Morgunblaðið - 06.11.2003, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 FIMMTUDAGUR 6. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Steinþór Eyþórs-son fæddist í
Reykjavík 6. ágúst
1948. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 27. októ-
ber síðastliðinn. For-
eldrar Steinþórs
voru Eyþór Árnason,
sjómaður og síðar
vaktmaður í Reykja-
vík, f. 18.4. 1896, d.
24.10. 1970, og eigin-
kona hans Margrét
Pálína Einarsdóttir
húsmóðir, f. 2.6.
1909, d. 10. mars 2000. Bræður
Steinþórs eru Birgir bifreiðar-
stjóri, kvæntur Þóru Sigurjóns-
dóttur og Þórarinn, fyrrverandi
bankastarfsmaður, kvæntur Sig-
dúklagningameistari, f. 14. októ-
ber 1976, maki Rut Erla Magnús-
dóttir hársnyrtisveinn. 3) Eiríkur
Líndal gröfustjóri, f. 14. október
1982, unnusta hans er Fjóla Þor-
steinsdóttir nemi.
Steinþór hóf nám í veggfóðrun
og dúklagningu við Iðnskólann í
Reykjavík árið 1963. Lauk hann
prófum frá Iðnskólanum árið 1968
og lauk sveinsprófi í iðninni ári
síðar. Öðlaðist hann meistararétt-
indi í veggfóðrun og dúklögn árið
1972. Steinþór starfaði mikið að
félagsmálum, var forseti Kiwanis
árin 1987–1988 og aftur 2002–
2003 og gengdi ýmsum öðrum
trúnaðarstörfum þar. Einnig var
hann formaður Félags dúklagn-
inga- og veggfóðrarameistara
1990–2001 og í stjórn frá 1977–
2001. Heimili Steinþórs og Eiríku
hefur frá 1974 verið í Víðilundi 7 í
Garðabæ.
Útför Steinþórs verður gerð frá
Vídalínskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
ríði Eiríksdóttur.
Steinþór kvæntist 30.
desember 1972 Ei-
ríku Haraldsdóttur
hárgreiðslumeistara,
f. 20. mars 1944, úr
Keflavík. Foreldrar
Eiríku eru Fjóla Ei-
ríksdóttir húsmóðir,
f. 3. júní 1919 og Har-
aldur Ágústsson
smiður, f. 3. október
1910, d. 25. október
1988. Börn Steinþórs
og Eiríku eru: 1) Mar-
grét Líndal rekstrar-
fræðingur, f. 4. október 1972, gift
Mogens Gunnari Mogensen við-
skiptafræðingi. Þau eiga tvö börn,
Steinþór Örn og Helenu Sif. 2)
Þórarinn Líndal veggfóðrara- og
Elsku yndislegi pabbi minn, hverj-
um hefði dottið í hug fyrir nokkrum
mánuðum síðan að ég myndi sitja hér
í dag og skrifa um þig minningar-
grein? Pabbi minn, þú sem alltaf hef-
ur verið svo stór og sterkur að ég hélt
að ekkert gæti bugað þig, jafnvel eft-
ir að þú varst kominn með þennan
ógeðslega sjúkdóm þá trúði ég því
ekki að hann gæti átt eftir að taka þig
frá okkur.
Elsku pabbi minn, þú ert einn sá
allra yndislegasti pabbi sem nokkur
getur átt og ég er þakklát fyrir að
hafa átt þig fyrir pabba og allar þær
yndislegu stundir sem við höfum átt
saman. Alltaf varstu tilbúinn að
hjálpa okkur systkinunum hvernig
sem á stóð hjá þér, þú varst okkar
stoð og stytta og við gátum öll leitað
til þín hvenær sem við þurftum á að
halda. Þú gerðir allt sem þú gast til
að kæta mig og segja mér að halda
áfram þegar áhyggjurnar voru að
hrella mig, í hvern get ég nú hringt
þegar mig vantar styrka hönd til að
hjálpa mér upp fjall lífsins?
Fjölskyldan var þér allt og ekki
minnkaði ást þín þegar afabörnin
fæddust. Þið nafnarnir gátuð brallað
mikið saman og mátti varla á milli sjá
hvor ykkar skemmti sér betur, alveg
sama hverju þið tókuð upp á, og var
ótrúlegt hvað Steinþór gat fengið þig
til að gera. Elsku pabbi, ég er svo
ánægð með að þú skyldir hafa fengið
að hitta Helenu Sif, þó svo þið hafið
aðeins náð þremur mánuðum saman
þá áttuð þið yndislegar stundir og þá
sérstaklega helgina áður en þú fórst
frá okkur. Þú varst svo ánægður að
sjá okkur mæðgurnar þegar við kom-
um inn um dyrnar og var yndislegt að
sjá ánægjusvipinn á andliti þínu þeg-
ar Helena Sif spjallaði við þig – þó að-
eins væri um barnamál að ræða. Þú
fékkst hana næstum í afmælisgjöf og
ég vona svo innilega að hún hafi feng-
ið í vöggugjöf þá manngæsku og góð-
mennsku sem þú hefur að geyma.
Vertu hljóð elsku vina, ekki gráta
pabbi kemur til þín litla hnáta.
Vertu hljóð elsku vina reyndu að sofa
ég kem aftur til þín því ég lofa.
Ekki gráta elskan mín
ég bið engla að gæta þín.
Guð þér færi góða nótt
og gefi að ég komi fljótt.
Þú mátt aldrei óttast neitt
allt sem lifir, elska heitt.
Þó margir vilji þér vinna mein
mundu að þú ert aldrei ein.
(Hannes Örn Blandon.)
Elsku pabbi minn, takk fyrir allar
yndislegu minningarnar sem ég á um
þig og megi góður guð geyma þig og
varðveita fyrir okkur hvar sem þú ert
núna. Elsku mamma, megi góður guð
vernda þig og varðveita á þessum erf-
iðu tímum.
Þín dóttir,
Margrét.
Elsku pabbi minn. Þetta er ekki
raunverulegt að þú sért tekinn frá
okkur svona snöggt. Það er svo stutt
síðan að við vorum að vinna saman og
svo allt í einu ertu orðinn veikur og
það mikið veikur að þú ert tekinn frá
okkur allt í einu. Þú varst að grínast í
mér nokkrum mínútum áður en þú
kvaddir þennan heim.
Allt sem við gerðum saman er
ógleymalegt öll ferðalögin bæði utan-
lands og innan, og þá oft í tjaldvagn-
inum. Allar veiðiferðirnar sem við
hlökkuðum alltaf svo mikið til að fara
í og skemmtum okkur konunglega í
þeim, það skipti ekki máli hvort við
fengum fisk eða ekki, það var strax
farið að plana næstu veiðiferð.
Það var alveg sama hvað maður
bað þig um, elsku pabbi minn, það var
allt sjálfsagt. Og ef það var einhver
vitleysa sem ég bað þig um þá sagð-
irðu aldrei nei, heldur reyndir bara
frekar að tala mig ofan af því, í góðu.
Það kom ekki sá dagur að við töl-
uðumst ekki saman, ef við vorum
ekki að vinna á sama staðnum
hringdumst við á milli. Ég gat alltaf
spurt þig ráða, það var alveg sama
hvað það var þú hafðir alltaf ráð við
því. Þið mamma voruð alltaf svo sam-
rýnd og þér þótti alltaf svo vænt um
hana alveg sama hvað kom upp á, þú
hugsaðir alltaf um þína. Meira að
segja strákarnir í vinnunni hjá þér
voru eins og þínir synir, þú passaðir
vel upp á þá. Þegar ég kynnti þig fyr-
ir Rut, tókst þú á móti henni eins og
hún væri þín eigin dóttir. Þegar við
vorum einhvers staðar að skemmta
okkur saman þú og ég, og Rut var
ekki með mér varstu alltaf að spyrja
mig hvort ég ætlaði ekki að drífa mig
heim til hennar. Þegar við Rut keypt-
um okkur hús í byggingu varstu fljót-
ur að koma og hjálpa okkur.
Elsku pabbi minn, ég get ekki lýst
því í orðum hvað ég sakna þín mikið.
Ég kveð þig með þakklæti fyrir allt
sem þú gerðir fyrir okkur og allar
þær stundir sem við áttum saman.
Megi góður guð geyma þig fyrir okk-
ur þar sem þú ert núna. Þinn sonur
að eilífu,
Þórarinn.
Elsku Steinþór, ég á erfitt með að
trúa því að þegar við kvöddumst á
sunnudagskvöldið fyrir rúmri viku
væri það í síðasta skipti sem við
myndum kveðjast. Það er ótrúlegt
hve skjótt þú varst tekinn frá okkur
eftir að hafa barist hetjulega við
hræðilegan sjúkdóm. Þrátt fyrir erf-
iða baráttu varstu alltaf svo jákvæður
og stutt í húmorinn hjá þér.
Þegar ég veiktist svo skömmu á
eftir þér ákváðum við að líta á veik-
indi okkar sem fjallgöngu sem við
færum saman í og myndum ná toppn-
um eins fljótt og mögulegt væri. En
því miður þá reyndist þín leið ekki
eins auðveld og mín þrátt fyrir að þú
legðir mjög hart að þér við að komast
á toppinn.
Það hefur verið höggvið stórt
skarð í fjölskylduna í Víðilundi 7 sem
ekki verður hægt að fylla. Eftir sitja
þó góðar minningarnar um frábæran
tengdapabba sem allt vildi fyrir
mann gera. Þú varst alltaf boðinn og
búinn til að hjálpa öllum. Þú varst
alltaf svo hlýr og barngóður. Alltaf
stóðstu með mér ef ég og Margrét
vorum að rökræða eitthvað.
Það eru margar góðar minningar
sem hrannast upp í huga mér á þess-
ari stundu. Til dæmis skemmtilegar
veiðiferðir sem við fórum í á hverju
sumri með fjölskyldunni, sumarbú-
staðarferðir, útilegur og síðast en
ekki síst ferðalög erlendis. Þessar
góðu minningar mun ég geyma vel í
hjarta mínu til minningar um þig sem
yndislegan tengdapabba. Núna ertu
kominn á stað sem ég veit að þér á
eftir að líða vel á og ég veit líka að þú
átt eftir að fylgjast vel með okkur og
styðja okkur í gegnum lífsins þrautir.
Takk fyrir allt sem þú hefur gert fyr-
ir okkur og fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman.
Elsku Eirika og fjölskylda, megi
góður guð gefa ykkur styrk á þessari
miklu sorgarstundu.
Þinn tengdasonur,
Mogens G. Mogensen.
Elsku Steini minn.
Það er erfitt og sárt að trúa því að
þú sért ekki lengur meðal okkar og
Víðilundurinn er frekar tómlegur án
þín. Ég man okkar fyrstu kynni, er
Tóti kom með mig í Víðilundinn.
Hann var stoltur yfir því að fá kynna
mig fyrir foreldrum sínum. Þá tók á
móti mér þetta fallega bros þitt og ég
var tekin inn í fjölskylduna eins og ég
hefði alltaf verið ein af ykkur. Ástrík-
ari og samheldnari fjölskyldu hafði
ég ekki kynnst fyrr. Eftir stendur í
minningunni öll matarboð sem við
áttum saman í Víðilundinum og öll
ferðalögin okkar. Jafnt hér innan-
lands sem erlendis.
Þú varst alltaf svo hjálpsamur og
aldrei stóð á hjálpsemi þinni í bygg-
ingu okkar Tóta í Klettásnum. Ég
man sérstaklega eftir því þegar verið
var að flísaleggja mósaíkið í eldhús-
inu. Allir höfðu misst þolinmæðina en
þú og ég kláruðum verkið saman.
Það var í lok sumars að þú varst
orðinn svo mikið veikur. Þrátt fyrir
það var alltaf stutt í brosið þitt. Bar-
átta þín stóð í raun stutt yfir en þú
barðist hetjulega við þennan vágest
sem krabbameinið er.
Það kætti þig alltaf svo mikið þeg-
ar vel gekk hjá okkur og ég er svo
glöð í hjarta mínu að þú hafir fengið
að njóta með okkur allra góðra frétta
áður en þú kvaddir þennan heim.
Guð geymi þig.
Þín tengdadóttir,
Rut Magnúsdóttir.
Elsku besti afi í heimi.
Við þökkum þér fyrir allar yndis-
legu stundirnar sem við áttum með
þér. Þér þótti alltaf svo gaman að
leika við okkur og við eigum margar
yndislegar minningar sem við mun-
um um alla eilífð geyma í hjarta okk-
ar. Það var svo gaman að vera með
þér og sérstaklega ferðast með þér
hvort sem við fórum í sveitina eða til
útlanda. Þú hafðir alltaf tíma til að
leika við mig, Steinþór, en því miður
er Helena Sif ennþá svo lítil að hún
náði ekki að fá að leika mikið með
þér.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku afi, megi góður guð og allir
englarnir geyma þig og vaka yfir þér.
Þín afabörn,
Steinþór Örn og Helena Sif.
Við hjónin og börn okkar urðum
harmi slegin þegar okkur var sagt frá
andláti Steina, okkar elskulega vinar.
Það kom ekki í hug okkar að það væri
hans hinsta stund með okkur einni
viku áður, þegar hann helsjúkur með
bros á vör færði gestum sínum veit-
ingar heima í stofunni í Víðilundi eins
og hann var vanur að gera. Á þeirri
stundu hefur hann sjálfur vitað að
hverju stefndi, en gætti þess að
íþyngja ekki öðrum með þeirri vitn-
eskju. Hann sýndi gestum sínum
nýju fötin sem hann ætlaði að vera í
um kvöldið þegar hann færi að kveðja
Kíwanisfélaga sína, sem hann hafði
veitt forustu um margra ára skeið.
Með sinni miklu hógværð sagði hann
mér nokkrum dögum síðar: „Ég var
nú ekki sterkari en svo að ég treysti
mér ekki til að taka til máls, það var
nú bara þannig.“ Viku síðar var hann
allur. Þessi lýsing á því hvernig Steini
tók veikindum sínum segir margt um
hans manngerð.
Steini var mikill félagsmaður og
reyndist hann félögum sínum í Kíw-
anisklúbbi Garðabæjar og Félagi
dúklagninga- og veggfóðrarameist-
ara bæði öflugur félagsmaður og
drengur góður. Þegar vanda bar að
höndum leituðu menn gjarnan til
Steina, sem reyndist úrræðagóður,
gekk beint að verki og leysti málin.
Hann reyndist nemum sínum ekki
bara góður kennari heldur eins og
besti faðir. Þeir eru ekki ófáir dreng-
irnir sem borið hafa honum þessa
sögu. Þegar vandamál komu upp hjá
þeim, ekki bara í vinnunni heldur líka
í einkalífinu, leituðu þeir til Steina,
sem tók á málum með þeim á sinn
föðurlega hátt.
Steini hafði gaman af því að ferðast
bæði innanlands og til útlanda. Þær
voru margar ferðirnar þar sem við
fengum að njóta þess að vera með Ei-
ríku og Steina bæði hér heima og í út-
löndum. Nú sitja þessar ferðir eftir í
huga okkar í minningu um góðan
dreng.
Kæri Steini, þeir voru ófáir veiði-
túrarnir sem við fórum saman í og
bæði voru skemmtilegir og upp-
byggilegir. Sérstaklega sitja eftir í
minningunni ferðirnar snemma sum-
ars sl. 20 ár í Svarthöfða, sem við fór-
um með Ágústi og Abba. Öll þessi ár
skiptum við veiðinni þannig að við
fylgdumst að. Á þeim stundum gafst
okkur tækifæri til að ræða saman hin
ýmsu mál og vil ég þakka þér fyrir
þær stundir. Alltaf hef ég hugsað
með tilhlökkun til ferðarinnar í
Svarthöfða en næsta ferð verður
örugglega erfið því missir okkar er
og verður mikill.
Manngildi þitt var mikið og bera
börn þín þess ríkuleg merki. Þær
voru margar stundirnar sem við
fengum að njóta á heimili þínu með
þér og Eiríku og börnum ykkar. Þar
var gestrisnin í hávegum höfð. Heim-
ili ykkar var alltaf opið og gestrisni
ykkar slík að varla var komið í heim-
sókn öðru vísi en að fyrir væru gestir.
Tengdamóðir þín þakkar þér mik-
inn hlýhug og greiðvikni í sinn garð.
Kæri vinur, söknuður okkar er
mikill en minningar um góðan dreng
sitja eftir.
Elsku Eiríka, Margrét, Þórarinn,
Eiríkur, tengdabörn og barnabörn,
missir ykkar er mikill. Megi góður
Guð styrkja ykkur í sorg ykkar.
Haraldur, Ólöf og börn.
Nú er elskulegi Steinþór Eyþórs-
son farinn á æðra tilverustig. Við sem
eftir erum sitjum uppi með margar
spurningar en engin svör. Af hverju
hann? Af hverju svo snemma? Hann
sem var svo kærleiksríkur og góður
maður, af hverju fékk fjölskyldan
hans ekki að hafa hann aðeins leng-
ur? Því hefur stundum verið fleygt
fram að þeir sem deyja fari heim, til
himins þar sem hinn almáttugi faðir
hefur kallað þá til sín til að takast á
við verkefni á æðra tilverustigi, við
hin sitjum eftir með heimþrá. Eitt er
víst að Steinþór gat tekist á við verk-
efni, í raun hvaða verkefni sem var.
Hann var alltaf boðinn og búinn að
aðstoða okkur hin sem á honum
þurftum að halda og við erum þakklát
fyrir það.
Steinþór var kletturinn í fjölskyld-
unni og það var ekkert vandamál
þess eðlis að hann tæki ekki þátt í því
með þeim. Hann gaf sé alltaf góðan
tíma fyrir fjölskylduna og hafði sér-
staklega gaman af unga fólkinu. Fyr-
ir elskulegu Eiríku var Steinþór líf
hennar og tilvera og hvert sem þau
hjónin fóru leiddust þau. Það var
ekkert of gott fyrir Eiríku sem hann
elskaði meira en nokkuð annað.
Hjónaband þeirra var myndað af ást
og trausti og sá kærleikur og það ör-
yggi sem Steinþór og Eiríka veittu
börnum sínum í sameiningu hefur
borið sýnilegan ávöxt fyrir okkur hin
í dag. Margrét, Þórarinn og Eiríkur
hafa öll náð langt á sínu sviði og eru
einstaklega góð og hjartahlý. Það var
sérstakt að sjá hvernig Eiríkur
yngsti sonur þeirra hlúði að ömmu
Fjólu stuttu eftir andlát föður síns.
Þá minnti hann mikið á pabba sinn,
sem hefði gert nákvæmlega það sama
fyrir tengdamömmu, þótt hann ætti
sjálfur um sárt að binda. En þannig
var Steinþór, hann hugsaði alltaf
fyrst um aðra og svo um sig.
Steinþór greindist með krabba-
mein fyrir aðeins tveimur mánuðum
og háði hetjulega baráttu við sjúk-
dóminn sem hann ætlaði að sigrast á.
En vegir drottins eru órannsakanleg-
ir.
Við viljum votta elskulegu Eiríku,
Margréti og Mogens, Þórarni og Rut,
Eiríki og Fjólu, afabörnunum Stein-
þóri Erni og Helenu Sif, Fjólu ömmu
og öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð og biðjum algóðan Guð
að styrkja ykkur og leiða á þessum
erfiða tíma. Minningarnar um Stein-
þór munu lifa á meðal okkar um
ókomna tíð.
Elinrós Líndal,
Sveinbjörg Haraldsdóttir.
Ég man eftir fyrsta vinnudegi eftir
verslunarmannahelgi nú í sumar, við
saman í kaffi að spjalla um nýfædda
barnið hennar Margrétar. Ég sagði
eitthvað á þá leið að þið gætuð svo
STEINÞÓR
EYÞÓRSSON