Morgunblaðið - 03.12.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 MIÐVIKUDAGUR 3. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ólafur Þórðar-son fæddist í
Reykjavík 3. janúar
1913. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 21. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar Ólafs voru
hjónin Maren Guð-
mundsdóttir hús-
móðir og fiskverk-
andi, f. á Skarfanesi
í Landsveit í Rang.
18. okt. 1874, d. 29.
ágúst 1952, og Þórð-
ur Stefánsson, neta-
gerðarmaður og
seglasaumari í Reykjavík, f. í
Núpstúni í Hrunamannahreppi í
Árn. 28. jan. 1870, d. 29. jan. 1954.
Börn þeirra og systkini Ólafs
voru: Guðmundur sjómaður í
Bandaríkjunum, f. 1902, d. 1933,
Stefán sjómaður í Reykjavík, f.
1903, d. 1978, Amalía Charlotta
húsmóðir í Reykjavík, f. 1907, d.
1996, og Gústaf járnsmiður og for-
stjóri í Reykjavík, f. 1910, d. 1979.
Ólafur kvæntist 16. ágúst 1936
Guðjónu Friðsemd Eyjólfsdóttur,
f. í Hafnarfirði 21. maí 1914, d. 12.
júlí 2003. Foreldrar hennar voru
1945, d. 17. febrúar 1996, kvæntur
Sigrúnu Eddu Gestsdóttur, f. 15.
desember 1947, d. 24. júlí 2003,
börn þeirra eru; a) Líney Ólafía, f.
28. desember 1965, sambýlismað-
ur Karl Magnússon, börn þeirra
Andri Marínó og Sigrún Ósk, b)
Bent, f. 26. ágúst 1972, sambýlis-
kona Sif Ásthildur Guðbjartsdótt-
ir, börn þeirra Andreas Máni
Helgason og Anna Marín Bents-
dóttir. 3) Ástríður Ólafsdóttir
myndlistarkona, f. 21. nóvember
1948.
Ólafur ólst upp í foreldrahúsum
við Framnesveg í Reykjavík. Hann
hóf ungur nám í húsgagnabólstr-
un hjá Erlingi Jónssyni. Að fengn-
um meistararéttindum hóf hann
rekstur eigin húsgagnabólstrun-
ar, fyrst ásamt félaga sínum en
síðan sjálfstætt starfandi með eig-
ið verkstæði við heimili sitt í Stór-
holti. Þar vann hann að húsgagna-
bólstrun í tæp 50 ár.
Þau Guðjóna hófu búskap í húsi
foreldra Ólafs á Framnesvegi 7.
Þar eignuðust þau synina Gunnar
og Marinó. Árið 1948 fluttu þau í
nýja íbúð í Stórholti 19 sem var
heimili þeirra alla tíð síðan. Þar
fæddist þeim dóttirin Ástríður.
Guðjóna lést 12. júlí á þessu ári og
í kjölfarið tók heilsu Ólafs að
hraka.
Útför Ólafs fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Ástríður Elísabet
Magnúsdóttir hús-
móðir og fiskverka-
kona í Hafnarfirði,
síðar ræstingakona í
Reykjavík, f. í Hafn-
arfirði 1890, d. 1974,
og Eyjólfur Eyjólfs-
son sjómaður í Hafn-
arfirði, síðar bifreiða-
stjóri í Reykjavík, f. á
Gufuskálum í Gerða-
hr., 1887, d. 1963.
Börn Guðjónu og
Ólafs eru: 1) Gunnar
sölumaður, f. 12. októ-
ber 1938, kvæntur
Söru Hjördísi Sigurðardóttur, f.
16. október 1939. Börn þeirra eru:
a) Hildur Jóna, f. 9. janúar 1962,
gift Ólafi Ásgeirssyni, börn þeirra
eru Sara Snædís, Hrafnhildur,
Berglind og Ásgeir. b) Hjördís El-
ísabet, f. 9. desember 1965, gift
Guðmundi Páli Guðmundssyni,
börn þeirra eru Ástríður Magn-
úsdóttir, Fannar Gauti, Margrét
Maren og Gunnar Óli. c) Gunnar
Árni, f. 2. febrúar 1972, sambýlis-
kona Helga Andrea Margeirsdótt-
ir, sonur þeirra Daníel Andri. 2)
Marinó rafeindavirki, f. 15. maí
Afi minn Ólafur Þórðarson hefur
nú kvatt þennan heim. Amma
Gugga dó fyrir rúmum fjórum mán-
uðum og saknaði afi hennar mikið. Í
ársbyrjun hélt hann upp á 90 ára
afmælið sitt með glæsibrag með
Guggu sína sér við hlið en núna í
lok ársins eru þau bæði farin.
Afi var afskaplega skapgóður
maður. Ég man bara eftir honum í
góðu skapi og iðulega var hann að
gantast við okkur krakkana. Þegar
ég var lítil og kom í Stórholtið hljóp
ég alltaf fyrst inn á verkstæði til
afa. Hann var svo skemmtilegur og
laumaði oft einhverju smálegu að
okkur, síðan var haldið inn til ömmu
sem kjassaði okkur og kyssti. Þegar
ég eltist kom ég stundum í mat í há-
deginu. Amma dúkaði borð í borð-
stofunni og þar borðuðum við,
drukkum kaffi á eftir og spjölluðum
mikið. Þetta voru notalegar stundir.
Jólin í Stórholtinu eru ein af
þessum hlýju bernskuminningum.
Á jóladag beið afi okkar með
glampa í augunum, gamla jólatréð á
sínum stað með fallega jólaskraut-
inu og afi laumaði góðgæti í litlar
hendur. Hann dansaði með okkur í
kringum jólatréð og fór með okkur í
,,hneigingarleik“ og blikkleik og
hann skemmti sér, held ég, enn bet-
ur en við krakkarnir þegar hann
var að reyna að snúa á okkur í leikj-
unum við mikla kátínu allra.
Sumarbústaðurinn í Heiðmörk
var sælureitur þeirra Guggu og Óla.
Á ég margar góðar minningar það-
an frá sólríkum sumardögum. Á
góðviðrisdegi í sumar fór ég þangað
með fjölskylduna mína og var afi þá
þar fyrir með tvo kunningja sína.
Þar var hann í essinu sínu, önnum
kafinn við að skrapa og bera á bú-
staðinn sinn, en ég flatmagaði í sól-
inni og horfði á börnin mín leika sér
í rólunum sem afi hafði keypt fyrir
þau.
Afi Óli var afskaplega bóngóður.
Það var nær sama hvað ég bað hann
um: Dúkkufataskáp fyrir dúkkuföt-
in mín, stytta buxur, skutla mér eða
börnunum mínum, pússa silfur-
kertastjaka fyrir brúðkaupið mitt,
setja áklæði á stóla eða bera á hús-
gögn. Alltaf var afi boðinn og búinn
að aðstoða og það var sama hvað
hann tók sér fyrir hendur, allt var
afskaplega vel gert.
Nú er komið að leiðarlokum hjá
þér elsku afi minn. Megi góður Guð
varðveita þig og ömmu sem voruð
mér alltaf svo góð.
Hjördís E. Gunnarsdóttir.
Elsku afi.
Mér var brugðið þegar mér bár-
ust fréttir af snögglegu andláti
þínu. Þú ert fjórði nákomni ættingi
minn sem hverfur frá mér á síðast-
liðnum fjórum mánuðum og því
þykir mér nóg um og sárt að sjá á
eftir ykkur öllum. En það gleður
mig að ég veit að móttökurnar hafa
verið góðar hjá ömmu Guggu,
mömmu, pabba og ömmu Líneyju.
Nú eruð þið amma Gugga saman
á ný eftir stuttan aðskilnað. Ég á
margar góðar minningar um þig.
Þær voru ófáar stundirnar í Stór-
holtinu þegar ég var lítil stelpa og
við ræddum um lífið og tilveruna og
oft fórum við saman út á verkstæði
og ég fékk að bólstra með þér. Í
apríl síðastliðnum fékk ég góðar
leiðbeiningar hjá þér þegar mig
langaði að bólstra eldhússtólana
mína og ég fékk 10 í einkunn hjá
þér þegar ég var búin. Það gladdi
mig og ég hef greinilega lært eitt-
hvað hjá þér þegar ég var úti í skúr
hjá þér að fylgjast með. Við áttum
margar góðar samverustundir í sól
og blíðu í sumarbústaðnum okkar
uppi í Heiðmörk við leik eða störf,
þá oftast að veiða, vinna við bústað-
inn eða bara slaka á og fá okkur
eitthvað með kaffinu. Þegar ég kom
við hjá ykkur ömmu í Stórholtinu
var alltaf eitthvað gott með kaffinu
og þú læddir oftast að mér ein-
hverju góðgæti í vasann. Þér þótti
nammimolinn góður og alltaf var
gaman að gefa þér sælgæti, þá kom
fram þetta sérstæða sælubros.
Einnig á ég góðar minningar frá
ferðalögum með ykkar ömmu þegar
ég var barn, en á hverju ári fórum
við stórfjölskyldan saman í Mun-
aðarnes og dvöldum þar í sumarbú-
stað í eina viku. Fyrir nokkrum ár-
um fórum við saman til
Vestmannaeyja í helgarferð og sú
ferð er mér mjög minnisstæð. Við
fórum saman á dansleik og skoð-
uðum alla eyjuna.
Við ræddum oft um ferðir og
fjarlæg lönd og því átti ég mér þann
draum að fara með þér til útlanda.
Þegar til stóð að þú færir komst ég
ekki þar sem ég var barnshafandi af
Sigrúnu Ósk sem er rétt 15 mán-
aða. Ég mátti ekki ferðast en það
gladdi mig mikið þegar Ásta dóttir
þín fór með þér til Portúgals til
vikudvalar í sól og blíðu í maí í
fyrravor.
Elsku afi. Þegar komið er að leið-
arlokum þakka ég þér fyrir sam-
verustundirnar og allt það góða
sem þú gafst mér og síðar fjöl-
skyldu minni.
Saknaðarkveðja. Þín
Líney.
Einn af föstu punktunum í tilver-
unni voru jólaboðin í Stórholtinu
hjá þeim ömmu Guggu og afa Óla.
Ein af fyrstu minningum mínum er
tengd þeim. Þar sat ég í fanginu á
jólasveini sem ég man ekki hvað hét
en ég man að það var notalegt að
sitja hjá honum enda minnti hann
óneitanlega á allan hátt á afa Óla.
Hann talaði eins og afi og hló eins
og afi. Svo tók ég eftir því að jóla-
sveinninn hafði alveg eins úr á
hendinni og afi átti. Mér fannst því
fylgja mikil öryggiskennd að sjá
kunnuglegt úrið. Ég spáði ekkert
frekar í þetta en naut þess heldur
að sitja í fanginu hjá þessum glað-
lega jólasveini sem hossaði mér á
lærinu söng og jólalög. Árin liðu og
föstu punktarnir breyttust. Meðal
annars voru boðin nú farin að fær-
ast í auknum mæli til foreldra
minna í Fossvogi. Einn af föstu
punktunum var að alltaf þegar hann
og amma komu þangað, þá tókum
við nokkrar skákir eða þangað til
amma var orðin svolítið óróleg yfir
því hvað afi væri rólegur yfir því
hvað tímanum leið. Ég veit ekki
ennþá hvað honum gekk til en það
brást ekki að í miðjum skákum
spurði hann alltaf hvor okkar átti
hvaða menn, enda var erfitt að sjá
muninn á þeim á því borði sem við
tefldum á. Kannski sá hann ekki
muninn eða þá að þetta voru klækir
hjá honum til að rugla mig. Í ljós
kom að ég átti alls ekkert sigur vís-
an og honum tókst stundum að gera
mig örlítið taugaóstyrkan með þess-
um spurningum sínum. En ég spáði
samt sem áður oft í það hvernig í
ósköpunum hann færi að því að
tefla við mig, án þess að vita ná-
kvæmlega hvaða menn tilheyrðu
honum.
Afi Óli var hress og opinn maður.
Hann hafði gaman af að tala við fólk
og segja sögur. Mér fannst hann
alltaf hafa mjög mikla kímnigáfu og
var oft svolítið lúmskur í kímninni.
Hann var alltaf við hestaheilsu og
eftir því sem ég best man endurnýj-
aði hann ökuskírteinið sitt á þessu
ári, þá nýorðinn nýræður. Kominn á
þennan aldur, þá veitti bílprófið
honum gífurlegt frelsi til að fara
þangað sem hann vildi og notaði
það frelsi gjarnan til að rækta fjöl-
skylduböndin. Oft lá leið hans upp í
sumarbústað sem hann átti upp við
Heiðmörk. Þar dyttaði hann að bú-
staðnum eða renndi fyrir fisk í
Hólmsá. Þar náði hann „þeim
stóra“ fyrir allmörgum árum en í
minningunni var sá fiskur langtum
lengri en undirritaður. Á haustin
fór afi Óli svo með okkur barna-
börnin í réttir á Lögbergi með við-
komu í sumarbústaðnum. Þar
fylgdumst við af áhuga með atgang-
inum við smalamennskuna og tróð-
um í okkur ópali eða öðru sælgæti.
Afi Óli var ávallt með ópal eða ann-
að sælgæti til reiðu í vasanum til að
gefa þeim yngstu í fjölskyldunni. Í
kveðjuskyni laumaði hann því eða
jafnvel peningaseðli úr hlýjum lóf-
anum svo lítið bar á.
Ég veit að það var honum erfitt
að missa ömmu Guggu nú í sumar
eftir veikindi hennar en hann stóð
við hlið hennar eins og klettur alla
tíð og ekki síst þegar hún lá á spít-
alanum, en þá keyrði hann daglega
upp á spítala til að vera hjá henni.
Líklegast hefur hann sjálfur
fengið að fara með þeim hætti sem
hann sjálfur hefði kosið, snöggt og
án þess að glíma við mikil veikindi.
Blessuð sé minning þín.
Gunnar Árni Gunnarsson.
Með Ólafi Þórðarsyni er genginn
sá síðasti af systkinahópi móður
minnar. Hún átti fjóra bræður og
var Ólafur yngstur þeirra. Elsta
móðurbróður mínum, Guðmundi,
kynntist ég aldrei því hann flutti
ungur að árum til Boston og dó þar
úr berklum aðeins 31 árs að aldri.
Minningarnar um bræðurna Stefán,
ÓLAFUR
ÞÓRÐARSON
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður, fósturföður, tengdaföður, afa og
langafa,
TRYGGVA HALLDÓRSSONAR
frá Bæjum,
Snorrabraut 56.
Svanhildur Árnadóttir,
Halldóra Tryggvadóttir,
Kristján Tryggvason, Óla Björg Magnúsdóttir,
Þorgerður Björk Tryggvadóttir, Kjartan Þór Arnþórsson,
Ólafur Kjartan Tryggvason, Soffía Sigurðardóttir,
Árni Konráð Bjarnason, Anna Halldóra Sigtryggsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför dóttur okkar
og systur,
SIGURBJARGAR BÁRU
GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hólmgarði 11,
Reykjavík.
Guðmundur Sæmundsson,
Kristín Eyjólfsdóttir,
Sæmundur Guðmundsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför mannsins míns og
föður okkar,
HALLDÓRS AXELS HALLDÓRSSONAR,
Krókabyggð 11,
Mosfellsbæ.
Guðbjörg Sumarliðadóttir,
dætur og fjölskyldur þeirra.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna
andláts ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÖNNU S. BJÖRNSDÓTTUR,
hjúkrunarheimilinu Eir,
áður Yrsufelli 13.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunar-
heimilinu Eir.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
SNORRA SNORRASONAR,
Karlsrauðatorgi 10,
Dalvík.
Anna Björnsdóttir,
Aðalbjörg Snorradóttir, Ingvi Óskarsson,
Snorri Snorrason, Freyja Grétarsdóttir,
Guðrún Snorradóttir, Halldór Reimarsson,
Bergljót Snorradóttir, Svanur Ólafsson,
Baldur Snorrason, Kristín Pétursdóttir,
Björn Snorrason, Krista A. Högset,
barnabörn og barnabarnabörn.