Alþýðublaðið - 10.04.1922, Síða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Verasiiinin.
á BeFestaðastrœti 38
taefir: S«yr, snojör og smjörlíki,
br^uð Og kökur, c c o tóbalr
vmdia, cigarettur o fl, t d roat
skeið*r úr alunasnium 0,15 stk
Gerið svo vel að reyna viðskiftin
Aðalfundur
ver’ðnt taaldínn á annan f pískum (17. ap’ ) f Bárubúð r’ppt byrjar
k'. 2 e. h. — Dsgslorá;
Bílstjórar.
Við Möfum fyrirlíggjandi ýmsar
stærðir af Wilíard rafgeymum f
bíia — Við hiöðum og gerum
við geyma. — Höfum sýrnr
1, LsgSur frarn tii úrskurðar ársreikningur 1921.
2, Kosning manns f framkvæmdastjórn.
3, Kosning imnnt i gæzlus’jóm.
4 önnur mái sem upp verða borie.
Ársreikningur 1921 iiggur frammi til sýnis féiagsmönnnm tajá gjald-
kera, Bergþórug. 45. — Rr'ykjavfk, 8. apr. 1922.
Hf. Rafmf. Hitl & Ljós
Laugav. 20 B S<mi 830 Aðal
umboðsm fyrir Willard Storage
Bittary Co Cievdand U S A
Kartöílur
á 17 co pokina í verziuninni á
BArgst.stra»ti 88.
Fi'amkvæmdastjös'nin.
tbúðin nr. 24 á Bergþórugötn 41 verður laus í vor. Þeir félans
menn sem vilja sækja um fbúð þessi gefi sig fram á skrifst. féiagsins
Bergþórugötu 45. Dregið verður um fbúðina 17. sptfi f Bárutaúð
upp*, á eftir aðaifundi.
Alt « nikkeleraA
Reykjavfk t. aprfl 1922.
og koparhúðað f Falkanum.
Fr*mkv»mdavstjóFnin.
Edgar Rict Burrougks . Tarzan.
móðinn; en hann vissi ekki að einrnitt þessu öskri átti
hann lif sitt að launa, eða að dýrið, sem gaf það frá
sér var frændi hans — hinni rétti lávarður af Greystoke.
Dagur var að kvöldi kominn; Clayton var mjög illa
á sig kominn og ekki vissi hann hvert halda skyldú
Hvar skyldi hann leita þeirra félaga sinna? Var það
ekki hans bráður bani, að dvelja um nóttina 1 skóg-
inum, og var þá ekki betra að halda til kofans og
verja ungfrú Porter.
Honum féll illa að koma aftur svo búinn; og þó var
honum enn þá ver við að skilja hana eftir varnarlausa
fyrir uppreistarmönnunum af Örintti, og öðrum hættum,
sem hlutu að steðja að.
Ef til vill voru þeír lfka komnir heim. Það var mjög
sennilegt. Hann ætlaði að minsta kosti að snúa aftur,
áður en hann héldi áfram hinni tvísýnu leit. Hann
snéri þvi við, og ráfaði gegnum skóginn í þá átt, sem
hann hélt að kofin lægi.
Tarzan til stórfurðu hélt ungi maðurinn enn þá
lengra inn í skóginn, i áttina til þorps Monga, og apa-
maðurinn var vís um að hann var viltur.
Tarzan skyldi þetta illa; en dómgreind hans sagði
honum að enginn mundi halda til móts við hermenn
Monga, og sízt eins og þessi hviti maður vopnaður
með spjóti, sem hann kunni sýnilega ekki að halda á.
Og ekki fór hann á eftir gömlu mönnunum. Hann var
fyrir löngu kominn fram hjá þeim, án þess að hafa
hugmynd um það, en Tarzan sá það greinilega hve-
nær þeir fóru yfir slóð þeirra.
Tarzan var undraudi. Þessi ókunni maður hlaut innan
'akamms að verða skóginum að bráð, ef hann fylgdi
bonum ekki vel eftir.
Vissi hann ekki, þarna var Númi, karlljónið, fáein
fet hægra megin við hann.
Clayton heyrði dýrið læðast til hægri handar sér,
og brátt kvað öskur þess við og bergmálaði í skógin-
um. Hann nam staðar, brá fyrir sig spjótinu og snéri
sér að runnanum, sem öskrið kom úr. Skugarnir jukust,
myrkur var að skella á.
Þvílík endalok I Að deyja hér aleinn fyrir klóm villi-
dýrs; að verða rifinn í sundur; að finna heitan andar-
drátt dýrsins leika um andlitið, um leið og það læsti
klónum í brjóst hans.
Alt var hljótt eitt augnablik. Clayton stóð hreyfing-
arlaus, með spjótið á lofti. Alt f einu heyrði hann
skrjáf í rnnnanum. Dýrið bjó sig til stökks. Loksins sá
hann það, ekki tuttugu skref frá sér — það var stærðar
ijón með loðin makka.
Villidýrið færðist hægt nær, skrfðandi á magauum.
Þegar augu þess mættu augum Claytons, stanzaði það
og dró afturhlutann hægt undir sig.
Maðurinn stóð sem steini lostinn, hann þorði ekki
að skjóta spjótinu og gat ekki flúið.
Hann heyrði skrjáf i trjánum fyrir ofan sig. Ný hætta,
hugsaði hann, en hann þorði ekki að líta af gula
skrokknum fyrir frarnan sig. Hann heyrði smell, eins
og fiðlustrengur brýsti, og jafnskjótt sást ör hverfa á
kaf í gula feldinn.
Dýrið stökk með reiði og sársaukaöskri, en einhvern-
veginn skjögraði Clayton til hliðar, og þegar hann
snéri sér við til þess að mæta konungi dýranna í ann-
an sinn, varð hann mjög hissa. Því nær jafnsnemma
og Ijónið bjó sig til stökks i annan sinn, stökk nakinn
tísí úr trjánum ofan á bak þess.
Með leyfturhraða greip vöðvastæltur handleggur með