Morgunblaðið - 20.11.2003, Síða 38
MINNINGAR
38 FIMMTUDAGUR 20. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Helgi Hallssonfæddist í Reykja-
vík 6. september
1926. Hann lést á
Landakotspítala 11.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Hallur Helga-
son vélstjóri, f. á Ak-
ureyri 1. ágúst 1900,
d. 1. febrúar 1956, og
Sigurlín Bjarnadótt-
ir, f. í Vestmannaeyj-
um 22. desember.
1904, d. 16. júlí 1991.
Systkini Helga eru:
Sigurður Vilhelm, f.
18. desember 1930, maki Hrafn-
hildur Eyjólfsdóttur, f. 22. nóvem-
ber 1935, Signa Hallberg, f. 4.
ágúst 1933, maki Gunnlaugur Búi
Sveinsson, f. 24. febrúar 1932,
Anna María, f. 18. júlí 1936, maki
Baldur Ágústsson, f. 13. febrúar
1933, og fóstursystir Olga, f. 24.
júní 1920, d. 1997, maki Harry
Anderson, látinn.
Helgi kvæntist Rósu Karlsdótt-
Fyrir hjónaband eignaðist Helgi
tvo syni, þeir eru: 1) Þórir, f. 26.
okt 1945, maki Sigrún M. Gísla-
dóttir, f. 30. september 1943. Börn
þeirra: a) Halldór Már, f. 29. júní
1964, maki Vilborg Árnadóttir,
þau eiga fjögur börn og tvö fóst-
urbörn. b) Grétar Hallur, f. 6. des-
ember 1966, maki Ólöf Anna Gísla-
dóttir, þau eiga fjögur börn og eitt
fósturbarn. c) Helga Björk, f. 13.
nóvember 1972, maki Ágúst Guð-
mundsson, þau eiga eitt barn. 2)
Hallur, f. 1. janúar 1950, maki Sæ-
unn Klemensdóttir, f. 8. október
1956, synir þeirra eru Reynir Logi,
f. 9. desember 1978 og Hallur, f.
30. apríl 1980.
Helgi ólst upp hjá foreldrum sín-
um bæði á Akureyri og í Reykja-
vík. Eftir gagnfræðipróf fór hann
til Skotlands í verslunarskólanám.
Tók loftskeyta- og símvirkjapróf
1948. Vann ýmis störf til 1950, loft-
skeytamaður á sjó, verslunar- og
hótelstörf á Akureyri. Hann starf-
aði hjá Símanum frá 1950, síðast
sem deildarstjóri á radíótækni-
deild Símans í Reykjavík. Hann
var virkur meðlimur í Oddfellow-
reglunni í Reykjavík.
Útför Helga verður gerð frá
Neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
ur, f. í Bolungarvík 3.
nóvember 1934, dótt-
ur hjónanna Gunnjónu
V. Jónsdóttur og Jóns
Karls Eyjólfssonar.
Börn Helga og Rósu
eru: 1) Jón Karl, f. 3.
febrúar 1955, maki
Marta Matthíasardótt-
ir, f. 25. júlí 1958, skil-
in. Börn þeirra eru
Kristín Helga, f. 2.
júní 1981, og Matthías
Karl, f. 15. maí 1993.
2) Ragnheiður Signý,
f. 4. janúar 1958, maki
Friðrik Guðmunds-
son, f. 4. apríl 1955. Börn þeirra
eru a) Örvar Geir, f. 18.júlí 1976, b)
Svanhildur Rósa, f. 19. júlí 1978,
maki Eyjólfur Þór Jónasson, f. 13.
febrúar 1973, c) Helgi, f. 21. nóv-
ember 1982, og d) Signý, f. 6. ágúst
1987. 3) Helgi, f. 6. október 1963,
maki Guðrún Elín Jónsdóttir, f. 24.
mars 1964. Dætur þeirra eru
Guðný, f. 8. október 1987, og Arna
Björk, f. 29. nóv 1997.
Hinn 11. nóvember sl. lést elsku
hjartans pabbi minn.
Síðustu æviár hans voru mjög erf-
ið. Hann fór á Landakot í júlí 2002 og
dvaldi lengst af á deild L-4. Starfs-
fólkinu þar á ég mikið að þakka, einn-
ig sendi ég þakklæti til starfsfólksins
á K-2.
Pabbi átti mjög góða æsku og for-
eldar hans Hallur og Sigurlín héldu
einstaklega vel utan um börnin sín,
Sigurð Vilhelm, Signu og Önnu Mar-
íu. Olga frænka þeirra fór í fóstur til
þeirra hjóna ung að árum.
Við okkur systkinin, var hann ein-
staklega ljúfur. Þótt hann væri ekki
skaplaus maður, skammaði hann
okkur aldrei. Hann sagðist ekki hafa
þurft þess, betra væri að tala rólega
til barna en að skamma þau.
Margar sögur eru í minningu
minni um umhyggju pabba gagnvart
mér. Ég var ung þegar ég átti mitt
fyrsta barn, ég átti mjög stutt eftir í
fæðingu þegar hjúkrunarkonan kom
inn á fæðingarstofuna og sagði að
pabbi minn hafi komið við og hún hafi
þurft að taka við matarbakka frá hon-
um. Pabbi kom með bakka fullan af
hangikjöti með öllu tilheyrandi, sem
mamma hafði verið að matbúa heima.
Hann gaf þær skýringar að dóttir
hans yrði að fá það allra besta. Við
börnin mín var hann eins, ekkert var
of gott fyrir þau.
Mér var oft um og ó hvað hann
pabbi minn lét mikið með mig, ég
þurfti oft að biðja hann að vera
ekki að hæla mér og hrósa við
aðra.
Á mannamótum var pabbi hrókur
alls fagnaðar, hann átti mjög gott
með að umgangast fólk. Hann var
mikill útivistarmaður, fór á skíði, í
göngutúra og í sund á hverjum degi.
Hann var léttur á fæti og hafði góða
líkamsbyggingu.
Pabbi var mjög listfengur og mál-
aði frábærar myndir. Ég er svo hepp-
in að eiga margar myndir eftir hann.
Rithönd pabba var einnig mjög fal-
leg.
Árið 1989 fór pabbi í stóra hjarta-
aðgerð sem gekk vel, átti hann nokk-
ur góð ár eftir það en síðan fór að
halla undan fæti hjá honum. Mikið
vildi ég hafa getað gert meira fyrir
pabba minn þegar heilabilunin fór að
gera vart við sig fyrir nokkrum árum.
Ástarkveðjur til þín, elsku pabbi
minn, ég óska þess að þér líði vel. Ég
hefði ekki getað eignast betri pabba.
Þín dóttir
Signý
Elsku afi minn.
Dýpra en veruleikinn er minningin
um þig og allar þær stundir sem við
áttum saman. Mér er minnistæðast
þegar ég leitaði ráða hjá þér og þau
voru svo sannarlega ekki dýr. Allar
þær stundir sem þú hjálpaðir mér í
gegnum æskunnar erfiðustu stundir,
heimalærdóminn og studdir mig í öllu
því er ég vildi gera. Þú varst alltaf til
staðar fyrir mig. Þú varst ekki bara
besti afi sem ég hef nokkurn tímann
átt heldur einnig góður vinur sem
hlustaðir á mín vandamál auk þess
sem þú hjálpaðir mér eftir fremsta
megni án þess að skeyta neinu um
hvað það myndi kosta þig. Til að
mynda þegar þú fórnaðir fríinu með
fjölskyldunni í Flórída til þess að fara
fyrr heim með mér, hugsa um mig og
styðja við mig stíga mín fyrstu skref í
framhaldsskólanum. Ég get ekki
ímyndað mér mann af slíkri góð-
mennsku, með eins stórt hjarta, eins
og þig, enda var ég öfundaður af öðr-
um sem ekki voru svo heppnir að eiga
þig að sem afa sinn. Það var mikið
miður hvað við fjarlægðumst hvor
annan síðustu ár og þótt við hittumst
lítið þá varstu alltaf í huga mínum þar
sem þú ert fyrirmynd þeirrar mann-
eskju sem ég vil líkjast þegar ég verð
eldri. Ég þakka þér listsköpunina
sem þú aldir í mér í öll þau ár sem þú
safnaðir verkum mínum, hátterni og
framkomu mína sem þú mótaðir með
góðvild þinni og brosmildi, bjartsýn-
ina sem þú skapaðir með þínum
stuðningi og ánægju mína sem þú
gafst mér að hafa átt þig að. Ég minn-
ist orða þinna þegar þú sagðir við mig
að úr öllum slæmu rætast ávallt góðir
hlutir á endanum. Þessi orð þín og
mörg önnur hafa leitt mig í gegnum
margar af lífsins erfiðustu þrautum.
Þú ert gull af manni gerður, afi minn
kæri, og ég mun ávallt sakna þín.
Þitt barnabarn og vinur,
Örvar Geir Friðriksson.
Elsku hjartans afi minn, ég kveð
þig með söknuð í hjarta. Mig langar
til að minnast þín í nokkrum orðum
þegar leiðir okkar skilja. Ég geymi í
hjarta mínu góðar minningar um
samverustundir okkar. Ég var svo
heppin að alast upp að nokkru leyti
hjá þér og ömmu á Hjarðarhaganum.
Að eiga svona góðan afa og hafa hann
við hlið sér eru forréttindi sem ég
mun búa að alla tíð.
Ást þín og umhyggja var aðdáð-
unarverð og endurspeglaði hún hegð-
un þína gagnvart þínum nánustu,
hagur okkar var alltaf í fyrirrúmi hjá
þér. Þegar ég var yngri svæfðir þú
mig með söng og skemmtilegum æv-
intýrum, yndislegt var að sofna við
„Sofðu unga ástin mín“. Þegar ég
lærði fyrir próf fannst mér svo gam-
an að biðja þig að hlýða mér yfir
námsefnið. Þú hrósaðir mér fyrir
hvað ég kunni þetta vel og það hvatti
mig áfram til frekari menntunar. Ég
hef einnig fetað í fótspor þín, afi, og í
dag starfa ég hjá Símanum rétt eins
og þú gerðir.
Það eru fjölmargar broslegar
minningar sem ég á um þig, elsku afi
minn. Sú minning sem kemur fyrst
upp í huga mér er þegar þú vildir allt-
af merkja nýjar flíkur. Inn í alla skó
og úlpur var búið að rita upphafsstaf-
ina mína með stórum stöfum.
Minni þitt var ákaflega gott og þú
áttir gagnabanka af bröndurum og
skemmtisögum. Þegar ég kom fyrst
með Eyfa minn í heimsókn þá sagðir
þú hverja skemmtisöguna á fætur
annarri. Uppáhaldsbrandarinn minn
er, ,,Hvað heitir stysta bók í heimi?“
Jú, svarið við því var Norsk humor I
tusind år.
Þú varst alltaf brosandi og kátur.
Þegar ég var á sundæfingu, komst þú
iðulega skokkandi með bros á vör og
syntir 400 metra áður en þú skelltir
þér í pottinn.
Afi minn, þú varst svo duglegur að
taka kvikmyndir af okkur, við eigum
þér að þakka hversu lifandi minning-
ar okkar eru í dag. Það er yndislegt
að geta skoðað gamlar myndir og
upplifað góðar stundir.
Undanfarin ár fannst mér erfitt að
sjá hvað þér leið illa. Við skildum ekki
alveg hvað var að eiga sér stað hjá
þér, heilabilun sést ekki svo auðveld-
lega í fyrstu. Á Landakoti varstu í
góðum höndum og einnig var mamma
hjá þér daglega. Það var gott að geta
verið við hlið þér í veikindastríðinu.
Ég veit þú fannst fyrir nærveru
minni þegar þú kreistir hönd mína og
reyndir að opna augun í síðustu viku.
Vonandi fannst þér tónlistin falleg
sem ég spilaði fyrir þig kvöldið sem
þú andaðist.
Það er ekki hægt að hugsa sér
betri afa en þig. Þú gafst mér svo
mikið og þú átt góðan samastað í
hjarta mínu. Ég sakna þín og hugsa
til þín á hverjum degi. Gangi þér vel,
elsku afi minn, og við munum hittast
aftur seinna. Ég veit að þú fylgist
með mér og styður mig eins og þú
hefur ávallt gert.
Rósa yngri Friðriksdóttir.
Elsku afi minn.
Fáir fá jafngott tækifæri að kynn-
ast afa sínum jafnvel og ég gerði. Við
HELGI
HALLSSON
✝ Þórður Sigfús-son fæddist á
Geirlandi á Síðu 30.
nóvember 1937.
Hann lést á heimili
sínu 7. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Sigfús
H. Vigfússon, raf-
virki og bóndi á
Geirlandi, f. 1902, d.
1991, og Rósa Páls-
dóttir kona hans, f.
1912, d. 1988. Systur
Þórðar eru Dísa, f.
1939, og Inga Jóna,
f. 1946.
Sambýliskona Þórðar var Guð-
björg Benediktsdóttir frá, f.
1934, þau slitu samvistum. Börn
þeirra eru Örlygur, f. 1965, d.
2000, og Gylfi, f. 1968, maki Kar-
ítas Margrét Jónsdóttir, f. 1969.
Börn þeirra eru Benedikt Gísli, f.
1997, og Kristján Birgir, f. 1999.
Barn Gylfa með Aðalheiði Daní-
elsdóttur, f. 1964, er
Gústaf Reynir, f.
1988. Fyrir átti
Guðbjörg Benedikt
Inga, f. 1961, d.
2000.
Þórður lauk
landsprófi frá Hér-
aðsskólanum í Skóg-
um og síðan stúd-
entsprófi frá
Menntaskólanum í
Reykjavík 1959.
Þórður starfaði að-
allega við mælinga-
störf, m.a. hjá Ís-
lenskum
aðalverktökum, Miðfelli og
Landsvirkjun.
Síðustu árin starfaði Þórður
mikið með Bridgesambandi Ís-
lands, við spil og fræðistörf sem
áttu hug hans allan.
Útför Þórðar fer fram frá
Ábæjarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Mig langar að kveðja þig, kæri vin-
ur, með örfáum orðum. Ekki grunaði
mig þegar ég talaði við þig síðast að
það yrði í síðasta sinn. Þegar ég byrj-
aði að spila aftur eftir nokkurra ára
hlé þá spiluðum við saman heilan vet-
ur á mánudögum og oft á föstudögum.
Þú fórst vel með spilin þín. Þó svo að
ég gæti skammað þig fyrir að melda
ekki á spilin þín, gat maður gengið að
því vísu að ef þú fórst í geim á hætt-
unni og yrði það doblað, væri óhætt
að redobla. Þú varst svo kurteis og
prúður við borðið. Skemmtilegast
þótti mér að horfa á þig þegar and-
stæðingarnir fóru t.d. 2-3 niður á
hættunni, sagðir þú glottandi: „Þetta
var kannski ekki alveg rétti samning-
urinn.“ Svo hlóst þú innra með þér og
áttir erfitt með að hlæja ekki upphátt.
Mér er líka minnisstætt þegar við
spiluðum saman á Loftleiðamótinu
(sem við gerðum nokkrum sinnum)
og lentum á einhverjum Evrópu-
meisturum. Andstæðingur mér til
hægri handar opnaði á 1 grandi, ég
sagði 2 lauf (sem ég meinti sem lauf)
og þú tókst það sem háliti. Ég meld-
aði lauf fram að jólum og fékk það svo
doblað. Þú ætlaðir ekki að geta hætt
að hlæja en svo stóð ég spilið og eftir á
spurðir þú mig: „Veist þú hverjir
þetta voru?“ á þinn hógværa hátt. Þú
sást að ég hafði ekki hugmynd um
það, þeir gátu allt eins verið frá
Möðrudal mín vegna. Ég veit að þú
hafðir mjög gaman af því sl. febr. Á
Bridgehátíð Flugleiða lentum við í að
spila heilan leik við Zia Mahmood sem
allir bridgespilarar þekkja. Við feng-
um 15 IMPA inn á einu spili og nánast
gerðum jafntefli við þá, þá var nú
gaman hjá okkur. Þú varst mjög vel
gefinn og einstaklega fróður maður.
Ég man þegar ég var að keyra þig
heim að við gátum talað um alla skap-
aða hluti. Þá hugsaði ég oft um það
hvað þú vissir mikið um marga hluti
og það var virkilega gaman að hlusta
á þig segja frá. Þú komst oft með
miða til mín með spili á sem ég átti að
leysa og hafðir þú gaman af, sérstak-
lega þegar maður gat engan veginn
leyst þrautina á staðnum. Margar
voru nú bækurnar sem þú ráðlagðir
mér að lesa, sérstaklega man ég eftir
einni bókinni ,,Ferðalag Forquet“
sem þú á þinn sannfærandi hátt sagð-
ir mér að lesa, bók sem þið Guðmund-
ur Páll gáfuð út og þú þýddir. Nú ert
þú, Þórður minn, farinn í ferðalag
sjálfur. Ég þakka þér fyrir allar
skemmtilegu samverustundirnar við
spilaborðið. Blessuð sé minning þín.
María Haraldsdóttir.
Skyndilega er fallinn í valinn vinur
minn gegnum æviárin, Þórður Sigfús-
son.
Það var snemma á menntaskólaár-
unum í MR að ég sá ungan pilt í skól-
anum, sem ég hafði ekki áður séð í
Reykjavík. Hann var sérstakur að
einhverju leyti og ólíkur okkur
Reykjavíkurstrákunum. Enda frétti
ég brátt, að pilturinn var kominn til
náms frá æskustöðvum sínum á Síðu í
Skaftafellssýslu.
Brátt stofnaðist til góðra kynna
okkar í milli, þar sem í ljós kom, að
báðir höfðum við mikinn áhuga á
skák. Þórður hafði þá þegar aflað sér
mikillar þekkingar á skáklistinni og
hafði lesið sér mikið til um það áhuga-
mál sitt, bæði um sögu skáklistarinn-
ar og líka um fræðileg atriði.
Við tefldum mikið á þessum árum
okkur til mikillar ánægju, og ég
minnist til dæmis blindskákanna í
menntaskólaselinu. Þá tefldum við
blindskákir þegar aðrir voru að búa
sig undir dansinn og héldum svo
áfram til morguns eftir að balli lauk.
Síðar tókum við til að spila bridds og
þar nutu hæfileikar Þórðar sín engu
síður. Hann var frábær spilari og rök-
festan naut sín eins og í skákinni.
Þórður var skarpgreindur maður.
Hann starfaði lengi sem mælinga-
maður við verklegar framkvæmdir,
einkum við virkjanir. Það hef ég heyrt
frá hans samstarfsmönnum, að hæf-
ari starfsmanni á því sviði hafi þeir
ekki kynnst. Enda hafði Þórður frá-
bæra hæfileika í stærðfræði, og hefði
án nokkurs vafa náð langt á því sviði,
hefði hann snúið sér óskiptur að þeirri
fræðigrein.
Þórður var sérstakur og sérvitur.
Í skóla neitaði hann á tímabili að
læra íslensku og frönsku, en það olli
honum smáerfiðleikum í mennta-
skólanáminu. Það var ekki af því að
hann gæti ekki lært þessar náms-
greinar eins og hinar, því hann var
afburðanámsmaður á öllum sviðum.
Hann komst til dæmis vel inn í
ítölsku á síðari árum og hefur þýtt
ýmsar greinar um bridds úr ítölsku.
Þórður fór sínar eigin leiðir í lífinu
og tók ekki þátt í lífsgæðakapphlaup-
inu eins og margir streitast við, en
lifði fyrir hvern dag í senn.
En mest ber mér að þakka vináttu
okkar, sem aldrei bar skugga á, að
minnsta kosti af hans hálfu.
Ég votta hans aðstandendum sam-
úð mína og konu minnar Soffíu Önnu
og þeirra barna okkar, sem Þórði
kynntust best.
Bragi Björnsson.
Nú hefur bridshreyfingin misst
góðan liðsmann, var mín fyrsta hugs-
un þegar ég fregnaði lát Þórðar Sig-
fússonar. Og ég góðan vin og sam-
verkamann. Þórður var ástríðufullur
bridsmaður og fagurkeri á spil. Hann
tók upp á því fyrir allnokkrum árum
að læra ítölsku af orðabókum og
hljóðsnældum, fyrst og fremst til að
geta lesið ítalska bridsblaðið! Það
reyndist honum létt verk, því tungu-
mál lágu opin fyrir honum. Langtím-
um saman sat hann og þýddi greinar
úr ítalska blaðinu og handskrifaði
með fagurri og traustri rithönd. Sló
svo umslagi utanum og sendi mér í
pósti, sem fulltrúa hins íslenska
bridsblaðs – „mætti kannski nota eitt-
hvað af þessu?“ Þannig hófust kynni
okkar og samstarf.
Þórður var hæglætismaður sem lít-
ið fór fyrir dags daglega. Hann setti
ljós sitt því miður allt of mikið undir
mæliker og hæfileikar hans voru
fáum kunnir. Bridshreyfingin fékk þó
að njóta krafta hans síðustu árin.
Bridssambandsstjórn réð hann til að
safna rituðum heimildum um brids á
Íslandi frá upphafi og á þeim vett-
vangi vann Þórður mikið starf. Ýmsar
þýðingar hans á greinum Ítalans
Pietro Forquets hafa birst á prenti í
Bridsblaðinu og árið 1999 kom út bók
með þýðingum Þórðar á greinum
Forquets. Þórður var í eðli sínu fræði-
maður og grúskari, enda var hann allt
í senn: nákvæmur, vandvirkur og
skipulegur í vinnubrögðum sínum.
Nú þegar Þórður er allur er mér
ljóst að ég þekkti manninn harla lítið.
Ég veit að ekkert þótti honum feg-
urra en „tvöföld kastþröng í áföng-
um“ (sem honum fannst reyndar
vond þýðing á „non-simultaneous
ÞÓRÐUR
SIGFÚSSON