Morgunblaðið - 05.12.2003, Blaðsíða 15

m
15
VILLIBRÁÐAR-VILLI
Villi komst að því að það er ekki alveg málið að
gefa út plötu þegar veiðitíminn stendur hæst. Í
haust sendi sveitin 200.000 naglbítar frá sér nýja
plötu, Hjartagull, sem fær góða dóma, og því
gafst minni tími til veiða í ár vegna umstangsins í
kringum nýju plötuna. Fyrir utan hljómsveitar-
stúss og dagleg störf, er Villi líka umsjónarmaður
sjónvarpsþáttarins At. Hann er heimspeki-
menntaður og á heimili hans og unnustu hans,
Þórdísar Jónsdóttur, má sjá mörg málverk sem
hann hefur málað. Veiðin og eldamennskan
skipa síðan stóran sess. „Það er eitthvað sérstakt
við það að elda og borða það sem maður hefur
veitt sjálfur - þegar ég eldaði mína fyrstu villi-
bráð sem ég hafði sjálfur veitt, fékk ég gæsa-
húð“, segir hann. Það hlýtur líka að fylla mann
stolti að hafa gengið á heiðar, dregið björg í bú
og bera síðan steikina fram fyrir vini og fjöl-
skyldu. Helst telur hann afa sinn, Steingrím Þor-
steinsson frá Dalvík, hafa erft sig að veiðibakter-
íunni en Steingrímur, fyrrverandi kennari, var
mikill veiðiáhugamaður og stoppaði líka upp dýr
og málaði málverk. Listhneigðin og veiðiáhuginn
hafa greinilega skilað sér til barnabarnsins.
Nokkrir vina Villa deila með honum skotveiðiá-
stríðunni og á haustin er oft farið í lengri eða
skemmri ferðir. Nú verður æ algengara að
bændur leigi tún sín og haga fyrir atvinnuveiði-
menn sem skjóta gæsirnar í haugum. Sumir
segja að 90% af allri veiði séu veidd af 10%
veiðimannanna. „Meðalveiðijóninn“ verður því
oftar en ekki að leita upp á afréttar og heiðar til
að finna fuglinn. Villa þykja löngu veiðiferðirnar
einna skemmtilegastar þegar gengið er á fjöll og
legið úti með viðlegubúnað í 2-3 daga. Hann er
hins vegar þögull sem gröfin um hvert þeir sæki
helst, lætur duga að segja að þeir fari mikið „út
úr bænum“.
DAUÐUR HESTUR
Veiðiáhugi Villa fór að kræla á sér um tvítugsald-
urinn - „frekar illa tímasett, þar sem ég var ný-
fluttur að norðan til Reykjavíkur. Svo mátti ég
ekki eiga byssu sem krakki - kannski hafði það
eitthvað að segja líka“. Hann segist aldrei hafa
lent í neinum sérstökum svaðilförum í veiðiferð-
unum, sem betur fer, og aldrei hafi Goretex-
klæddir björgunarsveitarmenn verið ræstir út til
að leita skyttunnar, góðu heilli. „Ég get þó sagt
frá því þegar ég var dauður hestur.“
Ha? „Já, einu sinni var ég með félögunum að
veiða og við gistum í tjaldi. Veðrið var gott og
ég ákvað að sofa úti í svefnpokanum. Ég rums-
kaði við einhvern hvin og þyt fyrir ofan mig. Þeg-
ar ég opnaði augun blasti við mér heill hrafn-
aflokkur sem hringsólaði yfir
mér og einn af öðrum steyptu þeir sér niður og
flugu rétt við nefið á mér - sjálfsagt ætlað að
kroppa augun úr hræinu…það var heldur
óskemmtilegt að vakna upp við þetta. Þarna
upplifði ég að vera dauður hestur."
EITTHVAÐ NÓGU FLÓKIÐ
Uppáhaldsmatur Villa er gæs og lambakjöt og
fiskur er líka í uppáhaldi, t.d. skötuselur. Hann
fylltist miklum eldunaráhuga þegar hann flutti að
heiman og helst vill hann útbúa flókinn mat, eitt-
hvað sem reynir á. Sólarhringurinn verður oft
langur hjá tónlistarmanninum sem spilar fram á
nótt og það setur eldamennskunni ákveðnar
skorður en hann á það samt til að koma heim
um 2-3 leytið á nóttunni og taka til við eitthvað
virkilega flókið í eldhúsinu. Matreiðslubók Helgu
Sigurðardóttur frá 1955 þykir Villa mikið snilldar-
verk og framsýn miðað við sinn tíma og gott ef
ekki „besta bók sem hefur verið skrifuð á ís-
lenska tungu“. Aðrar matarbækur sem hann tínir
til sýna eitt áhugamál hans til viðbótar, vín og
drykkir. Hann dregur fram „The NEW
International Guide to Drinks“ (frá 1984) þar
sem má finna ýmsan fróðleik um vín. Ekki síður
fræðandi er alfræðibók um vín og áfengi og
hvernig nota má það í matargerð - bók sem set-
ur af stað margar tilraunir. Uppi í hillu gerjast
magnaður lögur sem Villi ætlar að nota sem að-
ventusnafs með piparkökunum en í flöskunni
liggur vodka í góðu kompaníi með kanilstöng,
appelsínuberki, negulnöglum og sykri. Hann
hristir í kokkteil þar sem hráefnin eru Baccardi,
Grand Marnier, nýkreistur appelsínusafi og
sódavatn og sér sjálfan sig í anda á efri árum,
þegar hann býr örugglega í villu og röltir niður í
garðinn í slopp, með kokkteil í annarri hendinni.
NÓTNAUPPSKRIFT AÐ GÓÐU BOÐI
Sett var upp boð hjá Villa þar sem jólagæs prýð-
ir veisluborðið, og einnig ýmis þjóðlegur sunnu-
dagsmatur. Að leiðarljósi er haft að maturinn sé
einfaldur, jarðbundinn en þó með rokkuðu ívafi,
að hætti Villa. Meðan gæsin brúnast í ofninum
og gestirnir tínast inn, er tilvalið að hita upp
með umferð af Mastermind, en það góða spil
gerði allt vitlaust á íslenskum heimilum fyrir um
20 árum eða svo. Til að ýta undir þessa „retro“-
stemmningu er ekki verra að setja stórsöngvar-
ann og gleðimanninn Ivan Rebroff á fóninn. Hver
man ekki eftir því þegar Rebroff fyllti Háskólabíó
í tvígang seint á áttunda áratugnum? Einn af
helstu dýrgripum í plötusafni Villa, þar sem
marga skringiskífu er að finna, er „Russische
Party mit Ivan Rebroff“ þar sem hann tekur slag-
ara eins og „Zigeuner Karawane“ og „Der trun-
kene Pope“ í góðra vina hópi en í lögunum
heyrast partíhljóð, hlátrasköll og glasaglaumur
sem hífa hvert samkvæmi upp í gott stuð. Villi lu-
mar líka á fleiri gæðaplötum sem hæfa hverjum
rétti.
Og hvað er svo í desert? Villi vísar þeirri spurn-
ingu alfarið yfir til unnustu sinnar, Þórdísar, en
hún ber oft fram berjakökur eða pæ í eftirmat-
inn. Hún er svolítið spennt að prófa uppskrift að
rabarbaramarengstertu sem hún rakst á í Bo be-
dre og Villi grípur inn í - „örugglega Bo Bedre
frá sextíu-og eitthvað, þá hættum við hjónin eig-
inlega að fylgjast með í matargerð.“
Rétt er að taka fram að skötuhjúin eru bráðung,
aðeins 25 ára en ekki 75 eins og halda mætti ef
til vill af tónlistarvali!