Morgunblaðið - 04.11.2003, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. NÓVEMBER 2003 37
margt var um manninn á Fjólu og
einhver kallaði Emilía eða Sjöfn þá
komu oftast nær nokkur svör til
baka.
Já, amma mín, þú varst alveg ein-
staklega skemmtileg kona og sást
ávallt skoplegu hliðina á öllum hlut-
um. Ég trúi því í hjarta mínu, elsku
amma mín, að núna líði þér betur og
þú vakir yfir okkur, fólkinu sem elsk-
aði þig. Þegar lundin er lág mun ég
halla mér aftur og brosa þegar ég
rifja upp stundirnar okkar og hversu
heppin ég var að eiga þig að.
Þín elskandi,
Emilía Sjöfn Kristinsdóttir.
Ég mun minnast tindrandi augna
þinna, hluta og atvika sem komu
okkur til að hlæja, brossins þíns og
góðvildar, jólanna sem við héldum
saman. Þótt fjölskylda okkar hafi
misst þig í líkamlegri mynd verður
arfleifð þín og minningin um þig
ávallt hluti af hjörtum okkar og við
vitum að þú fylgist með okkur frá
himnum.
Segðu að sölni og deyi
sólin og stjarna hver,
rengdu þín augu, en eigi
ástina sem ég ber.
(William Shakespear.)
Emilía Björg Sigurðardóttir.
Ástkær mágkona mín og vinkona,
Sjöfn, er látin eftir langvarandi og
erfið veikindi.
Hún var yngst úr þeim samhenta
sex manna hópi sem varð til þegar
við systkinin þrjú giftumst með
stuttu millibili og sú þriðja okkar
sem kveður.
Eftir tæpra 60 ára samleið er
margs að minnast, bæði í gleði og
sorg og þótt mér mjög vænt um
hana.
Sjöfn var glaðleg og hressileg í
fasi og svo mikil og myndarleg hús-
móðir að af var látið. Góð og ástkær
móðir barna sinna fjögurra, amma
barnabarnanna 13 og tveggja lang-
ömmubarna. Sjöfn og Bjössi bróðir
voru svo lánsöm að fá að vera 56 ár í
hjónabandi.
Mikil hetja var Sjöfn fyrir rúmum
20 árum þegar maður hennar veikt-
ist alvarlega og tók hún af skarið um
að hann skyldi halda utan til Am-
eríku í stóran hjartauppskurð sem
gaf góðan bata. Er ég sannfærð um
að hennar atbeini réð úrslitum um
hversu vel fór. Jafn nærgætinn var
Björn síðan í miklum veikindum
Sjafnar, konu sinnar. Hvernig hann
hlúði að henni og gerði allt sem hægt
var að gera í þeirri von að henni liði
betur. Við hlið hans voru börnin
hans, Áslaug, Kristinn, Emilía og
Sjöfn, og fjölskyldur þeirra sem
lögðu sig fram á allan hátt. Var aðdá-
unarvert að fylgjast með þeim hjón-
um, hvernig þau studdu hvort annað.
Margar skemmtilegar minningar
á ég frá gleðistundum á heimili
Sjafnar og Björns þar sem Sjöfn var
hrókur alls fagnaðar eða frá dvöl í
sumarbústaðnum við Þingvallavatn
með börn okkar lítil fyrir meira en
hálfri öld. Átti hún fáa sína líka í
matartilbúnaði og hversu vel og fal-
lega allt var framborið.
Sjöfn var sterk kona á sorgar-
stundu; gagnvart sínu fólki og mér
og mínum.
Ég votta elsku hjartans Bjössa,
bróður mínum, börnunum hans fjór-
um og allri hans stóru fjölskyldu
innilega samúð í þeirra miklu sorg
og sára söknuði.
Megi algóður guð og ljúfar end-
urminningar milda sorgina og sökn-
uðinn.
Hugur minn og fjölskyldunnar er
hjá ykkur.
Ingileif Bryndís
Hallgrímsdóttir.
Sjöfn var yndisleg manneskja.
Alltaf hefur mér þótt svo innilega
vænt um hana. Þessi hlýleiki, sem
við munum öll svo vel eftir, ein-
kenndi hana og manni leið alltaf svo
vel í návist hennar. Frá því ég man
eftir hef ég ætíð fundið til tilhlökk-
unar að fara í heimsókn til Sjafnar
frænku. Auðvitað fann maður svo
glöggt hve náið systra- og vinkonu-
samband ríkti á milli mömmu og
Sjafnar, sem og þeirra systra allra.
Þetta einstaka samband þeirra hefur
haldist í öll þessi ár og verið okkur
systkinunum í senn fyrirmynd og
hvatning til að rækta okkar eigið
samband.
Þessar systur geta hlegið dátt.
Hlátursrokurnar, alveg hreint frá-
bærar. Í gegnum tíðina kom ég oft
með mömmu á Fjólugötu til Sjafnar.
Fyrst spjölluðum við aðeins allar
þrjár í dágóða stund inni í eldhúsi, en
svo settust þær inn í stofu og ég
gluggaði í blöð inni í eldhúsi með
eitthvað gómsætt mér við hlið. Við
og við bárust mér til eyrna hlátra-
sköllin innan úr stofu og mér datt
ekki í hug að trufla þær eina mínútu.
Ég dvaldi í Danmörku í hálft ár, þá
liðlega tvítug. Fyrst um sinn liðu
dagarnir misjafnlega fyrir sig og
kvaddi heimþráin oft dyra. Minnist
ég símtals við pabba þar sem ég
spurði frétta að heiman. Jú, jú allt
gekk vel, þessi var að gera þetta og
hinn hitt og mamma átti sín símtöl
við systurnar með tilheyrandi hlátri
og léttleika og ég vissi nákvæmlega
hvað pabbi átti við, því þetta var
sannarlega eitthvað, sem ég þekkti
svo vel. Mér lá við gráti því ég sakn-
aði svo alls þessa, sem minnti mig á
góða daga.
Ég bjó hjá Sjöfn og Birni síðasta
veturinn minn í MR. Mér leið svo vel
hjá þeim og þau hugsuðu svo vel um
mig. Enda sýndi það sig er leið á vor-
ið, því eitthvað hafði kílóunum fjölg-
að meir en ætlað var. En það var í
góðu lagi, því það sem meira máli
skipti var að þarna fékk ég tækifæri
til að kynnast þeim betur. Ég átti
með þeim margar góðar stundir og
naut hverrar mínútu. Þessi tími varð
stór gullmoli í sarpinn minn.
Mér finnst ég ekki vera að kveðja
hana Sjöfn, ég er að fylgja henni
áleiðis í þá ferð sem við förum öll ein-
hvern tímann. Þannig er það bara,
sumir þurfa að fara á undan og taka
svo á móti okkur hinum þegar að því
kemur. Ég veit og finn það sterklega
að Sjöfn verður svo sannarlega
áfram hjá okkur. Í hjarta okkar og
huga. Ég veit líka að ég á oft eftir að
spjalla við hana, á minn hátt, því hún
verður mér ætíð nálæg.
Við systkinin í Brautarholti eigum
öll, hvert okkar, hlýju minningar um
hana elsku Sjöfn okkar og að hafa
þekkt hana og átt góðar stundir með
henni er og verður hluti af okkur alla
tíð. Það erum við þakklát fyrir. Guðs
blessun fylgi henni.
Emilía Björg Jónsdóttir.
Það er komið að kveðjustund.
Sjöfn frænka mín er farin. Fyrir mér
var hún meira en móðursystir, hún
var líka góður vinur minn.
Það kostaði ekki mikinn eftir-
rekstur að fá okkur systkinin með í
fjölskylduboðin á Fjólugötu í gamla
daga, við vissum fátt skemmtilegra.
Húsið á Fjólugötu var eins og undra-
veröld í okkar augum. Þar ríkti glað-
værð og hláturinn lítið sparaður.
Myndarbragur á öllu og það sem
okkur fannst meira um vert – sæl-
gæti í hverri skál. Við hentumst milli
hæða í leit að bestu Nóa-konfektmol-
unum eða töluðumst við í innanhúss-
símkerfinu, sem var okkur framandi.
Ógleymanlegar stundir hjá einstakri
fjölskyldu.
Sjöfn sat um árabil í stjórn versl-
unarinnar Geysis hf., sem faðir
þeirra systra stofnaði ásamt fleirum
árið 1919. Ég sat aðalfundi Geysis
fyrir hönd móður minnar þegar ég
nálgaðist tvítugt. Í gegnum þessi
störf kynntist ég líka þeirri hlið
Sjafnar sem sneri að viðskiptum og
kom þar í ljós að hún hafði ákveðnar
skoðanir sem hún fylgdi fast eftir.
Sjöfn var einstaklega frændrækin
og trú sínu fólki. Ættingjar og vinir
áttu alltaf skjól hjá henni og Birni og
þegar þau voru sótt heim voru mót-
tökurnar glæsilegar. Fyrst og
fremst breitt bros og hlýtt viðmót.
Í heilan vetur fékk ég að njóta
góðmennsku og gestrisni þeirra
Sjafnar og Björns þegar ég bjó í
kjallaranum á Fjólugötu 1 í einn vet-
ur á meðan ég gekk í Verzlunarskól-
ann. Ekki væsti um mig í þeirra
umsjá. Ljúffengur matur, listilega
fram borinn, hressandi og uppbyggj-
andi spjall og gómsætt Síríus-súkku-
laði í eftirrétt. Það var ekki erfitt að
stunda nám í þessu umhverfi.
Með árunum hefur hópurinn
hennar Sjafnar farið stækkandi,
unga fólkið eignast sínar eigin fjöl-
skyldur og barnaskarinn fjölmenn-
ari. Sjöfn átti auðvelt með að bæta
öllum nýliðunum í sinn faðm, þetta
var allt fólkið hennar, tengdafólkið,
börnin og barnabörnin. Þetta þekkj-
um við Helga Guðrún og börnin okk-
ar, sem minnast Sjafnar með mikilli
hlýju. Þegar fólk er farið heilsu er
hvíldin líkn. Það verður að duga að
ylja sér við minningarnar og myndin
sem við eigum öll í huga okkar og
hjarta af þessari konu er falleg, björt
og hlý. Við kveðjum yndislega konu.
Far þú í friði, Sjöfn frænka.
Kristinn Gylfi Jónsson.
MINNINGARGREINUM í
Morgunblaðinu hefur fjölgað
verulega á undanförnum árum.
Til að öllu efni Morgunblaðsins
verði haganlega fyrir komið
reynist nauðsynlegt að setja
minningargreinum, sem og öðru
efni, ákveðin lengdarmörk. Því
hefur verið ákveðið að fyrir utan
aðalgrein verði aðrar greinar
1.500 slög (með bilum), sem eru
um 50 línur í blaðinu (17 dálk-
sentimetrar) og í kringum 300
orð.
Hinsta kveðja
– nýtt form
Jafnhliða þessu verður tekin
upp nýjung sem kölluð er
HINSTA KVEÐJA þar sem
hægt verður að senda örstutta
kveðju (5–15 línur), þegar það á
við. Þetta form á við þegar votta
á virðingu án þess þó að það sé
gert með langri grein (sjá sýn-
ishorn).
Lengd minningargreina
Hæfileg lengd. Til þess að sjá
lengd minningargreinar í t.d.
Word-ritvinnslu, þá er valið
Tools-valblaðið og síðan Word
Count. Þá opnast þessi upplýs-
ingagluggi og sýnir orðafjöldann
(Words); slagafjölda án orðabila
(Characters (no spaces)); slaga-
fjölda með orðabilum (Characters
(with spaces)): 1.500.
g
fa
g
n
ar
n
k,
a
ð-
m
g
m
n-
r
r
ð
r-
i.
m
r-
n-
í
ar
l-
u
í
ð
ð-
gg g
Sú hugsun að svo kynni að fara var
manni þó oftast fjarri, svo mikill var
lífsþróttur hennar, hugurinn vökull
og atorkan óbilandi.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ
ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj.
lkasdjf laksjf laks jdf.
Laksdjælaskdjfæalskjfaæls
kdjfaæl sk djfalæs kd.
Jón Jónsson og
Jónína Jónsdóttir
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ
ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
djfæalskjfaæls kdjfaæl sk djfalæs
kd fdh fg df df df n dfhndfghdfh
dfgh dfgh dfh fdgh.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj
aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
djfæalskjfaæls kdjfaæl sk.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj
aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
HINSTA KVEÐJA
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
MARGRÉT MATTHÍASDÓTTIR
fyrrv. förðunar- og hárkollumeistari,
Gunnarsbraut 40,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landakotsspítala laugardag-
inn 25. október.
Útförin hefur þegar farið fram.
Þökkum auðsýnda samúð.
Örn Ásbjarnarson, Denise K. Champion,
Ásbjörn Sírnir Arnarson, Kolbrún Júlía Erlendsdóttir,
Starkaður Örn Arnarson, Aðalheiður Kristinsdóttir,
Tinna Ýrr Arnardóttir, Arnar Valdimarsson,
Tanja Dögg Arnardóttir, Reynir Örn Björnsson
og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, amma og langamma,
ÁSTRÍÐUR SIGURMUNDARDÓTTIR,
Sólheimum 27,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð,
Kópavogi, laugardaginn 1. nóvember.
Anna, Áslaug,
Ásrún og Arndís Hauksdætur,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KOLBRÚN EINARSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1b,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti föstudaginn 31. október.
Bálför hennar fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 19. nóvember
kl. 15.
Sjöfn Sigurðardóttir, Ragnar Sigfússon,
Guðlaug Sigurðardóttir, Hans H. Þorvaldsson,
Hanna Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku dóttir okkar,
SIF SIGHVATSDÓTTIR,
Lyngási 1b,
til heimilis í Álftarima 2,
Selfossi,
er látin.
Jarðarförin hefur farið fram.
Sighvatur Sveinbjörnsson, Bára Guðnadóttir.
Ástkær bróðir minn, mágur og frændi,
GUÐMUNDUR BACHMANN,
andaðist á Dvalarheimili aldraðra, Borgarnesi,
föstudaginn 31. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórhildur K. Bachman.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma, lang-
amma og systir,
KATRÍN LILLENDAHL LÁRUSDÓTTIR,
lést á heimili sínu sunnudaginn 2. nóvember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hörður Helgason, Sigurbjörg Ásgeirsdóttir,
Helgi Einar Harðarson,
Ármann Ásgeir Harðarson, Ólafía H. Arnardóttir,
Katrín Lilja Ármannsdóttir,
Camilla Lárusdóttir, Steinar Haraldsson.