Vísir - 20.11.1980, Blaðsíða 27

Fimmtudagur 20. nóvember 1980
27
vism
m uEf í mr
ppALVEI] 1 JCtll!
Leikfélag Reykjavikur sýnir I
Austurbæjarbiói: Grettir, söng-
leikur
Höfundar: Egili óiafsson, ölaf-
ur Haukur Símonarson, Þórar-
inn Eldjárn.
Tónlist: EgiII ólafsson og
Þursaflokkurinn
Lýsing: Daniel Williamsson
Dansar: Þórhiidur Þorleifsdótt-
ir
Búningar: Guðrún Sigriður
Haraldsdóttir
Leikmynd: Steinþór Sigurðsson
Leikstjóri: Stefán Baidursson
Þaö rennur upp fyrir mér
núna, þegar ég sest niður til að
skrifa um Gretti, að ég get varla
sagt aö ég hafi sé söngleik áður.
Einhvern tima fyrir óralöngu sá
ég My Fair Lady og Stöðvið
heiminn i Þjóðleikhúsinu, en
siöan ekki söguna meir. Söng-
leikir hafa bara aldrei freistað
min og ég sé svo sem enga
ástæðu til að afsaka það. En
mikið fjári hef ég nú misst af
miklu ef það er alltaf jafn gam-
an á söngleikjum og mér þótti i
Austurbæjarbiói á dögunum.
Einhver hafði sagt mér þetta
væri löng sýning. En leiksýning
verður auðvitað aldrei mæld i
minútum til annars en að kom-
ast að þvi hvað hún er timafrek.
Málverk verður haldur ekki
dæmt eftir flatarmáli eða söng-
rödd eftir tónhæðinni sem hún
kann að ná. Slikt segir ekkert
um allt hitt, sem skiptir þó
miklu meira máli. Og þegar
Grettir var búinn, þótti mér
hann sist hafa verið of langur.
Grettir er alveg æði.
Sagan og samtölin eru bráð-
skemmtileg, söngtextarnir
smellnir og músikin mikið stuð.
Það er alltaf nóg að horfa á og
fylgjast með á sviðinu. Aldrei
dauður punktur. Eins og for-
svarsmenn sýningarinnnar hafa
sagt, eru i söngleiknum að finna
ýmis minni um Grettissögu —
önnur eru tengsl söngleiks og
fornsögu ekki. Minnin eru svo
hittin á umhugsunarverða hluti
i nútimanum aö það er með ólik-
indum. Grettir er mjög ódæll i
uppvexti sinum, fátalaðr ok
óþýðr, bellinn bæöi I orðum ok
tiltektum. Ekki haföi hann
ástriki mikit af Asmundi, föðr
sinum, en móðir hans unni hon-
um mikit... ” I söngleiknum er
móðurástin oröin að hreinlætis-
dellu og undirgöngu, pabbinn er
of upptekinn við vinnuna til að
geta haft mikit ástriki á synin-
um, (sannkallað vinnudyr i
orðsins voðalegustu merkinu,
þvihann umhverfist i górilluapa
áður en yfir lýkur), Atli bróðir
fer út á viöskiptabraut, enda
„gegn maðr og gæfr”, á sjoppu
og verður fjármálastjóri. Gull-
auga fer út á þekju þar sem hún
vekur upp drauga til að bjarga
samfélaginu. Og Glámur,
Glámur blessaöur verður sjón-
varpsdraugur, augu hans kvik-
myndavél, sem veldur bana
Grettis. Sjálfur verður Grettir
að visu frægur fyrir atgervis
sakir, fjölmiðill gerir hann að
„manni” en undir grimubún-
ingnum blundar enn hinn eini
sanni Grettir, ekki hetja heldur
lumma. Aumingja Grettir.
Kjartan Ragnarsson var
stjarna kvöldsins, söng, lék og
hreyfði sig þannig að missti
aldrei athygli manns. Hvað
hann átti bágt, þegar
punkararnir voru að gera at i
honum (konan sem sat við hlið-
ina á mér, fékk tár i augun) og
hvað maður samgladdist honum
þegar Sigga leyfði honum að
kyssa sig. Það var lika áður en
upp komst um svik Siggu — þá
fór maður aftur að vorkenna
honum. Aumingja Grettir, sem
enginn elskaði og allir notuðu.
Sigurveig Jónsdóttir var stór-
kostleg mamma með klútinn á
lofti og Jón Sigurbjörnsson var
göður faöir og stórkostleg
gorilla. Harald G. Haraldsson
eralveg mátulega hrappslegur i
hlutverk Atla en bestur þótti
hann mér þegar hann söng. Þaö
mæddi litið á Hönnu Mariu
Karlsdóttur sem Guliauga en
það nýttist henni þó vel. Ragn-
heiður Steinþórsdóttir er nógu
falleg til að leika hvaða kald-
rifjuöu draumadis sem er. Sex-
mannahópurinn sem söng,
dansaði og tók að sér alls konar
hlutverk söng dansaöi og lék
alls konar hlutverk af mikilli
innlifun. Stundum heyrðist
söngtextinn ekki alveg nógu vel
og stundum voru þau ekki alveg
samtaka i dansinum en aldrei
var pinlegt að horfa á þau eins
og stundum er i dansatriðum i
islensku leikhúsi. Ekki verður
nú sagt að stelpurnar hafi
ballerinuvöxt og hefði e.t.v. ver-
iö ástæöa til að hafa búninga
ekki svo glansandi að hver lina
kæmi I ljós. En þær voru bara
alls ekki aö leika ballerinu held-
ur allt mögulegt annaö og það
réttlætti hlutverkaskipan svo
um munaði. Guðrún Gisladóttir
Magdalena
Schram
skrifar
fékk loks að spreyta sig á ein-
hverju öðru en „Varvörum” og
mér þótti hún aldeilis afbragð.
HUn er það sem stundum er
kallaö rosaleg týpa og mikið
vildi ég sjá hana i stjörnurullu I
söngleik. Og þó ég segði að áðan
að Kjartan Ragnarsson heföi
verið stjarna kvöldsins, þá væri
þaö Eggert Þorleifsson á sund-
skýlu að syngja Tarzan - söng-
inn, sem ég myndi helst vilja fá
að sjá aftur. Eftir það atriði var
ég alltaf að gá hvað hann væri
nú að gera á sviðinu.
Aðalstein Andra Orn, Margréti
og Soffiu vil ég lika nefna, þó
ekkert þeirra hafi komið mér
raunverulega á óvart. Aðal-
steinn náöi leikstjóranum ofsa
vel!
Söngurinn var alltaf kraft-
mikill, enda hátalaður, fram-
burður hefði mátt vera skýrari
á stundum. Pop-sérfræðingur
Visis á eftir aö segja sitt um.
þursamúsikina, það er ekki mitt
svið — en eins og ég sagöi áðan,
þetta er mikil stuömúsik. I
einstaka söngatriði fannst mér
þó eins og verið væri að syngja
forleik að lagi sem aldrei byrj-
aði og Egill ólafsson er greini-
lega rétti maðurinn til að leika
Glám.
Búningarnir voru góðir, oft
frábærir, t.d. gervi Gláms,
bleiku buxur skriftunnar eöa þá
uniform útvarpsráðsins. Leik-
húsi er greinilega mikill fengur
að Guðrúnu Sigriði Haraldsdótt-
ur. Leikmyndina var ekki hægt
að hugsa sér öðru visi og meö
ólikindum hvernig sviðið
breyttist án þess að breytast
nokkuð. Dansarnir voru nógu
einfaldir fyrir dansarana en
nógu flóknir fyrir áhorfendur.
Lýsingin var alltaf i stil viö
andrúmsloftið i leiknum. Og
hárgreiöslan var fin, t.d. á
Siggu og stelpunum i
punk-atriðinu (Ofsalega eru all-
ir leikarar hjá L.R. annars
Ikomnir með fina klippingu!)
Stefán Baldursson, hershöfðingi
yfir öllu þessu liöi getur hrósað
sigri enn einu sinni. Það hefur
ekki verið neitt áhlaupaverk að
koma þessu öllu á sviðið svo úr
yrði hnökralaus, spennandi og
stórskemmtileg sýning. „Mikið
show” eins og þar stendur. Ms
dúkkan
er mætt í nýjum
fötum
m.a.
jóla- og
samkvæmis-
klæðnaði
SUmpiagerö
Félagsprentsmlðlunnar hl.
Spitalastíg 10—Simi 11640
Fæst i öllum
helstu
/eikfanga-
vers/unum
PÉTUR
PÉTURSSON
heildverslun
Suöurgötu 14.
Símar 21020
og
Póiitískur borsti í olíumengað vatn
Þá er aðförin aö framkvæmd-
um iHelguvik aðkomasti fullan
gang. Miönefndir hafa að vfsu
ekki samþykkt neitt enn, en
þess er að vænta að þær láti i sér
heyra og næsta Keflavíkur-
ganga verði tileinkuö óbreyttu
ástandi i tankmálum við Kefla-
vik og framhaldi á mengunar-
hættu. Ein samþykkt hefur þeg-
ar borist. Hún er frá þeim aöil-
um, sem m.a. er verið að verja
fyrir hættu á að drekka oliu-
mengað vatn á næstu árum.
Kjördæmisráð Alþýðubanda-
lagsins I Reykjaneskjördæmi
hefur sem sagt ákveðiö, að
alþýðubandalagsmenn i Kefla-
vik og Njarðvikum skuli drekka
oliumengað vatn af pólitiskum
ástæðum fari svo að þeir tankar
gefi sig, sem nú standa eigin-
lega oní vatnsbóli Keflvikinga.
Trúttsinni pólitisku köllun skor-
ar kjördæmisráðið á ráðherra
Alþýðubandalagsins að yfirgefa
stjórnarstólana eigi aö firra
Keflavikurbyggðina mengunar-
hættu.
Um leið og kjördæmisráöið
krefst þess aö Alþýöubandalag-
ið fari úr rikisstjórn vegna
Helguvikurmálsins er það að
lýsa yfir að ólafur Jóhannesson,
utanrikisráðherra, hafi ekkert
yfir Helguvikurmálinu að
segja. Nú er þaö svo aö starfs-
sviö utanrlkisráðherra er alveg
fastmótað, og meö engu móti er
hægt að segja, að Helguvíkur-
málið heyri ekki undir ráöherr-
ann. öðru máli gegnir um flug-
stöövarbygginguna. Um hana
er að finna ákvæði i stjórnar-
sáttmála. Þótt það ákvæði gangi
freklega á ákvörðunarrétt utan-
rikisráðherra hefur ekki heyrst
á honum, að honum hafi dottiö i
hug að ganga gegn því ákvæði.
Þannig heldur Ólafur Jóhannes-
son þá samninga sem gerðir
hafa verið á sama tima og
Alþýðubandalagið á Reykjanesi
ærist bókstaflega út af sjálf-
sögöum lagfæringum vegna
óþolandi mengunarhættu á
Keflavikursvæðinu.
Krafan um aö ráðherrar
Alþýðubandalagsins segi af sér
er komin fram vegna lands-
þings Alþýöubandalagsins, sem
nú er að hefjast. 1 þessari kröfu-
gerð birtist sama órökkstudda
frekjan og öll pólitisk starfsemi
þessara byitingamanna ein-
kennist af. Af hjartagæsku sinni
einberri lýsti Gunnar Thorodd-
sen þvi yfir á sinum tima, aö
Helguvikurmáliö yrði ákveðið i
rikisstjórninni. Þegar Ólafur
Jóhannesson lét sig engu varða
slikar yfirlýsingar kúgaðs for-
sætisráðherra byrjaði Þjóð-
viljinn aö kalla ólaf Jóhannes-
son „litla Stalin”. Samkvæmt
hjartalagi sinu hefur Gunnar
Thoroddsen með þögn sinni um
máiið tryggt það að ráð
herrar kommúnista lita enn svo
á að Helguvikurmálið komi
fyrir rikisstjórn til ákvörðunar.
Þar telja kommúnistaráðherr-
arnir að þeir séu i meirihluta
móti réttmætri málsmeðferö
Ólafs Jóhannessonar, sem fyrst
og fremst er að tryggja að ibúar
á Keflavikursvæðinu þurfi ekki
öllu lengur aö búa við þann
voða, sem hætta á oliumenguöu
drykkjarvatni er.
ibt af fyrir sig þurfa fram-
sóknarmenn engu að kviöa, þótt
pólitisk ákvörðun um drykkju á
oliumenguðu vatni verði ofan á i
rikisstjórninni. Og
kommúnistasprautur á Suöur-
nesjum. sem í raun eru að segja
Keflavikurbúum aö éta sklt,
ættu að hafa i huga að þeir eru
þarna að eiga við þann mann i
islenskum stjórnmálum sem ,
þorir að hafa skoðun, og fylgir
fram þeim rnálum sem hann
telur rétt. Þaö er þvi aldrei að
vita hver verður herra hvers I
Helguvlkurmálinu áður en yfir
lýkur, þvi enn eru til I landinu
stjórnmálaöfl, sem geta staöið
saman og stjórnað án aðstoðar
kommúnista á Suðurnesjum,
sem hafa þær helstar kröfur að
flytja landsfundi flokks slns, að
ófært sé að bægja mengunar-
voðanum frá bæjardyrum Kefl-
vikinga. Það veröur auk þess
forvitnilegt aö fylgjast með við-
brögðum borgara i Keflavik og
Njarðvlkum, sem héðan af láta
varla ólaf Jóhannesson einan
um aö berjast viö ofbeldiö.
Svarthöfði.