Morgunblaðið - 04.11.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. NÓVEMBER 2003 35
✝ Guðbjörg MaríaLilaa var fædd í
Reykjavík 7. októ-
ber 1966. Hún lést á
heimili sínu í Stuðla-
seli 2 í Reykjavík 26.
október síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Charlot Andr-
eas Lilaa sjómaður,
færeyskur að upp-
runa, og Guðlaug
Stefánsdóttir, hús-
móðir frá Syðri-
Bakka í Keldu-
hverfi. Þrjú systkini
Charlots, sem kall-
aður var Kalli, komu til Íslands: 1)
Sólveig Lilaa kom í síðari heims-
styrjöldinni og vann á Vífilsstöð-
um en fór síðar til Svíþjóðar. 2)
Jónhild, látin. Maður hennar var
Vilberg Sigurðsson sjómaður sem
fórst með trillunni Ásu. Þeirra
börn eru: Sigurbjörn, Iris, Sólrún
og Jóhann. Fyrir átti Jónhild
börnin Ólaf Lilaa og Ólöfu Finn-
bogadóttur. 3)Símon Lilaa vann
um tíma á Vífilsstöðum og var síð-
voru: a) Höskuldur, kennari og
bóndi í Syðri-Haga á Árskógs-
strönd og síðar iðnverkamaður á
Akureyri. Kona hans Lilja
Halblaub. Þeirra dóttir Sigrún. b)
Þóroddur, bóndi á Syðri-Bakka.
Kona hans Kristín Hannesdóttir.
Þeirra börn: Jón Þór, Guðbjörg
og Stefán. c) Rögnvaldur, bóndi á
Leifsstöðum í Axarfirði. Kona
hans Kristveig Friðgeirsdóttir.
Þeirra börn: Sigurborg, Stefán og
Friðgeir. d) Rósa Kristín sauma-
kona. Maður hennar Kristján
Röðuls skáld. Þeirra dóttir Mán-
ey, látin. e) Egill bóndi á Syðri-
Bakka. Kona hans Ingibjörg Jó-
hannesdóttir. Þeirra börn Jó-
hannes Haukur, látinn, Eyrún og
Egill. f) Guðrún húsmóðir í Mið-
húsum í Blönduhlíð. Maður Gísli
Jónsson bóndi. Þeirra börn Jón,
Guðbjörg, Stefán, Þrúður og
Gísli.
Guðbjörg María var einkabarn
foreldra sinna. Hún dvaldist á
heimili foreldra sinna meðan bæði
lifðu og síðan hjá móður sinni þar
til á síðasta ári er hún flutti í sam-
býlið í Stuðlaseli 2. Guðlaug móð-
ir hennar dvelur nú á Landakoti
farin að heilsu.
Útför Guðbjargar Maríu fer
fram frá Fossvogskapellu í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
an í Keflavík og
Reykjavík. Hann er
vistmaður á Drop-
laugarstöðum. Kona
hans Björg Gunn-
laugsdóttir. Þau
skildu. Börn þeirra
eru: Jóhann, Gunn-
laugur og Borghildur.
Fyrir átti Símon son-
inn Friðrik. Ein systir
Charlots er á lífi í
Leirvík í Færeyjum,
Mia Justinsen. Charl-
ot kom til Íslands um
1950. Hann var sjó-
maður, fyrst í Kefla-
vík og síðar á togurum Bæjarút-
gerðar Reykjavíkur og vann við
löndun hjá Togaraafgreiðslunni
og Granda. Charlot lést árið 2001.
Móðir Guðbjargar er Guðlaug
Stefánsdóttir, f. 19. desember
1929, á Syðri-Bakka í Keldu-
hverfi, yngst sjö systkina. For-
eldrar hennar voru Stefán Jóns-
son, bóndi á Syðri-Bakka, og kona
hans Guðbjörg Jónsdóttur. Systk-
ini Guðlaugar eru öll látin en þau
Foreldrar Guðbjargar voru bæði
aðkomufólk í Reykjavík og hafa
bæði bundið bjartar vonir við
stofnun heimilis og fæðingu síns
fyrsta barns en Guðbjörg fæddist
með Downs heilkenni og hjarta-
galla sem lagði foreldrunum miklu
meiri skyldur á herðar en uppeldi
heilbrigðs barns. Þau önnuðust
hana alla ævi og hún varð rósin
þeirra.
Ég man vel eftir Guðbjörgu þeg-
ar hún var að setja plötu á fóninn
á Laufásveginum og músíkáhuginn
leyndi sér ekki. Þegar Höskuldur
tengdafaðir minn kom í heimsókn
til Reykjavíkur í sumar- eða
jólafríum heimsótti hann alltaf
Laugu systur sína og gisti hjá
henni. Guðbjörg mat hann mikils.
Hann hafði áhyggjur af Guðbjörgu
en var ánægður með að hún væri
„vel siðuð“, þann karakter fékk
hún alltaf. Síðar urðu samskipti
okkar nánari þegar Höskuldur
hafði hvatt fjölskylduna til að
kaupa húsnæði á Hringbraut 76 og
ég hjálpaði þeim við að koma sér
fyrir.
Samskipti okkar voru þó strjál
þangað til fyrir fimm árum þegar
ég datt út úr atvinnustörfum og
Kalli leitaði ráða hjá mér um hús-
næðismál. Þá hafði ég tíma til að
sinna Guðbjörgu meira og við fór-
um í margar bílferðir og alltaf
byrjuðum við á að finna rokk í út-
varpinu og þá var nú gaman að
skrúfa almennilega upp í græjun-
um og sveifla sér í takt við músík-
ina og síðan var gaman að koma
við og gefa öndunum. Og alltaf
man ég þegar fjölskyldan var
stödd hjá stoðtækjaversluninni
Össuri að kaupa göngugrind fyrir
Guðbjörgu. Við höfðum leitt hana
inn í búðina og þegar hún fékk
göngugrindina í hendur brunaði
hún af stað ein, kom síðan til baka
og mælti skörulega: „Fá einn
svona.“
Heimili foreldranna var Guð-
björgu allt en á síðasta ári þurfti
hún að flytja er heilsu móður
hennar hrakaði. Hún flutti þá í in-
dælt sambýli í Stuðlaseli 2 þar sem
fimm félagar sakna hennar nú.
Undanfarið höfum við Guðbjörg
heimsótt mömmu hennar í Víðines
og setið hjá henni og svo höfum
við sett plötu á fóninn og dansað
svolítið.
Guðbjörg, nú ertu komin í him-
ininn og hjá þér er fullt af músík,
þú ert að spila rokk og trommu-
takturinn fer ekki framhjá nein-
um. Þú slærð taktinn með fingr-
inum og horfir á hann alveg eins
og hann Höskuldur gerði og Kalli,
Máney og systkini mömmu þinnar
frá Syðri-Bakka og frændfólkið
hans Kalla frá Færeyjum, þau
kunna nú að dansa.
Lífið var stundum erfitt en
margir voru boðnir og búnir til að
veita aðstoð. Kristján Eyjólfsson
og Hróðmar Helgason læknar
voru átrúnaðargoð fjölskyldunnar
og Helga Hjörleifsdóttir, liðsmað-
ur Guðbjargar, varð hluti af fjöl-
skyldunni. Styrktarfélag vangef-
inna og sérstaklega Hrefna
Haraldsdóttir nutu óskoraðs
trausts. Starfsfólkið í Lyngási og
Bjarkarási, starfsfólk Félagsþjón-
ustunnar, sérstaklega hún Rafn-
hildur, heimahjúkrunin, starfsfólk
Skrifstofu málefna fatlaðra í
Reykjavík og starfsfólkið í Stuðla-
seli 2 auk margra annarra sparaði
ekkert til að auðga líf Guðbjargar
Maríu. Öllum þessum aðilum fær-
um við þakkir fyrir óþreytandi
hjálpsemi á liðnum árum.
– Við Sigrún vottum Guðlaugu
og öllum vinum Guðbjargar inni-
legustu samúð okkar.
Símon Steingrímsson
frá Laufhóli.
Kær vinkona mín, Guðbjörg
María Lilaa, er fallin frá aðeins 37
ára gömul, svo ung, svo óvænt, og
þó? Mig langar að minnast hennar
með nokkrum minningarbrotum.
Ég byrjaði að vinna í Lyngási fyr-
ir 25 árum.
Strax þá vöktu sérstaka eftir-
tekt mína lítil skötuhjú, Bjössi og
Maja. Þau voru háð hvort öðru,
hún svolítið ráðrík og Bjössi til í
að gera allt fyrir Maju sína. Ásamt
því að vera á Lyngási stundaði
hún nám í Safamýrarskóla. Við
Maja vorum svo samtíða á tán-
ingastofunni á Lyngási, þar áttum
við margar góðar stundir, þótt
ekki værum við alltaf sammála.
Þegar unglingsárunum lauk byrj-
aði Maja að vinna á hæfingarstöð-
inni Bjarkarási.
Við þau tímamót vildi hún ekki
lengur láta kalla sig Maju heldur
Guðbjörgu Maríu. Fljótlega eftir
að Guðbjörg fór í Bjarkarás gerð-
ist ég liðsmaður hennar. Þá kynnt-
ist ég vel fjölskyldunni.
Guðbjörg lifði eins og blómi í
eggi á heimili sínu, foreldrar henn-
ar báru hana á höndum sér, vildu
allt fyrir hana gera til þess að
henni liði sem best. Við upplifðum
margt skemmtilegt saman, fórum í
bíó, leikhús, kaffihús eða sátum
heima og æfðum lag fyrir söngva-
keppnir. Einnig fórum við að
stunda Hitt húsið. Það fannst Guð-
björgu skemmtilegt. Þar var mikil
músík og þar hitti hún marga góða
vini sína. Tónlistin var hennar líf
og yndi og uppáhaldssöngkona
hennar var Sigga Beinteins og
vildi hún gjarnan hafa hvítt hár
eins og Sigga Beinteins. Síðasta
skiptið sem við hittumst var
söngvakeppni í Hinu húsinu. Guð-
björg var þar í essinu sínu, söng
lag með Siggu Beinteins og fékk
viðurkenningu fyrir góða frammi-
stöðu.
Mikil umskipti urðu í lífi Guð-
bjargar þegar faðir hennar lést
fyrir tveimur árum og heilsu móð-
ur hennar hrakaði.
Fyrir rúmu ári flutti Guðbjörg
að sambýlinu Stuðlaseli 2. Þar var
henni mjög vel tekið og átti hún
þar góða daga þar sem allir voru
tilbúnir að taka tillit til aðstæðna
hennar. Þegar Guðbjörg missti
föður sinn, hann Kalla, stóð hún
sig eins og hetja. Hún var sann-
færð um að þetta væri allt í lagi,
hún taldi upp alla sem hún þekkti
sem voru dánir og sagði að Kalli
væri nú hjá Máneyju, Bertu, Villa,
Önnu og Óla já og svo hefur Guð-
rún frænka hennar bæst við í
þennan hóp. Kalli tekur nú örugg-
lega vel á móti henni ásamt öllum
hinum.
Þér kæra sendir kveðju
með kvöldstjörnunni blá
það hjarta, sem þú átt
en sem er svo langt þér frá,
þar mætast okkar augu
þótt ei oftar sjáumst hér
ó Guð minn ávallt gæti þín.
Ég gleymi aldrei þér.
(W.TH. Söderberg.)
Elsku Guðlaug, ég votta þér
mína innilegustu samúð svo og öll-
um í Stuðlaseli 2.
Helga Hjörleifsdóttir.
GUÐBJÖRG MARÍA
LILAA
Vinkona okkar og
bekkjarsystir dr. Sig-
rún Guðmundsdóttir
prófessor við háskólann
í Þrándheimi lést 28.
júní sl. langt um aldur fram. Hún
hefði orðið 56 ára í dag, 4. nóvember
2003, og viljum við því heiðra minn-
ingu hennar með fáeinum orðum á
þessum degi.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
haustið 1967 þegar Sigrún settist í 2.
bekk A í Kennaraskóla Íslands. Hún
hafði þá þegar lokið prófi frá Íþrótta-
kennaraskólanum á Laugarvatni og
hugðist bæta við sig almennum kenn-
araréttindum. Fáa grunaði þá að
þetta væri upphafið að jafn langri og
víðfeðmri vegferð Sigrúnar um lönd
kennslufræðanna sem raun bar vitni.
Sigrún virtist á þessum árum ósköp
venjuleg ung stúlka sem var upptekin
af hefðbundnum kvenlegum gildum.
Hugur hennar hneigðist t.d. mjög til
hannyrða og saumaskapar á þessum
árum og væri það vegleg sýning ef
allir hennar listgripir og nytjahlutir
væru saman komnir í einn stað.
Heima fyrir saumaði hún glæsilega
samkvæmiskjóla og bróderaði stór
veggteppi eftir mynstrum frá Þjóð-
minjasafni Íslands. Í skólatöskunni
bar hún alltaf með sér smærri út-
saumsstykki að grípa til, einkum
undir langdregnum fyrirlestrum.
Þessa iðju lagði hún alveg á hilluna
er hún hóf háskólanám í uppeldis- og
menntunarfræðum í Bretlandi og
Bandaríkjunum. Þá beindi hún metn-
aði sínum, eldmóði og afköstum af
alefli að lífsverki sínu, að rannsaka og
þróa kennarastarfið og ala upp nýja
kynslóð vísindafólks á þeim vett-
vangi.
Sigrún ávann sér mikla viðurkenn-
ingu á alþjóðavettvangi fyrir rann-
sóknir sínar og skrif. Hún var afar af-
kastamikill fræðimaður og lagði
áherslu á skólarannsóknir þar sem
byggt er á vettvangsathugunum og
viðtölum við kennara. Það skipti hana
miklu máli að rannsóknir hennar
tengdust veruleikanum í skólanum
sjálfum og kennurum að starfi. Hún
flutti erindi um niðurstöður sínar á
alþjóðlegum ráðstefnum og birti um
þær fjölda greina í viðurkenndum
SIGRÚN
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Sigrún Guð-mundsdóttir
fæddist í Vestmanna-
eyjum 4. nóvember
1947. Hún lést á
heimili sínu í Þránd-
heimi í Noregi að-
faranótt 28. júní síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð í Þránd-
heimi 3. júlí.
rannsóknartímaritum,
auk bóka og bókarkafla.
Til fárra, ef nokkurra
Íslendinga, er meira til
vitnað þegar um er að
ræða rannsóknir á
kennslu og kennara-
starfi.
Af sömu einurð og
fagmennsku og Sigrún
beitti á hannyrðirnar
forðum, og síðar við-
fangsefni fræðigreinar
sinnar, tókst hún á við
illvígan sjúkdóm sein-
ustu 11 ár ævi sinnar.
Enginn vafi er á að
henni tókst að framlengja líf sitt um
nokkur ár með því að taka á stundum
djarfmannlegar ákvarðanir um með-
höndlun sjúkdómsins, byggðar á um-
fangsmiklum eigin rannsóknum, svo
og með einstökum lífsviðhorfum og
lífskrafti.
Þó Sigrún byggi erlendis meiri-
hluta fullorðinsáranna rofnuðu aldrei
tengslin við gömlu bekkjarfélagana.
Hún sá yfirleitt til þess að taka frá
tíma fyrir okkur, jafnvel í örstuttum
heimsóknum. Stundum var allur
bekkurinn kallaður til, stundum að-
eins innsti vinahringurinn. Þá var
gjarnan setið og skeggrætt hálfa
nóttina. Við sem ritum þessar línur
eigum ógleymanlega minningu frá
seinustu endurfundum. Það var í blíð-
skaparveðri um hásumartíð 2001 við
Meðalfellsvatn. Það var róið út á
spegilfagurt vatnið, grillað, etið og
drukkið, talað og hlegið. Sigrún lék
við hvern sinn fingur og ræddi veik-
indi sínu með óvenju opinskáum
hætti. Hún vissi að hver dagur var
dýrmætur. Hún hafði ákveðið að
verja þeim misserum sem hún kynni
að eiga eftir til að styðja ungar fræði-
konur við að koma rannsóknum sín-
um á framfæri á alþjóðavettvangi.
Hún þekkti leiðirnar, enda átti hún
sæti í ritstjórn fjölmargra virtra
tímarita og vissi að kynsystur hennar
gátu átt erfitt uppdráttar á þessum
vettvangi. Að þessari hugsjón sinni
vann hún uns yfir lauk. Þessi sam-
verustund endaði eins og svo oft í
gamla daga í morgunroðanum fyrir
framan Bogahlíð 8, hús móður henn-
ar og fósturföður. Við æskuheimili
Sigrúnar eru bundnar minningar um
ljúfar stundir sem vekja upp lokkandi
ilm af nýsteiktu kleinunum hennar
Möggu mömmu.
Við þökkum Sigrúnu Guðmunds-
dóttur trygga vináttu í hátt á fjórða
áratug og vottum aðstandendum
hennar okkar dýpstu samúð.
Kristrún Ísaksdóttir,
Regína Höskuldsdóttir,
Ingvar Sigurgeirsson.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
ÓSKAR SIGFINNSSON
fyrrverandi skipstjóri
frá Neskaupstað,
andaðist á Hrafnistu í Hafnarfirði laugardaginn
1. nóvember síðastliðinn.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðný Þóra Þórðardóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn,
barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
FRIÐRIKA KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Fremstafelli,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga laug-
ardaginn 1. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.