Morgunblaðið - 07.11.2003, Blaðsíða 6

6 | FÓLKIÐ | FÖSTUDAGUR 7|11|2003 MORGUNBLAÐIÐ
Það stytti upp í nótt. Þar sem ég
gekk í morgun með börnin í átt að
kaupstefnusvæðinu komum við að
myndarlegum polli á miðri gang-
stétt. Þá rifjaðist upp fyrir mér hvað
pollar skipa háan sess í landslagi
æsku minnar. Raunverulegir pollar,
ekki skammlífir pyttlingar á dreif um
stéttina og ekki heldur tækifær-
issinnaðir pollungar sem búa um
sig í ræsinu. Strangt tekið finnst
mér pollar heldur ekki tilheyra sveit-
um. Pollar eru nokkurs konar hlátur
jarðarinnar í hálfskipulögðu þétt-
býli. Það er ósköp skáldlegt, en
svona er það nú samt. Þeir koma til
að minna okkur á að það er sama
hvað við skipuleggjum lífið og um-
hverfið nákvæmlega, fjörið verður
alltaf þar sem skipulag og óskipu-
lag mætast. Þetta skipulagða líf
fær inntak á jaðrinum, á mörkum
hins óorðna. Óorðaða.
Eins og flestir Íslendingar af
minni kynslóð hóf ég lífið í heimi
sem var enn í mótun, jaðarinn var
alls staðar, alls staðar stoltir pollar
sem mátti reiða sig á en sem aldrei
var hægt að kynnast til fulls. Það er
ekki hægt að þekkja poll. Hann er
að öllu leyti ógegnsær. Nema
kannski Stóripollur þegar hann var
botnfrosinn og við óðum á móti
norðaustanáttinni á leið í skólann,
tvö skref áfram, eitt til tvö aftur-
ábak. Datt ekki í hug að fara í kring-
um hann. Sá fékk að kynnast hon-
um sem datt. Síðan vex þéttbýlið og
mennirnir leitast við að gera það
snyrtilegt, myndarlegt og jafnvel fal-
legt. Og pollvana. Og augljós en af-
drifarík sannindi renna upp fyrir
mér: Það er ekki hægt að skipu-
leggja polla; er það nokkuð?
Og eins og alltaf eru það börnin
sem eru í innilegustu sambandi við
sannleikann, án þess að vita af því,
líklega af því þau vita ekki af því.
Það er víst ekki hægt að skipu-
leggja það samband heldur. En í Bo-
logna fá þau ekki að kankast við
pollana. Fatavarnarliðið, mömmur
og ömmur, koma í veg fyrir það. Þau
verða að finna sína polla annars
staðar eða fölna ella.
Á fjórða ári stóð ég fastur í einum
og bandaríski herinn var fenginn til
að losa mig og labba með mig í
fanginu heim til mömmu. Kannski
einhver hluti af mér hafi samt orðið
eftir í glaðhlakkalegri leðjunni. Er
það ekki þess vegna – nú þegar ég
kom að alls óvæntum polli á leið í
kaupstefnuhverfið – að helltist yfir
mig hversu skakkt það er að árum
saman hef ég haldið til á stöðum
þar sem pollar eru lítilsvirtir og
hraktir?
Ég þurfti ekki að segja Þorgerði
frá þessu. Það var eins og hún henti
á lofti mikilvægi þess að hjóla af
einbeitingu og ákafa mitt í gegnum
pollinn hvað eftir annað meðan
maður í barnavagni horfði á, stúd-
eraði, og hvatti systur sína.
LÍFIÐ Í BOLOGNA
ATLI INGÓLFSSON
Ómar, hvað er svona heillandi við djass?
„Frelsið. Annars byggist þessi tónlist á meðspilurun-
um; fólkinu sem er í kringum mann. Maður verður að
hlusta og skynja það sem aðrir eru að gera. Djass er
auðvitað ofsalega víð tónlistarstefna og erfiður að
njörva niður, en mesti kosturinn er að mínu mati að
maður fær að leika sér svolítið og vera frjáls í tónlist-
inni.“
Hefur ungt fólk fordóma gagnvart djassi?
„Nei, það er afar lítið um þá. Kannski einna helst hjá
skólafólki, en ég held að flestir meti góða tónlistar-
menn óháð hvaða tónlistarstefnu þeir fylgja.“
Er þetta hreinræktuð djassplata hjá þér?
„Það er erfitt að skilgreina hreinræktaðan djass.
Platan er mjög einlæg og hlýleg. Lögin eru stutt og mikil
áhersla lögð á að gera laglínurnar flottar. Það er ekkert
tíu mínútna langt sólóa-lag á henni. Við tókum plötuna
upp við Apavatn, fórum í risastóran bústað, lágum í
heitum potti, elduðum góðan mat og höfðum það gott.
Þess á milli tókum við upp og þetta þægilega andrúms-
loft skilar sér vel á plötunni.“
Tenórsaxófónn Óskars bróður þíns ljær plötunni mjög
hlýlegan blæ.
„Hann var ómetanlegur í þessu verkefni. Hann
stjórnaði upptökum og reynsla hans nýttist afar vel.
Hann er eldri en ég og er búinn að vera lengur í
bransanum. Ég er að byrja núna og fékk hann til að
hjálpa mér með þetta.“
Ég sé að eitt lagið heitir Schengen. Hefurðu tengst
Schengen-samkomulaginu tilfinningalegum böndum?
„Í rauninni ekki. Þetta var bara orð sem maður heyrði
mikið á tímabili og mér fannst það flott. Þetta er „old-
school“ djasslag og það er engin djúp merking á bak
við nafngiftina.“
Ætlið þið að taka öll lögin á plötunni á útgáfutónleik-
unum?
„Velflest að minnsta kosti. Þetta verður klukkutími af
tónlist. Við veljum það besta og reynum að skemmta
okkur og áheyrendum vel.“
|ivarpall@mbl.is
Morgunblaðið/Sverrir
Ómar Guðjónsson gítarleikari fór ný-
verið með félögum sínum í risastóran
sumarbústað við Apavatn. Þar slöpp-
uðu vinirnir af, borðuðu góðan mat,
lágu í heita pottinum og tóku upp
þrettán lög sem prýða geislaplötuna
Varma land; sem Ómar sendi frá sér í
dag. Hann segir að afslappaða and-
rúmsloftið úr bústaðnum og heita
djasspottinum hafi skilað sér vel á
plötuna.
ÚR HEITA
djasspottinum
7. nóvember
Ómar Guðjóns-
son með útgáfu-
tónleika á Nasa