Morgunblaðið - 09.11.2003, Blaðsíða 2

2 B SUNNUDAGUR 9. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
ÞAÐ ER leitun að öðrumeins orkubolta og JóniJósep Snæbjörnssyni,Jónsa, söngvara Í svört-um fötum. Á sviðinu er
hann hamhleypa, sífellt á iði, hrífur
áhreyrendur með sér með góðu for-
dæmi, stekkur, hleypur og hristir
sig svo maður verður eiginlega
dauðþreyttur bara af að horfa. Að
hitta hann augliti til auglitis er eins
og hitta annan mann, rólegur og yf-
irvegaður, kurteis og prúður piltur
sem anar ekki að neinu, vel undir-
búinn og gefur sér tíma til að svara,
eins og honum liggi ekkert á, sama
hversu önnum kafinn hann annars
er.
Jón Jósep fæddist í Reykjavík og
bjó í níu mánuði í Dúfnahólunum, þá
fluttust foreldrar hans til Akureyrar
og þar ólst Jónsi upp. Hann segir
dvöl sína á leikskóla fyrir norðan
ekki vera ýkja eftirminnilega en
grunnskólanám stundaði hann í
Glerárskóla – segist hafa gengið vel í
námi almennt, þurfti ekki að hafa
mikið fyrir hlutunum, en var afleitur
íþróttamaður. Eins og þá grunar ef-
laust sem séð hafa Jónsa á sviði var
hann mjög fjörugur sem barn, segist
hafa verið út um allt á þvælingi og
iði. „Ég er feginn því að hafa ekki
fengið ofvirknigreiningu,“ segir
hann og kímir, en bætir svo við af
meiri alvöru að stóran hluta ævinnar
hafi hann glímt við að beisla þessa
gríðarlegu orku. „En án hennar væri
ég ekki það sem ég er í dag.“
Forfallinn tónlistaráhugamaður
Jónsi varð snemma forfallinn tón-
listaráhugamaður og segir að dvöl
sín í sveit hafi ýtt undir tónlistar-
áhugann svo um munaði. „Ég fór í
sveit á Kambsstöðum í Ljósavatns-
skarði og þar voru til nokkrar plöt-
ur, News of the World og Night at
the Opera með Queen og 10 cc plata
og þær voru spilaðar út í eitt. Fjósa-
maður á bænum, Ketill Þór hét
hann, kom svo með Iron Maiden og
þýsku gleðiþungarokksveitina
Helloween, sem kom mér á rétt
spor; á meðan vinir mínir hlustuðu á
rapp og fundu upp á leiðum til að
komast hjá því að vinna í vinnuskól-
anum á Akureyri vann ég hörðum
höndum í sveitinni alla daga og
hlustað á þessar plötur í hádeginu og
á kvöldin.“ Jónsi segir að hann hafi
ekki síst sungið með þegar hann var
að hlusta, því allar sveitirnar, nema
10 cc, státuðu þá af fyrirtaks söngv-
urum „og bý enn að því í dag“.
Þó Jónsi hafi verið mikill tónlist-
aráhugamaður datt honum ekki í
hug að verða söngvari á þessum
tíma þó hann hafi einsett sér að fást
við tónlist. Hann ákvað svo eftir
miklar vangaveltur að verða tromm-
ari, fékk sett og fór í tónlistarskól-
ann. Aðspurður um hvers vegna
nefnir hann nokkrar ástæður, þess-
ar helstar: „mikil og góð líkamleg út-
rás og svo vantaði alltaf trommuleik-
ara, þannig að ég gat alltaf komist í
hljómsveit.“ Hann sat við trommur-
nar frá fjórtán ára aldri og segist
hafa verið mjög áhugasamur um
trommuleik, takta og slagverk al-
mennt, en aldrei orðið góður
trommuleikari.
Langaði að vera vinsælastur
Eins og getið er stundaði Jónsi
nám við Glerárskóla og hann segir
að námsárin þar hafi ekki verið ýkja
skemmtileg. Segir að þar hafi ef-
laust eitthvað spilað inn í að í skól-
anum var engin tónlistarklíka, engir
pælarar sem hann gat hangið með.
„Mig langaði, eins og allir, að vera
vinsælastur í bekknum en var það
alls ekki, reyndar talsvert langt frá
því. Það er ekki rétt að segja að ég
hafi lent í einelti, en ég var á hlut-
lausu svæði. Ég var ekki góður í
íþróttum en það þurfti maður að
vera til að vera gæi, en ég lét samt
ekki troða mér um tær. Einu sinni
lenti ég í því að það var verið að
ganga hart að mér og ég var rétt við
það að renna inn í einhvern hringa-
vitleysupakka og þá tók ég stelpu
sem var að stríða mér og lamdi strák
með henni og eftir það var ég látinn í
friði.“
Þegar Jónsi kom í Menntaskólann
á Akureyri segist hann hafa sprung-
ið út, enda komst hann þar í tæri við
fólk sem leyfði honum að vera það
sem hann vildi. Í skólanum kynntist
hann einnig konunni sinni tilvon-
andi, Rósu Björgvinsdóttur, sem
hann segist hafa þekkt síðan hann
var þrettán ára og var hrifinn af
henni þá en segist aldrei hafa átt von
á að hún myndi líta við sér.
Í Menntaskólanum á Akureyri var
á sínum tíma, og er kannski enn, fé-
lag sem kallaðist Stólpi, félag áhuga-
manna um landsbyggðarmál. Sá fé-
lagsskapur hélt samkundur þar sem
fólk kom með eigin veitingar og sat
síðan og ræddi landsins gagn og
nauðsynjar við léttan undirleik
hljómsveitar - semsagt brjáluð böll.
Þegar Jónsi kom í skólann var hon-
um boðið að spila með þeirri hljóm-
sveit sem trommuleikari og söngv-
ari. Þá má segja að hann hafi verið
kominn af stað, því fljótlega fór hann
að langa til að standa framar á svið-
inu, vera fremstur. „Það var ekki
það að mig langaði til að baða mig í
sviðsljósinu, heldur fannst mér það
forvitnilegt verkefni. Mig langaði til
að prófa það og ná tökum á því að
vera fremstur á sviðinu, að vera mið-
punkturinn, sá sem allir horfðu á.
Þetta er sérstakt hlutverk, allt
öðruvísi til að mynda en að vera leik-
ari, því leikari er sögumaður en
söngvari hjá ballhljómsveit er guð;
hann er sífellt að segja fólki fyrir
verkum, stjórna ballgestum, og
hann verður að hafa stærra egó og
meiri útgeislun en allir aðrir í saln-
um.“
Söngurinn nær yfirhöndinni
Löngunin til að takast á við þetta
hlutverk varð síðan til þess að Jónsi
ákvað að hann vildi ekki vera
trommuleikari lengur, hann ætlaði
að verða söngvari og skipulagður að
vanda fór hann að læra söng síðasta
árið sem hann var í menntaskóla.
1997 varð hann svo stúdent og flutt-
ist suður með konu sinni, fór að
vinna á leikskólanum Drafnarborg
og fór að læra söng hjá Jóhönnu
Linnet í FÍH. „Ég var mjög seinn að
sækja um í FÍH og nokkrir á bið-
lista, en ég komst inn því ég var svo
áhugasamur, alltaf að hringja og
spyrja um plássið.“ Jónsi segist hafa
lært mikið hjá Jóhönnu og að það
hafi verið honum mjög mikilvægt að
fara svo snemma að læra söng og í
raun áður en hann var farinn að
syngja nokkuð að ráði, þó hann hafi
verið búinn að spreyta sig aðeins
þegar hann fór í söngvakeppni fram-
haldsskólanna 1996 og lenti í fjórða
sæti.
Í febrúar 1998 sá Jónsi auglýsingu
þar sem leitað var að söngvurum í
söngleik, Carmen Negra, sem setja
átti upp í Íslensku óperunni um
sumarið. Hann sótti um og komst
inn og segir að það hafi verið mikil-
vægur námstími. „Aðrir söngvarar í
sýningunni voru meðal annars Garð-
ar Thor Cortes, Bubbi Morthens,
Helgi Björnsson og Egill Ólafsson
og bara það að standa við hliðina á
þeim og geta fylgst með því hvernig
þeir sungu kenndi mér gríðarlega
mikið, enda áttaði ég mig á því að
málið var ekki bara að hafa rétta
tækni heldur að hafa réttar fyrir-
myndir. Ég lærði að standa eins og
þeir, hugsa nánast eins og þeir og þá
fór ég að hljóma eins og þeir.“
Gullfiskarnir í svörtum fötum
Carmen Negra lauk haustið 1998
og þá var Jónsa boðið að syngja í
ABBA-sýningu á Broadway og söng
hann í þeirri sýningu í þrjú ár, en á
þeim tíma var hljómsveitin, sem síð-
ar varð Í svörtum fötum, að verða til.
Jónsi rekur söguna svo, að til var
hljómsveit sem kallaðist Gullfisk-
arnir 1997, en smám saman urðu al-
ger mannaskipti í henni þannig að
trommuleikarinn var einn eftir af
upprunalegum stofnendum. Einn
þeirra sem komu nýir inn í hljóm-
sveitina var Einar Örn Jónsson
hljómborðsleikari, sem var vinur
Jónsa að norðan og félagi í mennta-
skólanum. Um þær mundir var
söngkona í hljómsveitinni en þegar
hún varð ólétt og dró sig í hlé stakk
Einar upp á því við Jónsa að hann
spreytti sig.
„Ég kunni ekkert af þeim lögum
sem þeir voru að spila og kom þess
vegna með lítinn trommuheila/
míkrófón með mér og söng Psycho
Killer við taktundirleik trommuheil-
ans/míkrófónsins. Strákarnir sátu
stjarfir og horfðu á mig, enda var
þetta ekkert nema vitleysa dauðans,
þar sem ég hamaðist eins og ég ætti
lífið að leysa,“ segir Jónsi og hlær að
minningunni. „Þeir voru ekki á því
að ráða mig og mér leist ekkert á þá.
Einar Örn gekk þó í málið og bað
mig um að gefa þeim sjens og þeim
að gefa mér sjens og við byrjuðum
að æfa 1998.“
Nafn hljómsveitarinnar er óvenju-
legt, Í svörtum fötum, en Jónsi segir
að það hafi verið valið að vandlega
athuguðu máli á nafnafundi, þar sem
menn höfnuðu meðal annars fyrir-
taks nöfnum á við Sterill, Kairó og
Funk í svörtum fötum. „Það var
mikið fönkæði í gangi á þessum
tíma. Klámmyndafönkið var að
tröllríða öllu og við vorum því
spenntir fyrir Fönk í svörtum fötum
en fannst svo að það myndi binda
hendur okkar of mikið að hafa fönk í
nafninu. Við ákváðum svo að hljóm-
sveitin myndi heita … í svörtum föt-
um, enda fannst okkur að það væri
hægt að skeyta ýmsum orðum fram-
an við.“
Þó snemma hafi mikið verið að
gera við spilamennsku segist Jónsi
oft hafa unnið með spilamennsk-
unni. Hann hætti reyndar á leik-
skólanum þegar hann söng í
Carmen Negra, en síðan segist
hann hafi unnið í gjaldeyrisdeild
Landsbankans, í bókhaldinu hjá
Landssímanum og hjá Anza, auk
þess sem hann stundaði nám í við-
skiptafræði við Háskólann 1998 til
2000, en það ár giftu þau Rósa sig.
Stuttu seinna fæddist þeim son-
urinn Trausti, í lok janúar 2001.
Yndislegt áhugamál
Jón Jósep Snæbjörnsson,
Jónsi í Í svörtum fötum, er
ótrúlegur orkubolti og einn
vinsælasti tónlistarmaður
þjóðarinnar. Hann sagði
Árna Matthíassyni að
fjölskylda hans væri
þungamiðjan í lífinu og
hann gæti vel hugsað
sér að vera ekki söngvari.
Morgunblaðið/Kristinn Ingvarsson