Morgunblaðið - 13.11.2003, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 2003 43
Víða til þess vott ég fann,
þótt venjist oftar hinu,
að guð á margan
gimstein þann,
sem glóir í mannsorpinu.
Einn, þó nafn sitt feli fjær,
fagrir geislar prýða.
Dyggðin aldrei dulist fær,
dóttir guðs hin fríða.
Sannlega fær þar sæmdin gist
og sífellt lífsins yndi,
er í sömu vinna vist
viska og eðallyndi.
(Bólu Hjálmar.)
Í dag fylgjum við til grafar elsku-
legri frænku okkar henni Rúnu og
GUÐRÚN
GÍSLADÓTTIR
✝ Guðrún Gísla-dóttir fæddist á
Arnarnesi í Dýra-
firði 6. febrúar 1916.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Skjóli
laugardaginn 1. nóv-
ember síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Áskirkju 11.
nóvember.
langar okkur systkinin
að þakka henni fyrir al-
úð og umhyggju í okk-
ar garð.
Rúna var ógift og
barnlaus og kannski
nutum við góðs af, því
hún varð okkur börn-
unum í fjölskyldunni
öllum sem önnur
mamma. Þegar svo
börnin okkar komu í
heiminn varð hún þeim
einnig mjög kær.
Þegar við minnumst
Rúnu verðum við að
geta þess tíma er hún
varð „mamma“ okkar systkininna.
Mamma hafði farið í söngferðalag til
Finnlands og skilið okkur eftir í
öruggum höndum hennar. Svo mik-
inn kærleik sýndi hún okkur að það
yngsta í hópnum neitaði jafnvel að
viðurkenna í smátíma að hún væri
ekki sín raunverulega móðir. Mynd-
uðust eftir þessa samveru enn nán-
ari tengsl milli okkar og Rúnu
frænku, nokkuð sem við erum ávallt
þakklát fyrir.
Rúna var einstaklega hjálpsöm og
greiðvikin og aldrei þurfti að kvíða
kulda og vætu því á hverju hausti
kom hún færandi hendi með sokka
og vettlinga handa hverjum þeim
sem þiggja vildu. Alltaf munum við
minnast myndarskaps Rúnu hvort
sem um hannyrðir, matargerð eða
annað var að ræða. Vafðist það enda
ekki heldur fyrir henni að koma á
okkar heimili til að kenna okkur
réttu handbrögðin við sláturgerðina.
Það voru ekki bara við fjölskyldan
sem nutum góðmennsku Rúnu. Alla
sína ævi starfaði hún við umönnun-
arstörf fyrir þá sem minna máttu
sín, svo sem á Skálatúni, Laufásborg
og meðan starfskraftar hennar ent-
ust á Lyngási. Á öllum þessum stöð-
um var hún vel liðin enda áttu þessi
störf einkar vel við hana. Má segja
að þar hafi hún átt aðra fjölskyldu,
svo vænt þótti henni um skjólstæð-
inga sína.
Rúna bjó lengi á Hrísateignum og
síðar í Bólstaðarhlíðinni og ávallt
með Dóru systur sinni. Þar héldu
þær saman heimili og þar var aldrei
komið að tómum kofunum, hvort
heldur kíkt var í kaffi um helgar eða
á virkum dögum. Æskustöðvarnar
voru Rúnu ávallt hugleiknar, Arn-
arnes í Dýrafirði var himnaríki á
jörðu hjá henni sem og hinum systr-
unum. Nú síðustu árin naut hún að-
hlynningar starfsfólksins á hjúkrun-
arheimilinu Skjóli og er heilsu
hennar hrakaði fór hugur hennar í
sífellu oftar heim á Arnarnes, þar
sem allt var fagurt og ekkert slæmt.
Nú leyfum við okkur að halda að
Rúna sé komin heim og að henni líði
vel.
Elsku Rúna, við þökkum þér fyrir
samfylgdina, þeir sem kynntust þér
eru auðugari á eftir.
Sigrún, Þórlaug, Höskuldur
og fjölskyldur.
Elsku Rúna mín.
Nú þegar ég kveð þig koma í huga
mér margar minningar. Leiðir okk-
ar lágu saman þegar ég kom að Arn-
arnesi fjögurra ára gömul með
Dóru, á heimili foreldra þinna, afa
og ömmu. Þar naut ég ástar og um-
hyggju sem hélst alla tíð. Þú hafðir
stóran faðm, stórt hjarta og varst
mínum börnum sem amma. Matar-
gerð var þitt líf og yndi enda var það
þitt ævistarf. Bar heimili ykkar
systra svo sannarlega merki þess.
Við þökkum þér, elsku Rúna, fyrir
það að fá að kynnast þér og um-
gangast þig.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
( V. Briem.)
Guðrún Einarsdóttir
og fjölskylda.
Þú skalt vera stjarna mín Drottinn
yfir dimm höf
yfir djúpa dali
og eyðimerkur
ég geng í geisla þínum
og eitt sinn mun geisli þinn verða að
gullstiga
þar sem ég geng upp fagnandi skrefum.
(Ragnhildur Ófeigsdóttir.)
Elsku Rúna, það var leitt að þú
skyldir deyja, en nú ert þú ekki
lengur veik. Við söknum þín, þú
varst yndið okkar.
Emelía, Nadía og Inga Birna.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Sími 551 3485 • Fax 551 3645
Áratuga reynsla í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 896 8284
Eyþór Eðvarðsson
útfararstjóri
Sími 892 5057
Vaktsími allan sólarhringinn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA BENEDIKTSDÓTTIR,
Miðengi,
Grímsnesi,
verður jarðsungin frá Selfosskirkju í dag,
fimmtudaginn 13. nóvember kl. 13.
Jarðsett verður að Búrfelli.
Halldóra Kristinsdóttir, Guðbrandur Kristjánsson,
Valgerður Kristinsdóttir, Gústav Guðnason,
Þórunn Kristinsdóttir, Eiríkur Helgason,
Katrín Kristinsdóttir, Árni Þorvaldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg dóttir mín, systir, mágkona og
frænka,
RÓSA VALTÝSDÓTTIR,
síðast til heimilis í
Hátúni 10A,
verður jarðsungin frá Raufarhafnarkirkju
laugardaginn 15. nóvember kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
líknardeild Landspítalans í Kópavogi, sími 543 1151.
Steingerður Theódórsdóttir,
Sólveig Valtýsdóttir, Hörður Einarsson,
Bragi Valtýsson,
Ragnheiður Valtýsdóttir, Sæmundur Einarsson,
systradætur og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður, tengda-
föður og afa,
JÓHANNS GUNNARS FRIÐRIKSSONAR,
Hólabraut 2,
Keflavík,
frá Látrum í Aðalvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahússins í
Keflavík fyrir góða umönnun.
Guðríður Guðmundsdóttir,
Sverrir Jóhannsson, Ingibjörg Guðnadóttir,
Einar Jóhannsson, Hjördís Brynleifsdóttir,
Guðlaug Jóhannsdóttir, Ómar Steindórsson,
Þórunn Jóhannsdóttir, Eiríkur Hansen,
afabörn og langafabörn.
Elsku afi, þú varst
alltaf svo góður við
okkur. Við eigum
JÓHANN GUNNAR
FRIÐRIKSSON
✝ Jóhann GunnarFriðriksson
fæddist á Látrum í
Aðalvík 10. maí
1912. Hann lést á
sjúkrahúsi Keflavík-
ur 23. október síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Kefla-
víkurkirkju í 31.
október.
margar góðar minn-
ingar sem við munum
alltaf geyma hjá okk-
ur.
Þú komst oft í heim-
sókn til okkar þegar
við vorum yngri. Við
fengum að greiða á þér
hárið og gera alls kon-
ar flottar greiðslur í
þig.
Þegar við komum í
heimsókn til þín og
ömmu fengum við að
fara upp á háaloft og
leika okkur í „leynigöngunum“. Við
spiluðum líka mjög oft Ólsen Ólsen
og veiðimann. Við vildum aldrei
hætta, sögðum alltaf: „bara eitt spil
í viðbót“. Við gátum oft setið lengi
og strokið á þér höndina og skoðað
örin þar sem litli fingur hafði einu
sinni verið. Þegar við komum í
heimsókn til þín og ömmu teygðir
þú alltaf fram höndina og baðst
okkur um einn koss.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson)
Langafa stelpurnar þínar,
Guðlaug Anna
og Helen María.
Elsku Victor.
Við fjölskyldan vor-
um svo heppin að fá að
kynnast þér þar sem
pabbi þinn og maðurinn minn eru
góðir vinir.
Við kynntumst þér sem yndisleg-
um og líflegum dreng. Það var svo
gaman að sjá hvað þú varst áhuga-
samur um það sem var að gerast í
kringum þig hverju sinni og þú spurð-
ir óhikað um hlutina ef þér lá á að fá
að vita eitthvað. Fallegu augun þín
stækkuðu svo alveg um helming þeg-
ar þú fékkst svar við spurningum þín-
um.
Þær eru ófáar útilegurnar sem við
höfum farið saman undanfarin ár og
var alltaf jafngaman að spjalla við þig
um daginn og veginn. Sérstaklega er
mér minnisstætt þegar þú komst
norður í Langadal til okkar í sumar
því þú varst svo hrifinn af húsinu okk-
ar í sveitinni og spurðir mig hvort við
ættum virkilega alla jörðina og húsið
líka. Ég játti því að við ættum húsið
og einhverja spildu í kring og þá
spurðir þú hvort við hefðum virkilega
keypt allan „lækinn“ líka og áttir þú
þá við Blöndu eins og hún leggur sig.
Augun stóðu á stilkum á meðan þú
beiðst eftir svari því þér fannst það
VICTOR PÁLL
JÓHANNSSON
✝ Victor Páll Jó-hannsson fæddist
í Reykjavík 9. maí
1995. Hann lést af
slysförum fimmtu-
daginn 30. október
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Fríkirkjunni í
Reykjavík 12. nóv-
ember.
greinilega ekkert til-
tökumál að „lækurinn“
hefði fylgt með í kaup-
unum, þó svo hefði ekki
verið. Þegar ég hugsa til
baka finnst mér þetta
lýsa þér vel þar sem í
þínum huga var allt
hægt og ekkert ómögu-
legt. Jákvæðnin var í
fyrirrúmi. Ótal margar
minningar hrannast
upp sem við geymum
með okkur um ókomna
tíð.
Við kveðjum þig með
miklum söknuði en jafnframt miklu
ríkari, fyrir það eitt að hafa fengið að
kynnast þér og þeim mikla mannauð
sem þú hafðir að geyma.
Í kringum þig er yndisleg fjöl-
skylda sem ég veit að stendur vel
saman og biðjum við guð um að
styrkja hana og vernda nú og í fram-
tíðinni.
Guð geymi þig.
Bjarni, Ingibjörg, Harpa
Rut og Alexander.