Vísir - 23.12.1980, Blaðsíða 8
f*í
vtsm
Þriöjudagur 23. desember 1980
Ritstiörar:
ölafur Ragnarsson og Ellert 8. Sdiram.
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson. Ellas Sndand Jónsson. Fréttastjóri er-
lendra frétta: Guðmundur G. Pétursson. Blaðamenn: Axel Ammendrup, Arni Sig-
fússon. Friða Astvaldsdóttir. Gylfi Krisfjánsson, lílugi Jökulsson. Kristln Þor
steinsdóftir. Páll AAagnússon, Svelnn Guðjónsson, Sáemundur Guðvinssoa Þórunn
Gestsdóttir. Blaðamaöur á Akureyri: Glsll Slgurgeirsson. Iþróttir: Kjartan L.
Pálsson, Sigmundúr O. Steinarsson. Ljósmyndir: Bragi Guðmundsson, Elln Ell
.ertsdóttir, Gunriar V. Andrésson, Kristján Arl Einarsson. ÚtlHsteUmun: Gunnar
Trausti Guðbjörnsson, Magnús Olafsson.
Auglýsingastjóri: Páll Stefánsson.
Drei f inoarstióri: SíaurAur R; PÉturuon.
Ritstjórn: Slðumúli 14, slmiöóóll 7 llnur. Auglýsingarog skrifstofur: Siðumúla 8,
simaröóóll og 82240. Afgreiösla: Stakkholti 2—4, simi 86411.
Askriftargjald kr. 7.000 á mánuöi innanlands og verð i lausasölu 350 krónur eintak-,
ið. Visirerprentaður i Blaðaprenti hf.,Siðumúla 14.
Umbúöirnar og innihaldiö
utgefandi: Reykjaprent h.f.
Framkvamdastjóri: Oavið Guömundsson.
Jólahátíð kristinna manna um
alla heimsbyggðina rennur nú
brátt upp. Hún mun sem fyrr
færa okkur hér á norðurhjara
birtu í svartasta skammdeginu,
en er innihald hátíðarinnar orðið
minna atriði en umbúðirnar?
Séra Jakob Jónsson, dr. theol.
f jallaði um jólahaldið í viðtali við
Helgarblað Vísis um síðustu
helgi.
Þessi gamalreyndi kennimað-
ur sagði við viðmælanda sinn:
„ Nú er alItaf verið að bölsótast út
í jólagjafir, en líttu á, — hvenær
sérðu eins margt fólk á ferli hér í
Reykjavík, sem er að leita að ein-
hverju til að gleðja aðra með?
Allir sýna viðleitni til þess að
enginn verði útundan. Það er leit-
að að einhverju heppilegu til að
auka gleði annarra.
Og það er fárast yfir því, að
fólki vilji prýða í kring um sig á
jólunum, blöðin kalla jólaskraut
glingur og hvað ekki? Minning
um jólatré, jólaljós, er oft það
sem hæst ber í bernskuminning-
unni. Og hvers vegna megum við
ekki láta það eftir okkur að vera
börn, hvers vegna eigum við að
þykjast vera þroskaðri en við er-
um?"
Þetta voru orð séra Jakobs
Jónssonar. Þau eiga f ullan rétt á
sér, þegar um jólahaldið er rætt.
En stóra spurningin er, hvort
„Ef það er rétt, að þan-
spretturinn fyrir jól sé slíkur, að
hann sé þegar farinn að tvístra
f jölskyldum, hví erum við þá að
halda jól?" spyr Sigurður Hauk-
ur.
Því miður birtast okkur á öll-
um tímum ársins dæmi um það,
að kapphlaupið, streitan og álag-
ið verði fólki of þungt, menn
beinlínis kikni undan því, sem
þeir hafa sjálfir á sig lagt. — En
þurfa menn ekki næðisstund,
þarf fólk ekki svolítið uppihald til
þess að geta vegið og metið hvar
það er statt og hvert það er að
fara? Jóladagarnir eru meðal
þeirra daga sem veita fólki tóm
til þess að athuga sinn gang, boð-
skapur, hugblær og helgi jólanna
stuðla að því að f jölskyldur sam-
einast og sameiningartáknið er
frelsari mannkynsins.
Þótt asinn haf i verið mikill síð-
ustu vikurnar og margir haf i lagt
hart að sér, miðar undirbún-
ingurinn að því að njóta þessarar
helgustu hátíðar kristinna
manna, sem í hönd fer. Annað
kvöld eigum við að vera tilbúin
að fagna hinu eina sanna jólaljósi
kristinna manna: það má ysinn
og þysinn ekki slökkva.
VISIRÓSKAR LANDSMÖNNUM
ÖLLUM GLEÐILEGRAR
JÓLAHÁTÍÐAR.
Þótt asinn hafi verift mikill slöustu vikurnar fyrir jólin mega menn ekki láta allar um-
búöirnar villa sér sýn eöa koma i veg fyrir aö þeir átti sig á innihaldi jólanna. Gusturinn
frá undirbúningnum má ekki slökkva hiö sanna jólaljós.
of mikið megi ekki af öllu gera.
Er ekki hætt við að minningin um
jólatré og jólaljós verði heldur
óljósari hjá þeirri kynslóð, sem
nú er að vaxa úr grasi en hjá
þeim, sem áttu sín bernskujól í
upphafi þessarar aldar. Er ekki
hætt við að umbúnaðurinn sé að
verða of viðamikill, trúarhátiðin
drukkni í öllu jólaflóðinu?
Annar klerkur, séra Sigurður
Haukur Guðjónsson, lýsti
áhyggjum sínum í þá veru í
helgarþönkum í sama tölublaði
Vísis og bað menn að grunda með
sér, hvort ekki væri tími til að
hægja ögn sprettinn. „Ég er ekki
lengur viss um, að jól okkar séu á
einn eða annan hátt tengd þeim
barnalegu hugmyndum er ég átti
um þau áður," sagði Sigurður
Haukur og gaf þá skýringu á
þessari ályktun sinni, að síðustu
dægrin hefði hann hitt fjölda
fólks, sem hrópaði á hjálp í
heimi, sem því fyndist vera að
hrynja. Það væri þreytan, sem
væri að sliga fólkið.
Póstburðargjöld og hangikjötsiæri
Geirlaugs Árnasonar
Fimmtudaginn 18. des. s.l.
birtist i Visi grein eftir Geirlaug
Arnason, þar sem hann segir aö
póststofan hafi ætlaö aö hafa af
sér verðmæti sem næmu i þ.m.
góöu hangikjötslæri. Greinar-
höfundur lýsir komu sinni á
pósthúsið á skáldlegan hátt og
segir m.a.:
„Ég gekk aö afgreiösluborðinu
og rétti stúlkunni eitt kortanna,
aö sjálfsögöu með umslagi utan
um, og ávarpaði hana með bliö-
legum rómi á þessa leiö:
,,Heyrðu væna! Hversu mikiö
á ég aö borga undir þetta bréf til
Ameriku?”
Stúlkan tók bréfiö og setti þaö
á vigtina og svaraöi stuttara-
lega: ,,Kr. 960.-”
,,Getur þaö veriö?” sagöi ég,
lika stuttaralega.
,,Já”, svaraöi stúlkan með
rosta, „þetta er tvöfalt bréf”.
„Hversu mörg grömm vegur
bréfið?”
„Nákvæmlega 21 gramm”,
svaraöi hún með þjósti.
„Má treysta vigtinni, aö hún
sé rétt? ” spuröi ég meö örlitlum
þjósti.
„Allar vigtar póststofanna
eru nákvæmlega eins”, varaði
stúlkan með rödd, sem ég tel aö
mælast myndi 9 stig á Richters-
kvaröa.
Þegar hér var komið sögu,
var heldur farið að siga i mig,
og þarf þó töluvert til. Ég sagði
viö stúlkuna aö ég ætlaði að fara
i annaö pósthús, áður en ég léti
féfletta mig, þvi aö mismunur-
inn á gjaldi fyrir einfalt og tvö-
falt bréf væri hvorki meira né
minna en kr. 610.- — eöa á 20
bréf um kr. 12.200.----m.ö.o.
gott hangikjötslæri”.
Ekki viröist þessi ferö hafa
farið á þann hátt sem til var ætl-
ast. Hann sem haföi ávarpað
stúlkuna hlýlega, en fékk stutt-
aralegt svar, sem hann aö sjálf-
sögöu endurgalt meö ööru
stuttaralegu svari. Siöan svar-
aði stúlkan með þjósti, en Guö-
laugur lagöi á móti fram spurn-
ingu „meö örlitlum þjósti”. Þá
skeður það, segir greinarhöf-
undur, aö stúlkan hefur upp
rödd sina svo um munar, þannig
að styrkleikinn mældist 9 stig á
Richterskvaröa. — Var nokkur
furða, þótt farið væri aö siga i
manninn.
Ég sé ekki ástæðu til að rekja
þennan þráö frekar, hann talar
sfnu máli. Það er alltítt, aö sam-
skipti manna fari á annan veg
en ætlaö er, þrátt fyrir góöan
vilja á báða vegu.
Ég hefi ekki haft uppi á nein-
um hlustanda aö þessu samtali,
var þó að jafnaöi margt manna i
afgreiöslusal um þessar mund-
ir. Vonandi gefur þaö til kynna,
að erfiðleikar hafi ekki verið
eins miklir og ætla mætti.
Ef Geirlaugur hefði i þessu
tilfelli haft tal af yfirmanni i
póststofunni, til að fá frekari
skýringar á málinu heföi hann
losnað viö 7 km. ferö upp i Ar-
bæjarhverfi, — og þá sennilega
einnig losnað viö að skrifa þessa
grein i fljótfærni. —
Stúlkan, sem hér átti hlut að
máli, var aö gera sitt besta og
haföi rétt, þótt svona tækist til
þeirra i milli.
Viö athugun á þyngd korta frá
Asgrimssafni, hefur það komiö i
ljóSj aö þau eru öll vel yfir
þyngdarmörkin, sem greinar-
höfundur vitnar til og fylgir hér
meö staöfesting á þvi frá Lög-
gildingarstofunni. Þetta var öll-
um póstafgreiöslumönnum full-
kunnugt af reynslu undanfar-
inna ára. —
Hafi kortin, sem póstlögö voru
i pósthúsinu i Arbæjarhverfi
neðanmóls
Matthías Guðmunds-
son, póstmeistari í
Reykjavík svarar hér
grein Geirlaugs Árnason-
ar i Visi á fimmtudaginn
var um bréfavigtar póst-
þjónustunnar og segir að
staðfest hafi verið að
listaverkakortin, sem um
var rætt séu vel yfir
þyngdarmörkum þeim,
sem Geirlaugur talaði
um, það er yfir 20
grömm.
veriö af annarri stærö eða frá
öðru þekktu listasafni, en hér
um ræðir (en það hefur ekki
komið fram) fer málið að verða
skiljanlegra.
Matthias Guðmundsson.
póstmeistari.
Staöfesting Löggildingarstofunnar á þyngd listaverkakorta As
grlmssafns.