Morgunblaðið - 23.11.2003, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. NÓVEMBER 2003 23
#36 HALLDÓR LAXNESS
ICELAND REVIEW
ÁSKRIFTARSÍMI 512-7517
askrift@icelandreview.com
HVERS VEGNA ÍSLAND?
40 ÁSTÆ‹UR
UPPBOÐ
á persneskum teppum í hæsta gæðaflokki
Stórkostlegur fengur fyrir þá sem þekkja til slíkrar gæðavöru.
EINSTÖK PERSNESK TEPPI
og önnur fyrirtaks austurlensk teppi af hæsta alþjóðlega
gæðastaðli ásamt stórfenglegum persneskum og austurlenskum,
sérhönnuðum skrautteppum í ýmsum stærðum.
Að þessu sinni bjóðum við úrval handofinna austurlenskra teppa í hæsta gæðaflokki:
Skrautofið persneskt Nain úr silki 300 x 200 cm
Fínofið silkiblandað Isfahan 176 x 116 cm
Fíngert Srinagar teppi úr silki 331 x 240 cm
Sígilt Allabahad teppi 353 x 243 cm
Persneskt Kashan úr alsilki, afar verðmætt 150 x 100 cm
Persneskt Tabriz teppi, skrautofið 391 x 297 cm
Glæsileg persneskt Sarouk teppi 287 x 198 cm
Skrautlegur persneskur Zandjan dregill 287 x 114 cm
Satín Agra motta, afar glæsileg 182 x 125 cm
Einstakt persneskt Nahavand teppi 320 x 218 cm
Auk þess bjóðum við mikinn fjölda af úrvals persneskra og austurlenskra gólfmotta,
dregla og teppa sem verða boðin upp og seld á uppboðinu.
Við ábyrgjumst að hvert teppi sé ósvikið, handunnið og að ekki hvíli
á því neinar útistandandi skuldir eða gjöld.
SUNNUDAGUR 23. NÓVEMBER
UPPBOÐ KL. 15:00, HÆGT ER AÐ SKOÐA VÖRUNA FRÁ KL. 12:30
í Sunnusal á
RADISSON SAS Hótel Sögu
Greiðslumáti: Reiðufé, ávísanir með bankaábyrgð, öll helstu greiðslukort.
FREKARI UPPLÝSINGAR FÁST VIÐ SKOÐUN OG Á UPPBOÐINU
sem haldið er í samvinnu við Bickenstaff and Knowles, alþjóðlega uppboðshaldara
í Lundúnum. Uppboð þetta er haldið samkvæmt tilskipun alþjóðlegs stórbanka
til að nýta haldsrétt vegna umtalsverðra vanskila og gjaldþrots leiðandi heildsala
á persneskum teppum.
G A L L E R Í F O L D
Hér í Danaveldi fer all-mikið fyrir opinberriumræðu um málefniinnflytjenda og tölu-vert meira en heima
á Fróni. Þessi umræða er oft á
býsna neikvæðum nótum og gefur
manni óneitanlega þá mynd af
málefninu að innflytjendur frá
framandi menningarsvæðum séu
fyrst og fremst uppspretta marg-
víslegra vandamála.
Þetta gefur þeim aftur byr und-
ir báða vængi sem af gamalgrón-
um ótta við allt
það sem ekki er
kunnuglegt að-
hyllast hreinan
kynþáttaað-
skilnað. Slík af-
staða er auðvitað
fylgifiskur fáfræði
og þröngsýni og á vel við að kalla
það heimsku, með tilliti til upp-
runa orðsins.
Þar eð skynsamt fólk vill ekki
láta bendla sig við kynþátta-
fordóma virðist mér að margt
þenkjandi og sannanlega víðsýnt
fólk veigri sér við að láta nokkuð
það út úr sér um þetta málefni,
sem gæti skilist sem eitthvað ann-
að en áhyggjur af því að stjórn-
völd og samfélagið í heild standi
sig ekki sem skyldi við að styðja
innflytjendur til sjálfsbjargar.
Nýlega var greint frá því í fjöl-
miðlum hér að tiltekinn danskur
grunnskóli væri að íhuga að hætta
að kenna strákum og stelpum
sund í sameiginlegum tímum
vegna þess að samkvæmt túlkun á
boðum og bönnum í Kóraninum
væri slíkt ósiðlegt og múham-
eðstrúarfjölskyldur með börn í
téðum skóla vildu ekki að ungviðið
bryti gegn boði spámannsins.
Þegar skólastjórinn kom í sjón-
varpsviðtal átti ég von á því að
hann gerði grein fyrir því að hér
væri um að ræða danskan grunn-
skóla sem starfaði samkvæmt
dönskum lögum og siðvenjum og
því kæmi ekki til greina að breyta
hinu gamla fyrirkomulagi.
En svo var ekki. Skólastjórinn
greindi frá því, mjóróma og vand-
ræðalegur, að sér þætti auðvitað
sjálfsagt að reyna að verða við
þessu, þar eð múhameðstrúarbörn
væru í meirihluta í viðkomandi
bekk. Síðar frétti ég svo að sú
hefði orðið niðurstaðan og nú iðk-
uðu stelpur og strákar skólasund
hver í sínu lagi þar í bæ.
Ég verð að játa að þarna þótti
mér danski skólamaðurinn fara of-
fari í einhvers konar óttablöndn-
um misskilningi á hugtökunum
frjálsræði og umburðarlyndi. Ég
fór nefnilega að leiða hugann að
því hvers mér þætti eðlilegt að
krefjast fyrir hönd minna eigin
barna, ef örlögin höguðu því svo
til að fjölskylda mín gerðist inn-
flytjendur í landi þar sem trú, lög
og siðir Múhameðs væru ráðandi.
Ég tel augljóst að manni dytti
ekki annað í hug en að laga sig að
siðum og venjum innfæddra, enda
hefði maður sjálfur valið að flytj-
ast til viðkomandi lands og vitað
fullvel að hverju maður gekk varð-
andi siði og menningu. En ég skal
svo sem ekki segja hvað maður
gerði ef kerfið í viðkomandi landi
brygðist við með þeim hætti að
reyna sífellt að búa til nýtt Ísland
fyrir okkur á staðnum.
Ég hef nefnt þetta við nokkra
afar viðsýna Dani sem sannarlega
ekki aðhyllast kynþáttaaðskilnað
og hafa enda sumir hverjir stofnað
fjölskyldur þvert á slíkan að-
skilnað enda ástin litblind eins og
við vitum. Þeir tjá sig varlega um
málið en telja þetta kynbundna
sundnám fáránlega ráðstöfun.
Þeir segja líka að stundum sé
umburðarlyndi kerfisins hreinlega
fullmikið. Það sé einatt helsti
vandi innflytjenda, að í sumum til-
fellum takist þeim að lifa nánast
algerlega einangraðir frá hefð-
bundnu dönsku samfélagi og hljóti
því það hlutskipti að verða íbúar í
einhvers konar jaðarsamfélagi, út
af fyrir sig, í stað þess að aðlagast
og verða fullgildir þegnar Mar-
grétar Þórhildar með öllum þeim
möguleikum sem því fylgja.
En þessir víðsýnu Danir þora
varla að segja þetta upphátt af
ótta við að vera brigslað um ras-
isma. Meðan svo er ástatt í um-
ræðu um málefni innflytjenda, að
enginn þorir að tjá sig á gagn-
rýnum nótum nema aðskiln-
aðarsinnar og kynþáttahatarar, er
umræðan tilgangslítil og alls ekki
líkleg til að leiða til framfara og
raunverulegra frambúðarlausna.
Vonandi getum við Íslendingar
lært af þessu. Til dæmis það, að
beita öllum ráðum til að forðast að
innflytjendur einangrist mállega,
menningarlega og menntunarlega.
Hvenær er
synd að synda?
HUGSAÐ
UPPHÁTT
Eftir
Sveinbjörn I.
Baldvinsson