Morgunblaðið - 16.11.2003, Blaðsíða 43
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. NÓVEMBER 2003 43
✝ Magnús Eyjólfs-son fæddist að
Dyrhólum í Mýrdal í
Vestur-Skaftafells-
sýslu 18. mars 1933.
Hann lést á hjúkrun-
arheimilinu Sóltúni
31. október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Eyjólfur Þórar-
inn Jakobsson, f.
1899, d. 1985, og Ólöf
Sóley Guðmunds-
dóttir, f. 1912, d.
1983. Systkini Magn-
úsar eru Guðbjörg, f.
1932, d. 1990, Ólöf, f.
1942, uppeldissystir Rúna Jóns-
dóttir, f. 1948.
Magnús kvæntist 6. nóv 1954
Öldu Þórunni Jónsdóttir, f. 3. apr-
íl 1935. Börn Magnúsar og Öldu
eru: 1) Jón Þórarinn, f. 1954,
kvæntur Björgu Jónsdóttir, f.
1953, börn Jóns eru: Alda Þórunn,
Eva Hrönn, Magnús Þór, Guð-
laugur og Þórður, barnabörn
Tanja Ösp, Ísak Snær og Matthild-
ur. 2) Linda Hrönn, f. 1959, gift
Erni Hjálmarssyni, f. 1958, börn
þeirra eru Arna
Hrönn og Magnús
Mar. 3) Sigurður
Haukur, f. 1961,
kvæntur Stefaníu
Guðmundsdóttur, f.
1963, börn þeirra
eru Andrea, Kol-
beinn Ari og Stein-
unn Björg. Sonur
Magnúsar er Svein-
björn Rúnar, f. 1959.
Alda og Magnús
skildu 1996.
Magnús starfaði
lengst af sem leigu-
bílstjóri hjá Hreyfli.
Sat í stjórn Hreyfils og Frama og
átti sæti um árabil í úthlutunar-
nefnd ökuleyfa. Einnig var Magn-
ús virkur í starfi Framsóknar-
flokksins í Reykjavík og átti m.a.
sæti á lista flokksins til borgar-
stjórnarkosninga.
Fyrir rúmu ári fluttist Magnús
að hjúkrunarheimilinu Sóltúni
þar sem hann lést 31. október síð-
astliðinn.
Útför Magnúsar var gerð í
kyrrþey, að ósk hins látna.
Þér kynntist ég fyrir sextán árum,
er ég fór að venja komur mínar í Fag-
rabæinn, á fallega heimilið sem þið
Alda áttuð og hlúðuð bæði svo vel að.
Heimilið bar vitni um snyrtimennsku
og einstakan metnað til að hafa fal-
legt í kring um sig. Í Fagrabæ var
jafnan gestkvæmt, enda húsráðend-
ur bæði höfðingjar heim að sækja.
Þangað var gaman að koma.
Þú naust þín í bílskúrnum við
smíðar og viðgerðir á öllu milli him-
ins og jarðar. Hög var höndin og
starfsorkan ótæmandi. Alda sá síðan
um að enginn færi svangur af ykkar
fundi, því þar svignuðu borð jafnan
undan hnallþórum og góðgæti. Þið
voruð einstaklega samhent í að gera
heimilið svo aðlaðandi sem raun bar
vitni.
Ég skynjaði oft hve stoltur þú
varst af heimilinu, konunni þinni og
börnum. Og ósjaldan hafðirðu á orði
að þau væru þitt ríkidæmi í lífinu.
Þú barst hag fjölskyldu þinnar
mjög fyrir brjósti og varst vakinn og
sofinn yfir velferð hennar. Alltaf
varstu tilbúinn að rétta hjálparhönd
og reyndi þá oft á þá fjölhæfni og það
verksvit sem þú fékkst í vöggugjöf.
Gilti þá einu hvort fengist var við
pípulagnir, smíðar eða vélvirkjun,
allt lék það í höndunum á þér. Þú
varst af þeirri tegund manna sem
kölluð er þúsundþjalasmiðir og hag-
leiksmenn.
Mér sýndirðu ávallt einstaka hlýju
og velvilja. Og mörg féllu þau hvatn-
ingarorðin og hrósyrðin í garð hinnar
ungu, óreyndu húsmóður sem var að
stíga sín fyrstu skref í heimilishaldi.
Ég man enn hvað mér þótti vænt um
það, þó ég vissi fullvel að margt var
þá með byrjenda- og klaufabrag á
heimilinu.
Glíman við parkinsonsveikina dró
hægt og bítandi úr færni þinni til
daglegra athafna, en viljinn fleytti
þér þó býsna langt, ásamt því hve þú
varst hraustur að upplagi. Þegar við
Haukur stóðum í þeim stórræðum að
reisa yfir okkur hús fyrir nokkrum
árum, varst þú auðvitað fyrstur
mættur til aðstoðar og gafst ekkert
eftir, þrátt fyrir dvínandi þrek. Þar
kom berlega í ljós sá járnvilji og
seigla sem einkenndi þitt lundarfar
framar öllu.
Að sjá þig með hamarinn á lofti,
skrúfjárnið, naglana og sögina við
hendina og heyra þig söngla af tómri
hamingju og sköpunargleði, smíð-
andi blómaker og trékistur, þannig
vil ég muna þig. Þín tengdadóttir
Stefanía.
Mig langar að minnast tengdaföð-
ur míns með nokkrum orðum. Þegar
ég hugsa til baka koma upp í hugann
minningar sem eru mér ákaflega
dýrmætar. Segja má að ég hafi
kynnst honum fyrir alvöru þegar þau
hjónin bjuggu í Fagrabæ 2. Magnús
hafði þá greinst með alvarlegan sjúk-
dóm sem leiddi til þess að hann varð
að hætta að stunda vinnu sína. Magn-
ús var ekki mikið fyrir langar orð-
ræður um hlutina en hafði ákveðnar
skoðanir og oft var gaman að ræða
málin við hann.
Magnús var dugnaðar maður og
allt lék í höndunum á honum og það
virtist sama hvort um væri að ræða-
bifreiðaviðgerðir eða smíðar. Hann
innréttaði bílskúrinn í Fagrabænum
mjög haganlega og bjó sér til aðstöðu
sem var honum mikils virði og stytti
honum stundirnar. Ófáar helgarnar
áttum við saman í skúrnum við að
dunda við og lagfæra bílana okkar.
Kunnátta hans var mikil þegar bílar
voru annars vegar og þó að veikindin
væru erfið og fengu mjög á hann, var
viljinn og dugnaðurinn aðdáunar-
verður.
Þegar Magnús flytur niður í Hátún
12 varð heimili okkar Lindu hans
annað heimili, hann var mikill au-
fúsugestur hjá okkur. Hjálpsemi og
góðvild hans í okkar garð verður
seint fullþökkuð. Þetta var góður tími
sem við áttum saman og margar hlýj-
ar minningar ylja okkur fjölskyld-
unni þegar við hugsum til hans.
Börnin okkar voru hænd að afa sín-
um og sakna hans sárt, enda var
hann þeim mikils virði.
Megi góður Guð blessa minningu
Magnúsar Eyjólfssonar í hjörtum
okkar allra sem þekktum hann.
Örn Hjálmarsson.
MAGNÚS
EYJÓLFSSON
✝ Sigurrós Fann-dal Torfadóttir
fæddist á Saurhóli í
Dalasýslu 2. ágúst
1929. Hún lést á
Líknardeild Landa-
kotsspítala 2. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Sigurður
Torfi Sigurðsson í
Hvítadal og Guðrún
Valfríður Sigurðar-
dóttir. Systkini Sig-
urrósar eru Sigvaldi,
f. 2.7. 1922, d. 19.11.
1998, Sigurkarl, f.
23.5. 1924, d. 24.1. 1997, Sigur-
jón, f. 7.2. 1926, d. 22.11. 2000,
Guðbjörg, f. 2.8. 1929, Svavar, f.
25.9. 1933, Sighvatur 25.10. 1936.
Eftirlifandi eiginmaður er Þor-
steinn Einarsson, foreldrar hans
voru Guðbjörg Guðjónsdóttir og
Einar Ásgeirsson sem bjuggu á
Borgarholtsbraut 56.
Börn Sigurrósar og Þorsteins
eru: 1) Rósa Björg, f. 13.2. 1956,
eiginmaður Kjell
Hymer, þau eiga tvö
börn. 2) Ómar
Bjarni, f. 26.4 1959,
hann á fjögur börn.
3) Unnur Björg, f.
17.11. 1960. 4) Ævar
Björn, f. 16.5. 1962,
eiginkona Arna
Guðrún Geirsdóttir,
þau eiga þrjú börn.
5) Anna Björg, f.
9.10. 1963, eigin-
maður Karl Reynis-
son. Þau eiga tvö
börn. 6) Kristján
Bragi, f. 2.2. 1966. 7)
Sigurður Einar, f. 17.12. 1968,
eiginkona Kristín Helga Gísla-
dóttir. Þau eiga þrjú börn.
Sigurrós ólst upp hjá foreldr-
um sínum í Hvítadal í Dölum en
lengst af bjó hún ásamt eigin-
manni sínum á Borgarholtsbraut
56.
Útför Sigurrósar var gerð frá
Fossvogskapellu 10. nóvember, í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Kæra Sigurrós tengdamóðir mín.
Það var sunnudaginn 2. nóvember
sem mér bárust þau tíðindi að þú vær-
ir dáin. Göngu þinni hér á jörðu lauk
of skjótt. Mig langar til að þakka þér
fyrir alla þá alúð og umhyggju sem þú
barst fyrir mér og minni fjölskyldu.
Okkar kynni hófust fyrir rúmlega 26
árum, þegar ég kom í fyrsta skipti til
Íslands. Ég hafði þá kynnst elstu
dóttur þinni úti í Noregi. Ég tók strax
eftir að þú varst mikið náttúrubarn,
allt lifandi, dýr gróður og menn léku í
höndum þínum. Þú varst móðir og
amma og sinntir þú því hlutverki af
lífi og sál. Það var ævinlega gott að
sækja þig heim og spjalla við þig um
allt milli himins og jarðar og hlusta á
sjónarmið þín. Þú gast verið beitt og
þú lást ekki á skoðunum þínum en
jafnframt varstu gamansöm og hafðir
einstaka kímnigáfu og auga fyrir því
broslega í amstri dagsins.
Frá okkar fyrstu kynnum fannst
mér alltaf gott að koma til þín. Við átt-
um saman margar góðar stundir eftir
að við Rósa fluttum til Íslands 1979.
Þar má nefna öll matarboðin sem
voru engu lík og skemmtilegu jóla-
boðin hjá þér þar sem þú safnaðir fjöl-
skyldunni saman. Allar stundirnar
heima hjá þér á Borgarholtsbraut-
inni, þar sem þú reyndir að kenna
mér íslensku og þar sem ég fræddist
um íslenska alþýðumenningu og list-
ir. Þú sagðir margar sögurnar, sér-
staklega frá æskuárunum í Hvítadal.
Þú söngst oft fyrir mig og Steina,
elsta barnabarnið þitt á sama tíma
sem þú sast við ofninn í eldhúsinu og
prjónaðir. Hjá þér fengum við Steini
að kynnast íslenskri matarlist sem við
kunnum vel að meta. Það var alltaf líf-
legt í kringum þig, aldrei dauður tími.
Þú varst myndarleg húsmóðir og
bjóst gott heimili fyrir þína nánustu.
Elsku Sigurrós, ég vil þakka þér
fyrir allt það sem þú gerðir fyrir mig
og börnin mín, fyrir góðar og eftir-
minnilegar stundir og alla þá hjálp
sem þú veittir okkur. Missir okkar er
mikill og við söknum þín. Ég bið Guð
að blessa þig og varðveita og veita
okkur styrk sem eftir sitjum hér.
Þinn tengdasonur
Kjell.
Hún fór með sæmd og sigri
til sælulandsins heim.
Þessar síðustu ljóðlínur í minning-
arkvæði Stefáns frá Hvítadal um
langömmu okkar, Sigríði, finnst mér
eiga vel við þegar ég minnist með ör-
fáum orðum systur minnar, Sigurrós-
ar, sem lést á líknardeild Landakots-
spítala 2. nóv. sl.
Á kveðjustundum sækja minning-
arnar á. Minningar frá æskuárunum
heima í Hvítadal þar sem margt ungt
fólk var saman komið við leiki og störf
og Sigurrós tók þátt í hvorutveggja af
þeim krafti sem henni var gefinn.
Ung byrjaði hún að vinna við að að-
stoða móður okkar við innanbæjar-
störf og útivinnu eftir því sem þörf
var fyrir.
Eftir nám í Húsmæðraskólanum á
Staðarfelli lá leið hennar til Reykja-
víkur í vetrarvist eins og þá var títt
um ungar stúlkur og seinna vann hún
á Landakotsspítala í nokkra vetur, en
kom heim í sveitina að sumrinu til að
aðstoða enda þá meira að gera. Síð-
ustu sumrin kom hún gjarnan með
elstu börn Guðbjargar systur okkar
(en þær voru tvíburar) með sér til að
leyfa þeim að dvelja hjá afa og ömmu.
Í Reykjavík kynntist hún eftirlif-
andi manni sínum, Þorsteini Einars-
syni, og settust þau að í Reykjavík.
Eftir það var starfsvettvangur henn-
ar að mestu innan veggja heimilisins
enda nóg við að vera og ala upp sjö
börn, langtímum saman ein þegar
maðurinn var úti á sjó eða hafði lang-
an vinnudag sem bílstjóri þegar hann
var í landi. Til viðbótar því var mikill
gestagangur bæði til dvalar um tíma
þegar komið var úr sveitinni og marg-
ir vinir komu við í kaffisopa enda ein-
staklega vel tekið á móti öllum og allir
fundu sig velkomna. Allt þetta tókst
henni með miklum dugnaði og mynd-
arskap. Sigurrós bar mikla umhyggju
fyrir börnum sínum, foreldrum og öll-
um skyldmennum og sýndi það með
verkum sínum, þegar móðir okkar lá
rúmföst á spítala svo árum skipti.
Hún heimsótti hana nær daglega og
stytti henni stundir eins og hægt var,
fyrir það vil ég sérstaklega þakka.
Sterkust voru samt böndin við Guð-
björgu systur okkar því ég fullyrði að
aldrei hafi liðið sá dagur að þær hafi
ekki talað saman einu sinni til tvisvar
á dag til að fylgjast hvor með annarri,
börnunum og fjölskyldum þeirra.
Sigurrós var mikill vinur vina
sinna, hreinskiptin og sagði fólki
gjarnan meiningu sína umbúðalaust,
en brást heldur ekki ef á þurfti að
halda. Framganga hennar öll verður
okkur aðstandendum hennar lengi
minnisstæð.
Ég votta börnum hennar, eigin-
manni, tengdabörnum og öðrum að-
standendum mína dýpstu samúð og
trúi því að minningin um góða eig-
inkonu, móður, ömmu og tengdamóð-
ur verði ljós á vegi þeirra.
Kæra systir, erfiðu sjúkdómsstríði
er lokið. Með þakklæti fyrir allt sem
þú veittir okkur og fullvissu um end-
urfund kveð ég þig með orðum Stef-
áns frá Hvítadal og segi:
Dýrðlega þig dreymi
og drottinn blessi þig.
Sighvatur Torfason.
Elsku frænka mild sem móðir
mér í huga lifir þú.
Þegar fóru frændi og bróðir
fölskvalaus þín reyndist trú.
Minning þín og myndin geymast
meðal okkar lengi skal.
Þar mun ekkert, ekkert gleymast
Allt var bundið Hvítadal.
Þaðan margar sögur sagðir
sögur bernsku þinni frá.
Með framkomu og fasi lagðir
flestra vegi rósir á.
Þér í huga birtu barstu
bættir líðan sérhvers manns.
Börnum öllum blíðust varstu
bænir þeirra skildir, fannst.
Elsku frænka, ég vil þakka
allt hið góða er varstu mér.
Yfir dauðans dimmu klakka
drottins blíða fylgi þér.
(S.F.T.)
Sigurður K. Sigurðsson.
SIGURRÓS FANN-
DAL TORFADÓTTIR
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við andlát
og útför bróður okkar,
GUNNARS H. JÓNSSONAR
frá Höll,
Haukadal í Dýrafirði.
Magnús Þ. Jónsson,
Hákon Jónsson,
Sigríður Jónsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir til allra er vottuðu okkur
samúð sína við fráfall
INGÓLFS ARNARSONAR STANGELAND.
Pálína Guðmundsdóttir,
Guðfinna Ingólfsdóttir,
Helga Ingólfsdóttir,
Guðmundur Ingólfsson,
Anna Ingólfsdóttir,
Arnar Ingólfsson,
Sólveig Ingólfsdóttir,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför elsku stúlkunnar
okkar,
ÁSTU MARGRÉTAR MAGNÚSDÓTTUR.
Allir þeir sem önnuðust Ástu Margréti og
gengu götuna með henni fá sérstakar þakkir.
Björg Kjartansdóttir, Freysteinn G. Jónsson,
Magnús Þórðarson,
Þórður Áskell Magnússon, Dóra Henriksdóttir,
Ásta Bjarnadóttir.