Morgunblaðið - 09.11.2003, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. NÓVEMBER 2003 39
ÁBERNSKUÁRUMkirkjunnar má segjaað hafi verið um þrjármeginfylkingar aðræða innan vébanda
hennar: a) gyðing-kristna menn, b)
heiðin-kristna menn, og c) þá sem
aðhylltust gnóstíkastefnu, en þar
var blandað saman kristinni trú og
ýmiss konar hellenskri og aust-
rænni dulhyggju. Gyðing-kristni
armurinn dó út og hvarf er tímar
liðu, og gnóstíkastefnan var á 3. öld
lýst villutrú af kirkjulegum yf-
irvöldum. Eftir stóðu því heiðin-
kristnir menn og upp úr þeim jarð-
vegi óx síðan að mestu heims-
kirkjan.
En sú hefur einnig farið grýttan
veg eftir það, og liggja ýmsar
ástæður þar á bak við, sem of langt
mál yrði hér upp að telja. En árið
325 sögðu aríanskar kirkjur t.a.m.
skilið við meginstofninn, og árið
431 hélt nestoríanska kirkjan á
braut. Hið sama gerðist árið 451,
en þá rufu kirkjurnar í Armeníu,
Egyptalandi, Eþíópíu og Persíu
tengslin við móðurkirkjuna. Og ár-
ið 1054 skáru vesturkirkjan (hin
latneska, rómverska eða kaþólska)
og austurkirkjan (orþódoxa- eða
rétttrúnaðarkirkjan) á öll tengsl
sín í millum.
Á 16. öld gerist það svo, að vest-
urkirkjan klofnar í mótmælendur
og rómversk-kaþólska; ástæða
þess var deilur um forræði eða
vald páfans í Róm. Mótmælendur
báru hins vegar ekki gæfu til þess
að fara eina leið eftir þetta, heldur
leystist fylking þeirra brátt upp í
nokkrar kirkjudeildir. Ein þeirra
er lútherska kirkjan, sem í upphafi
átti sér aðallega fylgjendur á
Norðurlöndum og í Þýskalandi, en
er nú komin víðar. Og önnur er t.d.
sú kalvínska eða öðru nafni re-
formerta (endurbætta). Einnig
klauf enska biskupakirkjan (angl-
íkanar) sig frá þeirri latnesku á 16.
öld.
Næstu 500 árin hélt þetta áfram
í ýmsum myndum, gamlir söfnuðir
lognuðust út af og aðrir risu upp.
Að því er lesa má í ritverkinu
„World Christian Encyclopedia“
eru kristin, sjálfstæð trúfélög í
heiminum nú alls um 34.000.
Mannkynið allt er um sex millj-
arðar einstaklinga. Af þeim eru
kristnir menn u.þ.b. þriðjungur.
Langtum stærsta kirkjudeildin er
sú rómversk-kaþólska; fylgjendur
hennar eru taldir vera um einn
milljarður. Æðsti yfirmaður þar
(og hvergi annars staðar, vel að
merkja) er páfinn í Róm. Næstar
koma mótmælendakirkjurnar,
undir einum hatti, en áhangendur
eru sagðir vera um 346 milljónir;
þar fer viðkomandi biskup með
stjórn eða þá öldungaráð (sbr. re-
formertu kirkjuna), en ekki er um
nein allsherjaryfirráð eins aðila að
ræða. Og þó svo að játninga-
fjölskyldur á borð við lútherskar
kirkjur vinni saman á heimsvísu,
t.d. í formi Lútherska heims-
sambandsins, hefur það engan
íhlutunarrétt í málefni einstakra
kirkna. Ekki heldur Alkirkjuráðið.
Þriðja stærsta kirkjudeildin er
rétttrúnaðarkirkjan, með rúmlega
216 milljónir játendur; sú hefur
tryggast vígi í Austur-Evrópu. Yf-
irmaður hennar nefnist patríarki
og er hvert land fyrir sig með einn
slíkan. Er patríarkinn í Istanbul
(Konstantinopel) gjarnan talinn
fremstur meðal jafningja. Fjórða
stærsta kirkjudeildin er svo enska
biskupakirkjan, með ríflega 80
milljónir í sínum röðum. Fram-
antaldar upplýsingar eru teknar úr
„Encyclopædia Britannica Alma-
nac 2003“. Kristin trúfélög á Ís-
landi eru um 20 talsins, þjóð-
kirkjan (evangelísk-lúthersk)
stærst.
Á 20. öld hófust fyrir alvöru til-
raunir við að sætta andstæður milli
kirkjudeilda heimsins og vinna að
einingu meðal kristinna manna.
Fram eftir öldinni voru það aðeins
evangelískar kirkjur sem ræddu
þannig mál sín, en fljótlega bætt-
ust rétttrúnaðarkirkjur Austur-
Evrópu og Austurlanda nær inn í
viðræðurnar. Upp úr 1965 fór svo
rómversk-kaþólska kirkjan að líta
til hinna og gefa færi á sér. Þetta
mikla verk er enn í gangi.
Á sama tíma er unnið að boðun
fagnaðarerindisins víða um jörð.
Árið 1900 eru kristniboðar sagðir
hafa verið um 62.000, en nú á tím-
um um 400.000. Mest er fjölgun
nýkristinna í Austur-Asíu, Suður-
Ameríku og Afríku. En þetta er
ekki hættulaust, því ofsóknir á
hendur kristnum eru við lýði í
mörgum löndum, t.d. Alsír,
Egyptalandi, Íran, Jemen, Kína,
Laos, Líbýu, Marokkó, Norður-
Kóreu, Sádi-Arabíu, Sómalíu, Súd-
an og Víetnam. Þetta er samt ekk-
ert nýtt, því 70 milljónir kristinna
hafa dáið fyrir trú sína þær 20 ald-
ir, sem liðnar eru frá krossfestingu
meistarans á Golgata. Af þeim er
talið að um 160.000 einstaklingar
hafi liðið píslarvættisdauða árið
2000. Það ár heyrðu um 120 millj-
ónir Jesú frá Nasaret getið í fyrsta
skipti á ævinni.
Í viku hverri eru 3.500 ný guðs-
hús opnuð og daglega bætast 174
þúsund sálir í kirkju heimsins. Allt
þetta og margt fleira er hægt að
skoða betur á http://www.houston-
perspectives.org/missionstrivia.-
html.
Mér fannst við hæfi að rifja
þetta upp, á sjálfum kristniboðs-
deginum. Á vettvangi framandi
þjóða er ekki um neinn leik að
ræða hjá þeim sem taka orð Krists
á uppstigningardag bókstaflega.
Nei, þar snúast hlutirnir um að
koma ljósi til þeirra sem í myrkri
búa.
Heimskirkjan
Á um 2.000 ára ferli sínum hefur kirkjan, sem átti upptök
sín í Palestínu og þar um kring, skipst í margar deildir og
enn fleiri trúfélög. Sigurður Ægisson lítur hér yfir þá sögu, í
tilefni kristniboðsdagsins, sem er einmitt í dag.
sigurdur.aegisson@kirkjan.is
HUGVEKJA
✝ Sif Sighvatsdótt-ir fæddist í
Reykjavík 17. janúar
1988. Hún lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands 28. október
síðastliðinn. For-
eldrar Sifjar eru
Sighvatur Svein-
björnsson, f. á Lyng-
ási 21. desember
1953 og Bára Guðna-
dóttir, f. á Hellu 18.
feb. 1951. Systkini
Sifjar eru: Kristinn
Jón Arnarson, sam-
mæðra, f. 15. nóv.
1973, kvæntur Sif Sumarliða-
dóttur, f. 24. feb.
1975, Þórunn Sig-
hvatsdóttir, f. 13.
mars 1979, Guðni
Sighvatsson, f. 2.
maí 1980 og Hörður
Sighvatsson, f. 21.
apríl 1981.
Sif átti annað
heimili á Sambýlinu
Álftarima 2 á Sel-
fossi og bjó þar til
dánardægurs.
Útför Sifjar fór
fram frá Árbæjar-
kirkju í Holta- og
Landsveit laugar-
daginn 1. nóvember.
Elsku hjartans Sif, við munum
ávallt sakna þín og minnast þín í
hjarta okkar nú þegar þú hefur yf-
irgefið okkur og brotist úr þeim
fjötrum sem líkami þinn var. Við
munum aldrei gleyma því þegar fyrir
15 árum að mamma og pabbi komu
með þig heim til spenntra systkina
þinna. Okkur fannst þú vera falleg-
asta veran á jarðríki, svo lítil og nett
með þessi fallegu augu. Ekki grunaði
okkur þá að þessi nýfundna ham-
ingja með þér yrði svo skammvin
sem raun bar vitni. Aðeins 3 mán-
uðum síðar skall ógæfan á og þú
læstist inni í líkama þínum. Við höf-
um fengið að fylgjast með þér berj-
ast síðan og þú hefur verið algjör
hetja. Þitt sterka hjarta bar þig
langa leið og meira að segja lengra
en þér var spáð. Þú hefur gefið okk-
ur og kennt okkur svo margt þó þú
hafir ekki getað tjáð þig við okkur,
fyrir það verðum við þér ævinlega
þakklát.
Elsku systir, við vitum að þér líður
vel þar sem þú ert núna og að við
munum hittast síðar.
Þangað til kveðjum við þig.
Þórunn, Guðni og Hörður
(Tóta, Guðni og Höddi).
Þar fékk Sif litla systir hvíldina
sem líkaminn hennar litli og sálin
hafa sennilega þráð lengi. Í rúm
fimmtán ár stóð hún í stöðugri bar-
áttu við veikindi sín og kom það okk-
ur í fjölskyldunni alltaf jafn mikið á
óvart hversu ótrúlega sterk Sif var,
sama hversu vonlaus baráttan virtist
oft á tíðum.
Söknuðurinn sem ég og sjálfsagt
flestir ættingjar og vinir finna til
þessa dagana er ljúfsár enda fannst
okkur mörgum að nóg væri komið af
þjáningum Sifjar litlu. Það var kald-
hæðni örlaganna að veikindi hennar
hófust á sumardaginn fyrsta fyrir
fimmtán árum – degi gleði og eft-
irvæntingar. Hún hætti að anda það
lengi að öll von um eðlilegt líf þriggja
mánaða barns var numin brott í einu
vetfangi. Söknuðurinn og sorgin það
sumarið voru svo miklu dýpri en við
finnum til nú, þegar Sif hefur loks
fundið betri stað til að búa á, laus við
sársaukann, krampana og kvalirnar.
Erfiðast finnst mér núna að vera
fastur í útlöndum og geta ekki verið
hjá fjölskyldunni minni á Lyngási,
sem hefur staðið bjargföst við hlið
Sifjar síðustu vikurnar. Þeim öllum
og öðrum ættingjum ásamt starfs-
mönnum að sambýlinu við Álftarima
á Selfossi, sem gerðu Sif litlu lífið
eins auðvelt og hægt var í öll þessi ár
sendi ég hugheilar kveðjur á þessum
erfiðu tímum.
Kristinn Jón Arnarson.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Með þessum orðum viljum við
kveðja okkar kæru Sif. Þó hennar sé
sárt saknað er huggun okkar sú að
hún er laus frá erfiðleikum lífsins.
Guð blessi þig elsku Sif.
Foreldrum, systkinum og öðrum
aðstandendum sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Starfsfólk Álftarima 2,
Selfossi.
Hver setur það í sögur,
þótt sofni lítið blóm.
En elskan ung og fögur
þar á sinn helgidóm,
um daggrök lyngdrög leiðir
hún leggur ein og hljóð,
er sumarblærinn breiðir
á brá þess næturljóð.
Sof, sof þú blómsál blíða,
þér blundur svalar vær
í ilmblæ Edenshlíða
þú endurvakin grær.
Í björtu geislagliti
hjá guði sæl þú skín,
þótt brygði ljósum liti
hér ljúfa myndin þín.
Að barmi sumarblóma
þú brostir okkur við.
Í hæðum himinljóma
þú hefir sól og frið.
Nú huggar guð þig góði
hann geymir börnin smá,
í bæn og ljúflingsljóði
þú lifir okkur hjá.
(Guðmundur Guðmundsson.)
Með innilegri þökk og virðingu
kveðjum við Sif Sighvatsdóttur og
vottum foreldrum, systkinum og
öðrum ástvinum dýpstu samúð.
Starfsfólk og nemendur
Sérdeildar Vallaskóla.
SIF
SIGHVATSDÓTTIR
Elsku Steini.
Það er orðið fast í
huga okkar að tala um
Eiríku og Steina. Það
er og verður skrítið að
koma í heimsókn í Víði-
lundinn til Eiríku og Steina þegar
enginn Steini tekur á móti manni og
enginn Steini að „vesenast“ í eldhús-
inu eða inni í bílskúr. Við vorum
nánast fastagestir um helgar á tíma-
bili hjá ykkur Eiríku og alltaf var
tekið jafnvel á móti okkur. Okkur
finnst við vera eitt af börnunum
ykkar. Halli er nú reyndar einn af
ykkur þar sem hann var mikið hjá
ykkur þegar hann var yngri. Stund-
um kíktum við til ykkar á sunnudög-
um á leið heim úr bústaðnum og þá
var nær undantekningarlaust búið
STEINÞÓR
EYÞÓRSSON
✝ Steinþór Eyþórs-son fæddist í
Reykjavík 6. ágúst
1948. Hann lést í
Landspítalanum við
Hringbraut 27. októ-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Vídalínskirkju 6.
nóvember.
að leggja á borð fyrir
okkur þó að ekki hafi
verið búist við okkur í
mat, en það var alltaf
pláss fyrir fleiri. Það
var alltaf svo afslappað
andrúmsloftið og gott
að vera hjá ykkur að
við áttum oft erfitt með
að koma okkur af stað
heim. Við höfum senni-
lega aldrei heimsótt
ykkur jafnsjaldan og
nú í sumar en við hitt-
umst þó af og til. Minn-
isstæðust er veiðiferð
fjölskyldna okkar í
Gljúfurá. Það var mikið fjör og mik-
ið gaman enda alltaf glatt á hjalla
þegar allir komu saman, þó að ekki
hafi bitið branda á önglana hjá nein-
um í þetta skiptið. Þú fórst alveg á
kostum fyrsta kvöldið, en flestir
voru farnir að sofa nema þú, Bryn-
dís, Sólveig og við. Þú svoleiðis
reyttir af þér brandarana og það var
svo gaman hjá okkur. Við erum
þakklát fyrir að hafa verið með þér
þá.
Þú og Eiríka eignuðust þrjú ynd-
isleg og myndarleg börn og öll eru
þau svo vel innrætt og fallegar per-
sónur að við erum stolt af því að
þekkja þau og vera svo náin þeim.
Ykkur hefur svo sannarlega tekist
vel upp í uppeldinu. Tengdabörn
ykkar eru ekki síður myndarlegar
og ljúfar manneskjur og við vitum
að þið eruð stolt af þeim. Þú varst
mikill barnakarl, Steini, og það sást
best á því hversu góðu sambandi þú
náðir við augastein þinn og nafna,
hann Steinþór Örn. Það er óhætt að
segja að hann hafi misst mikið. Þeg-
ar Helena Sif fæddist óraði engan
fyrir því hversu mikill gleðigjafi hún
ætti eftir að verða fyrir fjölskyld-
una. Guð hefur ætlað henni það
mikla hlutverk að lýsa upp tilveruna
ásamt Steinþóri Erni á þessum
sorgartímum. Gunnhildur okkar
skilur ekki alveg af hverju þú sért
farinn og hafir ekki tekið fötin þín
og skóna með þér, en hún veit að þú
ert núna uppí himninum hjá Guði,
englunum og Gunnhildi frænku.
Okkur langar að þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast þér.
Guð geymi þig, elsku Steini.
Elsku Eiríka, Tóti, Rut, Eiríkur,
Fjóla, Magga, Moggi, Steinþór Örn,
Helena Sif og aðrir aðstandendur,
Guð gefi ykkur styrk til að takast á
við missi ykkar og sorg. Guð geymi
ykkur og varðveiti.
Ykkar
Haraldur, Þóra, Gunnhildur
Stella og Arnbjörn Óskar.
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi. Einn-
ig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–
15 línur, og votta virðingu án
þess að það sé gert með langri
grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina