Vísir - 15.12.1980, Blaðsíða 8

8
Mánudagur 15. desember 1980.
utgefandi: Reykjaprent h.f.
Framkvjemdastjóri: Davló Guómundsson.
Ritstjórar:
úlafur Ragnarsson og Ellert B. Schram.
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Ellas Sncland Jónsson. Fróttastjóri er-
lendra frétta: Guómundur G. Pétursson. Blaðamenn: Axel Ammendrup, Arni Sig-
fússon, Frlða Astvaldsdðttlr, Gylfi Kristjánsson, lllugi Jökulsson, Kristln Por-
steinsdóttir, Páll Magnússon, Svelnn Guð|ónsson, Sæmundur Guðvinsson, Þórunn
Gestsdóttir. Blaðamaður á Akureyri: Glsll Slgurgelrsson. Iþróttir: Kjartan L.
Pálsson, Slgmundur O. Stelnarsson. Ljósmyndir: Bragi Guðmundsson, Elln Ell-
.ertsdóttir, Gunnar V. Andrésson, Kristján Arl Elnarsson. útUtsteiknun: Gunnar
Trausti Guðbjörnsson, Magnús ðlafsson.
Auglýsingastjóri: Páll Stefánsson.
Dreifingarstjóri: Sigurðor R. Pétursson.
Ritstjórn: Slðumúll 14, slmiðóéll 7 llnur. Auglýsingar og skrifstafur: Sfðumula 8-
slmar 8óóU og 82260. Afgreiðsla: Stakkholti 2—4, slmi 86611.
Askriftargjald kr. 7.000 á mánuði innanlands og verð i lausasölu 350 krónur eintak-t
ið. Visir er prentaður i Blaðaprenti hf 7Siðumula 14.
Lengi lifi ríkisstjórnin

■ OB K reyndar n rn

?ar/

C* ^
W tVíS,

VfSfe\’

1979 §
Í00*l
*»tí J
«erðu1
diánudj
U“*vi«
„ toi
«*tl S/id;
,UpP / eða
tonn. p:ar.
r ’en i>á i
w> veið,- á

SfWr,
________________/
'*»»n- eftir D I
■( »4 .Æ**f».
Nú er loksins fundið lausnarorð og sameiningartákn fyrir alla þá sem hafa verið að
deila um ágæti ríkisstjúrnarinnar. Eftir grein Ragnars Borg I Mbl. i gær, geta menn
sameinast i nafni söfnunar og hins sögulega gildis. Jafnvel rikisstjórnin sjálf hefur
söfnunargildi.
Það varð heldur betur
uppákoman um helgina. Þegar
sannkristnir og íhaldssamir
góðborgarar fengu sunnudags-
moggann sinn í þeirri vissu og trú
að þar væri allt á sínum stað,
hæfilegur skammtur af skömm-
um um ríkisstjórnina og þráðbein
flokkslína stjórnarandstöðunnar,
ráku menn augun í þessa fátíðu
fyrirsögn: „Lifi ríkisstjórn
Gunnars Thoroddsen".
Það fór ekki á milli mála að
ritstjórninni hafði yfirsést þessi
leikbrella í valdataflinu, enda
eiga menn ekki von á stórpóli-
tískum yfirlýsingum í frímerkja-
dálkum!
En þegar betur er gáð og menn
komnir yfir mesta áfallið eftir
lestur greinarinnar má ráða í til-
ganginn. Höfundurinn Ragnar
Borg, alkunnur sómamaður, er
einn af þeim fjölmörgu sjálf-
stæðismönnum sem rennur til
rifja það ósætti sem uppi er í
hans gamla góða flokki. Ragnar
er hugmyndaríkur og tillögu-
góður, og nú hefur hann séð leið
út úr ógöngunum. Því geta menn
ekki sameinast í nafni söfnunar
og hins sögulega gildis? Jafnvel
ríkisstjórnin sjálf hefur söfn-
unargildi segir Ragnar og hrópar
húrra af kæti.
Þetta er ekki vitlausari ábend-
ing en hver önnur. í grein sinni
minnir Ragnar Borg á, hvernig
ríkisstjórnin sá til þess að allar
seðlageymslur Seðlabankans
tæmdust og i umferð komust
gamlir og verðmætir seðlar.
Þetta hafi verið dýrðardagar
fyrir safnara. Um áramótin
kemursiðan myntbreytingin sem
aftur boðar gulltíð fyrir mynt-
safnara. Ríkisst jórnin mun
áreiðanlega sjá til þess að verð-
gildi krónunnar taki breytingum
bæði fljótt og vel strax á næsta
ári þannig að gefa verði út nýja
mynt og f leiri seðla áður en langt
um líður. Þannig eykst hróður
ríkisstjórnarinnar í takt við verð-
minni krónu og fleiri seðla.
Og það er á fleiri sviðum sem
rikisstjórnin gefur mönnum til-
efni til söfnunar. Hún hefur sjálf
sýnt gott fordæmi með söfnun
skatta.
Hún hefur sýnt ræktarsemi við
gamla skatta, framlengt aðra og
bryddað upp á nýjum af ein-
stæðri útsjónarsemi. Nýjustutíð-
indin eru þau að af illri nauðsyn
og af hreinu ti11itsleysi Efta,
verður ríkisstjórnin að leggja
niður aðlögunargjald, sem hvílt
hefur á innfluttum vörum svo
sem sælgæti og kexi. En ríkis-
stjórnin lætur ekki Efta eða ein-
hverja útlendinga stöðva sig í
skattasöf nuninni. Mótleikur
hennar er nýtt vörugjald á gos-
og sælgætisframleiðslu í landinu.
Þessi nýi skattur hef ur þann kost
að gefa ríkisstjórninni auknar
tekjur upp á 3,7 milljarða króna.
Skatturinn hefur einnig þann
eiginleika að koma innlendum
verksmiðjum fyrir kattarnef,
hækka vöruverð til neytenda og
svipta nokkur hundruð manns at-
vinnu sinni. Þá er þar með komin
leið til að leggja á nýjan skatt til
að ríkissjóður geti hleypt af
stokkunum einhverri atvinnu-
bótavinnu, og það gerir ekki svo
mikið til, þótt þar verði tap-
rekstur. Þá verður bara að finna
nýjan skatt og svo koll af kolli.
Einhver góður maður þyrfti
fljótlega að fara að taka saman
þá skatta sem ríkisstjórnin hef ur
lagt á, framlengt eða fundið upp
á sínum stutta en litríka ferli.
Það eykur gildi söf nunarinnar að
skrásetja skattana á einum stað
og til mikils hagræðis fyrir safn-
ara.
Já, það má mörgu safna. Ef
illa fer, má safna atvinnu-
leysingjum og axarsköftum,
bráðabirgðaráðstöf unum og
verðbólgustigum. Fyrir þá sem
safna ríkisstjórnum hefur núver-
andi stjórn einnig verulegt gildi.
Með myndun hennar voru brotn-
ar allar hefðbundnar leikreglur
og flokksbönd rofin. Þetta eykur
allt á f jölbreytnina og gefur góð
fordæmi í framtíðinni fyrir hin-
um margvíslegustu ríkisstjórn-
um. Og auðvitað verða skiptin
tíðari, þegar samviska og sann-
færing hvers og eins ræður ferð-
inni. Þá geta menn f arið að saf na
samviskum. Allt hefur þetta
söfnunargildi. Lengi lifi ríkis-
stjórnin!
r
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
I
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
ísienskar auglýsíngar
Ólafur Hauksson er mikill
áhugamaöur um útvarp og sjón-
varp. Hann ritar grein i Visi
þann tiundu desember, þar sem
hann gagnrýnir harkalega
rikisfjölmiölana, útvarp og
sjónvarp.
Ólafur mun raunar vera i hópi
þeirra manna, sem vilja koma á
þvi sem þeir nefna „frjálst út-
varp” — i oröi kveönu til þess aö
veita rikisútvarpinu aöhald, en i
raun yröi þetta auövitað frelsi
þeirra, sem fé eiga eöa hafa
undir höndum.
Þessi afstaöa Ólafs breytir þó
engu um þaö, aö margt af þvl
sem hann bendir á i Visisgrein-
inni er hárrétt. Hann fjallar þar
einkum um fjáröflun rikisút-
varpsins og segir réttilega —
einsog reyndar hefur veriö bent
á oftlega áöur — að innheimtu
afnotagjalda þurfi aö breyta,
aúk þess sem þau eru auðvitað
of lág. Þá er — eins og hann
nefnir lika — um margt undar-
lega aö verki staöið i sambandi
við auglýsingar i útvarpi og ekki
siöur i sjónvarpi. Fer raunar vel
á þvi, aö sérstaklega sé vakiö
máls á auglýsingunum um
þessar mundir, þegar þau hvolf-
ast yfir landslýö fremur en
nokkurn árstima annan.
Auk þess sem Ólafur Hauks-
son talar um þar aö lútandi
mætti nefna, aö ástæöa er til aö
athuga, hvort ekki er fýsilegt aö
leyfa unnar (pródúseraðar)
auglýsingar i útvarpi líkt og I
sjónvarpi. Setja mætti á stofn
sérstakt dótturfyrirtæki út-
varpsins i þvi skyni. Jafnframt
þvi aö færa útvarpinu auknar
tekjur, sem þvi veitir ekki af,
sæi það svo um, aö oröfæri og
innihald auglýsinganna væri
innan þeirra marka, sem lands-
lög og almennt siöferöi gagn-
vart neytendum bjóöa, en það
veröur þvi miöur varla sagt um
allar þær auglýsingar, sem
dynja á áhorfendum i sjónvarpi.
Og úr þvi aö ég nefni sjón-
varpsauglýsingar, langar mig
til þess að vikja nokkrum oröum
aö þeim. Mér hefur þótt þaö
sæta nokkurri furðu aö ekki
skuli svo um hnútana búiö i is-
lensku sjónvarpi aö þar séu þær
auglýsingár eina leyfÖar, sem
unnar væru hér á landi af is-
lenskum kvikmynda- og auglýs-
ingamönrtum.
Mér vir^ist sem ýmis r.ök
gætu hnigiö aö þvi, aö réttmætt
væri aö koma á slikri skipan
mála og skal nefna nokkur
þeirra hér.
Eins og þessum málum er nú
háttaö, er ausið inn i landið út-
lendum auglýsingamyndum,
sem gerðar eru af stórfyrirtækj-
um fyrir alþjóðlegan markaö.
Þær eru þar af leiöandi hlut-
fallslega miklu ódýrari en þær
auglýsingar sem islensk fyrir-
tæki eru aö berjast viö aö láta
gera fyrir innlendan markaö
einan. Þetta er sannarlega óviö-
unandi samkeppnisaöstaöa, svo
aö ég taki mér tiskuorö i munn.
Raunar væri þaö fróölegt at-
hugunarefni fyrir islenskan
iönaö og önnur fyrirtæki, sem
eiga i haröri samkeppni viþ inn-
fluttar vörur, aö forvitnasí' um
þaö, hvernig aö verki er staðiö i
þessu efni af hálfu erlendra
fyrirtækja.
Þótt bannað væri að nota hér
aðrar auglýsingar en þær, sem
búnar væru til hér, myndu
erlendir framleiðendur auð-
•vitaö ekki hætta aö reyna aö
koma vöru sinni á markaö hér á
landi. En þeir myndu þá neyö-
ast til þess að fela Islenskum
fyrirtækjum að gera slikar aug-
lýsingar. Þar með kæmi inn i
landiö talsvert fé i erlendum
gjaldeyri sem nú glatast okkur
meö öllu, aö ógleymdri þeirri
vinnu, sem þetta myndi skapa.
Þá má nefna i sambandi viö
sjónvarpsauglýsingar, aö þær
eru margar á erlendri tungu,
þótt slett sé á þær nokkrum is-
lenskum oröum i lokin til mála-
mynda.
Helgi H. Jónsson frétta-
maður skrifar hér i
tilefni greinar Ólafs
Haukssonar í Visi fyrir
helgina um fjármál
útvarps og sjónvarps.
Hann . segir meðal
annars: Mér hefur þótt
þaö sæta nokkurri furðu,
að ekki skuli svo um hnút-
ana búið í íslensku sjón-
varpi, að þar séu þær
aug lýsingar einar
leyfðar, sem unnar væru
hér á landi af íslenskum
kvikmynda- og auglýs-
ingamönnum".
Ég fæ þvi ekki betur séö en aö
það ætti aö vera sameiginlegt
áhugamál ærið margra að koma
á þeirri skipan i sambandi viö
sjónvarpsauglýsingarnar, sem
ég hef hér drepiö á, og ætti auö-
vitaö jafnframt að gilda um
auglýsingar kvikmyndahús-
anna.
J