Morgunblaðið - 25.10.2003, Blaðsíða 48

48 LAUGARDAGUR 25. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ






 


 



   



 

  
 !

"#
$% 
&

  % BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
JÁ, KONAN á mölinni kallar
bændur ölmusufólk og það ekki í
fyrsta sinn. En nú er mér ofboðið
eins og sjálfsagt fleirum. Hún
skyldi athuga að bændur njóta ekki
sömu kjara og réttinda og annað
fólk hinna vinnandi stétta. Ekki fá
þeir atvinnuleysisbætur t.d. Hvað
þá laun í þrjá mánuði á ári fyrir að
gera ekki neitt, eins og kennarar.
Margrét vill fá náttúruna og
landið aftur. Þá ætti umrædd Mar-
grét bara að kaupa sér jörð af ein-
hverjum „ölmusubóndanum“ og
reyna að komast í snertingu við
náttúruna og helst raunveruleikann
í leiðinni. Ekki veit ég betur en
talsvert land sé enn eftir til upp-
græðslu utan landamerkja bænda.
Það eru byggð ból þeirra sem
stinga í augun á umhverfisvernd-
arsinnum. En hvað eru bændur
annað en umhverfisverndarsinnar?
Trúlega vill konan láta taka jarðir
bænda og lifibrauð eignarnámi svo
hún geti spókað sig í óspilltri nátt-
úru. Nei, það sér best á hálendi
landsins að Íslendingar eru ekki til-
búnir að höndla óspillt hálendi, því
það eru jeppar þéttbýlisins sem
skera í sundur og eyðileggja landið,
en ekki fætur sauðkindanna.
Hvernig ætli henni eða öðrum
þéttbýlisbúum yrði við ef bændur
kæmu og rótuðu í görðum þeirra?
Nei, til að fá heildarmyndina rétta,
þá verður að hafa bæði augun opin
í einu, ekki bara það nærsýna.
„Það verður að gera eitthvað,“
sagði konan að vælið í bændum
hljómaði. Ég veit ekki betur en
sama útburðarvælið hljómi reglu-
lega í þeirri stétt sem hún tilheyrir.
Ef það er rétt hjá henni, að allir
stjórnmálaflokkar séu orðnir með-
vitaðir um vanda bænda, er þá ekki
hugsanlegt að einhverjar stað-
reyndir málsins hafi hreinlega farið
framhjá konunni?
Tilvitnun: „Íslendingar! Eftir
örfáar vikur verður málið í höfn.
Einu sinni enn fá bændur aðgang
að þessum fáu krónum ykkar sem
enn verða hugsanlega eftir í ykkar
hálftómu vösum. Eina ölmusu enn,
takk!“ Tilvitnun lýkur.
Þvílíka fádæma ósvífni og rang-
færslur.
Frú Margrét Jónsdóttir ætti að
athuga betur í vasa sína, því eftir
því sem aðstæður bænda versna,
vex í hennar eigin vösum. Því hún
og aðrir þéttbýlisbúar eru að versla
sitt kjöt fyrir nánast ekki neitt. Og
ég velti fyrir mér, skyldi konan
átta sig á hvað bóndinn er að fá
fyrir lambið sem hún setur á disk-
inn sinn? U.þ.b. 3.263 kr. á skrokk-
inn, takk fyrir. Og reikni nú hver
og einn nú fyrir sig. Þá er ótalinn
allur kostnaður utan slátrunar og
flutningskostnaðar. Meira að segja
þarf bóndinn að borga sjálfur 1.550
kr. fyrir hvern skrokk sem hann
framleiðir, slátrar, tekur heim og
étur sjálfur!
Tilvitnun: „Sem sagt: Færri og
stærri bú, og frjálsa samkeppni án
styrkja úr vösum skattgreiðenda.
(Fjárbændur eru jú ekki skatt-
greiðendur þar sem þeir fá ekki
nógu há laun, eða hvað?)“ Tilvitnun
lýkur.
Ber þá að skilja það svo að frúin
sé tilbúin til þess að tvöfalda þá
upphæð sem hún greiðir fyrir mat-
inn sinn, eða ætlast hún til að fá
styrki í það í staðinn? Mér er ekki
kunnugt um þessar staðhæfingar
hennar, að sauðfjárbændur séu
ekki skattgreiðendur í þessu þjóð-
félagi. Margrét Jónsdóttir vill fá
fleiri eyðidali og Héðinsfirði til úti-
vistar. Ætlar hún að taka einka-
eignir bænda til eigin nota? Ekki
hef ég trú á því að hún hafi hug á
greiða fyrir það sjálf, en þó er aldr-
ei að vita. Ef meira hallar undan
fæti hjá sauðfjárbændum en orðið
er, þá dýpkar líklega í vösum henn-
ar. Annars er að verða talsvert um
að þéttbýlisbúar kaupi sér eyði-
jarðir og hafi háar hugmyndir, sem
er gott og blessað auðvitað. Það er
annað sem vekur athygli lands-
byggðarfólks í því sambandi. Það
er akkúrat þetta fólk sem treður
hliðum og læsingum út og suður á
sínu landi og meinar hinum um-
göngu um landið sitt. Þéttbýlisbú-
um líka. Þetta gera bændur hins-
vegar ekki.
Þarf fólk virkilega í háskóla nú
til dags til að láta svona rökleysur
frá sér fara? Ég neita alfarið að
trúa því að þessi hugsunarháttur sé
almennur meðal þéttbýlisbúa, held-
ur sé frú Margrét Jónsdóttir ein-
stætt tilfelli.
Sjálf er ég fædd og uppalin í
þéttbýli, en ég var ekki alin upp við
svona hugsanagang, heldur var
manni innrætt að bera virðingu
fyrir þeim sem yrkja jörðina. Því
kemur mér þessi einstrengingslegi
hugsunarháttur á óvart. Það er
hver sinnar gæfu smiður og ef frú
Margrét Jónsdóttir vill búa í meira
návígi við náttúruna en Akranes
býður upp á, þá er fullt af jörðum
til sölu núna, því margir bændur
eru að flosna upp þessa dagana
vegna þeirrar miklu tekjuskerðing-
ar sem þeir hafa orðið fyrir nú í
haust.
Að öðru leyti er í rauninni ekkert
af því sem hún skrifaði svaravert,
heldur væri nær að senda konu-
greyið í sveit um tíma að leyfa
henni að átta sig. Ekki er þá
kannski alveg útilokað að hún gæti
kríað út „ölmusustyrk“ fyrir sig út
á það, frá Endurmenntunarstofnun
eða hvað það nú heitir.
GUÐRÚN JÓHANNSDÓTTIR,
Sólheimum,
Dalabyggð.
Svar við bréfi
Margrétar Jóns-
dóttur á Akranesi
Frá Guðrúnu Jóhannsdóttur