Morgunblaðið - 24.11.2003, Blaðsíða 23

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. NÓVEMBER 2003 23
gaddfreðinn orðinn og átti ég erfitt
um gang í hrímbrynjunni. Öðru sinni
fórum við frá Hafragili í Laxárdal
upp á Bjarnarfell í níu stunda göngu
að hausti og fórum um yndisfagurt
landslag í sólskini og með gott
skyggni yfir í Húnaþing og Strandir.
Yfir rjúkandi kaffi á fjöllum uppi var
gjarnan talað um lífið og tilveruna og
hve margt væri til að hafa yndi af,
„ganga væri holl hugsun“.
Nokkrum dögum síðar fékk hann
hjartaáfall. Það þótti mér sárt. Eftir
það hittumst við oft og stundum dag-
lega er hann rak lögmannsskrifstofu
á Sauðárkróki áður en hann flutti
suður. Nú fyrir nokkrum dögum
bankaði Þorbjörn á skrifstofudyrnar
hjá mér, var glaðvær að venju og
ræddi hann um að við skyldum setja
okkur að hittast oftar þrátt fyrir að
hvor byggi í sínum landshluta. Ekki
hvarflaði að mér að það væri hinsta
sinni við hittumst. Þorbjörn hafði oft
meðbyr, en mótbyr á stundum meir
en meðalmaður. Hann reyndist mér
sannur vinur og þegar mér er hugs-
að til hans, eftir nær aldarfjórðungs
kynni, sé ég bláan himin og rjúkandi
kaffi af brúsa á fjöllum. Nú blaktir
fáni við hálfa stöng við Fjölbrauta-
skóla Norðurlands vestra.
Blessuð sé minning Þorbjörns og
líkn þeim sem lifa.
Jón Friðberg Hjartarson.
Elsku Þorbjörn, okkur langar að
minnast þín með örfáum orðum á
kveðjustundu. Þú varst búinn að
stríða við alvarleg veikindi og hefði
andlátsfregn þín ekki átt að koma
okkur á óvart. Engu að síður er
dauðinn ávallt köld staðreynd sem
erfitt er að sætta sig við og sorgin
mikil. Upp í hugann streyma ótal
minningar en við vorum svo lánsöm
að fá að kynnast þér og verða vinir
þínir og hversu duglegur þú varst,
traustur og raungóður. Við huggum
okkur með því og trúum því að góður
guð hafi nú tekið á móti þér og linað
þjáningar þínar og vitum að við mun-
um hittast einhverstaðar aftur, en á
meðan varðveitum við minningu þína
í hjarta okkar.
Við þökkum allar samverustund-
irnar sem við áttum og viljum votta
elskulegri vinkonu okkar Birnu,
börnum hans og öllum ástvinum
samúð á þessari stundu. Megi góður
guð gefa ykkur huggun og styrk í
sorg ykkar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því.
Þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Ósk og Guðmundur,
Ása og Örn.
Okkur langar að minnast góðs vin-
ar sem kvaddi þennan heim langt
fyrir aldur fram og við áttum með
allt of stuttan en góðan og lærdóms-
ríkan tíma. Við sendum þessar ljóð-
línur eftir Jón Trausta og biðjum
honum góðrar ferðar til þess staðar
sem hann er nú kvaddur til.
Þig faðmi liðinn friður guðs,
og fái verðug laun
þitt góða hjarta, glaða lund
og göfugmennska í raun.
Vér kveðjum þig með þungri sorg,
og þessi liðnu ár
með ótal stundum ljóss og lífs
oss lýsa gegnum tár.
Guð blessi þig! Þú blóm fékkst grætt,
og bjart um nafn þitt er.
Og vertu um eilífð ætíð sæll!
Vér aldrei gleymum þér.
Elsku Birnu, börnum, tengda-
börnum, afabörnum og ástvinum öll-
um sendum við okkar dýpstu samúð
og biðjum Guð og alla himinsins
engla að vaka yfir ykkur og vernda í
ykkar mikla missi.
Hlín Eyrún Sveinsdóttir,
Sigþór Hólm Þórarinsson.
Þetta hafa verið þungir dagar.
Hún Helga vinkona mín er búin að
missa pabba sinn. Mann sem ég hef
þekkt frá því ég var barn. Bjössi hef-
ur fengist við margt um dagana.
Hann var mikill íþróttamaður, gam-
all sundkappi, spilaði bridge, veiddi
lax, og hafði gaman af allri útiveru.
Hann var héraðsdómslögmaður,
varaformaður LHS og hefur starfað
í ótal nefndum og ráðum. En fyrst og
fremst var Bjössi fjölskyldumaður.
Hann var alltaf brosandi, alltaf glað-
ur og kátur, og ég get ekki munað
eftir honum öðruvísi.
Hann var líka svo hlýr og um-
hyggjusamur. Hann hafði ótrúlegan
sjarma. Árið 2001 vann ég í fyrirtæki
Birnu, seinni konu hans. Auk mín og
Birnu voru þarna þrjár konur, og
sátum við allar tengdar við síma eða
tölvur. Skrifstofa Bjössa var í sama
húsnæði og þegar hann kom til vinnu
á morgnana byrjaði hann alltaf á því
að koma inn til okkar og bjóða góð-
ann daginn. Mér er það svo minn-
isstætt þegar hann gengur inn og
segir „hæ, stelpur“ (að sjálfsögðu
með töfrandi brosi). Og það hafði
alltaf tilætluð áhrif. Þessar virðulegu
frúr (þ.á m. ég) ljómuðu allar við að
sjá hann og skríktu eins og unglings-
stelpur. Hann hafði svo einstakt lag
á því að töfra fólk. Ég á líka margar
minningar af honum standandi við
grillið í Háuhlíðinni að grilla ... jú,
auðvitað, svínarif. Það var mikið
grillað af svínarifjum á þessum tíma
(a.m.k. í minningunni). Við stelpurn-
ar hittumst iðulega í Háuhlíðinni áð-
ur en við fórum út að skemmta okk-
ur. Þá sátum við oftast inn í stofu,
hlustuðum á plötur og fengum okkur
í glas. Þá kom Bjössi iðulega inn til
okkar til að spjalla og sagði svo
„hvaða sull eru þið að drekka, stelp-
ur mínar, ég skal gefa ykkur eitthvað
almennilegt“ svo skenkti hann okkur
góðu rauðvíni í glas.
Hann sýndi því alltaf áhuga hvað
við vinkonur Helgu vorum að fást
við, hvernig væri í skólanum,
vinnunni og síðar hvernig börnin
okkar hefðu það.
Hann hafði yndi af því að bjóða
með sér hvort sem það voru svínarif,
rauðvín eða eitthvað annað. Ég byrj-
aði þessa grein á því að telja upp eitt-
hvað af því sem hann Bjössi hefur
fengist við og ég ætla að enda á ann-
ars konar upptalningu.
Þorbjörn Árnason var stór og
myndarlegur maður. Alltaf bros-
andi, alltaf hress og kátur. Hann
hafði ótrúlegan sjarma, var hlýr og
notalegur og með stórt, stórt fallegt
hjarta.
Elsku Helga mín, Árni, Atli og
Birna, megi góður guð styrkja ykkur
í þessari miklu sorg.
Ingibjörg Rósa.
Menntaskólinn og síðan einhver
ár, tíminn líður hratt og, Bjössi, fyrir
viku ertu farinn. Þegar ég hugsa til-
baka þá sakna ég þess að tíminn var
ekki meiri sem við gátum glaðst. 12
–12 var vettvangur sem við báðir
sóttum ásamt okkar bekkjarfélög-
um. Það verður ekki frá þér tekið að
þú sýndir ekki annað en gleði í þeim
hóp þrátt fyrir að hafa verið reynsl-
unni ríkari eftir að hafa fengið heift-
arlegt hjartaáfall fyrir nokkrum ár-
um. Þú hélst áfram eins og ekkert
hefði gerst vitandi af þessum veik-
leika í líkama þínum. Alltaf brosandi
og hress í lund. Eftir menntaskóla
lágu leiðir okkar ekki saman í fjölda
ára, en samt var það þannig að þegar
við hittumst af tilviljun þá varð til
skemmtilegur tími. Rekur mig minni
til þess er ég var að sinna viðskipta-
hagsmunum mínum, að við hittumst
á Skagaströnd. Þá höfðum við bekkj-
arfélagarnir ekki sést í fleiri ár en þá
fann maður til vinskapar og heilinda
þinna. Síðan verð ég þeirrar ánægju
njótandi að kynnast syni þínum,
Árna, á öðrum vettvangi sem end-
urspeglar svo marga kosti þína,
Bjössi, gangi þér vel hvar sem þú
ert. Þakka þér fyrir þær ánægju-
stundir sem við bekkjarfélagarnir
áttum síðastliðin ár. Það er jú þannig
að fátt er ánægjulegra en að eiga
góða vini. Lifðu heill í þínu nýja lífi.
Þinn bekkjarfélagi,
Ingvar.
Kveðja frá skagfirsku
sjálfstæðisfólki
Þorbjörn Árnason var glæsilegur
ungur maður, sem þegar á námsár-
um sínum skipaði sér undir merki
Sjálfstæðisflokksins.
Að loknu háskólaprófi í lögfræði,
árið 1974, sneri hann heim á Sauð-
árkrók til starfa, og þá þegar lét
hann til sín taka í sveitarstjórnar-
málum. Þorbjörn varð oddviti sjálf-
stæðismanna, og átti sæti í bæjar-
stjórn þrjú kjörtímabil, alls tólf ár,
þar af átta ár sem forseti bæjar-
stjórnar.
Þorbjörn var vinsæll maður og
virtur bæði af samherjum sem and-
stæðingum, enda átti hann flestum
öðrum auðveldara með að finna þann
flöt á viðkvæmum ágreiningsmálum,
sem allir máttu við una, og undir
hans forystu var mörgum stórum
framfaramálum stýrt farsællega í
höfn.
Á þessum árum var einnig veruleg
fólksfjölgun á Sauðárkróki, flest árin
langt umfram landsmeðaltal, og því í
mörg horn að líta varðandi stjórnun
sveitarfélagsins, og starf þeirra sem
til forystu völdust oftar en ekki unn-
ið utan venjulegs vinnutíma og lítt
launað.
Auk þessa hlóðust á Þorbjörn ým-
is önnur trúnaðarstörf, og átti hann
sæti í flestum nefndum og ráðum á
vegum flokksins í kjördæminu. Með-
al annars var hann lengi formaður
þeirrar nefndar sem fór með fram-
boðsmál Sjálfstæðisflokksins í hinu
gamla kjördæmi Norðurlandi vestra,
en þar sem annars staðar nýttust vel
hæfileikar hans til að leiða til far-
sælla lykta erfið og flókin vandamál.
Eftir að Þorbjörn fluttist til
Reykjavíkur varð hann varaformað-
ur Landssambands hjartasjúklinga
og einnig sat hann í stjórn SÍBS.
Hvar sem Þorbjörn Árnason lagði
hönd á plóg munaði um það.
Við leiðarlok eru öllum aðstand-
endum Þorbjörns Árnasonar sendar
innilegar samúðarkveðjur.
Drottinn blessi minningu hans.
F.h. sjálfstæðismanna á Sauðár-
króki og í Skagafirði,
Björn Björnsson.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við kveðjum okkar kæra vin,
Þorbjörn Árnason, með söknuði
og virðingu og þökkum ævilanga
vináttu og tryggð. Minningarnar
um góðan dreng, geymum við.
Við vottum elskulegri fjöl-
skyldu hans okkar dýpstu samúð
og biðjum góðan Guð að styrkja
þau í sorginni.
Gunnar, Sólrún, Guðbjörg,
Kristín, Gunnar Andri,
Guðjón Baldur.
Allt of snemma er fallinn frá
frændi minn og vinur; Þorbjörn
Árnason. Sannarlega sakna ég
hans og alls þess sem við áttum
eftir að gera saman. Ótal minn-
ingar um skemmtilegan og lífs-
glaðan félaga lifa og halda merki
hans á loft.
Hann var jafnan hrókur alls
fagnaðar í frænda- og vinahópi,
enda hafði hann forystuhæfileika
á mörgum sviðum. Hann var
glæsimenni og góðum gáfum
gæddur, en hæst ber þó í minn-
ingunni að hann var góður maður.
Við, fjölskyldan á Geitaskarði,
sendum öllum ástvinum þessa
trygga vinar míns og frænda, ein-
lægar saknaðar- og samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Þorbjörns
frænda míns.
Ágúst Sigurðsson.
HINSTA KVEÐJA
✝ Louise ErnaThorarensen
fæddist í Reykjavík
9. febrúar 1929. Hún
lést á Landspítala -
háskólasjúkrahúsi í
Fossvogi 16. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Henrik Thorarensen,
f. 13.október l902, d.
15. maí 1978, skrif-
stofustjóri í Útvegs-
banka Íslands, og Ey-
þóra Ásgrímsdóttir,
f. 18. mars 1905, d.
28. ágúst l982, hús-
móðir. Systkini Louise voru: 1)
Hulda, f. 8. september l933, d. 10.
apríl l977, maki Gunnlaugur Þór-
arinsson, látinn. Þeirra synir eru
Henrik og Þór. 2) Hannes, f. 11.
nóvember l941, d. 30. október
l967, maki Inga Bryde, þeirra son-
ur er Henrik Eyþór.
Louise útskrifaðist frá Verslun-
arskóla Íslands l947
og hóf þá störf í Út-
vegsbanka Íslands
og vann þar til 1953
er hún fluttist til
Chicago í Bandaríkj-
unum.
Í Chicago starfaði
hún fyrst hjá heild-
sölufyrirtæki sem
seldi skartgripi eða
þangað til hún hóf
störf hjá Loftleiðum
í desember 1961,
þegar þeir opnuðu
söluskrifstofu í Chic-
ago. Hjá Loftleiðum
og síðan Flugleiðum í Chicago
vann Louise til ársins 1980 er
söluskrifstofan þar var lögð nið-
ur. Þá flutti hún til Íslands og
vann hjá Flugleiðum til starfsloka
1999. Hún var ógift og barnlaus.
Útför Louise Ernu verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Þegar við kveðjum kæra vinkonu
okkar, Louise Ernu Thorarensen,
eftir rúmlega 40 ára vináttu er
margt sem leitar á hugann. Í lok
sjötta áratugar síðustu aldar fórum
við til starfa sem ungir hjúkrunar-
fræðingar á spítala í Chicago. Í
borginni bjó þá góður hópur Íslend-
inga og Erna var einn af þeim.
Á þessum tíma voru það miklu
meiri viðbrigði en nú er að flytjast á
milli landa og aðlagast breyttum að-
stæðum. Þá kom sér vel að geta leit-
að til þessara landa okkar sem vildu
allt fyrir okkur gera. Fljótlega tók-
ust með okkur og Ernu náin kynni,
enda hafði hún þá manngerð að
geyma sem flestir sækjast eftir að fá
að kynnast og vera í návist við. Hún
var heillandi persónuleiki með góð-
an húmor og létta lund. Hún var
hláturmild og hafði einstaklega góða
nærveru. Óhætt er að segja að hún
hafi verið vinsæl meðal samferða-
manna sinna og um hana væri sagt á
enskri tungu: „Everybody loved
her.“ Á Chicago-árunum var hún
leiðtogi okkar og við litum á hana
sem stóru systur. Hún gaf mikið af
sér, var umhyggjusöm, kenndi okk-
ur að njóta lífsins og hvatti okkur til
dáða. Erna var sannkallaður heims-
borgari og Bandaríkin skipuðu stór-
an sess í lífi hennar. Þar leið henni
alltaf vel, enda bjó hún þar í 27 ár.
Vinskapur okkar hefur varað alla tíð
síðan og nú sjáum við á eftir kærri
vinkonu sem skilur eftir sig minn-
ingar um ókomna tíð. Við viljum
kveðja hana með með ljóði Huldu,
„Til vinstúlkna“:
Þau fljúga, dagur og friðsæl nótt,
í framtíðar þrotlausa geima,
hið liðna blikar sem blástjarnaher,
að baki komandi heima.
Þær hrapa margar í húm og nótt,
en hinar sem kvöldstjörnur skína,
þín endurminning er ein af þeim,
sem aldrei mun ljómanum týna.
Því allt, sem er bundið við yndi vor,
og æskunnar svifléttu drauma,
það leiðir fram stjörnublik ljós við hvert spor,
sem leiftra um framtíðarstrauma.
Guð blessi minningu Ernu.
Vigdís Magnúsdóttir og
Bjarney Tryggvadóttir.
Í dag kveðjum við hinstu kveðju
góða vinkonu okkar og samstarfs-
mann Ernu Thor, oft kölluð E.T.
Þegar litið er til baka er margs að
minnast bæði í vinnu og á skemmti-
legum stundum. Erna var þeim
hæfileika gædd að hafa einstaklega
góða kímnigáfu og var hrókur alls
fagnaðar og einlægur vinur vina
sinna.
Erna var heimsborgari af guðs
náð, hún hafði verið verið búsett í
Bandaríkjunum til margra ára sem
starfsmaður Loftleiða og benti okk-
ur á ýmsa ameríska siði eins og til
dæmis þann að ganga aldrei í ljósum
skóm fyrir páska enda alltaf vel til-
höfð sjálf, í rósóttum kjól og vellykt-
andi.
Erna þekkti vinnu sína vel og var
dugleg að miðla þeirri þekkingu
áfram til okkar sem unnum með
henni, enda hafsjór af fróðleik,
hvort sem um var að ræða landa-
fræði eða flugmílur.
Þegar Erna hætti störfum eftir
tæplega 37 ára starf hjá Loftleiðum
og síðar Flugleiðum var hún ákveð-
in í því að leggjast í ferðalög eins og
hún nefndi það en skjótt skipast
veður í lofti og þessi ósk hennar
varð ekki að veruleika vegna veik-
inda.
Fyrrum samstarfsfólk hennar hjá
Fjarsölu Icelandair kveður hana og
sendir aðstandendum samúðar-
kveðjur.
Guð blessi minningu Ernu.
Samstarfskonur allra tíma
hjá Fjarsölu Icelandair.
LOUISE ERNA
THORARENSEN
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endur-
gjaldslaust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (net-
fangið er minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein
hefur borist) eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauð-
synlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum
á 1. hæð í húsi Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrif-
stofu Morgunblaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið
við handskrifuðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um
hvar og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin
verður gerð og klukkan hvað.
Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum fyrr. Ef útför er á sunnudegi, mánu-
degi eða þriðjudegi þurfa greinarnar að berast fyrir hádegi á föstu-
degi. Berist greinar hins vegar ekki innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist á
réttum tíma.
Birting afmælis- og
minningargreina