Morgunblaðið - 29.11.2003, Blaðsíða 2

BÖRN
2 B LAUGARDAGUR 29. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Í þúsundir ára hefur verið talað um að
hundurinn sé besti vinur mannsins.
Hundar hafa þó lítið verið nýttir til
húsverka og í Egyptalandi til forna
voru hundar hafðir á heimilum sem
gæludýr á sama tíma og bavíanar
voru þjálfaðir til að sinna húsverk-
unum.
Meðalgreindur hundur er talinn
skilja um 60 orð í mannamáli en
það er svipaður orðaforði og 18
mánaða barn ræður við. Þó er
talið að hægt sé að þjálfa hunda
upp í að skilja allt að 250 orð.
ÞAR SEM við fengum alveg
ótrúlega mikið af rosalega flott-
um myndum og skemmtilegum
frásögnum af gæludýrum höf-
um við ákveðið að veita nokkur
aukaverðlaun í gæludýra-
samkeppninni.
Þrír krakkar fá því Stóru
hundabókina þegar hún kemur
út og átta krakkar til viðbótar fá
spóluna um Benedikt búálf eftir
Ólaf Gunnar Guðlaugsson.
Þeir sem fá stóru hundabók-
ina eru:

Helga Kristín
Einarsdóttir
Sólbraut 6
Seltjarnanesi

Jóhanna Andrésdóttir
Safamýri 75
Reykjavík

Sölvi Kolbeinsson,
Bragagötu 27
Reykjavík
Þeir sem fá Benedikt
búálf eru:

Ásthildur
Gunnlaugsdóttir
Blikastíg 7
Bessastöðum

Emma Theodórsdóttir
Esjugrund 35
Reykjavík

Gísli Gunnarsson
Efstahlauni 21
Grindavík

Guðlaugur Vignir
Stefánsson
Skerjabraut 5
Seltjarnanesi

Marín Eiríksdóttir
Eikarkundi 21
Akureyri

Pjetur Pjetursson
Tjarnarbóli 4
Seltjarnarnesi

Snjólaug Vala
Bjarnadóttir
Grundargerði 6e
Akureyri

Stefán Atli Rúnarsson
Breiðási 7
Garðabæ
Þeir sem búa á höfuðborg-
arsvæðinu geta sótt verðlaunin
í afgreiðslu:
Morgunblaðsins,
Kringlunni 1,
en þeir sem búa úti á landi fá
verðlaunin send heim til sín.
Vinnings-
hafar
Hér sjáið þið tvær skemmtilegar aðferðir við að teikna dýramyndir
Snúður Keli er
svo kelinn
Guðmundur hefur átt köttinn Snúð
Kela í eitt ár. Hann segist hafa farið að
skoða hann í sveitinni þegar hann var
pínulítill kettlingur og að svo hafi vin-
kona mömmu hans komið með Snúð
Kela og bróður hans til Reykjavíkur.
„Fyrst héldum við að hann væri læða
og kölluðum hann Snældu en svo kom-
umst við að því að hann er fress og þá
var hann kallaður Snúður Keli,“ segir
pabbi Guðmundar.
„Bróðir hans, sem er hjá vinkonu okk-
ar, heitir líka Snúður og nú eru þeir kall-
aðir Snúður Keli og Snúður Brjáli af því
að annar þeirra er svo kelinn og hinn er
svo brjálaður.“
Klórar stundum óvart
Guðmundur segir að það sé gaman að
eiga kött en mamma hans segir að Guð-
mundur hafi leikið meira við Snúð Kela
þegar hann var kettlingur. Kötturinn
sækir þó enn mikið í hann og skríður
Viltu hund eða kött?
stundum upp í rúm til hans en Guð-
mundur verður bara pirraður á því af því
að kötturinn tekur svo mikið pláss.
Er þá ekkert gaman að leika við hann?
„Hann leikur ekki. Svo er hann alltaf
að klóra en það er bara óvart og ég meiði
mig ekkert,“ segir Guðmundur.
Ferð til dýralæknisins
Það getur ýmislegt komið upp á þegar
maður á kött og nýlega þurfti Guð-
mundur að fara með Snúð Kela til dýra-
læknis þar sem hann var svo óheppinn að
reka sig í blómavasa sem stóð uppi á
skáp og detta með honum niður á gólf
þar sem hann skar sig á glerbrotunum.
Dýralæknirinn þurfti að sauma nokkur
spor í fótinn á honum og setja á hann
spelku.
Var Snúður Keli nokkuð óþekkur hjá
dýralækninum?
„Nei, hann var bara góður,“ segir Guð-
mundur.
Hvað gerði dýralæknirinn?
„Hann setti stóran plástur á fótinn af
því að hann sparkaði í blómavasann. Svo
var ég óvart að taka af honum plásturinn
og nú er honum bara batnað.“
Það er stundum sagt að fólk skiptist í tvo hópa eftir því
hvort það haldi meira upp á hunda eða ketti og að þeir
sem haldi meira upp á ketti eigi líka ýmislegt fleira sam-
eiginlegt og að þeir sem haldi meira upp á hunda eigi
eitthvað allt annað sameiginlegt. Við fengum Guðmund
Skarphéðinsson, sem er þriggja og hálfs árs, til að segja
okkur frá kettinum sínum og Gísla Gunnarsson, sem er
níu ára, til að segja okkur frá hundinum sínum.
„Ég og fjölskylda mín eigum
Papillin-hund sem heitir Apollo,“
segir Gísli Gunnarsson, sem á
heima í Grindavík. „Þessi tegund er
kölluð fiðrildahundar af því að eyru
þeirra minna á fiðrildavængi og
þegar þeir hlaupa hreyfast þeir eins
og fiðrildi að fljúga. Það er mjög
flott.
Þetta er smáhundategund og þeir
eru ekki nema tvö til fjögur kíló að
þyngd. Þetta eru mjög kátir og
skemmtilegir hundar og gelta lítið.
Apollo er sjö mánaða gamall og
mjög skemmtilegur og góður. Hann
var sýndur á hundasýningu í októ-
ber og stóð sig svo vel að hann var
valinn besti hvolpur sinnar tegund-
ar.
Hann getur samt líka verið svo-
lítill prakkari. Ef hann nær til
dæmis sokkunum okkar hleypur
hann með þá í burtu og vill helst
komast með þá út og reyna að
grafa þá niður úti á lóð.
Hann er samt frekar hlýðinn og
það er gott að kenna honum, til
dæmis með pylsubita eða skinku,
því honum finnst það svo gott.
Venjulega fær hann nefnilega bara
þurrmat að borða og bara pylsur
eða eitthvað annað gott í verðlaun
þegar hann er búinn að vera dug-
legur.
Ég er líka orðinn miklu duglegri
að vakna síðan við fengum Apollo,
því það er svo gaman þegar hann
fær að vekja mig á morgnana. Þá
hleypur hann upp í rúm og sleikir
mig í framan og þá er ég fljótur að
vakna.
Mér þykir mjög vænt um Apollo
og hann er orðinn eins og einn af
fjölskyldunni.“
Apollo getur verið svolítill prakkari