Alþýðublaðið - 10.04.1922, Side 1

Mánudaginn 10. sprii.
1922
léttlxtið ska! sigra.
Mér Siefir slla Síð verið hlýtt
til Sigurðar Eggerz, alt írá því
að hanu stóð einn uppi í rikisráði
Dsna 1914 og fram á sfðusfu
tima. Eg hefi ávalt verið reiða-
foúinn að taka málst«ð hans, þeg
ar á hann hefir verið ráðiat. Ég
dáðist að honum þegar hann
ifoauð byrgina kaupmannavaldinu
hér i baenum veturinn 1918 Áúð
1920 fylgdi eg honum við borg-
arstjórakosningar þótt ekki værum
við flokksb æður. Munu þeir menn
sem þar voru við rtðnir vita það
íulivel, að eg sparði ekki krafta
mfna. Hver er orsökin? Hún er i
stuttu máii *ú, afi eg hefi ávait
ilitið Sigcrð Eggerz góðan dreng,
sem væri gæddur réttlætistiifinn-
ingu, en betra verður vart sagt
una nokkurn mann. Nú er hann
kominn i hæzta valdaseis, sem
setinn er hér á iandi, kjörinn til
iil að bæta úr axarsköftum hins
afdankaða Jóns Magnússonar. Af
þeim manni kann eg aftur á mótí
íátt gott að segja, hann er veg-
inn og léftvægur fundin og því
ætti hann e. t v. að iiggja óá-
reittur í hinni póiitisku gröf siani,
enda mundi þögnin vera miskun
arverk sögunnar við hann. Samt
hefir honum farist svo úr hendi
landsstjórnin, að ekki verður yfir
hiimað. Eg skal aðeins benda á
•laumuspil hans við Spánverja, sem
orðið hefir tii að fella hann alger-
lega i. augum þjóðarinnar. Um
það stórmál verður ekki deilt,
það er svo augljóst, sama máli
er að gegna um hina glcepsam■
Jegu meðferð á drengnum Nathan
Friedmann. Hann hefir gerst svo
aumur, að ganga á bak orða
sinna um að drengnunt skyldi ekk
ert mein gert er hann kæmi til
Difimerkur. Hattn hnfir svikið
loforð sin og ekki Iint ofsóknum
íyr, en hann íékk oísrseit hann
erlendu valdi Yfir þessu hefir
hiun þagað og ekki iátið fÓJitur-
foreidra barnsins vita hvar hann
j værí niðurkominn.
Nithan Fríedmann er aiheil-
brigður, en samt lætur Jón Magn
ússon þá Guðmund Hannesson og
Andrés Fjeldsted „ráða* sér til
þess að banna honum iandvist,
enda þótt sannast hafi, að þessir
herrar voru ekki skynbærari á
sjúkdóminn, cn eg og aðrir leik
menn. Þeir vissn þessir herrar, að
danskir læknar höfðu i raun og
veru dæmt framkomu þeirra, þess-
vegna treystust þeir ekki til að
staudast þá háðnng, að Nathan
kæmi upp albata Þeir vissu þeg
ar í upphafi, að þeim hafði skjátl-
ast hrapaiega, en til þess svo að
betur skyldi líta út létu þeir halda
áfram hinum hlægiiegu málaferi*
uns i garð okkur félögum.
Jón Magnúuoa vissi, að aiiur var
varinn góður, þess vegna .ordnaði*
hann Natkans málinu hæfilega
lengi fyrir fall sitt Nú er hacn
oltinn úr aæti við engan orðstýr
og sfst af þessu máli. Þá kemur
til kasta Sigurðar Eggeiz Hann
hefir komist í sess Jóns Mðgnús-
sonar til að lagfæra, en ekki til
að halda áfram verki hans og
gerast samsekur um afglöpin.
Fyrsta málið, sem hoaum ber
skylda til að bæta úr er hin sví-
virðilega ofsókn Jóns Magnússosar
gegn alsakiausa barninu, Þar sér
hann, ef nokkur mannleg tiifinn-
ing er honum gefin. Þar eð Nat-
han Friedmann er alheilbrigður,
ber honum tafarlaust að leyfa
honum hingaðkomu aftur. Vegur
hans mun vaxa af þvf. Hann hefir
pá unnið heilagt skylduverk, —
Eg voaa að mér bregðist ekki trú
min á honum. —
En láti Signrður Eggeiz það
undir höfuð leggjast, vilji hssnn
halda áfram verki Jóns Magns-
sonar, get eg með sanni sagt, að
mér taki sárt til þess, að eg hefi
álitið hana góðan dreng. Þá vii
eg beina því tii hans, að siiur
hávaði þeiira manna, sem börð-
ust fyrir honum 1920, mun iðra
83 töiubiað
sírí'n að þeir trúðu honum. Þí
rkai að.honnm snúið þvi iiði, sctu
fyrir bf.nn barðist þá
Alþýðuflokkurinn fyÍKÍst nieð
þe'ssu máli, á því er sðeins ein
lausn: Ajturkoma Nathuns Fried-
manns. Eg þarf ekkí að brýaa
menn, vér mvnum allir, fsleczkir
alþýðumenn fylgj* réttlætinu þar
til yfir likur, því mannúðin er
þrátt fyrir alt æðri hegningarlög-
unum. H. f. O.
Fyrir sáttanefnd.
----- (Ni.)
Jón þegir um stund, og ailir
þegja. Sigurður skrifar.
Jón byrjar aftur að kvarta und-
aa þvi sem ásækir hann á dag- .
inn, og sem hann dreymir um á
nóttunni, að hann sé „eltur i Ái-
þýðubiaðinu með svívirðingum*.
„Það er lygi* segir hann til
Ólafs, „að eg hafi spilt fyrir
rússneska drengnum í Danmörku,
og þér vitið að það er lýgii*
Það er kominn æsingur i hann
aftur.
„Eg veit að það er satt* segir
Olafur, „og yður er kunnugt um
að eg veit það. En þetta er nú
bara byrjunin. Þetta er ekki hreyft
nema við skæklinum. En eg ætla að
svifta af yður allri gærunni. Eg
ætia að reyna að sjá um að þér
vetðið ekki forsætfsráðherra aftur
af þvi að þjóðin þekki yður ekki.
Það skal minsta kosti ekki standa.
á roér".
Þegar óiafur nefnir orðið „for--
sætisráðherra" gennir Jón svo fer-
lega upp augun að það minnir á.
þegar hlerar voru teknir frá
búðargluggum á vormorgni, í sei-
stöðuverzlununum gömlu.
„Já grunaði roig ekkil* segir
hanu og hossast upp f sætinu.
„Það er Sigutður Eggerz, sem
stendur á bssk við yðurl*
Ólafur hlær góðlátlega.
Já það þýðir ekkeit að bera