Morgunblaðið - 27.11.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FIMMTUDAGUR 27. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Halldór KristjánStefánsson fædd-
ist 12. júlí 1951.
Hann lést í Reykja-
vík 18. nóvember síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Elín
Magnúsdóttir, f. 10.
september 1912, d. 4.
júlí 1987, og Stefán
Halldórsson, f. 6.
desember 1909, d. 9.
apríl 1980. Systir
Halldórs heitir Jón-
ína Magnúsdóttir, f.
19.7. 1940.
Eiginkona Hall-
dórs hét Þóra Guðlaug Braga-
dóttir, f. 17. ágúst 1953, d. 8.
ágúst 2001. Þau giftu sig 12. júlí
1975. Foreldrar Þóru eru Hulda
Þórarinsdóttir, f. 24. apríl 1931,
og Bragi Jónasson, f. 8. septem-
ber 1928, d. 11. september 1983.
Fósturfaðir Þóru heitir Halldór
Guðmundsson, f. 12.
júlí 1925. Börn
þeirra Halldórs og
Þóru eru Elín
Hulda, f. 15. nóvem-
ber 1976, sambýlis-
maður hennar er
Þorsteinn Pétur
Guðjónsson, f. 9.
nóvember 1976, og
Stefán, f. 21. júlí
1978, sambýliskona
hans er Farida Sif
Obaid, f. 25. október
1977.
Halldór bjó fyrstu
árin sín á Nesvegi
en flutti svo í Árbæinn þar sem
hann ólst upp. Hann vann sem
sendibílstjóri í nokkur ár auk
þess að vinna í Álverinu í
Straumsvík í 30 ár.
Útför Halldórs fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Elsku pabbi minn. Mikið á ég eftir
að sakna þín, þú varst minn allra
besti vinur. Við gátum setið saman
heilu og hálfu klukkustundirnar og
rætt um hin ýmsu málefni sem okk-
ur lágu á hjarta. Við töluðum saman
næstum því á hverjum degi, annars
hringdi annað okkar furðu lostið til
að athuga hvað væri verið að bralla.
Hestamennskan hefur kannski
tengt okkur svona góðum vináttu-
böndum og reyndum við bæði að
stunda hana eins mikið og tími var
til. Við fórum ósjaldan saman í reið-
túra, að ógleymdum sleppitúrum,
sem hafa verið hátindur okkar á
hverju ári. Þú gerðir óspart grín að
mér þegar ég hafði valið mér hest
sem ég ákvað að ég ætlaði að ráða
við. Oft endaði með því að ég varð
hrædd við hestinn og sagði hann al-
veg ómögulegan. Reyndar var
vandamálið ekki hesturinn heldur
knapinn. Þú andvarpaðir þá og
spurðir hvort ég ætti ekki að fá mér
rugguhest. En þú studdir mig alltaf í
hestunum og reyndir að aðstoða mig
eins og þú gast.
Einnig á ég eftir að sakna stríðni
þinnar og brandaranna því að það
var alltaf stutt í grínið hjá þér. Það
var gaman þegar þú bauðst okkur í
laxveiðina fyrir vestan og við feng-
um maríulaxana okkar. Þú varst svo
ánægður fyrir okkar hönd að það
var eins og þú hefðir veitt laxana.
Þrátt fyrir heilsuleysi þitt síðustu
árin og erfiðleikana sem komu upp
áttir þú samt góða ævi, sem þú getur
verið stoltur af. Þú giftist mömmu
og þið eignuðust okkur systkinin.
Þið byggðuð ykkur stórt hús og ykk-
ur vegnaði vel. Síðustu árin ykkar
saman gátuð þið farið að slappa af
og ferðast. Svo komu veikindi henn-
ar eins og þruma úr heiðskíru lofti
og allir ykkar draumar hrundu. Að
lokum lést hún eftir veikindin. Það
var mjög erfitt að sjá þig án hennar
og eins og það vantaði hluta af þér.
En fyrir nokkrum mánuðum hittir
þú alveg yndislega konu sem varð
mikill vinur þinn og gátuð þið
ferðast og skemmt ykkur vel saman.
Ég er svo ánægð fyrir þína hönd að
hafa séð þig svona ánægðan aftur.
En aftur kom áfall og þú fórst frá
okkur. Ég veit að þú ert hjá mömmu
og hún hefur tekið vel á móti þér
með góðri piparsteik og rjómasósu
og ís og ávöxtum í eftirrétt. Skilaðu
góðri kveðju frá mér.
Þín dóttir,
Elín Hulda.
„Vinur þinn er þér allt. Hann er
akur sálarinnar, þar sem samúð
þinni er sáð og gleði þín uppskorin.
Hann er brauð þitt og arineldur. Þú
kemur til hans svangur og í leit að
friði. Þegar vinur þinn talar, þá and-
mælir þú honum óttalaus eða ert
honum samþykkur af heilum hug.
Og þegar hann þegir, skiljið þið hvor
annan, því að í þögulli vináttu ykkar
verða allar hugsanir, allar langanir
og allar vonir ykkar til. Og þeirra er
notið í gleði, sem krefst einskis. Þú
skalt ekki hryggjast, þegar þú skilur
við vin þinn, því það sem þér þykir
vænst um í fari hans, getur orðið þér
ljósara í fjarveru hans, eins og fjall-
göngumaður sér fjallið best af slétt-
unni.“ (Kahlil Gibran)
Elsku Dóri minn, ég þakka Guði
fyrir að hafa leitt okkur saman.
Minningin mun lifa í hjarta mér og
auðvelda mér að takast á við þann
tíma sem framundan er. Ég vil biðja
Guð um að gefa Elínu Huld og
Steina, Stefáni og Faridu styrk til að
komast yfir þennan mikla missi. Ég
vil þakka þeim fyrir þá innilegu
hlýju sem þau hafa sýnt mér.
Ragnhildur Gísladóttir (Ransý).
Það er skammt stórra högga á
milli. Halldór vinur okkar er látinn í
blóma lífsins einungis tveimur árum
á eftir eiginkonu sinni Þóru Braga-
dóttur. Hugurinn leitar til æskuár-
anna í Árbænum þar sem við fé-
lagarnir ólumst upp í nágrenni við
náttúruperluna í Elliðaárdalnum og
svæðið þar í kring, sem þá var að
mestu óbyggt og kjörinn vettvangur
fyrir fjöruga stráka.
Margs er að minnast og margt var
brallað, oft var teflt á tæpasta vað
við Elliðaárnar, mæðrum okkar til
mikils ama, enda vorum við óút-
reiknanlegir á þessum árum. Tekist
var á í fótbolta og ýmsum leikjum og
hvergi gefið eftir en alltaf skildu
menn sáttir. Námsbækurnar höfðu
ekki mikið aðdráttarafl á þessum
tíma. Svo tóku unglingsárin við,
Dóri fór snemma út á vinnumark-
aðinn, enda harðduglegur, sam-
viskusamur og eftirsóttur starfs-
kraftur. Alltaf gafst þó tími til að
hittast og gera sér glaðan dag, ófáar
voru bílferðirnar sem farnar voru á
kvöldin og um helgar og var þá oft
verið á rúntinum fram undir morg-
un, skipt viðstöðulaust um föt og far-
ið beint í vinnuna eins og ekkert
væri. Um þetta leyti var ég í
flugnámi að safna flugtímum. Dóri
sat þá oft í aðstoðarflugmannssæt-
inu og þvældumst við um landið
þvers og kruss. Þó að á ýmsu gengi í
þessum ferðum lét Dóri sér hvergi
bregða enda þekktur fyrir stóíska ró
og jafnaðargeð á ögurstundum. Eft-
ir að hann kynntist Þóru, breyttust
áherslurnar og fjölskyldan varð í
fyrirrúmi. Þau hjón voru ákaflega
samhent og miklir félagar í öllu því
sem þau tóku sér fyrir hendur. Þau
voru bæði harðdugleg og byggðu sér
og börnum sínum, þeim Elínu Huldu
og Stefáni, fallegt heimili í Yztabæn-
um, en þau kunnu líka að njóta lífs-
ins og ferðuðust mikið á seinni ár-
um. Fjölskyldur okkar áttu ótal
góðar stundir saman sem gott er að
minnast nú. Okkur hjónum er þó
sérstaklega minnisstætt þegar þau
buðu okkur til sín vestur á Skarðs-
strönd í veiðiferð, fyrir þremur ár-
um. Það var auðséð að þar var Dóri í
essinu sínu í veiðiskap og útiveru
eins og forðum á æskuslóðunum.
Engan grunaði þá að skömmu síðar
myndi Þóra veikjast alvarlega og
falla frá ári síðar.
Við tóku erfiðir tímar hjá vini okk-
ar, en hann tókst á við sorgina af
æðruleysi. Einmitt þegar maður hélt
að hann gæti farið að njóta lífsins í
auknum mæli ágerðust þau veikindi
sem gert höfðu vart við sig fyrir
nokkrum árum þannig að ekki varð
við ráðið.
Halldór bjó yfir mörgum góðum
skapgerðareiginleikum, sem gera
hann minnisstæðan öllum þeim sem
honum kynntust. Allan okkar vin-
skap skipti hann aldrei skapi, trygg-
lyndi var honum í blóð borið og aldr-
ei heyrði ég hann hallmæla nokkrum
manni. Hann var dulur og flíkaði
ekki tilfinningum sínum, en þó hrók-
ur alls fagnaðar í góðra vina hópi.
Að leiðarlokum þökkum við sam-
fylgdina og vinskapinn og vottum
Elínu Huldu og Stefáni, tengdabörn-
um og öðrum ástvinum, okkar inni-
legustu samúð.
Guð blessi minningu hans.
Viðar og Kristín.
Hann Dóri nágranni okkar og kær
vinur hefur nú tapað baráttu sinni
við sjúkdóm sem hann hefur glímt
við undanfarin ár einungis tveimur
árum eftir að við kvöddum eigin-
konu hans, Þóru. Dóri var rólegur
maður og sannur vinur vina sinna,
mikill gestgjafi og heiðarlegri manni
munum við varla kynnast.
Dóra kynntumst við þegar við
fluttum í Ystabæinn fyrir rúmum 17
árum. Það var að sumarlagi og Dóri,
Þóra og börnin þeirra tvö voru að
heiman í sumarhúsi í Danmörku og
við biðum í ofvæni eftir að kynnast
nýju nágrönnum okkar og vissum
ekki hvers var að vænta. Þegar þau
sneru heim upphófst strax mikill
vinskapur og ljóst var að fjölskyldan
öll voru miklir höfðingjar heim að
sækja og betri nágranna er ekki
hægt að hugsa sér. Samgangur á
milli heimila varð strax mikill og ófá-
ar matarveislur haldnar þar sem
saman fór góður matur og góður fé-
lagsskapur.
Meðal þess sem við fjölskyldan og
Dóri og fjölskylda gerðum saman
voru ferðir okkar til veiða og stend-
ur þar ferð um Arnarvatnsheiði of-
arlega í huga. Þar var Dóri svo sann-
arlega í sælureit sínum og
félagsskapur hans þar er ómetanleg-
ur. Annan sælureit eignaðist Dóri
þegar hann eignaðist hlut í Búðar-
dalsá þar sem hann dvaldi í húsi sínu
Kastala og renndi fyrir lax. Áin hef-
ur nú líkt og við kvatt Dóra en það
gerði hún með því að gefa honum 19
laxa í síðustu veiðiferð hans nú í
haust.
Dóri stundaði hestamennsku síð-
astliðin tíu ár og var hann nýbúinn
að kaupa sér hesthús og alltaf fjölg-
aði hestunum. Fyrstu hestaferð sína
um óbyggðir fór Dóri í ásamt góðum
hópi fólks árið 1997 og hefur verið
farið í slíka ferð árlega síðan. Þar
var ljóst að Dóra leið vel í rólegheit-
um sínum en hann var úrvals ferða-
félagi og hestarnir hans voru gerðir
til ferðalaga enda var Dóri duglegur
við að halda þeim í þjálfun. Auk
þessara sumarferða um óbyggðir
var farið í sleppitúr á hverju sumri.
Þá var hrossunum riðið frá hesthús-
unum í Víðidal austur fyrir fjall á Ei-
ríksbakka í Biskupstungum og tekur
sú ferð tvo til þrjá daga. Á Eiríks-
bakka dvöldum við ásamt Dóra og
fjölskyldu oft um helgar þar sem við
slógum upp tjöldum, riðum út, borð-
uðum góðan mat og skemmtum okk-
ur konunglega. Síðastliðin sumur
hefur Dóri ekki getað notið hesta-
ferðanna til fullnustu vegna veikinda
sinna en sótti í félagsskapinn sem
þeim fylgdi. Nú í vor tók hestahóp-
urinn sig til og flutti gæðinga sína til
Vestmannaeyja til þess eins að ríða
út í Heimaey. Sú ferð tókst afar vel
og greinilegt að Dóri skemmti sér
vel en með honum í för var vinkona
hans, Ransý, sem nú hefur líkt og
aðrir vinir og ættingjar Dóra misst
góðan félaga.
Elín Hulda og Stefán Halldórs-
börn hafa misst mikið og vottum við
þeim okkar innilegustu samúð.
Blessuð sé minning Halldórs Krist-
jáns Stefánssonar í hugum okkar
allra sem veitt voru þau forréttindi
að telja hann til vina.
Vinakveðja.
Fjölskyldan Ystabæ 3.
Kær vinur okkar hann Dóri er lát-
inn. Það hefði ekki hvarflað að okkur
er við sátum fyrir rúmum tveimur
árum og skrifuðum kveðjuorð um
kæra vinkonu okkar hana Þóru að
við stæðum í þessum sporum svo
fljótt aftur. En þau hjón Þóra og
Dóri voru ein af okkar bestu vinum.
Þessi vinskapur hófst fyrir rúmlega
27 árum er við bjuggum í sama
stigagangi í Asparfellinu og fetuðum
okkar fyrstu spor sem fjölskyldur og
hefur þessi vinátta haldist æ síðan.
Margt kemur upp í hugann á þessari
stundu, eins og sumabústaðaferðirn-
ar, veiðiferðirnar og útilegurnar.
Þessi tími var yndislegur og þökkum
við af heilum hug fyrir allar sam-
verustundirnar. Við viljum kveðja
Dóra með sömu ljóðlínum eftir Dav-
íð Stefánsson og við kvöddum Þóru
með:
Slá hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar Guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt.
Um varpann leikur draumsins perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið englar Guðs í Paradís.
Elsku Elín Hulda, Stebbi, Steini,
Farida og Ransý, megi góður guð
blessa ykkur og styrkja í þessari
miklu sorg.
Guðrún, Sigurjón, Ástrós,
Grétar og börn.
Í dag kveðjum við í hinsta sinn
góðan vin og félaga. Skarð hefur
verið höggvið í hópinn okkar sem
ekki verður fyllt, enda vandfundinn
jafn heilsteyptur og vandaður maður
og hann Dóri.
Dóri var ekki mikið fyrir að trana
sér fram eða láta á sér bera, en ætíð
var tekið eftir því sem hann hafði til
málanna að leggja.
Við vorum svo heppin að eiga
samleið með Dóra í hestamennsk-
unni og kynntumst honum flest í
gegnum þetta sameignilega áhuga-
mál okkar. Dóri hafði yndi af sam-
veru við hestana sína, hvort sem
hann var einn í reiðtúr uppi í Heið-
mörk eða í góðra vina hópi. Há-
punktar ársins voru einmitt þegar
við félagarnir lögðum upp í hesta-
ferðirnar okkar, sleppitúrinn austur
á Eiríksbakka í Biskupstungum og
sumarferðirnar okkar sem ávallt
hófust og enduðu á þeim sama stað.
Frá upphafi hefur Dóri verið ein af
kjölfestunum í hópnum og umgjörð
og skipulag ferðanna ekki síst frá
honum komið.
Þótt hestamennskan hafi verið
það afl sem batt okkur saman hefur
vináttan fyrir löngu þróast langt út
fyrir það.
Ferðahópurinn frá Eiríksbakka
hefur misst mikið og er fátækari á
eftir, en þó er missir annarra langt-
um meiri. Við sendum þeim Elínu og
Stefáni, sem og fjölskyldu hans og
ástvinum öllum samúðarkveðjur.
Ferðafélagar.
HALLDÓR KRIST-
JÁN STEFÁNSSON
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Einstakir legsteinar
Sérhannaðar englastyttur
úti og inni
Verið velkomin
Legsteinar og englastyttur
Helluhrauni 10 220 Hfj.
Sími : 565-2566
Engl a s te ina r