Morgunblaðið - 14.11.2003, Blaðsíða 48

48 FÖSTUDAGUR 14. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞANN 19.10. skrifaði ég grein í blað-
ið undir nafninu „Vakna þú sofin
þjóð“. Henni lauk á þessum orðum,
eftir að ég hafði bent á að alþing-
ismenn væru búnir að taka við sér
vegna sífelldra harmakveina bænda
um fátækt: „Íslendingar! Eftir örfá-
ar vikur verður málið í höfn. Einu
sinni enn fá bændur aðgang að þess-
um fáu krónum ykkar sem enn verða
hugsanlega eftir í ykkar hálftómu
vösum. Eina ölmusu enn takk!“
6.11. segir Guðrún Jóhannsdóttir,
Sólheimum, Dalabyggð, í bréfi til
mín um þessi orð, eftir að hafa vitnað
í þau: „Þvílíka fádæma ósvífni og
rangfærslur“.
En hafði ég rangt fyrir mér? Var
þetta svo ósvífin tilgáta? Nei ekki
aldeilis. Maður er nú farinn að
þekkja mynstrið eftir að hafa lifað í
tæp 60 ár. Þeir bera sig illa í fjöl-
miðlum í nokkra mánuði og þá eru
styrkirnir þeirra. Eitt árið eru núllin
tekin aftan af og annað árið fá þeir
ókeypis íbúðarhús (óendurkræfur
styrkur) og ... gerum bara langa
sögu stutta: 170 milljónir í hagræð-
ingu í vor og nú 140 milljónir í jóla-
pakkann! Verðlauna menn fyrir of-
framleiðslu í aukabúgreininni!
Styðja þá til enn frekari af- og ofbeit-
ar! Málið er í höfn, og það bara rúm-
ar 3 vikur síðan ég spáði þessu! Og
einhverjir gleðjast tvöfalt þessa dag-
ana, nú þegar kjúklingaframleiðend-
ur eru að fara á hausinn.
Verst er að þurfa að hlusta á þenn-
an eilífa heilaþvott um að beita verði
öllum ráðum til að viðhalda sauð-
fjárbúskap. „Halda uppi byggð í
dreifbýlinu“. Þetta er ekkert nema
tímaskekkja. Borga með offram-
leiðslu og ofbeit. Hvað eru fulltrúar
landsmanna á þingi að að hugsa?
Fyrir nokkrum dögum lofaði rík-
isstjórnin aðstandendum langveikra
barna (5000 börn) að styðja þá með
15 milljón króna framlagi, árlega, í 3
ár, sem mér finnst nú vera algjört
lágmark, en nokkrum dögum seinna
lét hún sig ekki muna um að gefa
fullfrísku fólki 140 milljónir á einu
bretti. „2000 bændur sem að hluta
hafa sauðfjárræktina sem aðalbú-
grein eða sem mikilvæga aukabú-
grein“. Guðni Ágústsson, ríkisút-
varpinu 11.11.2003.
Svo eru menn að spyrja um sam-
keppnislög, hvort þau séu brotin eða
ekki í þessari dæmalausu kjötfram-
leiðslu. Hvað með ríkið? Er það ekki
að brjóta samkeppnislög með því að
styrkja framleiðslu á rauðu kjöti?
Og rúsínan í pylsuendanum er, að
nú mega sauðfjárbændur, 63 ára og
eldri, leika sér á kostnað ríkisins og
lifa á beingreiðslum til 2007 og það
án þess að gera handtak! (Guðni
Ágústsson, ríkissjónvarpinu að
kvöldi 11.11. 2003.) Auðmýkjandi, lít-
illækkandi og smekklaust tilboð.
Gott að losna við rollurnar, en nær
hefði nú verið að bjóða bændum að
vinna við landgræðslu í staðinn.
Breyta beingreiðslum í kaup fyrir
störf í þágu landsins.
Það er bara eitt jákvætt við þessa
tillögu og það er það að ríkisstjórnin
viðurkennir með henni að rollurnar
séu alltof, alltof margar og að öllum
tiltækum ráðum sé beitandi til að
losna við þær og þar með losa bænd-
ur út úr þessum vítahring „hug-
sjónastarfsins“. (G.Á.)
Missið ekki af næsta þætti! Það
verður spennandi að vita hvaða bú-
grein halar út næsta styrk!
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
Melteigi 4,
Akranesi.
Íslendingar! –
Þeim tókst það! –
Styrkurinn er í höfn!
Frá Margréti Jóndóttur, Akranesi
Í MORGUNBLAÐINU 11. nóvem-
ber birtist grein eftir Þröst Helga-
son er ber heitið Vafasamt daður.
Þar leggur höfundur að jöfnu daður
við samkynhneigð og daður við t.d.
vændi, kvenhatur, sjálfsvíg og morð.
Þegar slíkar viðmiðanir eru viðhafð-
ar er brýnt að menn standi skil á
skilgreiningum sínum á hinum ýmsu
hugtökum. Því taldi ég það skyldu
mína að gera fyrrgreindum greinar-
höfundi grein fyrir merkingu hug-
taksins samkynhneigð. Samkyn-
hneigð er hugtak yfir tilfinninguna
að hrífast að manneskju af sama
kyni. Reyndar er það svo að þessi til-
finning, að hrífast, er einmitt sú
sama og manneskjur bera til ann-
arrar manneskju af hinu kyninu en
er þá gjarnan kennd við gagnkyn-
hneigð. Vert er að taka það sérstak-
lega fram að sú tilfinning sem um
ræðir er tilfinningin sem tengd er við
ástina, það að verða ástfanginn af
annarri manneskju. Eitthvað það
fallegasta sem um getur í lífi mann-
fólksins. Því er mér það alveg
ómögulegt að skilja hvernig höfund-
ur hefur náð fram tengingu á milli
samkynhneigðar og vændis eða jafn-
vel samkynhneigðar og sjálfsvíga.
Menn mega ekki glata ábyrgð
sinni í skrifum sem þessum. Því það
er einmitt m.a. vegna viðhorfa sem
þessara sem samkynhneigð ung-
menni eru meðal þeirra sem eru í
áhættuhópi þeirra sem fremja sjálfs-
víg og þeirra sem reyna sjálfsvíg.
Einmitt vegna þess að viðhorf ann-
arra í þeirra garð eru með slíkum
hætti að engin leið er að finna sig
gildan þjóðfélagsþegn með neinu
móti. En eins og ég hef fyrr nefnt á
síðum þessa ágæta blaðs verðum við
æ sjaldnar vör við slík viðhorf í garð
samkynhneigðra og merkilegt að
einmitt daginn eftir að slíku hefur
verið haldið fram birtist vísbending
til hins gagnstæða.
SARA DÖGG JÓNSDÓTTIR,
fræðslufulltrúi Samtakanna ’78.
Um vafasamt daður
Frá Söru Dögg Jónsdóttur