og þú
sagðist ætla að heita á okkur og
prjóna sokka á handa henni þegar
hún kæmi í heiminn og svo kom nátt-
úrlega stelpa, og þau bæði fengu ull-
arsokka.
Elsku Erla, nú lítur maður til baka
með söknuði en við vitum að þér líður
vel núna og við kveðjum þig með
þessum fallegum orðum:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Vald. Briem.)
Elsku Kristján, synir og aðrir að-
standendur, við vottum okkar dýpstu
samúð.
Kveðja
Haukur Ægir, Thelma Dögg,
Finnur Leó og Dóróthea Hulda.
stjóri, sem kom engum á óvart, enda
nóg fyrir hann að hlusta á tikkið í vél-
inni og fiskimiðin þekkti hann eins vel
og tíu voru á honum fingurnir. Glamp-
inn í augum hans og glettnin, sem ég
þekkti svo vel var merki þess að hann
var mjög ánægður með sig og leið vel.
Ég kveð frænda minn og vin, með
þakklæti fyrir að hafa fengið að njóta
vináttu hans og kærleika í gegnum
tíðina. Þau verða ekki fleiri samtölin
eða aðallega símtölin milli okkar, en
ég á eftir að tala við þig „frændi“, og
ég veit líka að þú átt eftir að hlusta!
Nú finn ég angan löngu bleikra blóma,
borgina hrundu sé við himin ljóma,
og heyri aftur fagra, forna hljóma,
finn um mig yl úr brjósti þínu streyma.
Ég man þig enn og mun þér aldrei gleyma.
Minning þín opnar gamla töfraheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni og jörðu.
Brosin þín mig að betri manni gjörðu.
Brjóst þitt mér ennþá hvíld og gleði veldur.
Þú varst mitt blóm, mín borg, mín harpa og
eldur.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Far þú í friði frændi, friður Guðs
þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Halldór M. Rafnsson.