Morgunblaðið - 27.11.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 FIMMTUDAGUR 27. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Þá hefur afi minn
kvatt þetta líf. Ég
minnist hans sem
góðhjartaðs hjálpsams manns sem
vildi allt fyrir alla gera. Hann
reyndist börnum sínum og barna-
börnum góður faðir og afi og bar
hag þeirra fyrir brjósti. Reglusam-
ur og stundaði heilbrigt líferni. Afi
starfaði mikið fyrir Ferðafélag Ís-
lands sem leiðsögumaður og tók
líka ljósmyndir fyrir það. Afi var
múrari að atvinnu. Til margra
verðlauna vann hann á gönguskíð-
um í sínum aldursflokki. Afi stund-
aði smávegis hnefaleika á sínum
yngri árum þegar þeir voru leyfðir.
Afi ferðaðist mikið innanlands og
utan.
Snemma dags 16. nóvember sl.
kenndir þú þér meins og að kvöldi
varstu allur. Þú varst umvafinn
ættingjum þínum á dánarbeðinum
þar sem þú fékkst hægt og gott
andlát. Ég kveð þig með söknuði
og þakka þér samfylgdina.
Þitt barnabarn,
Tryggvi Kristófer Þrastarson.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
(Ásmundur Eiríksson.)
Elsku Tryggvi afi.
Takk fyrir allt og Guð geymi þig.
Bjarni Konráð og Gréta Rún.
Góður vinur minn Tryggvi Hall-
dórsson, múrarameistari frá Bæj-
um, hefur kvatt sína jarðvist.
Við tímamót sem þessi koma
fram í hugann ljúfar minningar lið-
ins tíma. Kynni okkar hófust þegar
ég barn að aldri kom til sumardval-
ar hjá foreldrum hans sem bjuggu
í Neðri-bænum í Bæjum. Þetta var
vorið 1940 en þá var Tryggvi ung-
ur maður og vann við búskapinn
með foreldrum sínum og systkin-
um. Tryggvi sinnti af miklum
dugnaði öllum störfum sem vinna
þurfti. Hann var líkamlega sterkur
og líkamleg vinna sem útheimti
kraft var honum leikur einn. Þessi
mikli kraftur sem Tryggvi hafði
varð til þess að hann fékk mikinn
áhuga á að stunda íþróttir. Hann
kom þar víða við, m.a. í hlaupum,
fjallgöngum og skíðagöngu þar
sem hann vann til fjölda verðlauna
í sínum aldursflokki.
Tryggvi fluttist ungur til
Reykjavíkur og lærði múraraiðn
hjá frænda sínum og stundaði það
TRYGGVI
HALLDÓRSSON
✝ Tryggvi Hall-dórsson fæddist
á Bæjum á Snæ-
fjallaströnd 24.
ágúst 1919. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
16. nóvember síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Bú-
staðakirkju 25. nóv-
ember.
starf alla tíð.
Er við vorum báðir
komnir yfir miðjan
aldur fundum við að
áhugamál okkar um
holla útiveru fóru sam-
an. Tryggvi var í mörg
ár vinsæll fararstjóri
hjá Ferðafélagi Ís-
lands í ferðum félags-
ins um landið. Margar
ferðir á áhugaverða
staði fór ég með
Tryggva. Eftir að hafa
verið með honum í erf-
iðum jökla- og fjalla-
ferðum var hvílst í
skála og sungið uppáhaldslagið
hans: „Það liggur svo makalaust
ljómandi á mér …“
Tryggvi hélt mikla tryggð við
æskustöðvar sínar í Bæjum. Mér
er minnisstæð ferð með Tryggva
og Svönu konunni hans vestur í
Bæi. Við keyrðum yfir Þorska-
fjarðarheiði og þegar við komum í
Langadalinn var áð þar. Tryggvi
valdi þar fallegan grösugan hvamm
þaðan sem útsýni er gott yfir
Langadal og alla leið út í Borg-
arey. Þarna sáum við til Ísafjarð-
ardjúps og var það slík fegurð á að
horfa að seint mun gleymast.
Nokkru eftir 70 ára aldur fór
heilsu Tryggva að hraka. Göngu-
ferðir um Elliðaárdal og skíða-
ganga á Miklatúni þegar snjó festi
var það sem Tryggvi réð nú við.
Minningin um góðan vin sem
reyndist mér vel mun geymast í
huga mínum. Ég þakka Tryggva
fyrir áratuga vináttu og bið honum
Guðs blessunar. Eiginkonu hans
Svanhildi Árnadóttur, börnum
hans, fóstursyni og systrum hans
þeim Brynfríði og Guðbjörgu sendi
ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Ólafur Þorgeirsson.
Einn traustasti fararstjóri
Ferðafélags Íslands, Tryggvi Hall-
dórsson múrari, andaðist sunnu-
daginn 16. nóv. Andlát hans kom
ekki á óvart, en hann hafði lengi
átt við vanheilsu að stríða.
Eg kynntist Tryggva fyrst í ferð
með Ferðafélaginu í sambandi við
Surtseyjargosið. Þarna var á ferð
allstór hópur ferðafólks. Haldið var
til eyjarinnar á vélbátnum Haraldi,
og staldrað þar við í landi í röskar
tvær klukkustundir. Í bakaleið
hrepptum við hið versta veður og
voru margir æði sjóveikir. Fljót-
lega upp úr þessu hóf Tryggvi að
starfa fyrir Ferðafélagið, og varð
brátt einn eftirsóttasti fararstjóri
félagsins. Einnig starfaði hann
lengi í byggingarnefnd félagsins.
Tryggvi var einstakur ferðamað-
ur, ratvís og úrræðagóður, og virt-
ist fátt koma honum á óvart. Alveg
var sama hvort veður var vont eða
gott, alltaf var Tryggvi í góðu
skapi, síbrosandi með spaugsyrði á
vörum. Um tuttugu ára skeið tók
hann að sér flestar erfiðustu ferð-
irnar, svo sem á Snæfellsjökul, sem
hann fór nálægt tuttugu ferðir, og
á Hvannadalshnúk fór hann að
minnsta kosti sjö sinnum.
Ferðir mínar með Tryggva eru
býsna margar, en tvær eru mér þó
minnisstæðastar. Hin fyrri er
Hornstrandaferð Ferðafélagsins
sumarið 1966, og ferð á Langjökul
haustið 1980. Reyndar var Tryggvi
ekki fararstjóri í Hornstrandaferð-
inni, en seinna fór hann margar
ferðir á þær slóðir sem fararstjóri.
Í ferðinni 1966 var ekið til Ísafjarð-
ar og farið þaðan með vélbáti til
Hornvíkur. Þar var dvalið í nokkra
daga og gengið á fjöll. Svo sem
Hornbjarg, Rekavíkurfjall, að
Hornbjargsvita og víðar. Eftir
dvölina í Hornvík var allur far-
angur axlaður og gengið í einum
áfanga til Furufjarðar. Þetta var í
reynd alltof löng dagleið og gangan
því mörgum erfið. Mér er minn-
isstæður Tryggvi, við að aðstoða þá
sem á hjálp þurftu að halda. Eftir
eins dags dvöl í Furufirði fór meg-
inhópurinn til Reykjafjarðar í bað,
en Tryggvi og þrír aðrir brugðu
sér á Drangajökul, en eftir það til
Reykjafjarðar í bað. Komið var
fram undir morgun er þeir komu
aftur til Furufjarðar og hafði ferð-
in tekið 17 tíma. Í ferðinni á Lang-
jökul vorum við aðeins tveir. Við
höfðum verið í hópi frá Ferðafélag-
inu við að ganga frá nýjum skála á
Hveravöllum.
Tryggvi stakk þá upp á því, að
við færum á Langjökul og gistum
þar eina nótt í húsi Jöklarann-
sóknafélagsins, Kirkjubóli. Við ók-
um vestur á Þröskuld við Þjófadali
og héldum vestur að Jökli. Á þeirri
leið urðum við að vaða Fúlukvísl,
sem var í vexti. Þarna kenndi
Tryggvi mér þarfa lexíu um hvern-
ig vaða á ár. Aldrei að vaða upp í
móti heldur undan, og láta straum-
inn halda sér niðri. Eftir þessa
kennslustund héldum við á Lang-
jökul og komum eftir fjögurra
stunda ferð í frábæru veðri í skál-
ann Kirkjuból austan undir Fjall-
kirkju. Næsta morgun vaknaði
Tryggvi kl. fimm og rauk af stað
með myndavélina, til þess eins og
hann orðaði það að ná í morg-
unbirtuna, enda veðrið frábært.
Eftir tvo tíma kom hann aftur og
hafði þá tekið fjölda mynda. Við
dvöldum síðan í nágrenni skálans
til kvölds, og fórum víða. En héld-
um þá til baka til bílsins á Þrösk-
uldi, og ókum heim. Eftir þetta fór
eg allmargar ferðir með Tryggva,
en laust fyrir 1990 fór heilsu hans
að hraka og varð hann þá að hætta
gönguferðum að mestu.
Eg mun ætíð minnast Tryggva
með virðingu og þakklæti, og það
veit eg að allir gera sem átt hafa
því láni að fagna að eiga hann að
ferðafélaga. Hann naut þess að
ferðast um Ísland, ekki síst um há-
lendi þess, háfjöll og jökla, og
áreiðanlega hefði hann tekið undir
með Sigurði Jónssyni frá Brún er
hann kvað:
Öræfin svíkja aldrei neinn
öræfin stillt en fálát.
Festi þau tryggð við einhvern einn,
eru þau sjaldan smálát.
Pétur Þorleifsson.
Ég ætla að minnast míns góða
ferðafélaga Tryggva Halldórssonar
með nokkrum orðum. Tryggvi var
einn af þeim máttarstólpum Ferða-
félags Íslands sem tóku mér opn-
um örmum þegar ég hóf að ferðast
með félaginu.
Alltaf var hann kátur og fjör-
ugur, tilbúinn að fræða og leið-
beina.
Ótölulegan fjölda ferða fórum við
saman, stuttar sem langar, og oft
var Tryggvi fararstjóri. Einhverju
sinni í gönguferð bauð Tryggvi
okkur vinkonunum í kappgöngu á
Stóra-Meitil. Við ungu stúlkurnar
vorum í góðri þjálfun og runnum af
stað. Drjúgan hluta leiðarinnar
héldum við í við Tryggva en þegar
nær dró toppnum herti karlinn á
sér og hljóp síðasta spölinn, stóð
síðan á tindinum og veifaði rauðu
húfunni hlæjandi þegar við þrömm-
uðum til hans móðar og másandi.
Seinna meir hafði ég Tryggva í
fjallahlaupum enda nokkrum ára-
tugum yngri. Öðru máli gegndi í
skíðagöngu, þar komst ég aldrei
með tærnar þar sem Tryggvi hafði
hælana. Hann var raunar minn
þrautseigasti gönguskíðakennari
og þreyttist aldrei á að laga stílinn
hjá mér eins og hann kallaði það.
Nokkrar ferðir fór ég með Tryggva
á Snæfellsjökul en þar átti hann
ófá spor sem fararstjóri. Eftir eina
slíka fóru göngugarpar uppgefnir
en ánægðir í sund. Þegar ofan í
laugina kom spurði Tryggvi sposk-
ur hvort við ættum að reyna okkur
í 100 eða 200 metrum. Ég afþakk-
aði í flýti enda aldrei verið vel
synd.
Ég er hjartanlega þakklát
Tryggva fyrir öll þau spor og allar
þær leiðir þar sem við vorum sam-
ferða, megi hann hvíla í friði í ei-
lífðarinnar græna mó.
Elsku Svana, ég sendi þér og
öðrum aðstandendum Tryggva
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Sigurbjörg Þorsteinsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra er auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður, tengda-
föður og afa,
ÓLAFS SVEINBJÖRNSSONAR,
Illugagötu 73,
Vestmannaeyjum.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Georgsdóttir,
Georg Óskar Ólafsson, Hera Dís Karlsdóttir,
Oddný Bára Ólafsdóttir, Gunnar Kristjánsson,
Vignir Ólafsson, Ásgerður Hrönn Sveinsdóttir,
Þórir Ólafsson, Guðmunda Jóna Hlífarsdóttir
og barnabörn.
Okkar kæra
JÓHANNA JÓNSDÓTTIR,
Bjarnastíg 10,
Reykjavík,
er látin.
Útför hennar hefur farið fram.
Sverrir Bjarnason,
Ásta Bjarnadóttir.
Þökkum fyrir samúð og stuðning við fráfall
eiginkonu minnar og móður okkar,
GUÐRÚNAR PÉTURSDÓTTUR,
sem lést miðvikudaginn 5. nóvember sl.
Sérstakar þakkir til starfsfólks í Skógarbæ.
Guðgeir Ólafsson og börn.
Hjartans þakkir fyrir samúð og vinarhug við
andlát og útför mannsins míns og föður okkar,
VIÐARS MAGNÚSSONAR,
Skarðsbraut 15,
Akranesi.
Marsibil Sigurðardóttir,
Ásdís Viðarsdóttir,
Helga Viðarsdóttir,
Magnús Viðarsson.
MAGNEA EINARSDÓTTIR
frá Klöpp,
Heiðarbrún, Kelduhverfi,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri að
morgni miðvikudagsins 26. nóvember.
Bragi Sigurðsson,
Þorbjörg,
Hlynur,
Helga Þyri,
og fjölskyldur.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGDÓR HALLSSON
fyrrum bóndi í Grænuhlíð,
Löngumýri 8,
Akureyri,
sem lést á dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn
20. nóvember, verður jarðsunginn frá Akur-
eyrarkirkju föstudaginn 28. nóvember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á dvalarheimilið Hlíð.
Árnína S. Guðnadóttir,
Sóley Sigdórsdóttir, Davíð Þ. Kristjánsson,
Rósa Sigdórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.