Morgunblaðið - 12.12.2003, Blaðsíða 59

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. DESEMBER 2003 59
✝ Sigurjóna Jó-hannsdóttir eða
Sigga eins og hún
var alltaf kölluð,
fæddist í Reykjavík
24. mars 1913. Hún
lést 5. nóvember
2003. Foreldrar
hennar voru hjónin
Helga Bjarnadóttir
ættuð frá Húsafelli í
Borgarfirði, f. 8.
nóv. 1876, d. 11.
feb. 1966, og Jó-
hann Árnason sem
ólst upp á Litlu-
Vallá á Kjalarnesi,
f. 6. nóv. 1880, d. 5. sept. 1963.
Systkini Siggu eru: Aðalheiður
Fanney (Fanney), f. 1. maí 1908,
d. 10. ágúst 1995, átti hún eina
dóttur, Málfríði Erlu Lorange, f.
5. júlí 1936, d. 21. des. 2002.
Árni (tvíburabróðir Siggu), d.
19. desember 1995. Börn hans
eru fjögur: Jóhanna Sigurrós
(Rósa), f. 29. júlí 1939, Ólafur
Gunnar (Gunnar), f. 20. okt.
1941, Helga Elísabet (Elsa), f.
20. feb. 1943, og Jóhann Árna-
son, f. 1. júní 1950. Svo kemur
Guðríður (Gauja), f. 17. júlí
1916. Börn hennar eru fjögur:
Olga Þórdís, f. 13. sept. 1938,
Konráð, f. 4. sept. 1941, Elísa-
bet, f. 22. okt. 1950,
og Kristinn Ómar,
f. 1. feb. 1957. Sam-
mæðra hálfbróðir
var Helgi Kristinn
Guðmundsson
(Helgi), f. 24. nóv.
1902, d. 31. jan.
1991. Ólst hann upp
hjá foreldrum Jó-
hanns Árnasonar á
Litlu-Vallá á Kjal-
arnesi.
Sigurjóna (Sigga)
giftist 17. nóv. 1934
Axel E. Bjarnasyni,
f. 12. okt. 19ll, d.
12. des. 1981. Börnin voru tvö:
Magnús H. Axelsson (Haddi), f.
15. sept. 1945, svo ólu þau upp
Jóhönnu Helgu Axelsdóttur
(Hönnu), f. 30. mars 1935, d. 16.
jan. 2000 (Hanna var dóttir hálf-
bróður Siggu, Helga, og Línu
konu hans).
Sigga ólst upp hjá foreldrum
sínum ásamt systkinum og
bjuggu þau í Miðhúsum við
Lindargötu (Lindargötu 43A,
101 R., Skuggahverfi).
Íbúðarhúsið Miðhús er nú
komið á Árbæjarsafn.
Útför Sigurjónu var gerð frá
Fríkirkjunni í Reykjavík 14.
nóvember.
Mjög gestkvæmt var á heimili
afa og ömmu Helgu, meðal annarra
man ég eftir Gísla vini afa og Odd-
nýju konu hans en þau bjuggu á
Esjubergi á Kjalarnesi. Stundum
kom fyrir að fólk þurfti að gista ef
ekki viðraði vel til heimferðar.
Í þá daga voru afi og amma
Helga með hesta, kindur og hænsn,
síðast bara nokkrar kindur en svo
að lokum var nú bara kötturinn eft-
ir. Þegar afi lagði sig eftir matinn
mátti heyra í kisa malandi eða
hrjótandi fyrir ofan hann. Sam-
hljóma þessu mátti heyra í klukk-
unni hans langafa sem hékk fyrir
ofan sem tifaði og hljómaði svo fal-
lega þegar hún sló. Það var sér-
stakur friður yfir þessu. Núna er
þessi klukka djásn í holinu hjá
henni móður minni en enginn
nennir að trekkja hana daglega.
Afi og amma Helga voru einnig
með kartöflugarð í Kringlumýrinni
og góðar endurminningar eru frá
því þegar farið var með Siggu og
Axel upp í kofa (sumarhúsið) til að
setja niður eða taka upp kartöflur.
Amma Helga var mjög kirkju-
rækin kona, fór hún á hverjum
sunnudagsmorgni í Fríkirkjuna til
að hlusta á séra Árna messa (síðar
fylgdu þau séra Emil, voru hann og
Álfheiður kona hans miklir vinir
afa og ömmu og tíðir gestir hjá
gömlu hjónunum). Man ég hvað
mér fannst hún amma mín falleg
og fín þegar hún var í peysuföt-
unum eða upphlutnum. Móðir mín
segir að þannig hafi hún alltaf
klætt sig áður en hún fór til kirkju
á sunnudagsmorgnum.
Í þessum anda liðu æskuárin hjá
Miðhúsasystkinunum bæði við leik
og störf.
Á sunnudögum fórum við svo
alltaf í heimsókn inná Lindó eftir
hádegi, mamma með okkur fjögur
og Sigga með sín börn en við
bjuggum í Vesturbænum, nánar
tiltekið á Vesturgötunni, og Sigga
á Ránargötunni. Á efri hæðinni í
Miðhúsum bjuggu Árni og konan
hans með börnin sín fjögur. Afi og
amma Helga áttu heima á jarðhæð-
inni ásamt elstu dóttur sinni Fann-
eyju sem bjó alla tíð í foreldra-
húsum ásamt dóttur sinni Erlu.
Fanney var ómetanleg hjálp á
þessu gestkvæma heimili en alltaf
var vel tekið á móti okkur með
heimabökuðum kökum og brauði.
Minnist ég góða heimabakaða
seidda brauðsins með kæfunni sem
ég fékk hjá henni ömmu minni –
sæl minning það.
Það má líka geta þess að syst-
urnar voru með töfrasprota á
hverjum fingri því öll handavinna
lék í höndum þeirra.
Ég er sammála Kristleifi á
Húsafelli (eða Krilla eins og Sigga
kallaði hann) að móðursystir mín
hafi verið stórbrotin kona.
Sigga og Axel voru einstaklega
barngóð hjón og tóku oft inná
heimili sitt börn um lengri eða
skemmri tíma. Öll börn sem Sigga
hafði afskipi af leit hún á sem sín
eigin – í það minnsta fannst henni
hún eiga svolítinn hlut í þeim öll-
um. Umönnunarstörf létu henni
vel. Þegar hún hætti að annast
börn annarra tók umönnun aldr-
aðra við og má nefna frú Ingi-
björgu Þorláksson og Bjarnveigu
Bjarnadóttur mágkonu Siggu
frænku. Það má segja að Sigga hafi
verið fæddur skáti, alltaf reiðubúin
til að rétta hjálparhönd þeim sem
minna máttu sín, áttu bágt eða
voru þurfandi á einhvern hátt.
Sigga var stálminnug og gaman að
tala við hana. Það var líka alltaf
gott að leita til hennar. Man ég
þegar sonur minn Snorri veiktist
sem barn þá stóð ekki á Siggu að
koma á Sólvallagötu 64 til að at-
huga hvort um mislinga, rauða
hunda eða eitthvað annað gæti ver-
ið að ræða. Fylgdi hún þessu svo
eftir þar til stráknum batnaði.
Þær eru margar skemmtilegar
minningarnar í sambandi við Siggu
og Axel. Ein af mörgum er þegar
farið var í berjamó með liðið. Axel
setti þá boddý á vörubílspallinn og
áttum við krakkarnir að halda okk-
ur fast í bekkinn sem við sátum á
því í þá daga þekktust ekki bílbelti.
Axel ók ósköp varlega með þennan
dýrmæta farm sinn en samt var
alltaf beðið með eftirvæntingu eftir
beygju eða brekku því þá runnum
við öll saman og var þá hlegið og
skríkt. Í lok ferðarinnar fór bíllinn
yfirleitt að hiksta hik hik hik – ofsa
gaman. Þetta var í þá daga.
Sigga frænka mín var afar sjálf-
stæð kona með hlýja framkomu.
Bjó hún á heimili sínu á Ránargötu
34 þar til fyrir skömmu þó tíræð
væri. Það óð ekki á henni eins og
sagt er heldur var hún sístarfandi
og hélt sínu striki, sama á hverju
gekk. Við frænkurnar höfðum sam-
band má segja á hverjum degi og
jafnvel oft á dag síðustu árin.
Ræddum við bæði súrt og sætt
(heimspeki lífsins) eins og sagt er.
Í huganum þakka ég henni frænku
minni öll símtölin, það verða við-
brigði á mínu heimili að ekki skuli
heyrast oftar í Siggu móðursystur
minni.
Ó, þú yndislega land
og hið sterka tryggðaband
við þitt líf og öll þín undur:
Eldfjöll, jökla, hraun og sand.
Öll þín gæði gafstu mér
og gleðina að lifa hér.
Sælt mér finnst að ferðalokum
að fá að verða hluti af þér.
(Ómar Ragnarsson.)
Kær kveðja,
Olga Þórdís Beck.
SIGURJÓNA
JÓHANNSDÓTTIR
Það er alltaf sárt að
þurfa að kveðja góða
persónu svona snögg-
lega og langt fyrir ald-
ur fram. Þetta kemur
manni alltaf á óvart
þegar Guð sækir fólk til sín.
Mig langar að minnast Gurrýjar
sem ég hef þekkt allt mitt líf, já í
meira en 30 ár enda hef ég alltaf
talað um hana sem Gurrý frænku
enda Hanna Kata og Bjarni frænd-
fólk mitt.
Þegar ég hugsa um þig, Gurrý
mín, þá kemur upp í huga minn
hlátur. Þú hlóst svo innilega. Aldrei
GUÐRÍÐUR ÁSA
MATTHÍASDÓTTIR
✝ Guðríður ÁsaMatthíasdóttir
fæddist í Reykjavík
10. október 1946.
Hún andaðist á heim-
ili sínu 6. nóvember
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Bústaðakirkju
14. nóvember.
var nein lognmolla í
kringum þig. Þegar þú
byrjaðir að hlæja
tókstu alla með þér þó
svo þeir vissu ekki
neitt hvers vegna þau
áttu að hlæja.
Manstu þegar við
fórum til Benidorm.
Eitt kvöld fórum við í
bæinn og á miðju torgi
stóð stórt leikjanaut
sem maður gat farið á
bak og einhver fjar-
stýrði því, markmiðið
var að sitja sem lengst
á nautinu, alveg eins
og kúrekar.
Það var mikið af fólki á torginu
þetta kvöld. Pabba og Sigurvin
fannst þetta nú ekki neitt mikið
mál að fara í eins konar kúreka
leik. Sigurvin skellti sér á bak, allt-
af fór nautið hraðar og hraðar og
Sigurvin þeyttist upp og niður, við
stóðum við grindverkið og emjuð-
um af hlátri, þú hlóst svo innilega,
hátt og kröftuglega eins og þér
einni var lagið og brátt voru allir
komnir í átt til okkar skellihlæj-
andi. Ég held, ef ég mætti segja, þá
var nær allt torgið farið að hlæja
með okkur.
Þú varst alltaf fín, Gurrý mín, og
það skipti engu máli í hverju þú
varst, þú varst alltaf stórglæsileg,
jogginggalli eða dragtir, þú barst
allt með glæsileika.
Ég sit hér og hugsa um þig. Ég
mun ég ekki heyra hláturinn þinn
aftur en í huganum hugsa ég alltaf
um hann því að hláturinn þinn mun
alltaf koma mér til að brosa og ylja
mér og okkur öllum sem söknum
þín mjög.
Að kveðja góða konu langt fyrir
aldur fram er sárt og ekki réttlátt
en núna ertu komin á annan stað
og veit ég það að þú hefur alltaf
auga með okkur. Þú munt alltaf
eiga stað í hjörtum okkar.
Sigurvini, Hönnu Kötu, Bjarna,
Rut, mökum og börnum þeirra
sendi ég mínar samúðarkveðju.
Megi Guð styrkja þau á þessum
erfiðu tímum.
Kveð þig, Gurrý mín, með sökn-
uði, Guð geymi þig.
Vala Ólöf Kristinsdóttir
og Auðun Óli.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
KATRÍN BRYNDÍS SIGURJÓNSDÓTTIR
frá Blálandi,
Skagaströnd,
lést á Heilbrigðisstofnun Blönduóss mánu-
daginn 8. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hrafnhildur Jóhannsdóttir, Sigurjón Guðbjartsson,
Katrín Bryndís Sigurjónsdóttir, Guðbrandur Magnússon,
Jóhann Guðbjartur Sigurjónsson,
Hildur Sigrún Guðbrandsdóttir,
Magnús Guðbrandsson,
Hafrún Lind Guðbrandsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSTA SIGRÚN HANNESDÓTTIR,
til heimilis í
Skálagerði 13,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi miðvikudag-
inn 10. desember.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík mánudaginn 15. desember kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
minningarsjóð í nafni dóttur hennar, Ingibjargar Ástu Blomsterberg,
sími 557 4439/897 4439.
Margrét Erna Blomsterberg, Grétar Benediktsson,
Ingunn Jóna Óskarsdóttir, Jón Sigurðsson,
Anna Lísa Óskarsdóttir, Kristján Snorrason,
Júlíus Valdimar Óskarsson, Inga Hjálmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn,
HAUKUR PÉTURSSON
múrarameistari,
Aðallandi 1,
Reykjavík,
lést af slysförum
miðvikudaginn 10. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elínborg Sigurðardóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur, tengda-
sonur og bróðir,
ÞORVALDUR KOLBEINS ÁRNASON,
Skólabraut 2,
Seltjarnarnesi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 10. desember.
Guðfinna Emma Sveinsdóttir,
Ágúst og Emil Þorvaldssynir,
Árni Þór Jónsson,
Sveinn Sveinsson, Þóra Björnsdóttir,
systkini og fjölskyldur.
Bróðir okkar,
BJÖRN MATTHÍAS TRYGGVASON,
elliheimilinu Grund,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 3. desember.
Jarðarför hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð.
Fyrir hönd aðstandenda,
Valdimar Samúelsson,
Norma E. Samúelsdóttir.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er sent
sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun
að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og
heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn einstakling
birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar skulu ekki vera
lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar).
Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að það sé gert með langri
grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.