Morgunblaðið - 24.11.2003, Blaðsíða 22

MINNINGAR
22 MÁNUDAGUR 24. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þorbjörn Árna-son fæddist á
Sauðárkróki 25. júlí
árið 1948. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 17.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Þorbjörg Þor-
björnsdóttir hús-
freyja, f. 1928, og
Guðbjartur S. Kjart-
ansson bifreiða-
stjóri, f. 1912, d.
1967. Kjörforeldrar
hans frá fyrsta ári
eru Árni Þorbjörns-
son, f. 1915, fv. kennari og lög-
fræðingur á Sauðárkróki, og Sig-
rún Sigríður Pétursdóttir,
húsfreyja og skrifstofumaður, f.
1922, d. 1987.
Þorbjörn var tvíkvæntur. Fyrri
eiginkona hans er Þórdís Þor-
móðsdóttir meinatæknir, f. 1949.
Börn þeirra eru: 1) Árni Þór, f.
1970, lögfræðingur. Eiginkona
hans er Hólmfríður Ólafsdóttir, f.
1969, klæðskeri. Börn þeirra eru
1968, lauk lögfræðiprófi frá Há-
skóla Íslands 1974 og hlaut lög-
mannsréttindi 1983. Hann starfaði
hjá bæjarfógetanum á Sauðár-
króki og sýslumanninum í Skaga-
fjarðarsýslu frá árinu 1974 til
1985, þar af aðalfulltrúi síðustu
fimm árin. Þorbjörn gerðist fram-
kvæmdastjóri sútunarverksmiðj-
unnar Loðskinns á Sauð árkróki
1985 og gegndi því starfi til 1990.
Hann rak eftir það eigin lög-
mannsstofu á Sauðárkróki í nokk-
ur ár en frá 1998 var hann með
slíkan rekstur í Reykjavík auk
þess að reka fyrirtækið Markfell
ásamt eiginkonu sinni.
Þorbjörn var bæjarfulltrúi Sjálf-
stæðisflokksins í bæjarstjórn
Sauðárkróks árin 1978–1990, þar
af forseti bæjarstjórnar í tvö kjör-
tímabil. Á þeim tíma sat hann í fjöl-
mörgum nefndum og ráðum fyrir
sveitarfélagið og Sjálfstæðisflokk-
inn. Undanfarin ár gegndi Þor-
björn ýmsum trúnaðarstörfum
fyrir Landssamtök hjartasjúklinga
og sat í stjórn samtakanna frá
árinu 1998 sem varaformaður. Átti
hann m.a. sæti í stjórn og fram-
kvæmdaráði SÍBS og var um skeið
stjórnarformaður Múlalundar.
Útför Árna verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Þorbjörn Óli, f. 1992,
Hákon Orri, f. 1998,
og Sigrún Vala, f.
1999. 2) Helga Hrönn,
f. 1973, viðskiptafræð-
ingur. Sambýlismaður
hennar er Arnar Már
Baldvinsson, f. 1974,
flugstjóri. Börn þeirra
eru Bryndís Eva, f.
1998, og Arnbjörn
Dagur, f. 2001. 3) Atli
Björn, f. 1976, lög-
fræðingur. Sambýlis-
kona hans er Hulda
Árnadóttir, f. 1974,
lögfræðingur. Dóttir
þeirra er Þórdís Huld, f. 2001.
Eftirlifandi eiginkona Þor-
björns er Birna Sigurðardóttir, f.
1951 markaðsstjóri. Sonur hennar
af fyrra hjónabandi er Sigurður
Þór Sæmundsson, f. 1971, kerfis-
fræðingur. Sambýliskona hans er
Kolbrún Sigurjónsdóttir, f. 1975,
sölumaður. Dætur þeirra eru
Birna og Nadia, f. 2001.
Þorbjörn varð stúdent frá
Menntaskólanum á Akureyri árið
Til eiginmanns míns og besta vin-
ar.
Fljótt þú fórst, minn elsku vinur
fagur sveifst á braut svo fimur
söngur þinn, og dirfsku þor
segja, sjáumst aftur næsta vor.
Alla morgna mun ég sakna
að sjá þig ekki er ég vakna
því ættu allir sem það geta
æskuna og lífið, læra að meta.
Bíða himnar og ókunn lönd
handan hafsins fjarlæg strönd
veganesti mitt og von til þín
fljúgðu, fljúgðu ástin mín.
Engan átti ég vin þér líkan
sem óð til lífsins kunni slíkan
ég bíð, þá vetri renni kraftur
og sönginn þinn ég heyri aftur.
(Jökull Jörgensen.)
Birna Sigurðardóttir.
Án þess að vera sjálfselskur vil ég
segja hversu heppinn ég tel mig vera
að hafa þekkt og þótt vænt um hann
Bjössa. Hversu þakklátur ég er að
eiga ótal góðar minningar um hann
og okkur fjölskylduna saman. Sér-
staklega er ég stoltur af því að börn-
in mín fengu að kynnast honum og
litu upp til hans. Það góða í honum á
eftir að fylgja þeim og leiða þau
áfram á komandi tímum.
Ég tel mig einstaklega lánsaman
mann því að frá upphafi kynna okkar
Bjössa fannst mér ég samstundis
vera samþykktur inn í fjölskylduhóp
hans og leið mér mjög vel í návist
þeirra. Síðan hefur sú tilfinning
magnast og nú líður mér ekki ein-
göngu sem einum af fjölskyldunni,
heldur finnst mér ég oft hafa verið
sem hans eigin. Í velgengni finnst
mér afrekið enn ánægjulegra þegar
ég sá hversu Bjössi var stoltur af
mér.
Aðdáunarvert fannst mér hvernig
fólk leitaði til hans og gat opnað sig
fyrir honum á erfiðum tímum og sér-
staklega hvernig hans nánustu litu
upp til hans. Við Helga gátum leitað
ráða hans og ef eitthvað vafðist fyrir
okkur leystum við oft málin með því
að spyrja: „Hvað myndi Bjössi
gera?“
Bjössi var herramaður í orðsins
fyllstu merkingu. Mér leið vel í nær-
veru hans eins og var með flesta
aðra. Í rúman áratug barðist hann
við hjartasjúkdóm sem olli honum
vanlíðan og mikilli þreytu en aldrei
baðst hann vægðar eða vildi að fólk
vorkenndi sér. Þvert á móti hélt
hann ávallt reisn sinni og passaði
upp á að fólk í kringum hann áttaði
sig ekki á ástandi hans og þá sér-
staklega á seinustu árum. En að lok-
um gat hann ekki meir og nú fyrir
nokkrum dögum gerðum við okkur
grein fyrir því hversu uppgefinn og
veikur hann virkilega var.
Erfitt er að ímynda sér framtíðina
án hans Bjössa og sérstaklega verð-
ur erfitt að sjá tómt sæti við borð-
sendann í Kársnesinu. Hann var
miðpunkturinn í fjölskyldunni og
óhugsandi verður að fylla upp í það
skarð sem þessi ómissandi hlekkur
skilur eftir sig, allt sem hann gaf og
veitti okkur.
Hann skilur eftir sig ómetanlega
ástúð, óendanleg áhrif og ógleyman-
legar stundir í hjarta mínu og ég veit
að hvert tækifæri verður nýtt til að
minnast hans.
Arnar Már.
Um þetta leyti í fyrra hringduð þið
Birna systir frá Kaupmannahöfn og
lýstuð öllum þessum undrum borg-
arinnar sem ég gat aldrei skilið, því
ég hafði komið þar við einu sinni fyr-
ir mörgum árum og fannst lítið til
koma. Ég skildi ekkert í þessari
Kaupmannahafnardellu í þér né öðr-
um Íslendingum. En eins og með svo
margt annað fannst þér að þú yrðir
að sýna mér það sem væri svo sér-
stakt og merkilegt í þessari borg.
Daginn eftir þessa símhringingu
stóð ég úti á flugvelli í Köben því ég
hafði ekkert val, þú varst búinn að
borga ferðina út fyrir mig. Ég varð
að mæta fyrir rétt, engrar undan-
komu auðið með þessa lögfræðinga!
Dómurinn féll okkur öllum í hag.
Þetta voru frábær réttarhöld (þó að
ég þyrfti að sofa í „kommóðuskúffu“
inni í herberginu hjá þér og Birnu).
Þín alltaf mun ég minnast,
fyrir allt það góða sem þú gerðir,
fyrir allt það sem þú skildir eftir,
fyrir gleðina sem þú gafst mér,
fyrir stundirnar sem við áttum,
fyrir viskuna sem þú kenndir,
fyrir sögurnar sem þú sagðir,
fyrir hláturinn sem þú deildir,
fyrir strengina sem þú strengdir.
Ég ætíð mun minnast þín.
Með söknuði og trega ég kveð þig,
kæri mágur.
Guðný María Sigurðardóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Far þú í friði, kæri vinur.
Kær kveðja,
Karlotta og Ásgeir Þór.
Hann Bjössi frændi er dáinn, svo
langt um aldur fram að illmögulegt
er að sætta sig við það. Hann var
kjörsonur hennar Siddýjar móður-
systur okkar á Króknum og hefur
verið náinn samferðamaður okkar
systkinanna frá fyrstu tíð. Bjössi var
jafnaldri og leikfélagi Péturs og
Gústa á sokkabandsárunum þegar
afi og amma réðu ríkjum á pósthús-
inu Hann gegndi hlutverki eldri
bróður í tíðum sumardvölum Sigga á
Smáragrundinni og var myndarlega
ungmennið sem Sigrún yngri mændi
upp til þegar hún sótti nöfnu sína
heim á Krókinn. Þegar við vorum öll
fullsprottin var hann kær vinur okk-
ar allra. Móður okkar sýndi Bjössi
alla tíð alveg einstaka ræktarsemi og
ástúð. Söknuður hennar er ómældur
og þakklætið innilegt.
Bjössi varð snemma afar mann-
vænlegur, mikill námsmaður, sund-
maður góður og prúður að eðlisfari.
Stundum þótti okkur bræðrum jafn-
vel nóg um hversu mikið fyrirmynd-
arungmenni hann var í augum móð-
ur okkar. Bjössi var alla tíð alveg
einstaklega hjálpsamur og greiðvik-
inn og lagði hart að sér við að lið-
sinna öðrum. Þessi eiginleiki fylgdi
honum alla tíð. Hann var glaðsinna
og naut sín vel í öllum mannfagnaði,
hlátur hans kveikti hlátur hjá öðrum.
Hann var líka ákafamaður í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur og naut sín
sérstaklega vel við veiðar og útivist.
Við eigum ótal minningabrot þar
sem frændi situr í öndvegi, fjöl-
skylduboð nyrðra og syðra, veiði-
ferðir, spilamennska inn í sumar-
nóttina í Háuhlíðinni, þegar sólin
valt eftir haffletinum frá Drangeynni
í átt að Málmey. Slíkar minningar
munum við geyma með okkur alla
tíð.
Hann frændi okkar hafði í allmörg
ár átt við hjartveiki að stríða og
þurfti að gangast undir ófáar að-
gerðir. Þetta leiddi til þess að hann
gat ekki lifað lífinu jafn rækilega til
fulls og hann hefði kosið, þótt hann
hefði með æðruleysi sínu lengst af
getað leynt því fyrir ókunnugum.
Bjössi kaus líka að slá sem minnst af
og láta ekki veikindi sín ráða öllu
sínu atferli, enda stríddi athafnaleysi
gegn eðli hans. Við kynntumst keim-
líku lífsviðhorfi hjá föður okkar forð-
um við sömu aðstæður og berum jafn
mikla virðingu fyrir afstöðu beggja.
Á kveðjustund er hugur okkar hjá
Birnu, Árna Þór, Helgu Hrönn og
Atla Birni, tengdabörnunum, barna-
börnunum og ástvinum öðrum.
Vertu kært kvaddur, frændi.
Pétur, Ágúst, Sigurður
og Sigrún.
Nú er fallinn frá Þorbjörn Árna-
son, einn helsti baráttumaður SÍBS
síðustu árin. Þorbjörn var eldhugi,
sýndi mikið frumkvæði og var alltaf
tilbúinn að leggja hönd á plóginn í
fjölmörgum verkefnum í þágu SÍBS.
Hann var eljusamur og sinnti störf-
um sínum vel. Þorbjörn var í stjórn
SÍBS frá árinu 1994 til dauðadags og
er óhætt að segja að hann hafi verið
einhver mesti baráttumaður samtak-
anna. Það var ætíð gott að eiga Þor-
björn að, enda hafði hann ríka rétt-
lætiskennd, yfirgripsmikla reynslu
sem lögmaður auk reynslu af sveit-
arstjórnarmálum og rekstri fyrir-
tækja. Þessi bakgrunnur Þorbjörns
var samtökunum oft ómetanlegur.
Að undanförnu hafa staðið yfir að-
gerðir til að styrkja stöðu SÍBS,
þannig að samtökin geti áfram sinnt
hlutverki sínu sem best við að styðja
sjúka til sjálfsbjargar. Þorbjörn stóð
sína plikt í þessum aðgerðum með
miklum sóma eins og vænta mátti af
honum og var óþreytandi að benda á
það sem betur mætti fara og leiðir að
settum markmiðum. Auk starfa í
stjórn og framkvæmdaráði SÍBS sat
Þorbjörn einnig í stjórn Reykjalund-
ar frá 1996 til 1998 og gegndi for-
mennsku í stjórn Múlalundar frá
2000 til 2002. Það var engin logn-
molla í kringum Þorbjörn og gustaði
gjarnan af honum. En um leið sýndi
hann hlýju og velvilja. Þorbjörn kom
gjarnan á skrifstofur SÍBS, brosti
sínu breiðasta og sagði: ,,Guð veri
með ykkur.“ Þetta gerði hann jafn-
vel þó að við samstarfsmenn hans
vissum af miklum veikindum hans og
skorti á þreki sem kom til vegna al-
varlegs hjartasjúkdóms. Á síðasta
fundi sem Þorbjörn sat í fram-
kvæmdaráði SÍBS tjáði hann okkur
að hann væri á leið í hjartaþræðingu.
Við fréttum síðan að ákveðið hefði
verið að hann færi í hjartaaðgerð.
Við samstarfsmenn Þorbjörns fyllt-
umst von um að í kjölfar aðgerðar-
innar fengi hann bætta heilsu og
betri líðan. Það varð því mikið áfall
að frétta af láti hans mánudaginn 17.
nóvember.
Við viljum þakka Þorbirni innilega
samfylgdina og vottum Birnu Sig-
urðardóttur, eiginkonu hans, börn-
um og öðrum ástvinum okkar dýpstu
samúð og biðjum góðan Guð að
blessa minningu Þorbjörns Árnason-
ar.
Fyrir hönd stjórnar og starfsfólks
SÍBS,
Helgi Hróðmarsson,
framkvæmdastjóri SÍBS,
og Haukur Þórðarson,
formaður SÍBS.
Fréttin um andlát Þorbjörns
Árnasonar kom illa við okkur í
Landssamtökum hjartasjúklinga.
Við gerðum okkur vonir um að nú
hefði áhættusöm hjartaskurðaðgerð
heppnast, en sú von brást og við sem
höfðum næstum daglegt samband
við Þorbjörn sitjum eftir með sorg í
hjarta.
Þorbjörn var ævinlega reiðubúinn
að leggja samtökunum lið, með
framlagi sínu til fjölbreyttra verk-
efna, t.d. með þátttöku í fundum,
með greinaskrifum og málatilbúnaði
af ýmsu tagi. Er skemmst að minn-
ast þess hvað hann átti mikinn þátt í
undirbúningi 20 ára afmælis samtak-
anna.
Þorbjörn hélt ávallt sínu jafnaðar-
geði og vinsamlega fasi þrátt fyrir
erfið veikindi undanfarin ár. Það var
mjög ánægjulegt að vinna með Þor-
birni. Hann var rökvís en ætíð sann-
gjarn. Þorbjörn var mjög framsæk-
inn og áhugasamur og gerði sér fljótt
ljóst hver líkindi yrðu á að málefni
næði fram að ganga. Reynsla hans
sem lögfræðings kom sér oft vel fyrir
samtökin okkar og við sem störfuð-
um með honum nutum mikilla mann-
kosta hans. Við sáum í Þorbirni for-
mann framtíðarinnar fyrir
Landssamtökin.
Þorbjörn var framsýnn, stórhuga
og hvatti til aukins samstarfs við
hliðstæð samtök erlendis. Hann átti
sæti í stjórn SÍBS sl. 10 ár sem
fulltrúi hjartasjúklinga og var
stjórnarformaður Múlalundar þegar
málefni Múlalundar þurftu vand-
legrar skoðunar við, vegna rekstr-
arvanda.
Vera má að Þorbjörn hafi með
áhuga sínum ekki gætt sín sem
skyldi og gengið of nærri heilsu
sinni, við því fæst sennilega aldrei
svar.
Landssamtök hjartasjúklinga
standa í mikilli þakkarskuld við Þor-
björn Árnason og sendum við eig-
inkonu hans, Birnu Sigurðardóttur,
börnum hans og nánustu aðstand-
endum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Með Þorbirni er genginn góður
drengur, megi hann hvíla í friði.
Fyrir hönd stjórnar og starfs-
manna Landssamtaka hjartasjúkl-
inga
Vilhjálmur B. Vilhjálmsson,
formaður,
Ásgeir Þór Árnason,
framkvæmdastjóri.
Góður drengur og traustur vinur
er fallinn frá, langt fyrir aldur fram.
Þorbjörn Árnason lögmaður var
fæddur árið 1948 á Sauðárkróki.
Þeir sem alast upp á Sauðárkróki
verða alltaf Króksarar – skiptir engu
hversu langt þeir fara eða hvar þeir
setjast að. Krókstaugin er sterk.
Þorbjörn var Króksari í húð og hár,
þó hann hafi búið síðustu árin í
Reykjavík.
Andspænis dauðanum rifjast upp
góðar stundir sem þó urðu alltof fáar
og slitróttar eftir því sem árin liðu.
En um leið rennur upp fyrir manni
hversu fátækleg þakkarorð fyrir vin-
áttu verða.
Ég man aldrei eftir því að hafa hitt
Þorbjörn í slæmu skapi. Glaðlyndi
var honum í blóð borið. Og ekkert
var honum fjarlægara en að bera á
borð veikindi sín eða erfiðleika. Í
mörgu var Þorbjörn mér eins og
stóri bróðir, alltaf tilbúinn til að
bregða á leik – aldrei of upptekinn
fyrir lítinn dreng sem krafðist
óskiptrar athygli.
Þorbjörn var alla tíð harður sjálf-
stæðismaður, þó ekki væri hann
gagnrýnislaus á störf og stefnu
flokksins. Fyrstu afskipti mín af
stjórnmálum voru í prófkjöri Sjálf-
stæðisflokksins á Sauðárkróki þegar
Þorbjörn hlaut glæsilega kosningu
sem oddviti flokksins fyrir komandi
bæjarstjórnarkosningar árið 1978.
Ekkert var sjálfsagðara í mínum
huga en að kjósa í prófkjörinu til að
styðja Þorbjörn, þó ekki væri ég
flokksbundinn enda fullur efasemda
um Sjálfstæðisflokkinn.
Þegar við Þorbjörn hittumst var
aldrei langt í að við ræddum um póli-
tíkina og þjóðfélagsmálin. Í mörgu
vorum við sammála en oft náðum við
ekki saman. Aldrei var rifist, aðeins
rökrætt og þar stóð sá yngri höllum
fæti.
Á erfiðum tímum í Sjálfstæðis-
flokknum voru Þorbjörn og faðir
minn traustir samherjar, sem í
sundruðu kjördæmi skipti miklu. Í
baráttu gegn óheilindum og undir-
ferli skiptir miklu að vinabönd bresti
ekki – að hnífur komist ekki upp á
milli samherja. Síðar reyndist Þor-
björn foreldrum mínum mikil hjálp-
arhella í veikindum föður míns. Fyr-
ir það verður seint þakkað.
Ég sendi eiginkonu og börnum
Þorbjarnar innilegar samúðaróskir á
þessum erfiðu tímum. Að leiðarlok-
um vil ég af veikum mætti þakka fyr-
ir þá gæfu að hafa eignast góðan vin.
Óli Björn Kárason.
Við stofnun Fjölbrautaskóla
Norðurlands vestra 1979 hófust
kynni okkar Þorbjörns Árnasonar,
þáverandi forseta bæjarstjórnar
Sauðárkróks, en hann varð nokkrum
árum síðar formaður skólanefndar
og það um alllangt skeið. Hann hafði
velferð byggðarlagsins að leiðarljósi
og hollan skagfirskan metnað fyrir
uppbyggingu skólans. Alltaf var gott
að leita til hans, ætíð rausnarlegur
og uppörvandi, hafði yfirgripsmikla
þekkingu á þjóðmálum, mönnum og
málefnum. Hann var glaðvær, skraf-
hreifinn og skemmtilegur ferða-
félagi. Minnist ég með mikilli gleði
samverustunda okkar á skagfirskum
fjöllum. Hann var vel á sig kominn
og fór hraðar yfir en samferðamenn.
Eitt sinn er við vorum að koma af
fjöllum að bænum Herjólfsstöðum í
Laxárdal varð ég fyrir því óláni að
hrapa niður um hulda vök á pytti og
kenndi ekki botns en náði að slengja
göngustaf þvert yfir opið og hanga á
honum. Stökk þá Þorbjörn til og reif
mig upp með fítonskrafti. Hver
ferðalok hefðu orðið án hans atbeina
er óvíst en fatnaður minn var allur
ÞORBJÖRN
ÁRNASON