Vísir - 13.12.1980, Blaðsíða 11

VtSIR
Laugardagur 13. desember 1980
Laugardagur 13. desember 1980
VISIR
ii
eftir Harold Pinter
I aöalhlutverkum eru hinn frægi
leikritahöfundur (sem leikur
sjálfan sig) og hin sívinsæla
Laföi Antonia Fraser
Loksins fengu þau abeigast: Harold Pinter og Laffti Antonia.
Lafði Antonia — sem er dóttir
vindmilluriddarans og baráttu-
þjarksinsLongford hertoga, fyrr-
verandi rdðherra Verkamanna-
flokksins — er orðin ástfangin af
leikritaskáldinu og krikket-
aðdáandanum Harold Pinter.
Rithöfundinum og hefðarkett-
inum Lafði Antoniu hefur tekist
að sannfæra eiginmann sinn —
hin vammlausa og kaþólska þing-
mann Ihaldsflokksins, Hugh
Fraser — um að rétt sé að leysa
upp hjónaband þeirra. Það má
teljast talsvert afrek þar sem þau
eiga saman fjölda barna. Harold,
sem á eitt barn, er á hinn bóginn
orðinn leiður á eiginkonu sinni,
leikkonunni Vivien Merchant.
Hún hefur lagt sig alla fram um
að koma i veg fyrir giftingu
Harolds og Lafði Antoniu með þvi
aö neita að láta löggilda skilnað-
inn. Brúðkaupið virðist fyrir bi.
Engu að siður halda hjónaleysin
áfram með undirbúning brúð-
kaupsins og bjóða 200 manns til
veislu á fimmtugasta afmælis-
degi Harolds. TheTimes tilkynnir
að gifting þeirra hafi farið fram.
Daily Mail segir hins vegar að
þetta hafi verið brúðkaupsleysa.
Nú er allt orðið löglegt. Harold
hefur sjálfur gengist fyrir lög-
gildingu skilnaðarins við Vivien
'Merchant og greitt 24.50 pund fyr-
ir leyfisbréfið.
Fyrsti þáttur.
Það er kaldur og skir nóvem-
bermorgunn i glæsih verfinu
Camden Hill Square i Kensington
þar sem sósialistar búa i' 200 þús-
und punda húsum sinum. Steinsn-
ar i burtu leggur Anthony
Wedgewood Benn á ráðin gegn
hverjum sem er. Klukkan er
ellefu.
Ritari: (opnar útihurðina) Nei.
Hún hefur ekkert að segja ykkur.
Tja, hún er í kjól frá Jean Muir.
Dyrunum er skellt aftur. Inni i
húsinu stendur yfir veisla. Harold
hellir kampavini i glösin. Sam-
ræðukliður.
Einkabflstjörar aka Daimler og
Volvo uppað húsinu. Veislugestir
koma út úr húsinu. Harold, sem
virðist spenntur, heldur undir
hönd Laffti Antoniu.
Vegfarandi: til hamingju!
Laffti Antonia: (stuttþögn) Ég er
ekki gift ennþá.
Allirsetjast upp i bilana sem aka
burt á miklum hraða.
Annar þáttur.
Sviðið er virðulegt rautt múr-
steinshús i gotneskum stil en
byggt á Viktoriutimabilinu. A
skilti við aðaldymar stendur:
„Bæjarskrifstofur Kensingtons”.
Klukkan er 11:50 sama dag.
Liljuvendir, hvitar rósir og að-
skiljanleg önnur blóm um allt i
brúökaupsherberginu.
Málflutningsmafturinn Griffith
Williams: (64ja ára, gengur i
svörtum jakka, röndóttum bux-
um og hefur framkvæmt 35 þús-
und hjónavigslur) Lafði Antonia
sendi öll þessi blóm i morgun.
Það eru meira aö segja blóm i
biðstofunni.
Allir ganga inn, að Griffith
Williamsundanskildum, þar sem
hann er þegar kominn. Harold
greiðir hin uppsettu 24.50 pund.
Harold: (löng þögn) Ég sver
það hér og nú og legg við dreng-
skap minn að mér, Harold Pinter,
eru ekki kunnugar neinar laga-
legar hindranir þess að ég,
Harold Pinter, gangi að eiga
Antoniu Fraser að eiginkonu.
(Stutt þögn) Ég kalla viðstadda
tilvitnis um að ég, Harold Pinter,
hef hér með tekið mér til eigin-
konu þig, Antoniu Fraser.
Laffti Antonia: (lágt en ákveðið)
Ég, Antonia Fraser, hef hér með
tekið þig, Harold Pinter, mér til
eiginmanns að lögum.
Haroldtekur gullhring úr flauels-
klæddri öskju og kemur honum
fyrir á fingri lafði Antoniu. Þau
kyssa st.
Samræðukliður. Griffith
Williamsheldur stuttan fyrirlest-
ur um siöprýði. Allir bera hönd
yfir höfuð sér þegar gengið er út
úr herberginu. Ljósblossar úr öll-
um áttum. Engin mælir orð frá
vörum. Óvenjulega hávaxinn lög-
regluvarftstjóri fylgist með.
Bilarnir aka burt a miklum
hraða.
Þriðji þáttur.
Sviöiö er gatan fyrir framan
Monsieur Thompson, franskt
veitingahús i óviröulegum hluta
Kensington. Daimler og Volvo
bilarnir koma akandi og nema
staðar. Klukkan er 12:30 sama
dag.
Harold og Laffti Antonia Stlga
út úr bilunum.
Aðeins einn ljósmyndarier eft-
ir.
Ljösmyndari: (biðjandi röddu)
Má ég taka bara eina mynd?
Laffti Antonia: (skyndilega, meö
snöggu brosi) Allt i lagi. Svona
nú, standið öll hérna i kringum
okkur.
Ljósmyndari: (leiðandi röddu)
Það var eins gott að ekkert kom
upp á að þessu sinni.
Harold: (löng þögn á undan
fyrstu opinberu yfirlýsingu hans)
Já. Ég er sammála þvi.
Hann virðist ánægður þegar
myndatökunni er lokið. Hann
leiðir hópinn inn i veitingahúsið.
Á dyrum þess eru skilti sem
segja: ,,Le Beaujolais Primeur
est arrive” og „Lokað”.
Longford hertogi og laffti hans
koma akandi frá bæjarskrifstof-
unum i bil af Mini-gerð. Hann er
druslulega klæddur og virðist
ánægður.
Longford: Ég get ekkert um þetta
sagt. Þetta kemur mér ekkert
við.
Fjórði þáttur.
Sviðiö er sami staöur. Klukkan
er 16:10 sama dag. Flestir gest-
anna eru farnir. Að siðustu birt-
ast Harold, Laffti Antonia og
börnin. Þau viröast mun ánægð-
ari en áður, hlæja og gera að
gamni sinu. Þau eru jafnvel vin-
gjarnleg. Andartak, sitja fyrir.
Daimler billinn kemur aðvi'fandi
og þau setjast upp I hann. Bfllinn
ekur burt á mikilli ferð.
,,Tilgangs-
laust ad segja
nokkuð...”
Fyrir leikkonuna Vivien
Merchant, fyrri konu Harolds
Pinters, er brúðkaupsdagurinn
ámóta vanalegur, angistarfullur
ogerfiður og aðrir dagar. Leikur-
inn hefst klukkan 9.30,þegar hún
fer á fætur eins og venjulega.
Hann skortir umtalsverðan há-
punkt, likt og leiki Pinters yfir-
leitt.
I iburðarmiklu húsi sinu i suð-
austurhluta Lundúna hugleiðir
Vivien Merchant án efa raun-
veruleikann að baki sins þægilega
en vanabundna miðstéttarlifs.
Hverjar eru þær félagslegu
aðstæður sem hafa lagt sitt af
mörkum til þessa leiöigjarna lifs?
Er 80 þúsund punda húsið verð-
skuldaður munaður eða sýnir það
öfgakenndan óhófslifnað? Hafa
garðyrkjumaðurinn, hreingern-
ingarkonan, mjólkurpósturinn
eða bréfberinn illt i hyggju? Eru
einhverjir ávextir frá Suður
Ameriku i garðinum?
Skyndilega birtist blaðamaður
til að biöja urri viðtal.
Bak við bleikar útidyrnar er
Vivien Merchant, úfin og þreytu-
leg, á nálum, en þó fjarlæg. Hinn
brúni náttsloppur hennar er
brynja hennar, þykk skel sem
verndar hana frá blaðamannin-
um. Hún segir: ,,Ég held ekki.”
Stutt þögn. ,,Ég er að fara i
sturtu.” Stutt þögn.
Blaðamaður: ,,En ef ég kem
aftur seinna?” Stutt þögn.
„Þegar þú ert búin að klæða
þig ? ” -
Vivien Merchant mælir nokkur
orð sem sanna frábærlega fánýti
samræðna i þjóðfélagi nútimans:
„Ég held það sé tilgangslaust aö
segja nokkuð”. — Ósvikinn
Pinter.
Blaðamaður: (ómerkilegur
frasi sem hann notar til að binda
um særða sál sina). „Afsakaðu
ónæðið.”
örstutt Pinterþögn áður en
hávaði boðar komu dularfyllri og
ógnvænlegri persóna en nokkru
sinni hafa birst i leikriti Pinters.
Fjórir pipulagningamenn eru
komnir til að grafa upp garð
hennar.
Hér er komið hiö endanlega
tákn verksins. Hið óhjákvæmi-
lega og ósigranlega afl öreiga-
lýösins, i samsæri við ósýnilegar
skrifstofublækur sem vilja Vivi-
en Merchant eitthvað illt, ræðst
gegn vel hirtum blómagarði
hennar. Hún er vingjarnleg og
samvinnufús eins og hin hnign-
andi miðstétt hlýtur að vera
gagnvart fjórum pfpulagninga-
mönnum f þungum öreigastigvél-
um.
Þeir leggja nýja pipu og fara
hryllilega með garðinn. Vivien
Merchant leggur á flótta inn i hús
sitt. Einhvers staðar I hinni
grimmu heimsborg er kafla i lifi
hennar að ljúka en þaö eru ekki
endalokin. Reyndar má ætlast til
þess af Pinter aö þessi hluti sé
einhvers staðar f miðjunni. Eöa
jafnvel upphafinu. Og
hann gæti verið á grisku.
Tjaldið Loksins missti hún mann sinn: Vivien Merchant.
Gráfeldur
í jólaskapi
Aðeins 50 þús
króna útborgun í
^ mokkakápum
@J| og jökkum
CRAFELDURHE #{
BANKASTRÆTI SÍMI26540.
Ein af mörgum frábærum myndum
úr nýútkominni bók um listamanninn
Halldór Pétursson.
Helgi Hjörvar
rithöfundur.
PRENTHUSIÐ
BARÓNSSTÍG 11B — REYKJAVÍK — SÍMI 26380