Morgunblaðið - 14.11.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 14. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
 Fleiri minningargreinar um Þor-
vald Sigurðsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
 Fleiri minningargreinar
um Guðríði Ásu Matthíasdóttur
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝ Guðríður ÁsaMatthíasdóttir
fæddist í Reykjavík
10. október 1946.
Hún andaðist á heim-
ili sínu 6. nóvember
síðastliðinn eftir
stutta sjúkdómslegu.
Móðir Guðríðar Ásu
er Unnur Þórðar-
dóttir, f. 4. febrúar
1929 í Reykjavík.
Faðir hennar var Ás-
geir Sigurðsson, lát-
inn. Hún var gefin
Matthíasi Björns-
syni. Bróðir Guðríð-
ar Ásu samfeðra er Jónatan Ás-
geirsson. Systkini hennar
sammæðra eru, Unnur Ragna,
Regína Guðrún, Ragnheiður Krist-
Katrín, f. 18. júní 1966. Hún giftist
Eðvarði Falk 1985, og eignuðust
þau fjóra syni, Sigurvin, Ásgeir,
Kristján Þór og Guðmund Birgi.
Núverandi sambýlismaður Jó-
hönnu Katrínar er Hjörtur Hjart-
arson.
Hinn 30. júlí 1972 giftist Guð-
ríður Ása eftirlifandi eiginmanni
sínum Sigurvini Kristjónssyni, f. 9.
september 1944 í Ólafsvík. Dóttir
þeirra er Rut, f. 23. september
1974. Sambýlismaður hennar er
Jóhann Adolf Oddgeirsson og eiga
þau eina dóttur, Guðríði Margréti,
fyrir á Rut Björgu með Jósep
Grímssyni. Lengst af starfaði Guð-
ríður Ása við verslunarstörf, nú
síðast sem aðstoðarverslunarstjóri
í Kápunni við Laugaveg. Hún
stundaði nám við Myndlistaskól-
ann í Reykjavík. Hún útskrifaðist
sem naglafræðingur frá Profess-
ional Nails í desember 2002.
Útför Guðríðar Ásu verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
ín, Arngrímur og Kol-
beinn Arngrímsbörn.
Guðríður Ása ólst
upp hjá móðurforeldr-
um sínum, Guðríði
Árnadóttur og Þórði
Gíslasyni í Meðalholti.
Guðríður Ása giftist
Bjarna Bender 1963.
Þau skildu. Börn
þeirra eru: 1) Bjarni
Bender, f. 1. júlí 1964,
hann kvæntist Sigríði
M. Helgadóttur 1988,
og eignuðust þau eina
dóttur, Söndru Ósk,
og fyrir átti Sigríður
einn son, Helga Rúnar. Núverandi
sambýliskona Bjarna er Jenný
Gísladóttir og saman eiga þau eina
dóttur, Heklu Bender. 2) Jóhanna
Elsku besta mamma mín. Ekki
hefði mér dottið það í hug fyrir rúm-
um tveimur mánuðum að ég ætti eft-
ir að sitja hér hjá pabba og skrifa
minningargrein um þig.
Ég á erfitt með að átta mig á þessu
öllu saman, því það gerðist svo hratt.
Þú og pabbi voruð á leiðinni til
Spánar og við ætluðum að passa
Diggu. Svo ferðu til læknis og aldrei
varð úr Spánarferðinni.
Við hvern á ég nú að tala um allt
það sem hrjáir mig, þú varst alltaf til
staðar og við gátum talað saman um
alla hluti.
Þú varst ekki bara besta mamma
sem hugsast gat, heldur varstu einn-
ig minn besti vinur.
Þú varst svo lífsglöð og alltaf var
stutt í brosið og hláturinn, meira að
segja í þessum hræðilegu veikindum
gastu grínast í okkur.
Nú sit ég heima hjá þér og pabba
og horfi í kring um mig á allar mynd-
irnar þínar á veggjunum, fallegri
myndir finnast ekki, ánægja þín þeg-
ar þú varst að mála líður mér aldrei
úr minni.
Það er svo margt sem ég hugsa um
í dag og get skrifað um en ég ætla að
eiga þær minningar fyrir mig og þig.
Ég ætla að vinna í því í framtíðinni
að vera jafn góð manneskja og þú.
Ég elska þig svo mikið, elsku
mamma mín.
Þakkir eru sendar til starfsfólks á
deild G 12 á Landspítalanum við
Hringbraut, á deild 6a og 6b á Land-
spítalanum í Fossvogi og heima-
hlynningarinnar hjá Karitas fyrir
yndislega umönnun.
Láttu nú ljósið
þitt loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti
signaði Jesú mætti.
Þín dóttir
Rut.
Elsku mamma. Okkur Hjört og
börnin langar til að þakka þér fyrir
allar þær stundir sem við höfum átt
saman bæði í gleði og erfiðleikum. Í
erfiðleikum varst þú alltaf til staðar
og á gleðistundum var svo gaman að
heyra þig hlæja því hlátur þinn var
svo yndislegur, þú varst svo lífsglöð
og fannst lífið svo yndislegt, alltaf
var stutt í hláturinn. Það var svo
yndislegt þegar þú komst við á þín-
um kvöldgöngum með hundinn þinn
hana Diggu og það var erfitt þegar
þær stundir voru allt í einu teknar
burt þegar þú skyndilega veiktist en
þú gafst okkur öllum svo mikið þó að
þú værir veik, alltaf jafn glöð og kát.
Mamma mín, ég er svo þakklát
fyrir það að hafa átt þig að, átt þig
sem móður og átt þig sem vin sem ég
gat alltaf leitað til og talað við, og
barnabörnin segja alltaf besta
amma. Guð veri með þér og Guð gefi
pabba styrk á þessari erfiðu stundu.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum
þar sem ég má næðis njóta.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
( Úr 23. Davíðssálmi .)
Jóhanna Katrín.
GUÐRÍÐUR ÁSA
MATTHÍASDÓTTIR
✝ Þorvaldur Sig-urðsson fæddist á
Akranesi 24. apríl
1933. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness
7. nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sigurður Sveinn
Vigfússon kaupmað-
ur og síðar vigtar-
maður á Akranesi og
Jónína Herdís Egg-
ertsdóttir húsmóðir.
Systkini Þorvaldar
eru Nanna, d. 1989,
Anna, Vigfús, Egg-
ert, Guðmundur og
Sigurður.
Þorvaldur kvæntist 22. ágúst
1972 eftirlifandi eiginkonu sinni,
Guðrúnu Magnúsdóttur frá Sauð-
árkróki. Þau eignuðst ekki börn
saman, en Guðrún átti fyrir 5 börn,
þau Björn, Ingibjörgu, Svanhvíti,
Maríu og Önnu Láru og gekk Þor-
valdur þeim í föður-
stað. Sjálfur átti Þor-
valdur einn son,
Georg. Barnabörn
Þorvaldar og Guð-
rúnar eru 13 alls.
Þorvaldur ólst upp
á Akranesi, tók
gagnfræðapróf það-
an, var í Verslunar-
skóla Íslands í 3 ár
og síðar á ævinni
settist hann á skóla-
bekk í Svíþjóð, í Bibl-
íuskóla Hvítasunnu-
manna í
Mariannelund.
Ýmis störf stundaði Þorvaldur
um ævina, bæði á sjó og í landi, en
lengst starfaði hann við meðferð-
arstofnun Hvítasunnumanna í
Gautaborg árin 1982-1997.
Útför Þorvaldar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Þegar við rifjum upp samveru-
stundirnar með Valda þá kemur
fyrst upp í hugann hversu mikill
gleðigjafi hann var, hann gat með
einstakri og nú orðið sjaldgæfri frá-
sagnargáfu hreinlega látið mann
veltast um af hlátri. Valdi hafði mik-
inn húmor og ekki síst fyrir sjálfum
sér sem og öðrum samferðamönn-
um, þegar hann náði sér á strik gat
maður hreinlega gleymt stað og
stund. Við trúum því og vitum að
það bíða mín fleiri góðar frásagnir
er við hittumst aftur.
Lífið fór ekki alltaf mjúkum
höndum um Valda frænda framan
af ævinni og einnig voru síðustu ár
ævi hans honum oft erfið vegna
veikinda. Valdi hafði sterka trú og
er ekki efi í mínum huga að bænin
hjálpaði honum mikið í þeim veik-
indum sem á honum dundu.
Ekki verður minnst á Valda
frænda án þess að minnast á hana
Guðrúnu sem staðið hefur við hlið
hans sem klettur í rúm þrjátíu ár
sannarlega í gegnum súrt og sætt,
missir hennar er mikill. Valdi og
Guðrún eignuðust ekki börn saman
en fyrir átti Guðrún myndarlegan
hóp barna sem Valdi gekk í föð-
urstað, einnig átti Valdi einn son.
Elsku Guðrún og börn, Guð blessi
ykkur og varðveiti á þessum erfiðu
tímum, elsku pabbi, Anna frænka,
Vigfús, Eggert og Siggi, Guð styrki
ykkur og fjölskyldur ykkar, öll þurf-
um við hvert á annars stuðningi að
halda er nákominn ættingi fellur frá
en sterk eru fjölskylduböndin og á
þau mun reyna.
Við viljum einnig senda Georg
syni Valda og fjölskyldu hans okkar
dýpstu samúð og bið ég Guð að
blessa þau.
Það er komið að leiðarlokum
elsku Valdi minn, öll eigum við eftir
að sakna þín og sannarlega hefðum
við öll viljað fá að njóta þín lengur
en raun varð á, en nú ertu kominn
til fundar við Frelsarann sem var
þér svo kær, Guð blessi minningu
þína.
Ágúst frændi, Ingigerður,
Böðvar og Ása Þóra.
Æskuvinur okkar og góður félagi
Þorvaldur Sigurðsson er fallinn í
valinn, að mörgu leyti saddur líf-
daga. Valdi var góður drengur,
fæddur og alinn upp á neðri skag-
anum á Akranesi, nánar tiltekið í
húsinu nr. 6 við Deildartún.
Hann var litríkur og kátur systk-
inahópurinn, börn Jónínu og Sig-
urðar Vigfússonar, og myndaðist
því góður félagsskapur milli heimila
okkar og voru bæði skóladagarnir
og leikirnir jafnan kryddaðir gleði
og gamni.
Oftar en ekki var Valdi leiðtog-
inn, fremstur í flokki, leikandi á als
oddi, með sína leiftrandi fyndni og
leikhæfileikana í góðu lagi. Margar
sögur mynduðustu um Valda, til-
tæki hans og skemmtilegar uppá-
komur, bæði á æskuárunum á Skag-
anum, sem og síðar á lífshlaupinu
og væru þær sögur allar efni í sér-
stakan flokk í Borgfirska blöndu.
Valdi var vel greindur, prýðilega
ritfær og mælskur svo af bar. Hug-
ur hans hneigðist því til mennta og
hóf hann skólagöngu í Verzlunar-
skólanum snemma á sjötta áratugn-
um. Því miður slóst Bakkus kon-
ungur í för og olli sá félagsskapur
honum þungum búsifjum og varð
Valdi oftar en ekki að lúta í lægra
haldi. Þessi ár urðu honum þung-
bær og bar hann mörg djúp sár eftir
þá reynslu alla.
En þegar neyðin er stærst, þá er
hjálpin næst; með guðs hjálp og
góðra manna tókst Valda að ná
stjórn á lífi sínu og þegar hann að
lokum hafði Bakkus undir, þá komu
gömlu leiðtogahæfileikarnir í góðar
þarfir. Hóf hann að veita mörgu
æskufólki, sem villst hafði af leið
hjálp, og var hann þá jafnan með
biblíuna eina að vopni.
Valdi var búsettur í Svíþjóð um
langt árabil ásamt eiginkonu sinni,
Guðrúnu Magnúsdóttur og börnum.
Þar ytra stundaði hann guðfræði-
nám og starfaði hann við hjálpar-
stofnun á vegum Hvítasunnumanna
fyrir drykkjusjúka og eitulyfjaneyt-
endur. Þessi líknarstörf græddu
mörg sár, bæði hans eigin sem og
skjólstæðinganna.
Margbrotnu og oft skrautlegu
lífshlaupi er lokið og Valdi sigldur á
drottins fund. Um leið og við þökk-
um honum fyrir skemmtilegar sam-
verustundir þá sendum við eftirlif-
andi eiginkonu, börnum og
systkinum hans innilegar samúðar-
kveðjur.
Vinirnir frá Grund
(Vesturgötu 45).
Tíminn tifar og árin þjóta hjá.
Haustið 1950 hófu þrír ungir piltar
frá Akranesi nám í 2. bekk Versl-
unarskóla Íslands. Auk mín voru
það Þorvaldur Sigurðsson og Sig-
urður Ólafsson, sem síðar varð for-
stjóri Sjúkrahúss Akraness um ára-
tugaskeið. Þorvaldur og Sigurður
leigðu saman herbergi í Reykjavík
þennan vetur, en ég sem var yngst-
ur í hópnum, bjó hjá skyldfólki mínu
í Hafnarfirði.
Þegar ég hugsa til baka, þá finnst
mér við þremenningarnir af Skag-
anum hafa verið nokkrir „sveita-
menn“ við komuna í skólann. Við
héldum líka hópinn. Allir þekktumst
við áður, en samvera okkar í Versló
þróaðist í náinn kunningsskap og
síðar vináttu. Áður en langt um leið
kynntumst við öðrum skólasystkin-
um okkar, féllum fljótlega inn í hóp-
inn og fundum til þeirrar sam-
kenndar, sem oftast einkennir
skólasystkini. Enda þótt leiðir okk-
ar Þorvaldar hafi síðan skilið og
Þorvaldur um tíma gengið grýtta
götu og síðar dvalið langdvölum í
Svíþjóð, þá hafa þau vináttubönd,
sem bundin voru okkar í milli á
þessum árum, aldrei rofnað.
Eftir að 4. bekk Verslunarskólans
lauk vorið 1953, hóf Þorvaldur störf
á Akranesi. Ég hélt áfram námi. Á
hverju vori hélt ég heim til Akra-
ness til að vinna fyrir skólakostnaði
næsta vetur, svo sem títt var um
námsmenn á þessum tíma. Yfir
sumartímann höfðum við Þorvaldur
því mikið saman að sælda. Ég kom
oft á heimili hans, en foreldrar hans,
Sigurður Vigfússon, sem lengst af
var kaupmaður á Akranesi og Jón-
ína Eggertsdóttir, sem var Hafn-
firðingur, voru mikil myndarhjón.
Þar var ávallt gott að koma.
Við Þorvaldur vorum báðir þegar
á þessum árum orðnir eindregnir
sjálfstæðismenn og lögðum flokkn-
um það lið, sem við máttum. Sum-
urin 1954, ’55 og ’56 stóðum við,
ásamt öðrum ungum sjálfstæðis-
mönnum á Akranesi fyrir héraðs-
mótum sjálfstæðismanna í Ölveri í
Hafnarskógi. Þar áttu sjálfstæðis-
menn á Akranesi þá myndarlegan
veitinga- og dansskála og voru þess-
ar samkomu mjög fjölsóttar víða að.
Í alþingiskosningunum 1956 átti ég,
þá 21 árs gamall, að heita kosn-
ingastjóri Sjálfstæðisflokksins á
Akranesi og í Borgarfjarðarsýslu.
Þetta voru síðustu kosningarnar,
sem Pétur Ottesen var í framboði,
en hann hafði verið þingmaður kjör-
dæmisins frá því 1916. Í þessum al-
þingiskosningum varð svonefnt
„hræðslubandalag“ Alþýðu- og
Framsóknarflokks til. Frambjóð-
andi þess í kjördæminu var Bene-
dikt Gröndal, ungur og frambæri-
legur maður. Samanlagt höfðu
Alþýðuflokkur og Framsóknar-
flokkur haft tölvert meira fylgi í al-
þingiskosningunum næstum á und-
an árið 1953. Það var því á brattann
að sækja fyrir Sjálfstæðisflokkinn
og Pétur Ottesen. Engu að síður fór
svo, að hann sigraði í kosningunum
til mikillar gleði fyrir okkur öll, sem
í baráttunni stóðum. Þorvaldur Sig-
urðsson var ötull í kosningastarfinu.
Hann þekkti fjölda fólks, einkum
yngri kynslóðina og lagði sig fram
um að vinna hana til fylgis við Sjálf-
stæðisflokkinn. Munaði um hann í
þessari eftirminnilegu baráttu. Á
einu kvöldi söfnuðum við Þorvaldur
til dæmis undirskriftum 50 ungra
og nýrra kjósenda, sem lýstu yfir
stuðningi við Pétur. Yfirlýsinguna
birtum við svo í „Framtaki“, blaði
flokksins á Akranesi, daginn eftir.
Seint mun þessi sumartíð mér úr
minni líða.
Haustið 1956 flutti ég alfarinn frá
Akranesi til Hafnarfjarðar. Eftir
það strjáluðust okkar samskipti.
Þorvaldur flutti nokkru síðar til
Reykjavíkur og honum mætti marg-
víslegt andstreymi. Við hittumst
sjaldan upp frá því, en stöku sinnum
leitaði hann til mín og lét mig vita af
sínum högum. Þorvaldur var trú-
hneigður og um síðir kynntist hann
söfnuði Hvítasunnumanna og fór
þar til starfa. Á hans vegum fór
hann m.a. til Sauðárkróks. Þar
kynnist hann eiginkonu sinni Guð-
rúnu Magnúsdóttur. Varð hún hon-
um mikil kjölfesta í lífinu. Þau hjón
fluttu síðar til Svíþjóðar og þar
starfaði Þorvaldur hjá Hvítasunnu-
mönnum í mörg ár. Þau fluttu heim
fyrir fáeinum árum og settust að á
Akranesi. Heilsa Þorvaldar var
senn að gefa sig og síðustu mánuðir
voru honum erfiðir. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness 7. nóvember
sl.
Þorvaldur Sigurðsson var litríkur
persónuleiki. Hann var góðum gáf-
um gæddur, vel ritfær og bjó yfir
ríkri frásagnargáfu. Á skólaárunum
var hann manna skemmtilegastur,
en ótrúlega uppátektasamur.
Hjartahlýr og gleðimaður á góðri
stundu, en gætti sín stundum ekki
sem skyldi. Þannig minnist ég Þor-
valdar nú að leiðarlokum.
Við Sigríður sendum Guðrúnu
eiginkonu Þorvaldar, Georg syni
hans og öðrum ástvinum, innilegar
samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Þorvaldar
Sigurðssonar
Árni Grétar Finnsson.
ÞORVALDUR
SIGURÐSSON
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
Útfararstjóri
Sími 5679110, 8938638
Heimasíða okkar er
www.utfarir.is
Þar eru upplýsingar um
allt er lýtur að útför:
- Söngfólk og kórar
- Erfidrykkja
- Aðstoð við skrif
minningargreina
- Panta kross og frágang á leiði