Morgunblaðið - 20.10.2003, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. OKTÓBER 2003 31
HUGSAÐU STÓRT
EINI THX LÚXUSSALUR LANDSINS
Miðasala opnar kl. 15.30
Sýnd kl. 4 o
með ísl. taSýnd kl. 4, 6, 8 og 10.
Sýnd kl. 5.30, 8 og 10.30. B.i. 12.
Sýnd kl. 5.30, 8 og 10.30. B.i. 16.
kl. 6, 8.30 og 11. B.i. 16.
Sýn
Besta sérsveit sem sett hefur verið saman er
að lenda í sínu erfiðasta máli.
Mögnuð spennumynd!
Frá framleiðanda
Fast & the Furious og xXx
YFIR
15 000
GESTIR
4 myndin frá
Quentin
Tarantino
BLÓÐBAÐIÐ
ER BYRJAÐ
3D
gleraugu
fylgja hverjum
miða
l
l j j
i
Sýnd k
BRJÁLUÐ BÍÓUPPLIFUN!

HP Kvikmyndir.com
Topp
myndin
í USA
TOPP
MYNDINÁ ÍSLANDI!
Miðav
er
kr. 50
0
www.laugarasbio.is
Ný vídd í
skemmtun
fyrir alla
fjölskylduna.
Settu upp
3víddar
gleraugun og
taktu þátt í
ævintýrinu!
3D
gleraugu
fylgja hverjum
miða
l
l j j
i
Sýnd kl. 6.
Bara sýnd um helgarSýnd kl. 5.30, 8 og 10.30 B.i. 16 ára.
Beint á
toppin
n
í USA
4 myndin frá
Quentin Tarantino
BLÓÐBAÐIÐ
ER BYRJAÐ
Sýnd kl. 8 og 10.30.
Sýnd kl. 6. Með ísl tali
Sýnd kl. 8 og 10.30.
BRJÁLUÐ BÍÓUPPLIFUN!
SV MBL
Miðav
erð
kr. 50
0

HP Kvikmyndir.com
ÞAÐ er ekki að undra að leikstjór-
inn Quentin Tarantino hafi þurft tíma
til að safna kröftum fyrir fjórðu kvik-
mynd sína, Kill Bill eða Drepa Billa,
sem er sú fyrsta sem leikstjórinn
sendir frá sér í sex ár. Eftir að hafa
hleypt nýju blóði í bandaríska kvik-
myndagerð með fyrstu tveimur kvik-
myndum sínum, Reservoir Dogs
(1992) og Pulp Fiction (1994), með því
að vinna á meðvitaðan en skapandi
hátt með frásagnir og stílbrigði af-
þreyingarmenningarinnar varð leik-
stjórinn að „meistara Tarantino“,
bæði í augum kvikmyndaunnenda og
ungra kvikmyndagerðarmanna. Það
var líkt og nýr hugmyndabrunnur
opnaðist með framlagi Tarantinos og í
þann brunn hafa allra þjóða kvikindi
sótt svo miskunnarlaust síðustu árin,
og með svo misjöfnum árangri, að
mönnum lá við að bölva leikstjóranum
fyrir að hafa yfirleitt sagt starfi sínu
lausu sem afgreiðslumaður á mynd-
bandaleigu og farið að búa til kvik-
myndir. Þriðja mynd Tarantinos,
Jackie Brown (1997), sem var nokk-
urs konar tilraun um bandarísku
blökkuhasarhefðina, var því dæmd til
að standast engan veginn væntingar
sem gerðar voru til hinnar lifandi goð-
sagnar.
En fyrir Drepa Billa hefur Tarant-
ino greinlega tekið sér tíma í að vinna
úr hugmyndum sínum og safna list-
rænum kröftum, því með þessum
fyrri hluta hefndarsögunnar um
Brúðina vopnfimu sýnir leikstjórinn
og sannar að það er bara einn Quentin
Tarantino.
Kvikmyndin, sem ákveðið var að
lokum í samráði við framleiðendur að
skipta í tvennt og við sjáum nú fyrri
hlutann að, er magnaður óður til
hinna lægri (og æðri) stiga kvik-
myndagerðarlistarinnar, s.s. kung fu
bardagamynda, japanskra samúræja-
mynda og blökkuhasarmynda átt-
unda áratugarins, þar sem fornar
sæmdarhefðir og bardagalistir verða
fullkomnu afþreyingargildi og ofbeld-
isgleði að bráð. Þar vinnur Tarantino
með slitrur úr ólíkum áttum og býr til
kraftmikla hefndarsögu, sem sækir
næringu, stílbrigði og ímyndir í fyrr-
nefndar afþreyingarfrásagnir, en er
þegar á heildina er litið meistaralega
smíðuð og allt að því ljóðræn stúdía á
sjónrænum og frásagnarlegum
möguleikum kvikmyndarinnar. Þann-
ig sækir kvikmyndin Drepa Billa orku
og byggingareiningar til afþreying-
arkvikmynda fortíðarinnar, þeirra
sem Tarantino mótaðist af sem barn
og unglingur, en tungumálið sem
hann býr sér til er lipurt og fært um
að tjá eitthvað meira og merkilegra.
Hvernig leikstjóranum tekst að búa
til heildstæða sögu úr þessum slitr-
um, sem engan veginn eru hér upp-
talin, er auðvitað til marks um það
auga sem hann hefur fyrir listrænni
kvikmyndasköpun.
Drepa Billa lýsir vegferð ónafn-
greindrar aðalsöguhetjunnar (Uma
Thurman), sem gengur undir viður-
nefninu Brúðurin, til miskunnarlausr-
ar hefndar á öllu því hyski sem hefur
beitt hana ranglæti. Brúðurin hefur
legið í dái frá því að ráðist var inn í
brúðkaup hennar og allir þar inni
drepnir og hún sjálf skotin. Hún
vaknar upp við þann vonda draum að
hafa misst barnið sem hún bar undir
belti og heldur af stað til að hefna
harma sinna. Það er hin sérþjálfaða
leigumorðingjaklíka DiVAS sem stóð
fyrir verknaðinum, enda tilheyrði
Brúðurin sjálf þeim flokki. Foringi
klíkunnar er hinn dularfulli Billi, fyrr-
um elskhugi Brúðarinnar og faðir
barnsins sem hún gekk með, og end-
anlegt markmið söguhetjunnar er því
skýrt: að drepa Billa, en fyrst að
drepa hina hættulegu meðlimi klík-
unnar.
Helstu persónur sem við sögu
koma reynast hreinir bardagasnill-
ingar og þjálfaðir morðingjar og býð-
ur þetta sögusvið því upp á kraftmikil
bardagaatriði, þar sem sterkir takast
á og ekki er rúm fyrir minnstu veik-
leikamerki. Sú bardagaheimspeki
sem sótt er í samúræjahefðina og
sæmdarhugsunin sem þar liggur að
baki gefur persónunum þá tign og
virðingu sem nauðsynleg er til að
vinna áhorfendur á þeirra band. Þessi
bardagaatriði eru síðan útfærð af
gríðarlegri nákvæmni, m.a. undir
handleiðslu reyndra bardagameist-
ara, og fá því á sig listrænan blæ. Á
ofbeldinu tekur Tarantino síðan með
ýkjustíl, sem skapar ákveðna fjar-
lægð á það.
Jafnframt því að vinna með ótal
þræði í handriti, stíl og tónlist, notar
Tarantino agað form til að skapa sögu
sinni heild. Þessum fyrri hluta tví-
leiksins er þannig skipt í afmarkaða
kafla, sem kynntir eru með nafni og
hafa hver um sig ákveðið aðalþema
hvað stíl og frásagnaruppsprettu
varðar. Einn kaflanna er t.d. útfærð-
ur að öllu leyti í japönsku anime-
teiknimyndaformi, annar ber innri
spennu og dramatík samúræjamynd-
ar og lokaatriðið er líkt og sótt úr ljóð-
rænu ævintýri. Þá sýnir leikstjórinn
gamalkunna takta með því að hræra í
tímalegri samfellu frásagnarinnar og
er þessi formskynjun Tarantinos að-
alsmerki hans hér sem fyrr. Tónlist-
ina notar Tarantino (eins og áður) á
afar markvissan hátt í kvikmyndafrá-
sögn sinni, þar er að finna áþekkan
sambræðing og hvað kvikmyndahefð-
ir varðar, og er þar blandað saman
eldri tónlist og frumsömdum bræð-
ingi tónlistarmannsins The RZA. Í
raun mætti telja tónlistina til einna af
aðalpersónum myndarinnar, svo mik-
ilvæg er hún í að miðla tilfinninga-
legum umbrotum persónanna, að
skapa rétta stemmningu og stundum
hreinilega að minna áhorfendur á að
Drepum Billa er að öðrum þræði
kvikmynd um kvikmyndagerðar-
listina.
Ekki má heldur gleyma að Tarant-
ino tekur þær karllegu frásagnar-
hefðir sem kung fu og samúræja-
myndir óneitanlega eru og setur
kvenhetjur í þær miðjar en þar liggur
einn af skapandi þáttum sögusmíðar-
innar. Aðalsöghetjan, og þeir hættu-
legu meðlimir klíkunnar sem hún
tekst á við, eru án efa einhverjar þær
öflugustu og heiftúðugustu kven-
hetjur sem sést hafa á kvikmynda-
tjaldinu í manna minnum. Leikkon-
urnar Uma Thurman, Lucy Liu og
Daryl Hannah eru fágaðir miðpunkt-
ar þessa sjónarspils.
Ekki verður því annað sagt en að
Tarantino renni stoðum undir orð-
spor sitt sem leikstjóri sem er alveg
sér á báti. Í Drepa Billa tekst honum
að halda áfram með þær pælingar
sem hann byrjaði með í Reservoir
Dogs og Pulp Fiction, en sneiða hjá
þeim pyttum sem útvötnun annarra á
hugmyndum hans hefðu getað orðið
honum. Þar tekur hann þá stefnu að
hreinlega keyra allt í botn, og fara
langt framúr eftirhermunum, en
ánægja skapast ekki síst við að fylgj-
ast með sköpunargleði leikstjórans
sem nýtur þess að þenja og nýta
möguleika miðilsins til hins ýtrasta.
Hálfs árs bið tekur nú við áður en
verkið verður metið sem heild, en af
fyrri hlutanum að dæma geta aðdá-
endur Tarantinos varpað öndinni létt-
ar, meistarinn hefur engu gleymt.
Hefndin er sæt
KVIKMYNDIR
Smárabíó, Laugarásbíó, Regn-
boginn, Borgarbíó Akureyri
Leikstjórn og handrit: Quentin Tarantino.
Kvikmyndataka: Robert Richardson.
Klipping: Sally Menke. Frumsamin tón-
list: RZA. Aðalhlutverk: Uma Thurman,
Lucy Liu, Daryl Hannah, Sonny Chiba,
Vivica A. Fox, Julie Dreyfus, Chiaki Kuri-
yamo og David Carradine. Lengd: 111
mín. Bandaríkin/Japan. Miramax, 2003.
KILL BILL – VOL. I / DREPA BILLA – I.
HLUTI Kjarnakvendi takast á í snilldarverki Tarantinos.
Heiða Jóhannsdóttir
BÍÓGESTIR þurfa ekki að óttast ofbeldi og
blóðsúthellingar í nýju myndinni þeirra Coen-
bræðra, nafnið vísar til hugtaks í lögfræði og í
þessu samhengi til algengrar ástæðu fyrir
hjómaskilmaði. Óbærileg grimmd er hinsveg-
ar bráðskemmtileg, rómantísk gamanmynd af
grein sem nefnist „screwball“, og naut óhemju
vinsælda á meðan snillingar á borð við Frank
Capra, Howard Hawks og Billy Wilder, voru í
blóma lífsins. Þær fjalla oftar en ekki um
efnafólk, útsmognar aðalkvenpersónur og
bragðarefi, kryddaðar smellnum og tvíræðum
tilsvörum og orrahríðum.
Nóg er af slíkum fjörefnum í þessari að-
gengilegustu mynd bræðranna því þeir halda
sig mest megnis á alfaraleið þó Óbærileg
grimmd beri handbragðinu glöggt vitni.
George Clooney leikur Miles Massey, lög-
fræðing sem hefur sérhæft sig í skilnaðarmál-
um ríka og fræga fólksins. Velgengnin er orð-
in slík að hann á nóg af öllu nema spennu í
einkalífinu, hún birtist honum einn góðan veð-
urdag í líki Marylin (Catherine Zeta-Jones),
ægifagurrar eiginkonu sem hyggst rýja eig-
inmann sinn inn að skinninu í skilnaðarmáli.
En bóndinn (Edward Herrmann), er með góð-
an lögfræðing sem bjargar honum úr klíp-
unni, hann er að sjálfsögðu enginn annar en
Massey.
Þannig ber fundum skötuhjúanna saman og
jafnskjótt hefst ein fyndnasta barátta
kynjanna á hvíta tjaldinu um langa hríð. Þau
telja sig til skiptis með öll tromp á hendi – til
þess eins að tapa stöðunni aftur. Söguflétt-
urnar eru útsmognar og tvísýnar, við blasir
algjörlega ný staða þegar maður heldur að
annaðhvort hafi unnið refskákina.
Þannig líður frábær afþreying frá upphafi
til enda og svo mikið víst að handritið verður
tilnefnt til allra, helstu verðlaunanna þetta ár-
ið. Aukahlutverkin eru bragðmikil og vel leik-
in, sérstaklega af Geoffrey Rush, Billy Bob og
náunga sem kallast Cedric the Entertauner –
og stendur undir því rismikla nafni!
Clooney er óborganlegur sem heillandi
skálkur og minnir meira en lítið á gamalfræg-
ar kvikmyndastjörnur frá blómaskeiði þeirrar
stéttar. Zeta-Jones gefur honum lítið eftir
sem óaðfinnanleg yfirstéttar-prímadonna með
tæfuhjarta og glöggt auga fyrir þykkum
seðlaveskjum. Eini gallinn við þessa nánast
óaðfinnanlegu skemmtun er að neistann vant-
ar á milli þeirra, engu líkara en Michael
Douglas hafi staðið á bak við tökuvélarnar til
að fylgjast með siðgæðinu.
Klækjarefir kljást
George Clooney og Catherine Zeta-Jones ná
vel saman í Óbærilegri grimmd.
KVIKMYNDIR
Háskólabíó, Sambíóin
Leikstjóri: Joel Coen. Handrit: Robert Ramsey,
Matthew Stone, Ethan Coen og Joel Coen, byggt á
sögu Ramsey, Stone og John Romano. Kvikmynda-
tökustjóri: Roger Deakins. Tónlist: Carter Burwell.
Aðalleikendur: George Clooney, Catherine Zeta-Jon-
es, Geoffrey Rush, Cedric the Entertainer, Edward
Herrmann, Paul Adelstein, Richard Jenkins, Billy Bob
Thornton. 100 mínútur. Universal. Bandaríkin 2003.
Óbærileg grimmd / Intolerable Cruelty Sæbjörn Valdimarsson