Morgunblaðið - 02.11.2003, Blaðsíða 56

FÓLK Í FRÉTTUM
56 SUNNUDAGUR 2. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
ÁRIN 1982 til 1986 var það nýróm-
antíkin sem tröllreið dægurtónlist-
inni, leidd af sveitum eins og Duran
Duran, Spandau Ballet, Ultravox,
Human League og Kajagoogoo.
Svuntuþeysarar, tölvutrommur, axla-
púðar og hársprey voru þar í for-
grunni. Hér á landi var ein hljómsveit
sem vann alveg sérdeilis vel úr þess-
ari stefnu. Íslenska sveitin Rikshaw
virtist alveg vera með þetta. Frábær
lög, forkunnarfögur andlit og feiki-
flott föt (það má hins vegar deila tals-
vert um það síðastnefnda). En Riks-
haw var einfaldlega málið á þessum
tíma. Hin íslenska Duran Duran. Og
Dagur bassaleikari var hinn íslenski
John Taylor! Rikshaw þótti standa
þessum ensku andans bræðrum sín-
um síst að baki, alltént að mati aðdá-
enda.
Þegar komið er að þessu aftur í
dag kemur nokkuð merkilegt í ljós.
Tónlistarlega a.m.k. er auðheyr-
anlegt að Rikshaw var sannarlega
með þetta. Nýrómantíkin var tekin
traustatökum, Richard Scobie er
sjarmerandi sem söngvari og laga-
smíðarnar fyrsta flokks. Fötin þó jafn
fíflaleg í dag og þau þóttu flott á sín-
um tíma. Þetta var áratugurinn sem
smekkvísin gleymdi í því tilliti, svo
sannarlega.
The Boys Brigade
Ingólfur og Richard brosa yfir
vangaveltum blaðamanns um tísku
þessa tíma. Þeir eru jafngáttaðir og
hann á öllum axlapúðunum og upp-
brettu ermunum.
„Þetta var ótrúlegt,“ segir Ingólfur
og hlær.
Upphaf Rikshaw má rekja til þess
að Magnús Stefánsson trommari var
án hljómsveitar eftir að hafa verið
trymbill í Egó. Hann setti sig í sam-
band við Ingólf og Sigurð Gröndal
sem höfðu verið saman í bílskúrs-
sveitum þegar þeir voru yngri. Þetta
var árið 1983.
„Magnús hafði svo samband við
mig og spurði hvort ég vildi ekki kíkja
á æfingu til þeirra,“ segir Richard.
„Þeir þrír voru þá að æfa í Fischer-
sundi. Þar kynntist ég Golla og Sigga
en ég og Golli vorum báðir í háskól-
anum. Þetta átti að vera meira svona
grín. Maggi tók þetta hins vegar
traustari tökum og sveitin var skírð
The Boys Brigade. Við héldum tón-
leika í Safari árið 1984 og það var al-
veg troðið. Við vorum undir miklum
áhrifum frá Ultravox, enginn bassa-
leikari en aftur á móti þrír hljóð-
gervlar!“
Nýrómantíkin réð öllu á þessum
tíma segja þeir félagar.
„Japan, Classix Nouveaux
og Visage,“ rifjar Scobie upp.
„Mikil pælingatónlist. Melódísk en
um leið nokkuð köld. Það höfðaði til
okkar.“
Loks varð Rikshaw til, en þá gengu
Dagur Hilmarsson bassaleikari í
sveitina og Sigfús Óttarsson tromm-
ari, sem áður hafði verið í Bara-
flokknum. Æfingar fóru á fullt og
Ingólfur segir þá hafa samið átta lög
og óðar haldið tónleika.
„Fyrstu tónleikarnir voru í Safari,“
segir hann. „Staðurinn var troðfullur
og við spiluðum þessi átta lög fyrir
hlé og síðan sömu lögin aftur eftir hlé.
Það voru allir alsælir með þetta. Al-
gjör snilld! (hlær).“
Og fljótlega vék háskólanámið fyrir
tónlistinni.
„Við tókum okkur frí,“ segir Scobie
brosandi og gerir gæsalappamerki
með fingrunum.
Útgefendur voru nú farnir að
banka á hurðina en Rikshaw-liðar
voru fastir fyrir.
„Okkur fannst allt svo ódýrt og lé-
legt. Við áttum alveg kost á samningi
en leist ekkert á neitt af þessu,“ segir
Ingólfur. „Þetta varð til þess að við
gáfum út fyrstu plötuna sjálfir (á
merki sem þeir kölluðu Koolie Re-
cords).“
Platan, fjögurra laga stuttskífa, var
algerlega kostuð af meðlimum sjálf-
um og unnu þeir hana á nóttunni þar
sem það var ódýrasti stúdíótíminn.
„Við vorum að prófa okkur áfram
og vorum algerlega óreyndir,“ rifjar
Scobie upp. „En ákafinn og trúin
fleytti okkur áfram. Það var líka alltaf
fullt á tónleikum og það hvatti mann
áfram. Þar sjóuðumst við og það var
mikill og góður andi í herbúðunum.“
Þessi fyrsta plata kom svo út 15.
nóvember árið 1985 og sló þegar í
gegn.
Hremmingar
Ingólfur segir að þessar miklu vin-
sældir hafi komið þeim í opna
skjöldu. Scobie er sammála og vill
meina að þeir hafi einfaldlega ekki
verið viðbúnir því sem gerðist í kjöl-
farið. Sveitin vann allar vinsælda-
kosningar og lögin voru spiluð
grimmt í útvarpi.
„Við gátum ekki farið í strætó leng-
ur,“ segir Ingólfur. „Þurftum að
labba allt! Það var enginn friður og
við þurftum að skipta um símanúmer
og svoleiðis. Þetta var mjög skrýtin
upplifun.“
En í stað þess að missa máttinn
efldist Rikshaw við allan þennan
hamagang.
„Okkur fannst eins og þetta vær-
um við fimm á móti öllum. Við vorum
í einhverju tómarúmi og snerum því
bökum saman. Umfjöllun í blöðum
var mikil á þessu tímabili, bæði nei-
kvæð og jákvæð.“
Ingólfur segir að þetta hafi verið
eins og að fá stóra öldu yfir sig. „Í dag
er ekki verið að hnýta í klæðaburð og
hárgreiðslu fólks í lesendabréfum t.d.
Þetta var algjör geðveiki. Við máttum
ekki hreyfa okkur án þess að penna
væri stungið niður.“
En Rikshaw stefndi lengra. Strax
eftir áramótin fluttu þeir sig til Lond-
on og hófu aðgerðir til frekari land-
vinninga.
„Við vorum komnir í samband við
erlenda útgefendur,“ segir Ingólfur.
„Það var borgað fyrir okkur út, leigt
handa okkur hús og þar dvöldum við í
nokkra mánuði. Við tókum upp í flott-
um hljóðverum í London. Og svo lent-
um við í miklum hremmingum. Richie,
nú tekur þú við …“
Scobie útskýrir. „Við lentum í því
sem svo margar hljómsveitir lenda í.
Við vorum ungir og óreyndir. Við unn-
um baki brotnu, 12 til 14 tíma á dag við
upptökur, og á meðan var lögð á okkur
mikil pressa um að við yrðum að skrifa
undir samning strax, annars færi allt í
handaskolum. Við vorum í tengslum
við lítið fyrirtæki sem var að berjast
við það að framselja okkur til stærra
fyrirtækis. Við létum undan pressunni
og skrifuðum undir. Okkur var lofað
því að ef okkur litist ekki á samninginn
þá yrði hann bara rifinn. Við vorum
svo grænir að trúa því. Þetta lokaði
okkur algjörlega af. Við vorum orðnir
þrælar.“
Scobie segir að þegar þetta hafi leg-
ið fyrir hafi þeir hætt upptökum á
meðan málið var skoðað nánar.
„Það átti að taka nokkrar vikur en
varð á endanum eitt og hálft ár. Og þá
var auðvitað allt púðrið farið úr
þessu. Á meðan við vorum við upp-
tökur í London var mikill hiti í kring-
um þetta en þegar platan loksins kom
út var hún einfaldlega orðin gömul.
Við vorum löngu hættir að pæla í
þessari tónlist en urðum samt að
klára dæmið.“
Platan kom loks út árið 1987, heitir
Yellow above the Sea, og fékk fyr-
irtaks dóma þrátt fyrir að nýjabrum-
ið væri farið.
„Við erum að hætta núna“
Rikshaw lét þó ekki bugast við
þetta. Þeir sneru heim reynslunni
ríkari en vissulega var þetta álag á
hópinn. Ingólfur segir að nú hafi
tökulagabandið Sköllótt mús orðið til,
sem síðar varð Loðin rotta er Scobie
slóst í hópinn.
„Við þurftum að eiga í okkur og á
enda tónlistin okkar aðalstarf,“ segir
Ingólfur. „Við vorum alltaf niðri á
jörðinni og það var það sem hélt
hópnum saman. Það sem gerði þetta
sérstakt var hvað þetta var skemmti-
legur hópur. Það var mikið grín og
gaman í kringum þetta, mikið hlegið,
og við skemmtum okkur frábærlega
vel saman. Það er það sem maður
man í dag.“
Scobie tekur undir þetta.
„Það merkilega við þetta er að við
rifumst aldrei mikið,“ segir Scobie. „Í
dag erum við enn miklir vinir og ég
veit ekki betri menn til að skemmta
mér með. Það urðu til bræðratengsl
sem aldrei verða rofin.“
Rikshaw var alltaf til samhliða
Rottunni en var nú komin út í meira
rokk; áhrif frá Zeppelin og INXS far-
in að láta á sér kræla. Platan Angels/
Devils kom út árið 1990, síðasta plat-
an sem sveitin gaf út.
„Við hættum aldrei,“ segir Ing-
ólfur. „En við erum að hætta núna.“
Upp úr 1990 fóru menn hver í sína
áttina. Dagur fór til Kaupmannahafn-
ar í nám, Scobie flutti til Bandaríkj-
anna og Sigurður og Ingólfur voru
m.a. í Pláhnetunni með Stefáni Hilm-
arssyni. Rikshawliðar starfa allir við
tónlist í dag, utan Dagur.
Safndiskurinn, Rikshaw 85–90,
inniheldur lög frá öllum áðurnefndum
plötum. Þá er þar nýtt lag, eitt nýtt
tökulag og svo eitt gamalt lag frá
1986 sem aldrei hefur komið út. Þór-
hallur Skúlason í Thule hefur séð um
að setja það í útgáfuhæft form og í
leiðinni vélaði hann um lagið.
„Það hefur verið talað um að gera
þessa safnplötu tvö undanfarin ár,“
segir Ingólfur. „Og með þessu viljum
við binda endahnútinn á Rikshaw.“
En verða gömlu gallarnir dregnir
fram á útgáfutónleikunum, sem fram
fara 13. nóvember á Nasa?
„Það kemur í ljós … það kemur í
ljós,“ segir Scobie og brosir lymsku-
lega.
Rikshaw var númer eitt, tvö og þrjú í nýrómantíska poppinu á
Íslandi. Nú er loksins kominn út safndiskur með helstu lögum
sveitarinnar og af því tilefni ræddi Arnar Eggert Thoroddsen
við þá Ingólf Guðjónsson og Richard Scobie.
arnart@mbl.is
Rikshaw 85–90 kemur út á
morgun. Sveitin heldur veglega
útgáfutónleika 13. nóvember í
Nasa og í kjölfarið hættir sveitin
störfum.
Morgunblaðið/Þorkell
Ingólfur Guðjónsson og Richard Scobie, 2003.
Safnplata með Rikshaw væntanleg
Máninn brennur á nýjan leik
Í þá gömlu
góðu daga...
Föstudagur: 31. okt. kl. 20:00 - Kaplakriki
Laugardagur: 01. nóv. kl. 16:30 - Ólafsvík
Sunnudagur: 02. nóv. kl. 19:40 - Laugardalshöll
ÍSLAND - PÓLLAND
Mætum öll og styðjum strákana okkar til sigurs