Morgunblaðið - 11.12.2003, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. DESEMBER 2003 D 3








































































































NÚR VERINU Húsavíkur hf. með 40,64% hlut,
Eskja með 35,03% hlut og Húsavík-
urbær með 12,11% hlut.
Á fundinum var jafnframt sam-
þykkt að breyta nafni þess úr FH-
Rækja hf. í Íshaf hf. Félagið hefur
nú yfir að ráða 17,86% úthafsrækju-
kvótans, sem metinn er á um 1.072
milljónir króna, en ásamt öðrum
eignum félagsins er gert ráð fyrir að
eignir þess nemi nú um 1.769 millj-
ónum króna. Eiginfjárstaða félags-
ins er þannig mjög traust eða um
75%. Íshaf á nú fjögur skip og er
stefnt að því að þau veiði um fimm
þúsund tonn af rækju á ári sem unn-
in verða í verksmiðjunni á Húsavík
en alls er stefnt að því að vinna þar
ríflega tíu þúsund tonn á ári. En for-
svarsmenn Íshafs hafa hug á að efla
fyrirtækið enn frekar. Stjórn félags-
ins hefur heimild til að hækka
hlutafé þess um 261 milljón króna og
fjárfesta í u.þ.b. 2% hlutdeild í út-
hafsrækjukvótanum til viðbótar og
verður félagið þá komið upp í kvó-
tahámarkið í rækju.
Alla burði til að dafna
Á hluthafafundinum á þriðjudag
voru kjörnir í stjórn félagsins þeir
Pétur H. Pálsson, Elfar Aðalsteins-
son, Jakob Bjarnason, Benedikt Jó-
hannsson og Þráinn Gunnarsson. Þá
hefur Bergsteinn Gunnarsson verið
ráðinn framkvæmdastjóri Íshafs.
Pétur H. Pálsson, framkvæmdastjóri
Vísis, sagði á hluthafafundinum að
umgjörð hins nýja fyrirtækis væri
með þeim hætti að það hefði alla
burði til að dafna. Kvótastaða þess
væri eins góð og mögulegt er,
rækjuverksmiðjan væri mjög full-
komin og starfsfólk hennar byggi yf-
ir mikilli þekkingu. Eins væri vel
staðið að markaðsmálum fyrirtæk-
isins og það vel kynnt á mörkuðum.
„Gangi resktur þessa fyrirtækis ekki
upp er ekki hægt að reka rækju-
verksmiðju á Íslandi. Og þá er illa
komið fyrir íslenskum rækjuiðnaði,“
sagði Pétur. Hann sagði að nú væri
unnið að því hörðum höndum að fá
fleiri aðila til samstarfs og auka
þannig rækjuveiðikvóta Íshafs upp
að leyfilegu hámarki. Samsetning
hluthafa fyrirtækisins gerði fyrir-
tækið að eftirsóknarverðum sam-
starfsaðila og þegar hefðu borist fyr-
irspurnir þess efnis.
Gæfuspor
Elfar Aðalsteinsson, forstjóri Eskju,
tók í sama streng á fundinum og
sagðist sannfærður um að samein-
aðir kraftar þessara fyrirtækja væru
mikið gæfuspor. Eins og staðan í
rækjuiðnaðinum væri nú um stundir
væru fyrirtækin alltaf sterkari sam-
an enda væri þá mögulegt að ná nið-
ur kostnaði og tryggja stöðuga
framleiðslu og stöðuga afhendingu
afurða. Hann sagðist því afar
ánægður með aðkomu Eskju að hinu
nýja fyrirtæki og að þar væri rækju-
veiðiheimildum fyrirtækisins og bún-
aði vel fyrir komið, enda hefði rekst-
ur rækjuverksmiðjunnar á Eskifirði
verið erfiður, einkum vegna stað-
setningar hennar gagnvart miðun-
um.
Reinhard Reynisson, bæjarstjóri á
Húsavík, sagði að stofnun Íshafs
markaði ákveðin tímamót í atvinnu-
sögu bæjarins. Bæjarfélagið hefði
um áratugaskeið verið virkur þátt-
takandi í sjávarútvegi og atvinnu-
rekstri honum tengdum en það væri
ánægjulegt að sveitarfélagið losaði
um stöðu sína í atvinnurekstri en
horfði á hann eflast um leið. „Við
munum gera það sem í okkar valdi
stendur til að hjálpa til við að búa til
þannig umgjörð að félagið geti dafn-
að í þessu samfélagi,“ sagði Rein-
hard.
verður til
Morgunblaðið/Hafþór Hreiðarsson
fs, kynnir fulltrúum hluthafa hins nýja
élagsins á Húsavík.
ka rækjuverksmiðju á Íslandi.“
fullkomin og afkastar um 10 þúsund tonnum á ári. Þó að verksmiðjan sé keyrð á
rfsmenn við vinnsluna á hverri vakt en vinnslan er að mestu sjálfvirk.
hema@mbl.is
skornar niður eða færðar til annara þá
er sá kafli úr sögunni. Fiskiðju-
samlagið hefur á undanförnum árum
gengið í gegnum miklar breytingar og
ég tel að nú sé kominn sá stöðugleiki í
rekstur fyrirtækisins sem nauðsyn-
legur er.“
Aðspurður segir Pétur það aldrei
hafa komið til greina að loka rækju-
verksmiðjunni þegar Vísir kom að
Fiskiðjusamlaginu, jafnvel þó að
rekstur hennar hefði þá verið mjög
erfiður um nokkurt skeið. „Það hefði
eflaust verið auðveldast fyrir okkur að
að loka verksmiðjunni og selja kvót-
ann. Það kom hinsvegar aldrei til tals,
enda teljum við okkar hafa ákveðnum
skyldum að gegna gagnvart byggð-
arlaginu. Við fórum því að skoða
hvernig mætti betur standa að rekstr-
inum. Ég er mjög ánægður með hver
niðurstaðan er. Í okkar augum er
þetta besta lausnin og vonandi sú far-
sælasta fyrir alla aðila. Við höfum
fengið mjög öfluga aðila til samstarfs
sem kunna vel til verka og geta von-
andi byggt á því góða starfi sem hér
var unnið.
Það er best fyrir Vísi að koma að
rækjuvinnslunni sem sterkir hluthafar
í gegnum FH. Þannig getum við ein-
beitt okkur að því sem við kunnum
besten það er að veiða bolfisk á línu og
vinna úr honum verðmæta afurð. Við
höfum viljað halda þessari sérhæf-
ingu,“ segir Pétur
Fiskur á þriðja hvern krók!
Alls vinna um 50 manns að jafnaði í
bolfiskvinnslu FH. Og þeir hafa nóg
fyrir stafni þessa dagana. En á Húsa-
vík vita allir að á meðan fiskurinn
flæðir inn í vinnsluna, rennur blóð um
æðar atvinnulífsins á staðnum. Vísir
hf. gerir úr sjö línubáta sem sjá fisk-
vinnslum félagsins fyrir hráefni. Vís-
isbátarnir hafa mokfiskað undanfarna
mánuði, flestir búnir að fá um og yfir
1.000 tonn á fiskveiðiárinu. Meðalafli
bátanna á veiðidag á fiskveiðiárinu er
tæp 15 tonn en einstakir bátar hafa
komist í að fá allt upp í 25 tonn á dag
eða fisk á þriðja hvern krók!
Pétur H. Pálsson, framkvæmdastjóri Vísis, hampar vænum línuþorski.
ÁRIÐ í ár verður norskum sjó-
mönnum og útgerðum erfitt. Ljóst
er að verðmæti botnfiskaflans á
árinu dregst saman um ríflega 15
milljarða íslenzkra króna miðað síð-
asta ár. Verðmæti fiskaflans hefur
þá ekki verið lægra síðan á þorsk-
leysisárunum 1989 til 1990.
Þetta kemur fram í úttekt norska
sjávarútvegsblaðsins Fiskaren, en
þar er farið yfir landaðan afla og
aflaverðmæti hjá öllum fimm sam-
tökunum, sem sjá um sölu á fiski upp
úr sjó. Skýringin á samdrættinum
sem er 19% er bæði minna af fiski og
lægra verð.
Mestur samdráttur kemur fram á
sölusvæði Noregs Råfisklag, en þar
hefur aflaverðmætið fallið úr 79,2
milljörðum króna á toppárinu 1999
niður í um 47 milljarða króna á þessu
ári, þegar áætlað hefur verið afla-
verðmætið þennan síðasta mánuð
ársins. Miðað við árið í fyrra en sam-
drátturinn um 16,5 milljarðar króna
eða tæp 25%. Hjá öllum sölusamtök-
unum fimm fer aflaverðmætið sam-
tals úr 89 milljörðum króna í fyrra í
72,6.
Skýringin á þessari neikvæði þró-
un liggur að mestu í óvenju háu
gengi norsku krónunnar síðustu tvö
árin. Þá hafa Rússar landað mun
minna af fiski til vinnslu í Noregi.
Árið 200 nam aflaverðmæti landaðs
Rússafisks á umráðasvæði Råfiskla-
gets um 24,2 milljörðum króna. Í
fyrra lækkaði verðmæti þessa fisk-
afla niður í 19,8 milljarða króna og á
þessu ári verður það aðeins um 12
milljarðar króna. Þá hefur gífurleg-
ur samdráttur orðið á löndunum
Rússa á ferskum fiski í Noregi.
Skýringin er meðal annars hátt verð
á veiðiheimildum í Noregi og aðrar
leiðir til að koma fiskinum í verð.
Verðhækkun í október
Útflutningur á ferskum þorski hefur
aukizt um 30% og var orðinn 21.00
tonn í október. Verðið hefur þó lækk-
að um 2% og er að meðaltali ríflega
230 krónur. Útflutningsverðmæti á
þorskblokk hefur dregizt saman um
13%, verð á þurrkuðum saltfiski um
11% og verðfallið á skreiðinni er 44%
á þessu ári. Annars hefur verðið
braggazt í október. Heilfrystur
þorskur hefur farið upp um 10%,
fryst þorskflök um 1%, blautverkað-
ur saltfiskur um 5%, þurrkaður salt-
fiskur um 1% og skreiðin um 4%.


    



 
 
  
"

!




 #

 


$
Aflaverðmæti
minna í Noregi
RÖGNVALDUR Hannesson, pró-
fessor við Viðskiptaháskólann í
Bergen, segir hugmyndir um að
hætta við olíuleit við Lófót ótrúlega
heimskulegar.
„Fiskveiðar og olíuvinnsla geta
vel átt samleið við Lófót. Olíuvinnsla
í 30 ár í Norðursjónum hefur ekki
skaðað fiskistofnana. Það eru heims-
endaspámenn í röðum umhverfis-
sinna, sem hafa talið fólki trú um að
olíuvinnsla geti skaðað sjávarútveg-
inn,“ segir Rögnvaldur í samtali við
norska blaðið Lofotposten.
Rögnvaldur segir að sú staðreynd
að Noregur flytji út olíu fyrir 3.300
milljarða íslenzkra króna á ári sýni
að það eigi að dæla upp olíu hvar
sem er við strendur landsins. Þegar
olíufélögin fullyrða að undir hafs-
botninum utan við Röst liggi olía að
verðmæti 7.700 milljarðar króna, sé
það auðvelt að komast að niður-
stöðu.
„Sjávarútvegurinn sem flytur út
fyrir 330 milljarða króna á ári, getur
aldrei tekið við af olíuiðnaðinum sem
undirstaða efnahagslífsins. Fólki á
eftir að fækka í fiskveiðum og fisk-
vinnslu vegna aukinnar tækni og
framboð af fiski mun ekki aukast.
Olíuiðnaðurinn getur orðið bjarg-
vættur Norður-Noregs. Fólkið þar
getur haldið áfram að búa þar og
haft atvinnu af olíuvinnslu,“ segir
Rögnvaldur Hannesson.
Ótrúlega heimskulegt