Morgunblaðið - 24.11.2003, Blaðsíða 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. NÓVEMBER 2003 25
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
BRYNHILDUR KRISTINSDÓTTIR,
Víðilundi 24,
Akureyri,
sem lést sunnudaginn 16. nóvember, verður
jarðsungin frá Glerárkirkju þriðjudaginn
25. nóvember og hefst athöfnin kl. 14:00.
Kristinn G. Jóhannsson, Guðbjörg Sigurðardóttir,
Arngrímur B. Jóhannsson, Þóra Guðmundsdóttir,
Ingi Þór Jóhannsson,
Davíð Jóhannsson, Þórdís Sigtryggsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir mín,
PETRÍNA MARGRÉT MAGNÚSDÓTTIR
Dalbraut 18,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut föstu-
daginn 21. nóvember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Bogadóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
UNNUR ÓLAFSDÓTTIR
lést á heimili sínu þriðjudaginn 18. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn
25. nóvember kl. 13.30.
Ásgeir S. Olsen,
Ásbjörn Ægir Ásgeirsson, Sjöfn Geirdal,
Stefán Ásgeirsson, Kristjana Þ. Jónsdóttir,
Elín Ásdís Ásgeirsdóttir, Árni Sigurðsson,
Guðlaugur Þór Ásgeirsson, Inga Mjöll Harðardóttir,
Ragnheiður Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ SteingrímurBjörnsson fædd-
ist í Ytri-Tungu á
Tjörnesi 7. maí 1910.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Þing-
eyinga hinn 15. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Guðrún Snjó-
laug Jóhannesdóttir
frá Fellsseli í Köldu-
kinn, f. 14.12. 1867, d.
28.3. 1949 og Björn
Frímann Helgason
frá Hóli á Tjörnesi, f.
19.6. 1867, d. 8.3.
1942. Steingrímur var sjöundi í
röð átta systkina sem öll eru látin.
Þau sem komust af barnsaldri
voru auk hans Jóhanna Hólmfríð-
ur, Helga, Líney, Jóhannes og Að-
albjörg.
Hinn 20.8. 1944 kvæntist Stein-
grímur Kristbjörgu Guðrúnu Þór-
arinsdóttur frá Grásíðu í Keldu-
hverfi, f. 21.1. 1913, d. 25.5. 1948.
Synir Kristbjargar og Steingríms
eru: 1) óskírður f. 1.8. 1945, d. 6.8.
1945, 2) Þórarinn Björn, vélfræð-
ingur á Akureyri, f. 27.8. 1946,
maki Birgit Eivor Schov iðju-
þjálfi. Börn þeirra eru Sturla Emil
Sturluson, Kristbjörg Anna og
Níels Þorgeir, 3) óskírður, f. 25.5.
1948, d. 26.5. 1948.
Steingrímur
kvæntist 20.12. 1954
Maríu Valsteinsdótt-
ur frá Þórsnesi við
Eyjafjörð, f. 11.8.
1921. Dætur Maríu
og Steingríms eru: 1)
Kristbjörg Guðrún,
dómritari í Reykja-
vík, f. 18.08. 1954,
maki Guðmundur
Ingi Georgsson
læknir. Synir Krist-
bjargar frá fyrra
hjónabandi eru
Steingrímur og Ein-
ar Rafn Þórhallssyn-
ir. Börn Guðmundar frá fyrra
hjónabandi eru Ingibjörg Lilja og
Tómas. 2) Ólöf Anna sjúkraþjálf-
ari í Noregi, f. 7.11. 1957, maki
Benjamín Bjartmarsson læknir.
Dætur þeirra eru María og Sig-
rún. 3) Birna Friðrika, viðskipta-
fræðingur í Færeyjum, f. 12.5.
1959, maki Heri Jógvan Joensen
prestur. Börn þeirra eru Heini
Þór og Bryndís María.
Að ævistarfi var Steingrímur
bóndi í Ytri-Tungu, en árið 1989
fluttist hann ásamt eiginkonu
sinni til Húsavíkur og bjó þar til
æviloka.
Útför Steingríms fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Nú hefur þú kvatt afi minn og mun
ég aldrei fá að faðma þig aftur eða sjá
þig brosa til mín þegar ég kem í
heimsókn. Síðast þegar ég sá þig
fann ég að sál þín var þegar að hluta
lögð af stað því það var í eina skiptið
sem þú tókst ekki á móti mér með
brosi. En ég veit að nú ertu kominn á
betri stað og þaðan heldurðu áfram
að brosa til mín í blíðu og í stríðu. Þú
afi minn, sem gafst mér þann neista
sem í dag er sá eldur er keyrir áfram
allt mitt líf sem tónlistarmaður. Þú
sem varst svo samofinn náttúrunni að
þú smitaðir mig til frambúðar af
þeirri sömu ást á umhverfinu. Ást
sem skein af þér þegar við löbbuðum
saman um sveitina, hvort sem var
upp á heiði eða niður í fjöru því allt
átti sér nafn, það var ekkert sem
skipti ekki máli. Öll blóm hétu eitt-
hvað, allir hólar, öll tún og þessu
smitaðir þú mig með ásamt ást þinni
á bókum og fræðimennsku almennt.
Á þann hátt ertu og verður alltaf í
hjarta mínu og þá sérstaklega þegar
ég spila því þá opnast allt upp á gátt.
Síðan á veturna þegar við fórum sam-
an í fjárhúsin, þann yndislega ævin-
týraheim, þar sem ég hélt mína
fyrstu tónleika er ég söng fyrir kind-
urnar og lömbin meðan þú sóttir
knippi af heyi inn í hlöðu, sem ég
dreifði svo um garðana. Ég hefði
aldrei náð þangað sem ég er í dag ef
ekki væri fyrir þig og allt sem þú
gafst mér, svo ótal góðar minningar.
Ég veit að bráðum munu tár mín
breytast í bros því ég finn í hjarta
mínu að þú heldur áfram að vera hjá
mér og bros þitt fylgir mér og lýsir
upp hverja nótu sem ég spila eða
syng.
Bless afi minn, ég mun alltaf sakna
þín.
Steingrímur.
Hallar degi, haustar að,
hlíðum vindar strjúka.
Viðir sölna, visnað blað
verður að fjúka – fjúka.
(Kristján Ólason.)
Ég sé hann fyrir mér þar sem hann
kemur ofan túnið ofurlítið álútur með
dagblaðapakkann undir handleggn-
um og Vaskur gamli fylgir fast á hæla
honum. Hann er að færa föður mín-
um Tímann. Pabbi tekur ekki allt
gott og gilt sem stendur í blöðunum
en hann er forvitinn um þjóðmálin
þrátt fyrir það. Ég heyri hann berja
að dyrum þrjú, fjögur högg og svo
gengur hann inn glaður og brosandi.
Bræðurnir ræðast við stundarkorn,
líta til veðurs og pabbi fylgir honum
út og aftur er gáð til veðurs. Og svo
eru báðir horfnir úr augsýn minni …
Steingrímur Björnsson, föður-
bróðir minn, er látinn í hárri elli.
Hann var næstyngstur í hópi sex
systkina sem komust til fullorðinsára
og kveður nú síðastur þeirra. Um leið
verða þáttaskipti í lífi okkar systk-
inanna svo nátengdur er hann
bernsku- og æskuárunum heima í
Ytri-Tungu. Við ólumst upp með
hann sem nánasta frænda og granna;
það var vart meira en steinsnar milli
húsanna og mikill samgangur milli
heimilanna. Bræðurnir ræddust við
nánast daglega um veðurhorfur, slátt
og heyskap, sjóróðra og fiskimið,
göngur og fjárheimtur allt eftir árs-
tíðum sem bænda er siður. Oft voru
ýmis þjóðfélagsmál rædd og við
hlustuðum og drógum lærdóm af.
Svo var ákaflega gaman að fara
upp í hús til Steina og Maríu á sunnu-
dögum og hlusta á barnatímann, þeg-
ar við af einhverjum ástæðum vorum
útvarpslaus, eða til að lesa aðrar og
skemmtilegri bækur en til voru
heima. Alltaf var okkur vel tekið.
Steini var broshýr, glaður og gam-
ansamur með ljóma í augunum. Hann
var stundum smástríðinn en við höfð-
um gaman af. Steini frændi var
gæddur góðri kímnigáfu og sagði
ákaflega skemmtilega frá. Hann var
mjög vel að sér í grasafræði eftir
vetrarnám í Laugaskóla og allt sem
ég kann um hagablóm og jurtir lærði
ég af honum.
Það skiptust á skin og skúrir í lífi
Steina. Áður en ég man verulega eftir
mér hafði hann misst konu sína,
Kristbjörgu Þórarinsdóttur frá Grá-
síðu, af barnsförum eftir fárra ára
hjúskap og stóð einn með tæplega
tveggja ára son þeirra og íbúðarhús í
byggingu. En aftur dró frá sólu og ár-
ið 1954 kvæntist Steini Maríu Val-
steinsdóttur frá Þórsnesi við Eyja-
fjörð. María er harðdugleg kona og
gekk jafnt til verka úti sem inni. Þau
eignuðust þrjár dætur og við systk-
inin nýjar frænkur og nýja leikfélaga.
Þau hjónin bjuggu myndarlegu búi
í Ytri-Tungu. Steini var áhugamaður
um fjárrækt, fjárglöggur og natinn
við skepnur. Oft var gestkvæmt á
heimilinu; Steini var fróður, fé-
lagslyndur og ákaflega gestrisinn
sem þau hjón bæði.
Eftir hartnær fimmtíu ár sem
bóndi urðu enn þáttaskil þegar Steini
brá búi og flutti ásamt Maríu í íbúð
fyrir aldraða á Húsavík. Allir sem til
þekkja í sveit vita að vinnudagurinn
er langur og strangur og oftar en
ekki lögð nótt við dag. Heilsan var
farin að bila og hann hafði lokið góðu
dagsverki. Ég held hann hafi verið
sáttur við sinn hlut en hann kom æ
sjaldnar úteftir á æskuslóðirnar þótt
húsið væri fullbúið til sumarveru.
Ég hitti hann þar í garðinum fyrir
utan húsið fyrir allmörgum árum.
Það var komin í hann einhver ókyrrð
sem ég kannaðist ekki við; hann var á
förum inneftir aftur eftir skamma
viðdvöl, sagði hann mér. Það var eins
og hann yndi sér ekki lengur útfrá
þar sem hann hafði slitið barnsskón-
um og unnið ævistarf sitt.
Ég sá hann síðast fyrir hálfu öðru
ári í íbúðinni á Húsavík. Hann var
hýr og spaugsamur að vanda og ég
hugsaði með mér: Mikið er frændi
minn fallegur gamall maður.
Síðasta árið var hann farinn að
heilsu. Dagarnir höfðu glatað lit sín-
um; hann var horfinn sjálfum sér.
Það var erfitt ár fyrir hann og nán-
ustu ástvini hans.
Það er komið „hausthljóð í vind-
inn“. Bráðum gengur vetur í garð og
það fennir í gengin spor. En þrátt
fyrir vetur á næsta leiti er heiðríkt,
hlýtt og vorbjart yfir minningu Stein-
gríms Björnssonar.
Maríu og börnunum sendum við
systkinin innilegar samúðarkveðjur.
Sigurveig Jóhannesdóttir.
STEINGRÍMUR
BJÖRNSSON
Mig langar að
minnast systur minn-
ar hennar Söllu, sem
hefði orðið sextíu og
þriggja ára í dag. Ég
trúi því varla enn að hún sé farin
frá okkur. Sjúkdómsstríðið tók
ekki nema tæpa þrjá mánuði. Lík-
SALÓME JÓNA
JÓNSDÓTTIR
✝ Salóme JónaJónsdóttir fædd-
ist á Flateyri 24. nóv-
ember 1940. Hún lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 3.
september síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Fossvogskirkju 11.
september.
lega hefur hún verið
búin að finna til leng-
ur, en hún systir mín
var svo mikið hörku-
tól og kvartaði helst
ekki. Ég minnist með
gleði allra ánægju-
stundanna á Flateyri
þegar við vorum litl-
ar. Þó við ælumst
ekki upp saman þá
var stutt á milli og
hittumst við nánast
daglega við leik og
störf. Þegar við vor-
um unglingar fórum
við í kaupavinnu í
Borgarfjörðinn sín á hvorn bæinn
og sáumst við um helgar og þá
voru fagnaðarfundir. Eftir að ég
flutti til Grindavíkur hittumst við
oftast á sumrin á Flateyri. Þá var
margt skrafað og farið í berjamó
út á Klofning. Þetta voru dýrð-
ardagar fyrir okkur fjölskylduna.
Seinast hitti ég Söllu í sumar
heima hjá Birnu systur okkar. Þar
vorum við saman komnar fjórar
systur af sex og rifjuðum við upp
gömlu góðu dagana á Flateyri.
Mikið var hlegið og grínast og ylja
ég mér við þessar seinustu minn-
ingar núna í skammdeginu.
Elsku Ásdís Erla og Grétar.
Ég leita orða, nær og fjær,
ljóð að flytja þér á mildum tónum
þér, sem skuggi dauðans fölva fær
og fram á veginn horfir döprum sjónum.
Handan við sorg harmköld veðraský
himinn er blár, svo tær og fagur.
Sólin mun aftur brosa björt og hlý,
brátt fer að skína vonadagur.
(Hjálmar Jónsson.)
Guð blessi ykkur.
Guðrún Rósborg og fjölskylda.
✝ Dagbjört SvanaHafliðadóttir
fæddist í Reykjavík
16. apríl 1929. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni
17. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Hafliði
Magnús Sæmunds-
son kennari, f. 9.
júní 1900, d. 4. októ-
ber 1940, og Bjarn-
heiður Jórunn Þórð-
ardóttir frá Sjólyst
á Stokkseyri, f. 3.
mars 1907, d. 22.
júní 1987. Systkini Dagbjartar
eru Sjöfn, f. 4. ágúst 1930 og
Þórður Bjarnar, f. 20. mars
1932.
Dagbjört giftist Guðmundi
Ingva Helgasyni, f. 10. nóvem-
ber 1919, d. 10. október 1989.
Sonur þeirra er
Hafliði Magnús, f.
28. nóvember 1950.
Barnabörn Dag-
bjartar eru sex,
Guðbjörn Ingvi, f.
18. febrúar 1971,
Dagbjört Inga, f.
13. desember 1974,
Helga, f. 24. mars
1981, Guðmundur
Sindri, f. 1. desem-
ber 1988, Egill
Heiðar, f. 25. nóv-
ember 1990, og
Daníel Magnús, f.
23. apríl 1996.
Barnabarnabörn Dagbjartar eru
Magnús Alexander, f. 19. apríl
2001, og Freyja Helena, f. 18.
janúar 2003.
Útför Dagbjartar var gerð frá
Hallgrímskirkju 31. október, í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Elsku amma Dadda.
Okkur langar til að minnast þín
með fáeinum orðum. Það er ein-
kennilegt að hugsa um lífið án þín en
hvert líf sem kviknar mun á endan-
um slökkna.
Við eigum góðar minningar um
ljúfa og léttlynda ömmu. Við munum
aldrei gleyma góðmennsku þinni,
fallegu dúkkunum sem þú prjónaðir
handa okkur, sögunum um utan-
landsferðirnar, frábærri frönsku-
kunnáttu, Bellu og hugleiðingunum
um lífið. Þakka þér fyrir að kenna
okkur að vera umburðarlyndar og
meta það sem við eigum og þakka
þér fyrir allar þær góðu stundir sem
við áttum með þér á Sjafnargötunni
og annars staðar.
Við vitum að þú hvílir í friði, án
ótta, á stað þar sem allt er fallegt og
rólegt.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Þínar,
Dagbjört og Helga.
DAGBJÖRT SVANA
HAFLIÐADÓTTIR