Vísir - 19.12.1980, Síða 12

Föstudagur 19. desember 1980
wriGm
Rætt við Elfnu Guöjónsflóltur sem lagt hetur gjörva hönd á:
Veislutertur
pinnamat og
postulínsmálun
„Ég held nú að þetta sé
skemmtilegasta hobbý, sem ég
hef tekið mér fyrir hendur — á
meðan að setið er yfir postulins-
málun gleymist alveg stund og
staður”, sagði Elin Guðjóns-
dóttir i viðtali við Visi á dögun-
um.
Heimili Elinar Guðjónsdóttur
við Laugarásveginn, þar sem
við vorum komin i stofu er prýtt
mörgum fögrum postulinsmun-
um eftir hana sjálfa. Erindið á
hennar fund var að kynnast
listakonunni á bak við verkin.
„Ég byrjaði á þessu árið 1963,
fór þá á námskeið hjá Sæmundi
Sigurðssyni og konu hans Sig-
riði. Þau höfðu bæði lært
postulinsmálun hjá Svövu Þór-
hallsdóttur, sem margir kann-
ast við. Hjá Sigriði og Sæmundi
var ég svo af og til i nokkur ár.
Hjá þeim hjónum lærðist lika
ýmislegt fleira mér er meðal
annars minnisstætt hvað Sæm-
undur hafði einstaklega ljúfa og
skemmtilega framkomu við
okkur nemendur sina. Til við-
bótar við það sem lærðist hjá
þeim hjónum, var ég einn vetur
I skóla i Kaupmannahöfn”.
Listhæfileika hafa allir
„Hafði ég málað eitthvað
áður? Já, ég hafði föndrað
ýmislegt, málaði stundum mál-
verk mér til skemmtunar. Já, já
með oliulitum”, segir hún hlæj-
andi að innskoti blaðamannsins.
„Eitt get ég sagt þér,að mála
á postulin geta flestir, við
postulinsmálun þarf aðeins
mikla nákvæmni og vandvirkni.
Listhæfileikar leynast i okkur
öllum”.
Elin gat þess að mikil
breyting hefði átt sér stað frá
þvi að hún byrjaði á postulins-
málun. A þeim tima var oft
erfitt að fá efni sem þurfti, en nú
fæst flest allt sem til þarf,
teikningar, postulin og annað.
Verslunin „Liturinn” hefur
mikið úrval á boðstólum, sem
gleður þá fjölmörgu sem hafa
postulinsmálun sem tómstunda-
gaman. En er þetta ekki dýrt
áhugamál?
„Jú, nokkuð er það”, segir
Elin, ,,en ánægjan er yfirsterk-
ari. Ég gef oft handmálaða
postulinsmuni i alls konar tæki-
færisgjafir, handa vinum og
vandamönnum. Ég veit að fólki
þykir vænt um svona persónu-
legar gjafir svo að það'er marg-
föld ánægja sem fylgir þessu
áhugamáli minu”.
Pillsbury-best
bökunarkeppnin
En Elinu Guðjónsdóttur er
fleira til lista lagt en að teikna
og mála. Fyrir sextán árum fór
fram i Reykjavik, Pills-
bury-Best bökunarkeppni og
sigurvegari i þeirri keppni er
einmitt umrædd Elin Guðjóns-
dóttir.
„Allt i sambandi við bökunar-
keppnina er alveg ógleyman-
legt. Verðlaunin voru ævintýra-
ferð til Florida, þar sem ég var
áhorfandi og gestur á bökunar-
keppni sem fyrirtækið Pills-
bury-Best stóð fyrir. I þeirri
keppni tóku þátt um 100 manns,
konur og karlar á öllum aldri og
var 17 ára gömul stúlka sem
hlaut 1. verðlaunin 25 þúsund
dollarar. Man ég hvað allir
samglöddust þessari ungu
stúlku hún var af fátæku fólki
komin og ætlaði að nota pening-
ana til að kaupa hús fyrir for-
eldra sina og systkin. Florida-
ferðin var ævintýri sem aldrei
gleymist. Á þessum árum
bakaði ég margar tertur fyrir
fólk út i bæ. Ég á fimm börn og
þegar ég bakaði var viðkvæðið
hjá börnunum heima:
„Mamma hver á þessa tertu?”
Það var aldrei reiknað með að
ég væri að baka fyrir heimilis-
fólkið. Ýmislegt hefur maður
gert um dagana. -
Ég tók lika að mér að útbúa
alls konar pinnamat i veislur en
nú er ég löngu hætt þessu öllu.
Postulinsmálunin á allan hug
minn núna”. sagði Elin Guð-
jónsdóttir. Það sanna listaverk-
in i stofunni við Laugarásveg-
inn.
—ÞG
Elín Guðjónsdóttir i vinnustofu sinni við Laugarásveginn. Vlsism.
GVA
Stór skrautdiskur nieð gylltri rönd. Vísismynd/ GVA
Þessi mynd er tekin fyrir nokkrum árum af Elinu og dóttur hennar
Kolfinnu Guðmundsdóttur. Þarna gefur að llta sýnishorn af pinna-
mat sem Elin útbjó fyrir veislur á þeim tima. Nú er dóttir hennar
Kolfinna tekin við.
Forkunnarfagur lampafótur handmálaður af Ellnu.
Heimsend
lólatré á
Þorláksmessu
„Nálarnar á þessum kýprus-
greinum þrauka fram á þorr-
ann” sagði sölustúlka hjá Siysa-
varnadeildinni Ingólfi vestur á
Grandavegi. Jólatréssala er
viöa um bæinn og þarna var ein,
þar sem á boðstólum eru lika
skreytingar, útiljós og greni-
greinar. Slysavarnadeildin
Ingólfur er lika meö jólatréssölu
hér i næsta húsi viö okkur i Siðu-
múlanum, en við fórum yfir
lækinn þvi á eyrinni fara kaupin
fram, sagði einhver. Eftir að
fallegt tré hafði verið valið var
okkur boðin ókeypis geymsla á
þvi og heimsending á Þorláks-
messu. Þótti okkur það góð úr-
lausn, þvi að það hafði nefnilega
vafist fyrir okkur, hvernig við
ættum að komast heim að húsi
með tveggja metra jólatré i
Volkswagen.
—ÞG
Sölustúlkur hjá Slysvarnadeildinni Ingólfi vestur á Granda, selja jólatré, geyma þau á góðum stað og
sjá svo um að senda þau heim á Þorláksmessu.
VIsism/GVA