Alþýðublaðið - 11.04.1922, Blaðsíða 2

s
tjóni þó hún gerði ei nesra smá
spjöli, Veit eg að su3iir segja og
hafa sagt að hér séu mörg húi
járni varin, en hin eru lika mörg
sem eru það ekki, og þ-gar
þrumur ganga og straumur er á
Ijósaþráðunum — sem sjaldan er
þó látin vera sem betur fer þegar
veðri er þannig háttað, en komið
getur það fyrir — þá er það ekki
trygg vörn þó húsln séu járn
klædd og minni viðleitni er ekki
hægt að sýna en eiga þrumu
leiðara, —
Menn ræða nú og ritá um fram
farir og mikið er talað um — og
enda gert — að tryggja sem bezt
iíf sitt og eigur, og er þtð í alla
staði iofsvert, en náið er nef aug-
nm og ef okkur á að verða vel
ágengt, þá er þess að gæta sem
bezt, að rífa það ekki niður með
annari hendinni, sem við leggjum
upp með hinni, en það geram við
með því, að iáta vanta þá nauð
synja hluti, sem eg hefi áður drepið
hér á, því að þeir muau fremur
tryggja líf, heilsu og eigur.
Fleira mietti týna til, sem sð
Hafnarfjarðarkaupstað skortir til
finnaniega, en eg iæt nú staðar
numið hér að sinni. Vii að eins
benda hinum ieiðandi borgurum
Hafnarfjarðsr á, að ef að EUfnar-
fjarðarbær á að eiguast glæsilega
framtið — sem eg veií að verður,
ef réttilega er stjórnað — þá meg
um við ekki venja okkur á það
gamia og úrelta búskapariag, að
spara eyririnn en kasta krónunni
Hafnarfirði io. apríi 1922.
Agúst Jóhanntssvn.
Qið eyðanði ajl.
Eftir Árntóð.
Láttu þér ekki tii hugar koma,
verkamaður, að þú hafir aldrei
haft neina löngun tii þess, að
verja starfskröftum þfnum á ann
an veg en þsnn, að vera æfi þlna
vafinn innan í konguióarvef mis-
munandi þungra þrældómshlekkja,
sem kapitalistinn, stóreignamaður-
ian, hefir spunnið yfir höfði þér.
Heldur þú máske, að það hafi
á æsku verið þfn heitasta ósk, að
þú fengir aldrei á lífiieiðínni tæki-
færi til annarar umhugsunar, en
að seðja og klæða Mkama þinnf
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Að þú yrðir aotaður sem vinnu
vél, er endrum og sínnurn þurfi
smurningar við, og eftir að eiau
sinni er búið að koma á hreyfingu
sé mjög árlðandi að hafa sem
bezt not af á meðan gangverk
vélarinnar er i fullu fjörif
Nei, það er kapitalistinn sem
hefir h&slað þér þennan o ustii-
völl, og vafið þig vanþnkkingar-
feldi Vanana.
Það er kapitalistinn, sem litað
hefir jarðsvörðien blóði þinna stétt-
arbræðra, öld eftir öid.
Þ*ð er kspitalistinn, sem með
fagurgala, svikum og svipuhögg-
um knýr þig til þess að fylla f
eyðurnar, sem hrökkva kunna (
guilforða hans, með skattaðlagn
ingu, sem aðallega kemur niður
á vörunni sem þú neytir, i óbtin•
um sk'óttum.
Lftur þú f kring um þig, verka-
maður, gefst þér kostur á að sjá
þússndir og aftur þúiundir prúð
búinna karla og kvenna, sem þú
f asveita þfns andlitia“ elur önn
fyrir. Hingað og þangað innan
um þessar þúsuodir térðu skjóta
upp mannverum, svo aímynduðum
af ofnautn líkamlegra fæðutegunda,
að þær virðast varia einfærar
ferða sinna.
En þú verður ef til vill viku
eftlr viku og mánuð eftir mánuð
að ráfa um borgis- og bygðariög
atvinnuiaus og peningalaui, neyt
andi þess sem fyrir hendi er næst,
með tóman malpoka á baki, ailur
þinn farareyrir hafði gengið f op
inber gjöld, til veizlufagnaðar og
iffsviðurhalds hiacar ráðandi stétt
ar, auðvaldsins.
Er þetta réttláttí Hveis vegna
þarft þú að ifða skort, sem ert
hinn „starfandi kraftur", viðhald
allrar framieiðsiu f heiminura?
Af þvi að kípitalistinn, peninga
maðurinn, setur þér alstaðar stól
inn íyrir dyrnar, því einmitt öll
hans veiferð byggist á því, að
halda verkalýðnum niðri f hyldýpi
mentunarleysia, eymdar og ör
birgðar.
Að hefja upp verkalýðicn, það
boðar dauða kipitaiismans!
Verkamaður I 0r öllum áttum
bera hijóðbýigjur loftsins að eyr-
um þfnum — f þúsunda taii —
neyðaróp brauðlausra og klæð
lausra afkomenda þinna og þinna
samherja, sem hafast við f miður
heilnæmum k|allaraholuœ, eða
uppgjafa hænsuahúsum, þar sem
sólarljósið fær máske aidrei ;.ð
ná með sín hreinlegu, sterku
armtök. t hverju horni hanga
royguiveppir, og ioftið er gegn
sýrt af likamlegum Og andiegum
sóttkveikjum, Öll viðreisnarvið
leitni þess nýgræðings sem upp
elst í tilgreindu andrúmslofti, hlýt
ur þvf að kafna f fæðingunni.
En á meðan hinir ósýnilegu
myrkra gerlar, sem f&tækt þin
hefir óbeiniinis aiið, sjúga lffsfjör
ið úr börnum þínum, baðar auð-
valdið sig í glaumi og gleði Iffs-
ins, á kostnað þfn og þessara
vesaiinga, sem það er að murka
iffið úr.
Hvað lengi ætlsr þú, verka-
maður, að láta það viðgangast,
að auðvaldið, hið tyðandi afl,
troði þig og þín ofkvæmi gegnd-
arlaust niður f fen og foræði
eymdar og volæðis?
Virðist þér ekkí tfmi til þess
kominn, að þú farir að sprengja
utan af 'þér kongulóarvefian sem
kapitalisminn, auðvaidlð, hefir til
þessa haldið þér f, með fögtutn
loforðum um bót og betrun?
Verkaiýðurl Fylkið yður þvf
öll — kariar og konur — undir
metki freisisins, skyldunnar við
sjáifa yður og afkomendur yðar,
og látið .dagstjörnuna björtu',
socialismann, vera yðar ieiðarijós
til að neyða f burt „náttskuggann
svarta*, kapitaiismann, úr þjóðllfi
voru.
Ibn iaginn og vcfin.
Ur Hafnarflrði. — Togarinn
Waldorf kom á sunnudag með
41 fat lifur. 70 sχl. af fiski,
Fór aftur i gær.
— Fundur annað kvöld f Magna
á Hótel Hatnarfjörður.
— Bifreið, sem var að fara upp
brekku, rann aftur á bak, þegar
húa var komin á miðja brekkuna
Og fór út aí veginum. Fjórir far-
þegar voru í bifreiðinni en engan
sakaði. Bensinkassinn sprakk.
— Mótb. Sóley kom sunnudag
með engan afla. Mun eiga að fara
vettur nú.
— A róðrarbáta er góður afli.
Fræðslnllðið fondur i kvöld.
kl. S*/m. Arfðandi mál.