Morgunblaðið - 26.11.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. NÓVEMBER 2003 35
sparkað svo mikið að grasið hrein-
lega kláraðist, pabbi þinn þurfti að
setja blettinn í orlof svo hann jafnaði
sig. Ekki hafði það mikil áhrif á úti-
leiki okkar því þá tók bara annað við,
stunduðum við miklar fjársjóðsleitir
sem saman stóðu af ormum,
kóngulóm, fallegum steinum og flott-
um prikum.
Rósa mamma þín var misánægð
þegar við félagarnir vildum ólmir
koma með allt inn. Oft sömdum við
um að skilja hluta fjársjóðsins eftir á
tröppunum og fá þá í staðinn veislu í
borðstofunni með heimatilbúnum
sætindum sem mamma þín hafði þá
nýbakað og kossum frá Margréti
Lovísu.
Svo í haust veikist þú, en samt allt-
af svo sterkur. Sagðir okkur frá
flotta spítalanum og Sigrúnu hjúkr-
unarkonu. Oftar en einu sinni þurftir
þú að fá nýtt blóð og þá var nú gott
að þekkja pabba hans Kolbeins því
hann var „bankastjóri“ í Blóðbank-
anum, en það var ekki nóg, það var
til meðal í Svíþjóð sem gat kannski
hjálpað. Þú þangað.Við hugsuðum
oft til þín þegar þú varst þar. Frétt-
um af þér borðandi Emil í Kattholti
kjötbollur og Línu langsokk pönnu-
kökur og jafnvel draugapasta. Þú
komst heim frá Svíþjóð. Við hlökk-
uðum til að fá þig aftur á Hjalla. En
þú fórst í annað og lengra ferðalag
þar sem þér líður betur.
Við vitum að Baddi afi hefur tekið
vel á móti þér og sitjið þið nú saman
á mjúku skýi og maulið gotterí í
rauðum treyjum.
Við sendum þér „mikið af fallegum
hugsunum“.
Þínir vinir
Alvar Nói og Sigmar.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast,
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Hvert barn sem okkur leikskóla-
fólki er trúað fyrir, eignast stað í
hjarta okkar. Öll lýsa þau, hvert með
sínum hætti og öll bera þau ómet-
anlega birtu í vitund okkar. Við fáum
að vera samferða þeim og fjölskyld-
um þeirra þann tíma sem okkur er
afmarkaður og við kveðjum á gleði-
stund þegar ný verkefni bíða þeirra.
En hjörtun gleyma engu; öll lifa þau
áfram með okkur og öll hafa þau
auðgað líf okkar á sinn einstaka hátt.
Enn er runnin upp kveðjustund en
nú er það sorgin sem hefur kvatt
dyra. Við Hjallafólk kveðjum hinstu
kveðju lítinn dreng sem færði með
sér heiðríkju og birtu og bar svo
sannarlega nafn sitt með rentu –
Bjartmar! Við fögnuðum komu hans
í leikskólann okkar fyrir þremur ár-
um þegar lífið færði okkur hann; föl-
an á vangann og gugginn eftir veik-
indi og harða meðferð. Aðeins
tveggja ára hafði hann staðið and-
spænis dauðanum og borið sigurorð-
ið; við trúðum að þannig yrði það
áfram. Stöðugt öflugri, sterkari,
frískari og glaðari leikskóladrengur;
borinn með skaplyndi og eðli sigur-
vegarans. Því skyldum við ekki hafa
trúað að sigurorðið væri endanlegt
og allur háski að baki eftir þrjú frá-
bær ár? Okkar skammsýna hugsun
skildi þá ekki að sigurorðið snerist
ekki um sjúkdóminn illvíga, heldur
um hetjuskap, æðruleysi og kjark og
slíkan sigur hafði hann að lokum.
Ólýsanlega sársaukafullan, alger-
lega óskiljanlegan – en óskoraðan
sigur.
Í okkar litla leikskólasamfélagi
þar sem allt snýst um börn og fjöl-
skyldur ungra barna, ríkir sorg sem
engin orð ná að lýsa. Um leið skynj-
um við djúpstætt þakklæti. Þakklæti
fyrir tímann sem við fengum að eiga
með Bjartmari okkar – og þakklæti
fyrir öll þau börn og barnafjölskyld-
ur sem öðlast þá gjöf að eiga tíma
saman; þakklæti fyrir að vera öll
minnt svo réttilega á að daglegt
amstur og áhyggjur eru hjóm eitt
þegar hverfulleiki lífsins á í hlut. Í
trausti þess að allt eigi sinn tilgang
handan okkar skilnings; í trausti
þess að vel verði fyrir öllu séð ofar
okkar vilja; í slíku trausti kveðjum
við vininn okkar góða sem sigraði á
sinn hátt og kenndi okkur meira á
sinni stuttu ævi en margir gera sem
telja fleiri árin að baki. Hugsanir
okkar dvelja hjá fjölskyldunni sem
hefur farið vegferð sorgar og þján-
ingar af óendanlegu hugrekki og
kærleika; megi hjörtu þeirra öðlast
huggun og frið.
F.h. leikskólans Hjalla,
Margrét Pála Ólafsdóttir.
Elsku Bjartmar minn, frábæri
stórahópsdrengur. Þú ert búinn að
standa þig eins og hetja í gegnum
þessa miklu raun. Ég veit að ég mun
aldrei fá svar við þeirri spurningu af
hverju lítill drengur eins og þú hafir
þurft að ganga í gegnum þessi erfiðu
veikindi og vera svo að lokum tekinn
í burtu frá okkur öllum. „Þeir deyja
ungir sem guðirnir elska.“ Ég verð
að hugga mig við það.
Ég er ein af þeim sem var svo
heppin að fá að kynnast þér og það
var á leikskólanum Hjalla þegar ég
tók að mér stórahóp á Rauðakjarna.
Tólf flottir strákar, þvílíkur hópur.
Ég trúði ekki mínum eigin augum né
eyrum. Þið voruð í einu orði sagt frá-
bærir. Mér var strax vel tekið og þú
varst einn af þeim. Þú varst alltaf svo
duglegur og kraftmikill, það var í
raun ekkert sem þú ekki gast. Allt
sem þú tókst þér fyrir hendur var til
fyrirmyndar. Þú varst alltaf svo
glaður og kátur og áttir svo marga
góða vini sem sakna þín mikið.
Strákarnir skilja ekki af hverju þú
ert dáinn. Alvar Nói sagði við mig
um daginn: „Magga, af hverju þurfti
Bjartmar að deyja? Hann var svo
skemmtilegur.“ Það er alveg rétt hjá
honum.
Í gær komu strákarnir inn eftir að
hafa hlaupið hringinn okkar og
sögðu mér að það væri fullt af óska-
stjörnum á himnum. Það var þó ein
sem væri stærri og skærari en allar
hinar og þeir voru alveg með það á
hreinu að það væri þú. Ég er alveg
viss um að það er rétt hjá þeim. Svo
spurði ég þá hvort þeir vildu senda
þér falleg orð og hugsanir og þetta
voru orðin þeirra: „Hann er bestur,
sterkur, frábær, skemmtilegur og
kurteis.“ Og þeir fundu fleiri orð:
„Skemmtilegur vinur, góður leik-
félagi og bestur í fótbolta.“ Að lokum
sögðu þeir: „Hann er snyrtilegur,
fallegur, hugulsamur og hjálpsam-
ur.“ Ég held að það sé ekki hægt að
lýsa þér betur, Bjartmar minn.
Í augum strákanna ertu líka fal-
legur engill. Við tölum um þig á
hverjum degi því að strákarnir verða
að fá að vita allt um þig. Þeir spyrja
mig t.d. hvort þú eigir dót til að leika
þér með, hvort þú fáir pakka á jól-
unum og hvort þú sért með óska-
steininn sem við gáfum þér. Við er-
um líka viss um að þú fylgir okkur í
hverju því sem við tökum okkur fyrir
hendur. Þegar við syngjum segja
strákarnir: „Magga, heldur þú að
Bjartmar heyri í okkur?“ Ég veit að
þú heyrir í okkur.
Elsku Bjartmar, haltu áfram að
vera jafn frábær og þú hefur alltaf
verið. Þú munt alltaf eiga stað í
hjarta okkar allra. Við söknum þín
mikið en huggum okkur við það að
nú líður þér vel.
Elsku Rósa, Jonni, Sigurgeir og
Margrét Lovísa. Guð veri með ykkur
og styrki.
Kveðja.
Vinirnir í stórahóp á Rauða-
kjarna og Margrét Skúla.
Það er stór stund fyrir lítinn
dreng að fara aleinn í næsta hús í
fyrsta sinn. Bjartmar var þriggja ára
þegar hann tók sér þá ferð á hendur.
Hann var ekki alveg einn því
mamma hans hringdi og lét vita af
ferðalaginu og horfði líka á eftir hon-
um. Við áttum því von á honum og
biðum eftir bankinu. Hann heilsaði
ekki heldur sagði með stolti: Mamma
er ekki, ég er einn. Heimur hans
hafði stækkað umtalsvert við þetta
stutta sjálfstæða ferðalag. Við buð-
um honum inn og upplifðum þetta
líka sem stóra stund og heimsóknin
var auðvitað skemmtileg eins og allt-
af. Þá hafði hann gaman af að hlaupa
hring í íbúðinni og fara í feluleik og
mikið var um ærsl og læti. Hann er
búinn að vera stór hluti af okkar lífi
frá því að hann fæddist og það hefur
verið ómetanlegt að fylgjast með
honum vaxa og þroskast og verða að
fallegum og hlýjum dreng. Hann var
rólegt barn og mjög stilltur og íhug-
ull fyrstu árin sín en hann gat þó líka
sýnt ærslagang í réttum aðstæðum.
Það var alltaf eins og hann hugsaði
svo mikið því hann var alltaf að pæla
í öllu mögulegu. Hann kunni vel að
hlusta og spurningarnar og tilsvörin
voru oft skemmtileg. Eitt sinn þegar
ég var að segja honum sögu af því
þegar ég var lítil þá spurði hann:
Eyja, voru þá til bílar þegar þú varst
til? Já, var svarið og þá spurði hann
hvort sjónvarp hefði verið til og þeg-
ar hann komst að því þá gafst hann
upp og sagði: Þá var bara allt til.
Nú er litli fjölskylduvinurinn okk-
ar farinn frá okkur og lífið verður
aldrei eins. Aldrei aftur heyrist lága
bankið og það verður heldur ekki
hærra. Við söknum hans.
Eiríksína Kr. Ásgrímsdóttir.
Með miklum trega kveðjum við
Bjartmar litla, vin okkar og ná-
granna sem nú hefur verið kallaður
burt úr þessum heimi. Þrátt fyrir
stutta ævi skilur hann eftir djúp spor
í hjörtum okkar allra. Hann lýsti upp
umhverfi sitt með heillandi brosi og
ljúfri nærveru. Við mæðgurnar
minnumst nú dýrmætra augnablika
sem við áttum með honum og fjöl-
skyldu hans í Tampa á Flórída og
síðast en ekki síst góðu áranna á
Kirkjuveginum. Eftirfarandi ljóðlín-
ur Jóhannesar úr Kötlum koma upp í
hugann á þessari kveðjustundu:
Ekkert fær dáið
af eðli þínu,
ekkert skyggt
á ástúð þína.
Sofðu í fangi ljóðs míns,
sofðu í fangi lands þíns,
glókollur, bláeygður,
guðs barn.
Elsku Rósa, Jónas, Sigurgeir,
Margrét Lovísa og fjölskyldur, megi
minningin um litla sólargeislann
veita ykkur styrk í sorginni.
Bára, Stefán og Melkorka Sjöfn.
Það voru þungbærar fréttirnar
sem bárust sunnudaginn 16. nóvem-
ber. Það er með öllu óskiljanlegt að
fallegur drengur sem hljóp um og
spilaði fótbolta í sumar hafi verið
hrifinn burt í blóma lífsins. Kæri
frændi, minningin um flottasta fót-
boltamanninn í Haukum lifir í hjarta
okkar allra um ókomna tíð. Megi al-
góður Guð og englarnir vernda þig
og umlykja með ást sinni.
Elsku Jonni, Rósa, Sigurgeir og
Margrét Lovísa, þið eigið alla okkar
samúð. Sporin fram á við verða erfið
en megi Guð veita ykkur styrk og
þrótt til að takast á við sorgina.
Áróra, Heimir, Rögnvaldur
Skúli, Baldur Búi og Hilmir
Freyr.
Nú hefur Bjartmar litli kvatt
þennan heim. Tilhugsunin er nánast
óhugsandi. Hann var fimm ára gam-
all, fæddur daginn fyrir þrítugsaf-
mæli mitt. Snemma bárust váleg tíð-
indi af heilsu Bjartmars. Einungis
tveggja ára greindist hann með al-
varlegt krabbamein. Við tók hetjuleg
barátta hans og fjölskyldunnar við
sjúkdóminn. Þar var auðvitað allt
lagt undir eins og vera ber í tilfellum
sem þessum. Það vakti óskipta gleði
að sú barátta virtist skila miklum ár-
angri, þrátt fyrir að horfurnar í upp-
hafi hefðu ekki verið góðar. Um tíma
leit út fyrir að óvinurinn hefði verið
lagður að velli. En hann hélt sig þá
einungis til hlés um stundarsakir og
lét aftur til skarar skríða fyrir fáum
vikum, tvíefldur. Og nú er Bjartmar
litli látinn. Hugur okkar hefur dval-
ist löngum stundum hjá fjölskyldu
Bjartmars síðustu vikurnar. Maður
stendur magnvana gagnvart því sem
gerst hefur og veit hvorki hvað skal
segja eða gera. Elsku Jonni, Rósa,
Sigurgeir og Margrét litla. Þið hafið
staðið ykkur eins og hetjur og snúið
baráttunni fyrir heilsu Bjartmars
upp í baráttu fyrir öll þau íslensku
börn sem svipað er ástatt um. Við
Sirrý, Úlfur og Kolbeinn sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Magnús Árni Magnússon.
Ástkær móðir okkar, fósturmóðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
HERDÍS EINARSDÓTTIR HÖJGAARD,
Lyngbergi,
Vestmannaeyjum,
sem lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja laugar-
daginn 2. nóvember, verður jarðsungin frá
Landakirkju, Vestmannaeyjum, laugardaginn
29. nóvember kl. 14:00.
Ólöf Díana Guðmundsdóttir, Njáll Sverrisson,
Jón Guðmundsson,
Viðar Guðmundsson, Lára L. Emilsdóttir,
Sæunn Helena Guðmundsdóttir, Haraldur Haraldsson,
Fanney Guðmundsdóttir,
Hrefna Guðmundsdóttir, Guðbrandur Eiríksson,
Már Guðmundsson, Jóhanna Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningarathöfn um föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
HALLDÓR SIGURÐSSON
gullsmið,
fer fram í Fríkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
28. nóvember kl. 13.30.
Jarðsungið verður frá Flugumýrarkirkju í Skaga-
firði laugardaginn 29. nóvember kl. 16.00.
Hafsteinn Viðar Halldórsson, Erla Engilbertsdóttir,
Margrét Halldórsdóttir, Jan Dirk Elstermann,
barnabörn og langafabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÚN MARKÚSDÓTTIR MÖLLER,
Kópavogsbraut 1b,
áður til heimilis á Sólvallagötu 6,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi mánu-
daginn 24. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Hallgrímskirkju mánu-
daginn 1. desember kl. 10.30.
Markús Möller, Júlía Ingvarsdóttir,
Jakob Möller, Sigrún Snævarr,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir og amma,
AUÐUR KRISTÍN SIGURÐARDÓTTIR,
Syðri-Úlfsstöðum,
Austur Landeyjum,
andaðist á líknardeild Landspítalans, Kópa-
vogi, fimmtudaginn 20. nóvember.
Útförin fer fram frá Krosskirkju föstudaginn
28. nóvember kl. 14.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Krabbameinsfélagið og líknardeild Landspítalans, Kópavogi.
Óskar Halldórsson,
Kristín Hulda Óskarsdóttir,
Auður Ósk Vilhjálmsdóttir,
Halldór Vilhjálmsson.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGDÓR HALLSSON
fyrrum bóndi í Grænuhlíð,
Löngumýri 8,
Akureyri,
sem lést á dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn
20. nóvember, verður jarðsunginn frá Akur-
eyrarkirkju föstudaginn 28. nóvember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á dvalarheimilið Hlíð.
Árnína S. Guðnadóttir,
Sóley Sigdórsdóttir, Davíð Þ. Gíslason,
Rósa Sigdórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.