Morgunblaðið - 27.10.2003, Side 23

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 27. OKTÓBER 2003 23
FRÉTTIR
Elsku langafi minn.
Nú kveð ég þig á þess-
ari lífsleið.
Ég var mikið hjá
ömmu og afa þegar ég
var lítil stelpa, og á
þaðan margar minningar eins og
þegar við afi og amma vorum að
fara í Hveragerði í Eden og í tív-
olíið.
Við afi fórum mikið í Bláa lónið.
Oftast var það á sunnudögum og
það kom oftar en einu sinni fyrir að
ég væri sú síðasta að mæta í af-
HJALTI
JÓNSSON
✝ Hjalti Jónssonfæddist í Nýjabæ
í Garði 1. september
1913. Hann lést á
Hjúkrunarheimilinu
Víðihlíð í Grindavík
14. október síðastlið-
inn og var jarðsung-
inn frá Grindavíkur-
kirkju 22. október.
mælisveisluna mína.
Við tókum okkur alltaf
góðan tíma í lóninu og
það má segja að ég
lærði að synda þar
með afa hjálp.
Ég brosi oft þegar
ég er að hugsa um
hvað langalangafason-
urinn hafði mikla þörf
fyrir að kyssa þig. Ef
hann sá þig þá benti
hann á þig og vildi
kyssa þig.
Þessar minningar
um þig, afi minn,
geymi ég í hjarta
mínu.
Nú þegar leiðir okkar skilur
langar mig að votta aðstandendum
þínum mína dýpstu samúð og bið
guð um að vera með ykkur í þessari
sorg.
Kristín Björk
Ómarsdóttir.
Fyrirlestur á vegum Félags þjóð-
fræðinga verður haldinn á morgun,
þriðjudaginn 28. október, kl. 17.15 í
stofu 201 í Árnagarði. Timothy
Tangherlini, prófessor í skandinav-
ískum og kóreskum fræðum í Há-
skólanum í Kaliforníu, Los Angeles
(UCLA), heldur fyrirlestur sem
heitir „Duborg: Beer, Immigration-
and Popular Media in Denmark“.
Timothy Tangherlini er þekktur
meðal þjóðfræðinga vegna rann-
sókna sinna á sagnahefð nútímans,
kynþáttafordómum í fjölmiðlum og
þjóðsagnasöfnun Evald Tang Krist-
ensens í Danmörku. Í haust er
Tangherlini Fulbright Professor í
þjóðfræði við Háskóla Íslands, seg-
ir í fréttatilkynningu.
Málþing um Alþjóðaviðskipta-
stofnunina
Samband ungra framsóknarmanna
boðar til málþings um Alþjóða-
viðskiptastofnunina (WTO) þriðju-
daginn 28. október nk. kl. 20.00 í
húsi Framsóknarflokksins á Hverf-
isgötu 33 í Reykjavík.
Frummælendur fundarins verða
Guðmundur B. Helgason, ráðuneyt-
isstjóri landbúnaðarráðuneytisins,
Anna Jóhannsdóttir, sendiráðsritari
í utanríkisráðuneytinu, Ingibjörg
Ólöf Vilhjálmsdóttir, deildarstjóri í
landbúnaðarráðuneytinu, og Ari
Edwald frá Samtökum atvinnulífs-
ins. Að loknum framsögum gefst
fundarmönnum tækifæri til að
varpa spurningum til frummæl-
enda.
Allir eru velkomnir meðan húsrúm
leyfir.
Fyrirlestur hjá Sagnfræðinga-
félaginu verður haldinn á morgun,
þriðjudaginn 28. október, kl. 12.05,
í Norræna húsinu. Sverrir Jak-
obsson sagnfræðingur heldur erindi
í fyrirlestraröð Sagnfræðingafélags
Íslands, „Hvað er (um)heimur?“
Erindið nefnist „Svo vítt sem
kristni er“. Íslendingar og hinn
kaþólski heimur, 1100–1400. Að-
gangur er ókeypis og allir eru vel-
komnir.
Sverrir Jakobsson er MA í mið-
aldafræði frá háskólanum í Leeds
og stundakennari við Háskóla Ís-
lands. Hann vinnur nú að ritun
doktorsritgerðar við Háskóla Ís-
lands.
Á MORGUN
Fyrirlestur um menntun nem-
enda með þroskahömlun verður
haldinn miðvikudaginn 29. október
kl. 16.15, í salnum Skriðu í Kenn-
araháskóla Íslands við Stakkahlíð.
Grétar L. Marinósson, dósent við
Kennaraháskóla Íslands, heldur
fyrirlestur sem ber yfirskriftina:
Menntun nemenda með þroska-
hömlun: Niðurstöður forrann-
sóknar.
Fjallað verður um rannsókn á
menntun nemenda með þroska-
hömlun í leikskólum, grunnskólum
og framhaldsskólum.
Á NÆSTUNNI
Rangt fæðingarár
Í formála minningargreina um
Ragnar Má Hansson var ranglega
farið með fæðingardag og -ár Gísla
Sigurðssonar bónda, sambýlis-
manns Laufeyjar Theodóru, dóttur
Ragnars. Hann fæddist 10. janúar
1950.
„ÞAÐ hefur aldrei verið gefið í
skyn að tengsl væru á milli
Mæðrastyrksnefndar Reykjavíkur
og Fjölskylduhjálpar Íslands og er
því um óþarfa hræðslu að ræða í
umræddri óundirritaðri fréttatil-
kynningu.
Undirrituð hefur starfað fyrir
nefndina frá árinu 1996 og formað-
ur hennar frá 1999 og þekkir því
þarfir skjólstæðinga mjög vel. Á
síðasta aðalfundi nefndarinnar,
sem haldinn var fyrr á þessu ári,
ákvað meirihluti nefndarinnar með
formönnum aðildarfélaga nefndar-
innar í fararbroddi og gegn vilja
formanns nefndarinnar að nefndin
hætti allri úthlutun á notuðum og
nýjum fatnaði frá 1. september
2003. Staðfest í fundagerðabók.
Þriggja manna vinnuhópi var falið
að fjarlægja allan fatnað úr húsa-
kynnum nefndarinnar á Sólvalla-
götu 48 sem hann og gerði. For-
maður tók þátt í þeirri vinnu.
Formaður ásamt nokkrum konum
úr Mæðrastyrksnefnd Reykjavíkur
ákváðu að stofna Fjölskylduhjálp
Íslands sem tæki að sér að úthluta
nýjum og notuðum fatnaði til
þeirra Íslendinga sem minna mega
sín. Á síðustu þremur mánuðum
hefur Fjölskylduhjálp Íslands
safnað fatnaði í tvo 20 feta gáma
en sá fatnaður mun standa þeim til
boða sem efnalitlir eru á Íslandi.
Fjölskylduhjálp Íslands mun opna
innan fárra daga í Fjósinu Eskihlíð
2–4 við Miklatorg þar sem Pálmi
heitinn í Hagkaupum hóf sinn
rekstur. Fjárhagslegur bakhjarl er
Hagkaup sem mun greiða leigu
fyrir húsnæðið næstu þrjú árin.
Þökk sé eigendum Hagkaupa.“
Yfirlýsing frá
formanni Mæðra-
styrksnefndar
VEGNA fréttatilkynningar sem birtist í Morgunblaðinu í gær sunnudag, um
tengsl nefndarinnar við Fjölskylduhjálp Íslands, vill Ásgerður Jóna Flosa-
dóttir, formaður Mæðrastyrksnefndar Reykjavíkur, koma eftirfarandi á
framfæri:
Mig langar að minn-
ast vinar míns Óla S.
Jónssonar með fáeinum
orðum. Það var árið
1958 sem leiðir okkar lágu saman. Þá
var algengt að ungar stúlkur gerðust
kokkar á síldarbátum sem stunduðu
veiðar fyrir Norður- og Austurlandi.
Það var fyrir tilstuðlan Sveinbjarg-
ar Eiríksdóttur, vinkonu þeirra hjóna
Óla og Guðlaugar konu hans, að ég
var ráðin sem kokkur á Guðbjörgu
GK-220 sem þau hjónin áttu ásamt
bróður Guðlaugar, Magnúsi Mar-
ÓLI
SIGURÐUR
JÓNSSON
✝ Óli SigurðurJónsson skip-
stjóri fæddist á
Horni í Nesjahreppi í
A-Skaftafellssýslu 7.
júlí 1912. Hann lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 3. október síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá
Vídalínskirkju 10.
október.
teinssyni, og konu hans,
Sólveigu Óskarsdóttur.
Mér er í minni hversu
alúðlega Óli tók á móti
mér og leiðbeindi mér á
allan hátt af sinni al-
kunnu hógværð. Hann
skipulagði allt út í æsar
er kokkastarfið
áhrærði, t.d. hafði hver
skipverji sinn dag til að
aðstoða kvenkokkinn
við erfið störf svo sem
að sækja kost og annað
sem til féll.
Öll áhöfnin bar mikla
virðingu fyrir skipstjóra
sínum þótt hann hefði ekki hátt í
brúnni. Eins og þeir vita sem hafa
stundað sjóinn deila menn með sér
sorgum og gleði þegar tími vinnst til
frá erfiði dags og nætur. Þetta sumar
var ekki það auðveldasta í lífi mínu,
þeim raunum gat ég deilt með þeim
mæta manni Óla og fengið stuðning
og styrk. Einnig deildi hann með mér
lífsreynslu sinni, þeirri miklu sorg að
missa dóttur sína Guðbjörgu á unga
aldri. Mér er í fersku minni draumur
sem hann sagði mér sem hann leit á
sem fyrirboða þessa mikla missis.
Honum fannst hann vera með stórt
sár á handarbaki sem hann vissi að
myndi gróa en það yrði alltaf stórt ör
eftir það. En þótt erfiðleikar væru
ræddir um borð í Guðbjörgu var oft-
ast gleði og stundum gáski um borð.
Óli fór alltaf hægt um gleðinnar dyr
en hann leyfði öðrum að njóta sín þeg-
ar þannig vildi til, enda allt sóma-
menn í slíku plássi sem Guðbjörgin
var undir skipstjórn Óla.
Í kjölfar veru minnar á Guðbjörg-
inni kynntist ég konu hans Guðlaugu
og börnum þeirra Guðjóni, Maríu og
Sigurlaugu. Með þeim og fjölskyldu
minni varð einlæg vinátta sem hafði
það í för með sér að ég skírði eina
dóttur mína Guðbjörgu eftir Guð-
björgu þeirra og happafleyinu Guð-
björgu GK-220.
Mín Guðbjörg er ekki sú eina sem
tengist þeim hjónum en þær eru fleiri
sem bera Guðbjargarnafnið. Það sýn-
ir betur en nokkur orð hvað þau hjón
Óli og Guðlaug eru góðar og gefandi
manneskjur. Ég þakka Óla S. Jóns-
syni allt sem hann hefur verið mér og
mínum.
Guðlaugu, börnum og öðrum
vandamönnum óska ég Guðs blessun-
ar í söknuði þeirra og sorg.
Sólveig Þórðardóttir.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um Minning-
argreinum þarf að fylgja for-
máli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
er fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systkini,
maka og börn og loks hvaðan
útförin verður gerð og klukkan
hvað.
Formáli
minning-
argreina
AÐALFUNDUR sambands vest-
firskra kvenna var haldinn á
Tálknafirði nýverið og var það
kvenfélagið Harpa sem var gest-
gjafi að þessu sinni.
Aðalfundurinn lýsti yfir áhyggj-
um vegna alvarlegra stöðu atvinnu-
og byggðamála á Vestfjörðum.
Einnig hvetur Sambandið þing-
menn og sveitarstjórnarmenn til að
vinna af alefli í samvinnu við heima-
menn að lausn á þeim vanda sem að
steðjar.
Í stórn Sambandsins eru: Linda
Steingrímsdóttir, Kristjana Sigurð-
ardóttir formaður og Jensína Krist-
jánsdóttir, varamenn eru: Þórunn
Eggertsdóttir, Sigríður Sigursteins-
dóttir og Margrét Jóhannsdóttir.
Á fundinum héldu erindi: Ing-
ólfur Kjartansson, skólastjóri á
Tálknafirði, og Sigríður Birgisdótt-
ir, kennari við sama skóla, og
kynntu „dreifmenntanet í Vestur-
Barðastrandarsýslu“. Þá hélt Ing-
rid Kuhlman erindi um sjálfstyrk-
ingu.
Hafa áhyggjur
af atvinnumálum
Við sem hófum
jazzleik á Íslandi í
kringum 1980 áttum
ekki um margt að
velja þegar kom að því að hlusta á
eldri og reyndari hljómsveitir. Það
ríkti satt að segja hálfgerð ör-
deyða. Margir af flinkustu spil-
urum fyrri kynslóða höfðu ann-
aðhvort flutt úr landi eða fallið frá.
Aðrir héldu sér til hlés, ef frá eru
taldar tvær hljómsveitir sem störf-
uðu reglulega; Tríó Guðmundar
Ingólfssonar og Kvartett Kristjáns
Magnússonar.
Töluvert hefur verið rætt og rit-
að um Tríó Guðundar Ingólfssonar
heitins, en þeir voru iðnir við kol-
ann og glöddu áheyrendur með
spilagleði sinni. Minna hefur farið
fyrir umræðu um hina hljómsveit-
ina sem oft heyrðist um þessar
KRISTJÁN
MAGNÚSSON
✝ Kristján Magn-ússon fæddist í
Reykjavík 14. jan-
úar 1931. Hann and-
aðist á Landspítal-
anum við
Hringbraut 27. sept-
ember síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Seltjarnar-
neskirkju 7. októ-
ber.
mundir; Kvartett
Kristjáns Magnússon-
ar. Ef til vill stafar
þetta af þeirri stað-
reynd að Kvartett
Kristjáns gaf aldrei út
plötu og kannski
tengist málið líka hóg-
værð Kristjáns sjálfs.
Hitt er víst að hljóm-
sveit Kristjáns var
ekki lakari en tríó
Guðmundar og er
þetta sagt með fullri
virðingu fyrir hinum
síðarnefnda. Kristján
og Guðmundur voru
sannarlega ólíkir menn og ólíkir
píanóleikarar. Sama gilti um
hljómsveitir þeirra, en sameigin-
legt áttu þær hins vegar það að
vera skemmtilegar og ungum
mönnum gott veganesti.
Kristján var það sem á erlendu
máli er stundum nefnt „musician’s
musician“. Hann var vandaður tón-
listarmaður, mikils metinn af sam-
verkamönnum en uppskar kannski
ekki alltaf lýðhylli í samræmi við
hæfileika. Stíllinn minnti á kyn-
slóð bandarískra píanista um
miðbik síðustu aldar sem best
verður lýst með hinu alþjóðlega
lýsingarorði „elegant“. Íslensk
jazzsaga hefur fram undir það
síðasta ekki verið of rík af góðum
píanóleikurum, þó að vissulega
höfum við átt nokkra mjög fram-
bærilega. Kristján var því afar
mikilvægur hlekkur í keðjunni og
hafði stílræna sérstöðu sem vafa-
lítið á eftir að koma betur fram í
ljósi sögunnar.
Aðrir verða eflaust til þess að
skrifa um ljósmyndarann Krist-
ján, Kristján sem hluta af hinum
frábæra K.K. sextett og öðrum
hljómsveitum. Það sem mér er
efst í huga á þessum sorglega
degi er annars vegar mikilsvert
framlag Kristjáns til að reka
jazzhljómsveit og halda á lofti
tónlist sem um tíma átti undir
högg að sækja. Hins vegar allar
þær hljóðupptökur sem hann
gerði, ekki bara af eigin hljóm-
sveitum, heldur líka ýmsum öðr-
um.
Sú árátta Kristjáns að hljóðrita
tónleika hefur þegar skapað mik-
ilsverðar heimildir fyrir íslenska
jazzsögu og eflaust leynist enn
margt áhugavert í hljóðritasafni
hans. Vitað er um prýðisgóðar
upptökur af kvartetti Kristjáns
og því óskandi að einhverjir taki
sig til og gefi út disk þar sem pí-
anóleikur Kristjáns er í for-
grunni, því af honum verður eng-
inn svikinn.
Íslenskir jazzmenn kveðja einn
af sínum, þakka samfylgdina og
samspilið, allt sem hann gaf og
allt sem hann skilur eftir.
F.h. Jazzdeildar F.Í.H.
Sigurður Flosason.
LEIÐRÉTT
♦ ♦ ♦