Morgunblaðið - 16.11.2003, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. NÓVEMBER 2003 45
Elskulega amma
okkar. Nú þegar þú
hefur kvatt okkur, sitj-
um við systkinin saman
og rifjum upp stundirnar með þér.
Við hugsum hlýtt til síðustu jóla þeg-
ar þú dvaldir hjá okkur í Vestmanna-
eyjum. Þá nutum við þess að vera
saman öll fjölskyldan og spjalla fram
á kvöld. Það var alltaf gaman að opna
gjafirnar frá þér því í þeim var gjarn-
an eitthvað sem þú hafðir sjálf útbú-
ið, prjónaðir jólasveinar eða kisur,
útsaumur, servéttu myndir og margt
fleira. Handavinna þín var mjög fal-
leg og vönduð og engu breytti þó þú
værir farin að eldast. Vænst þótti
okkur um skírnarskóna sem þú hekl-
aðir á nýfædd börnin okkar og skírn-
arskrautið.
Einnig nutum við samveru þinnar í
sumarbústaðnum okkar hjá mömmu
og pabba. Þá vildir þú helst spila á
hverju kvöldi, langt fram eftir enda
spilaðir þú mikið brids hér áður fyrr.
Það var því oft gaman þegar okkur
tókst að vinna þig.
Gaman var að koma til þín út á
Grund, ekki síst vegna þess hversu
glöð þú varst alltaf að sjá okkur og
börnin. Þú hafðir gaman af því að
BJÖRG
ÞORKELSDÓTTIR
✝ Björg Þorkels-dóttir fæddist á
Valdastöðum í Kjós
3. mars 1918. Hún
andaðist á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi í Fossvogi 6.
nóvember síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá Há-
teigskirkju 14. nóv-
ember.
skoða mannlífið og var
því gjarnan farið á veit-
inga- eða kaffihús elleg-
ar ísbúð.
Elsku amma, við eig-
um eftir að sakna þess
að hafa þig ekki með
okkur og þá sérstak-
lega um jólin. Með
þessum fáu orðum
kveðjum við þig, amma
Björg. Megi guð blessa
þig og varðveita.
Sigurpáll,
Sveinn, Diljá og
fjölskyldur.
Það er svo skrítið að langamma sé
farin, konan sem gat allt þrátt fyrir
háan aldur. Hún var orðin 85 ára
gömul og átti ekki í erfiðleikum með
að skreppa í bæjarferð með okkur
systrunum og farið var búð úr búð til
að sýna sig og sjá aðra. Maður fylltist
stolti yfir því að vera í fylgd með
svona glæsilegri konu og við sögðum
alltaf stoltar við vini okkar og vanda-
menn: „Ég var í bænum með lang-
ömmu í dag.“ Það vakti oft spurn-
ingar og allir öfunduðu okkur af því
að eiga langömmu eins og ömmu
Björgu. Minningarnar um elsku
ömmu okkar munu lifa í hjörtum
okkar, þær eru yndislegar eins og
hún og munu hvetja okkur áfram í líf-
inu.
Kveðja.
Hrund og Eygló.
Elsku amma Björg. Það hefur
margt farið í gegnum huga okkar
þessa síðustu daga, smáu atriðin
verða að stórum og eftirminnilegum
atvikum í minningunni. Þú varst
sterk og baráttumikil kona í okkar
augum, að missa þrjá eiginmenn og
tvö börn var ekki auðvelt fyrir þig.
Okkar eftirminnilegustu minningar
eru þegar við komum í heimsókn til
ykkar á Nesveginn, maður fann alltaf
fyrir kærleika og hlýju hjá ykkur.
Það var alltaf nóg að gera þegar mað-
ur kom til þín. Þessar óteljandi
myndir sem þú varst með af fjöl-
skyldunni á veggjunum og alls staðar
í íbúðinni lýsti þér, það sýndi hversu
fjölskyldan skipti þig miklu máli.
Uppáhaldsdótið okkar var dúkkan
þín sem sat alltaf á rúminu þínu í
kjólunum sem þú heklaðir á hana. Í
okkar huga varstu hin mesta lista-
kona og hafðir gaman af því að dunda
þér við að hekla, prjóna og mála dúka
enda var alltaf jafngaman að fá
mjúka pakka frá þér, þá vissum við
að við fengjum hlýja vettlinga og ull-
arsokka sem þú bjóst til.
Þó að þú sért farin frá okkur lifir
þú en í hjarta okkar alla tíð og þar
sem þú ert hjá eiginmönnum þínum
og börnum mun þér ávallt líða vel.
Guð geymi þig, elsku amma.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engill, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Þín barnabörn
Kolbrún Ósk, Katrín Ösp
og Ari Kristján.
Í dag kveðjum við Björgu vinkonu
okkar. Margs er að minnast.
Við kynntumst Björgu ekki fyrr en
hún var komin á efri ár. En stjarna
var hún, prúð og frjálsleg í fasi og
einkar skemmtileg. Alltaf var hún
sérstaklega vel til höfð, með uppsett
hár og lakkaðar neglur. Mikil hann-
yrðakona sem sat iðulega með
handavinnu, prjónaði og saumaði.
Við hittumst oft austur í sumarbú-
stað hjá Sjöfn og Magnúsi, sem voru
dugleg að taka hana með austur. Það
var aðdáunarvert að sjá þau hjón
dekra við hana af væntumþykju, hún
var sem drottning, svo mjúkum
höndum fóru þau um hana.
Samverustundir með Björgu eru
eftirminnilegar. Það geislaði af henni
bæði atorka og greind og hún dans-
aði eins og engill. Við hittum Björgu
síðast á Múlamótinu í Gryfjunni í
ágúst. Björg sat í djúpum stól, dúðuð
inn í föt og teppi, uppi á veröndinni
og fylgdist með öllu. Fín og brosmild,
með sitt koniak. Þannig viljum við
minnast okkar elskulegu vinkonu,
yndislegrar drottningar í sínu há-
sæti.
Elsku Sjöfn, Maggi, börn, barna-
börn og aðrir aðstandendur, ykkar
sorg er mikil. En megi stjarna Bjarg-
ar vaka yfir velferð ykkar í lífinu.
Atli og Rannveig.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Victor, ég veit ekki
hverju ég á að byrja.
Ég las um þig í minn-
ingargreinunum og
saknaði þín svo mikið.
Pabbi þinn (bróðir) skrifaði að þú
hefðir alltaf komið með hugmyndir
og verið svo lífsglaður og smá
þrjóskur, mér þótti það líka (bara
smá). Eins og þegar Gulli (bróðir)
sagði þér að hann væri Guðfaðir
þinn, þá sagði þú að hann væri ekki
pabbi þinn og síðan breyttist þú í
spámann og spáðir í lófann á honum
og spurðir hann hvort hann og Katr-
ín kærastan hans hefði gert ,,dodo“.
Svona varstu lífglaður.
Ég var í jarðarförinni og það tók
VICTOR PÁLL
JÓHANNSSON
✝ Victor Páll Jó-hannsson fæddist
í Reykjavík 9. maí
1995. Hann lést af
slysförum fimmtu-
daginn 30. október
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Fríkirkjunni í
Reykjavík 12. nóv-
ember.
mig sárt að missa þig.
Þú varst alveg eins og
litli bróðir minn. Og
það voru sungin mörg
lög og það sem ég tók
eftir í lögunum var
,,When I think of ang-
els, I think of you“, og
líka þetta „sproti þinn
og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum
mínum, þú smyr höfuð
mitt með olíu, bikar
minn er barmafullur.“
Þín er mikið saknað.
Það er erfitt að hugsa
til þess að þú sért ekki lengur hér
hjá okkur. Ég hef svo mikið sam-
viskubit að ég var ekki búinn að
skrifa þetta þegar það komu minn-
ingargreinar um þig í Morgun-
blaðinu.
Þú veist vel að Auðbjörg, Jói, El-
ísubet, Sigurbjörn, Magga, Almar
og Daníel sakna þín mjög mikið og
það geri ég náttúrulega líka.
Þú verður alltaf í huga mér, þinn
frændi
Haukur.
Kveðja frá
Þjóðleikhúsinu
Einn af elstu starfs-
mönnum Þjóðleikhúss-
ins, Margrét Matthías-
dóttir, fyrrverandi forstöðumaður
hárkollu- og förðunardeildar Þjóð-
leikhússins, er látin og hefur útförin
farið fram í kyrrþey að hennar ósk.
Margrét, eða Dadda eins og hún
var ætíð kölluð af samstarfsfólki, hóf
störf við Þjóðleikhúsið sem nemi í
hárkollugerð árið 1963. Hún sótti
menntun sína einnig til Bretlands og
ekki leið á löngu þar til sérstakir hæfi-
leikar hennar urðu til þess að henni
voru falin ábyrgari störf. Varð hún
fljótlega hárkollu- og förðunarmeist-
ari Þjóðleikhússins og gegndi því
starfi allt þar til hún lét af störfum
fyrir aldurs sakir 1997.
Samhliða því að stjórna þessari
deild leikhússins bætti hún stöðugt
við menntun sína með námskeiðum
og námsferðum, aðallega til Bret-
lands og Þýskalands. Það gera sér
kannski ekki allir leikhúsgestir grein
fyrir því, að þær hárkollur, sem not-
aðar eru í sýningum Þjóðleikhússins,
eru langflestar heimatilbúnar, þe.
hnýttar á hárkollu- og förðunardeild
leikhússins. Þetta er gríðarleg þolin-
mæðisvinna og þarf sérstakt listfengi
til að hnýta góðar kollur. Allt þetta
kenndi Margrét stúlkunum á deild-
inni og þær hafa sagt mér, að meira
að segja þær sem höfðu lært hárkollu-
gerð erlendis fóru þá fyrst að búa til
verulega fínar kollur þegar þær hófu
störf hjá Döddu, sem kenndi þeim öll
smáatriðin af sínu mikla listfengi.
Þegar ég kynntist Döddu fyrst var
hárkollu- og förðunardeildin í einu
MARGRÉT
MATTHÍASDÓTTIR
✝ Margrét Matth-íasdóttir fæddist
í Reykjavík 10. júní
1927. Hún lést á líkn-
ardeild Landakots-
spítala 25. október
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Landakotskirkju
í kyrrþey.
litlu herbergi á efsta
gangi Þjóðleikhússins.
Þangað þyrptust leikar-
arnir fyrir sýningar til
þess að láta leggja síð-
ustu hönd á förðunina –
reyndar var miklu al-
gengara þá að leikarar
förðuðu sig sjálfir. Þar
var oft þröng á þingi en
alltaf var Dadda bros-
andi og alúðleg og sá til
þess að öllum væri sinnt
í tæka tíð.
Hún helgaði leikhús-
inu alla sína krafta,
lagði líf sitt og sál í vinn-
una og lagði þannig sitt af mörkum til
þess að skapa það samofna listaverk
sem góð leiksýning er. Hún hafði
ákafalega hlýtt og alúðlegt viðmót og
kunni þá list að daðra – af sakleysi þó
– þannig að áhugi hennar var
óskertur á þeim sem hún ræddi við
eða vann með þá og þá stundina. Hún
hafði lag á því að láta fólk finnast það
vera miðpunktur tilverunnar meðan á
samtali við hana stóð.
Margrét stýrði deildinni sinni af
festu og fagmennsku. Allt var í röð og
reglu og snyrtimennskan allsráðandi.
Hún átti eflaust sinn þátt í því að
deildin hennar býr nú við ein bestu
starfsskilyrði og -umhverfi allra
deilda leikhússins, þar er rúmgott og
bjart og leikarinn fær á tilfinninguna
að þarna sé allt gert fyrir hann sér-
staklega. Eftir að Margrét komst á
eftirlaun var hún tíður gestur á deild-
inni og átti erfitt með að slíta sig frá
gömlu starfsfélögunum og leikhúsinu.
Það var gaman að spjalla við hana í
þessum heimsóknum, hún var gríð-
arlega stolt af því að sjá deildina í góð-
um höndum stúlknanna, sem hún
hafði alið upp og kennt á árum áður.
Hennar verður minnst sem frábærs
lærimeistara á sínu sviði. Það er ekki
síst henni að þakka að þessi hluti leik-
sýninganna í Þjóðleikhúsinu er í dag í
hæsta gæðaflokki.
Megi minningin um hana, listfengi
hennar og brosið hennar blíða lifa
með okkur sem lengst.
Stefán Baldursson.
Jæja, elsku amma
mín, þá er komið að
kveðjustund hjá okkur.
Þú hefur lifað langa
ævi og upplifað ýmsar
breytingarnar en alltaf
varst þú söm við þig.
Þær eru margar minningarnar sem
koma í hugann nú á þessari stundu,
t.d. hvað þú varst alltaf fín og sæt og
aldrei fórstu út án þess að mála þig og
fara í þín bestu föt, hvað þú varst
ráðagóð, jákvæð og drífandi. Og þess
nutum við öll góðs af. Aldrei vantaði
mat á borðin þegar við komum úr
Vestmannaeyjum í heimsókn, það var
alltaf eins og veisla og öllum boðið
GUÐRÚN S.
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Guðrún SæunnGuðmundsdóttir
fæddist í Reykjavík
23. júní 1905. Hún
lést á Skjóli 28. októ-
ber síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Bústaða-
kirkju 7. nóvember.
enda lagðir þú mikið
upp úr því að fjölskyld-
an héldi góðum
tengslum, sem enn í dag
eru mjög góð. Minnist
ég þess sérstaklega
einu sinni er við vorum
á leið til Reykjavíkur,
þá gerðir þú þér sér-
staklega ferð í Fiskbúð
Hafliða niðri á Hlemmi
því nú skyldi engu til
sparað og var keyptur
besti fiskurinn í búðinni
ásamt öðru meðlæti en
ekki vildi betur til en að
fiskurinn gleymdist hjá
Hafliða. En ekki dóst þú ráðalaus, þú
hringdir bara í hann Hafliða og baðst
hann um að senda fiskinn með næsta
strætó sem leið ætti upp á Sogaveg og
þar myndir þú taka á móti honum.
Þetta gekk eftir og maturinn var bor-
inn á borð á réttum tíma. Eins varstu
alltaf boðin og búin að passa ef á
þurfti að halda eins og þegar við fór-
um með ÍBV-fótboltaliðinu út, þá var
minnsta málið að taka hana Karen
okkar sem þá var ekki nema tíu mán-
aða. Ekki get ég kvatt án þess að
minnast á allar ógleymanlegu þjóðhá-
tíðirnar í Eyjum, það var ekki hægt
að eiga betri að á þeim stundum. Þú
elskaðir þjóðhátíð og varst á þeim öll-
um sem ég man eftir. Varst mætt með
svuntuna gefandi kaffi og kökur allan
daginn. Á kvöldin varst þú til mið-
nættis, fórst þá heim með öll börnin
og síðan kom maður bara í mat til þín
og mömmu á hádegi daginn eftir og
sótti börnin. Þannig varst þú öll af
vilja gerð til að hjálpa öðrum. Þannig
er mamma og ég vona að ég verði eins
og þið.
Þú kenndir mér allar þær bænir
sem ég kann í dag, þú varst mjög trú-
uð og bænheyrð varstu, maður
hringdi ekki svo sjaldan og bað þig
um að biðja fyrir hinu og þessu og viti
menn, þetta virkaði.
Já, það er svo margs að minnast á
þessari stundu.
Að endingu vil ég þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig og
mína fjölskyldu. Þú varst alveg ein-
stök amma.
Hvíldu í friði og Drottinn veri með
þér.
Þitt elsta barnabarn,
Sigrún.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heimasíma).
Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi Morg-
unblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgunblaðsins
Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrifuðum grein-
um.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð og
klukkan hvað. Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr. Ef útför er á sunnudegi,
mánudegi eða þriðjudegi þurfa greinarnar að berast fyrir hádegi á föstu-
degi. Berist greinar hins vegar ekki innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist á réttum tíma.
Birting afmælis- og
minningargreina