Morgunblaðið - 13.12.2003, Blaðsíða 65

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. DESEMBER 2003 65
✝ Baldvin GraniBaldursson
fæddist á Ófeigs-
stöðum í Kinn 29.
júlí 1923. Hann lést
á Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga 6. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Baldur Grani Bald-
vinsson bóndi og
oddviti á Ófeigsstöð-
um og kona hans
Hildur Friðgeirs-
dóttir frá Þórodds-
stað í Kinn. Hildur
lést af barnsförum
er hún eignaðist Baldvin. Bald-
vin ólst upp á Ófeigsstöðum.
Hann sótti alþýðuskólann á
Laugum en hóf síðan búskap
með föður sínum.
7. júlí 1945 gekk Baldvin að
eiga Sigrúnu Jónsdóttur frá
Hömrum í Reykjadal, f. á Hall-
dórsstöðum í Reykjadal 17. nóv-
ember 1923, d. 30. júní 1990.
Hún var dóttir Jóns Friðriksson-
ar frá Helgastöðum og Friðriku
Sigfúsdóttur frá Halldórsstöðum
í Reykjadal. Það sama ár stofn-
uðu Baldvin og Sigrún nýbýlið
Rangá úr Ófeigsstaðalandi og
bjuggu þar æ síðan. Þau Baldvin
og Sigrún eignuðust fimm börn,
þau eru: a) Jón Aðalsteinn
vígslubiskup á Hólum, f. 17. júní
1946, kvæntur Margréti Sig-
tryggsdóttur, börn þeirra eru
Sigrún og Róshildur. Sonur Jóns
fyrir hjónaband er Ragnar Þór.
b) Baldur bifreiðastjóri á Húsa-
vík, f. 13. mars 1948, kvæntur
Sigrúnu Aðalgeirs-
dóttur, börn þeirra
eru Baldvin, Ragn-
heiður og Friðrik.
c) Baldvin Kristinn
bóndi í Torfunesi, f.
23. febrúar 1950,
kvæntur Brynhildi
Þráinsdóttur, börn
þeirra eru Margrét
og Þráinn Árni. d)
Hildur hárgreiðslu-
meistari á Húsavík,
f. 10. nóv 1953, gift
Garðari Jónassyni,
synir þeirra eru
Jónas Grani og
Unnar Þór. e) Friðrika 2. feb
1961, var gift Gunnari Jóhanns-
syni, synir þeirra eru Jóhann
Kristinn og Hilmar Valur. Þau
skildu. Sambýlismaður Friðriku
er Stefán Haraldsson, sonur
þeirra er Ófeigur Óskar.
Þó búskapur væri aðalstarf
Baldvins var hann mikill félags-
málamaður. Hann var oddviti
sveitar sinnar um langt árabil.
Sat lengi í stjórn K.Þ. og for-
maður hennar um skeið og var
sláturhússtjóri hjá K.Þ. Formað-
ur Búnaðarfélags Ljósavatns-
hrepps, svo og sóknarnefndar-
formaður Þóroddsstaðarsóknar
auk þess að vera meðhjálpari og
syngja í kirkjukórnum. Ung-
mennafélaginu stjórnaði hann og
var formaður Héraðssambands
Suður-Þingeyinga um skeið. Þá
sat hann í stjórn Laxárvirkjunar.
Útför Baldvins fer fram frá
Þóroddsstað í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Í dalnum heima dvelur hugur minn
í dagsins önnum raddir þínar gjalla.
Frá þínum bröttu hlíðum Kalda-Kinn,
þú krýnda drottning himinblárra fjalla.
Mín fóstran kæra björt og hrein á brá
með bros á vör í sumarblænum þíðum,
ég elska hverja laut og hæð og lág
og lind í þínum fagurgrænu hlíðum.
Ég elska þig með blíða brosið þitt
og blómin þín sem lengi munu anga
og þegar hættir störfum hjarta mitt
ég hníg sem lítið blóm að þínum vanga.
Ég flyt þér kveðju draumadalur minn
í draumi og vöku raddir þínar kalla.
Ég hníg að faðmi þínum Kalda-Kinn,
þú krýnda drottning himinblárra fjalla.
(Baldur Baldvinsson Ófeigsstöðum.)
Elsku pabbi, með þessum orðum
afa vil ég kveðja þig. Ég veit hve vel
þau lýsa kærleika þínum og þrá til
sveitarinnar þinnar. Sú þrá kom
sterkar í ljós nú síðustu ár þegar
heimferðunum í Rangá fækkaði. Þá
sast þú gjarnan og fórst með þetta
ljóð af ákveðnum þunga sem sagði
meira en orðin.
Þú varst stóri sterki kletturinn
minn, ég var mikil pabbastelpa og lík-
lega hefði það verið fátt sem þú hefðir
neitað mér um. Minningarnar hrann-
ast upp í huga mínum, ég man þegar
þú gekkst með mig um gólf með svæf-
il undir höfði mínu og söngst „Mæðan
stranga“ ég átti að sofna en hef sjálf-
sagt þráast við. Ég hangandi í rass-
vasanum á eftir þér við útiverkin og
hef líklega ekki flýtt fyrir verkum
sem vinna átti. Við sitjandi á garða-
bandi í fjárhúsunum, þú að kenna mér
nöfnin á kindunum sem allar höfðu
sitt nafn ég spyrjandi „Pabbi, hvernig
í ósköpunum manstu hvað hver heitir,
þær eru allar eins.“ Þú bentir mér á í
rólegheitum undir jórtri kindanna og
friðsæld fjárhúsanna að þær hefðu
hver sitt einkenni. Við labbandi hönd í
hönd upp á tún að vori, lítandi eftir
lambám og brjóta síðustu fannirnar af
lækjunum svo lömbin færu sér ekki
að voða. Við í heyskap á dráttarvél að
raka saman garða í góðri þurrktíð,
það næsta sem ég man er að ég vakna
í flekknum. Því ég hafði sofnað undir
suði gamla „Fegga“, þú borið mig og
lagt gætilega í flekkinn og hélst áfram
að garða. Aldrei fann ég fyrir því að
ég væri að tefja fyrir þér við verkin
hvað þá að þú hastaðir á mig þó sjálf-
sagt hafi oft verið ástæða til. Við á Ak-
ureyri gangandi fram hjá búð þar
sem í glugganum var stráhattur með
blómum sem ég varð að eignast og að
sjálfsögðu keyptir þú hann handa
mér fyrir brúðkaup elsta bróður, ég
varð nú líklega að vera með hatt við
svo mikilvæga athöfn. Miklu seinna
við mamma í berjamó með drengina
mína, þú að koma frá Húsavík, fórst
heim, hitaðir kaffi og færðir okkur í
móinn, vínarbrauð með glassúr og
kaffi. Ég gæti haldið svona lengi
áfram í minningaflóði en vænst þykir
mér, pabbi minn, um þann kærleika
til sveitarinnar okkar og heimaslóða
sem þú sáðir í hjarta mitt og ég mun
ávallt rækta.
Ég kveð þig með þökk fyrir allt það
sem þú gerðir fyrir mig og ekki síst
fyrir það sem þú varst drengjunum
mínum.
Þín dóttir
Friðrika.
Elskulegur nafni minn, afi okkar og
langafi, Baldvin Grani bóndi á Rangá
hefur kvatt í hinsta sinn.
Þrátt fyrir að ljóst hafi verið síðustu
vikurnar að hann ætti stutt eftir er allt-
af erfitt að sjá á eftir þeim sem maður
elskar og þykir vænt um. Eftir sitjum
við með höfuðfylli af ljúfum minning-
um um yndislegan mann sem við öll
dáðum og litum upp til fram á síðustu
stund. Það er huggun okkur sem eftir
stöndum að nú sameinast þau aftur, afi
og amma á Rangá en hún lést fyrir
rúmum þrettán árum síðan.
Á Rangá, hjá ömmu og afa, var
alltaf gott að koma og þar var ætíð
mikið um að vera, gestkvæmt og mik-
ið líf á bænum. Bæði höfðu þau ein-
stakt lag á börnum enda var jafnan
barnaskari í kringum þau hvað sem
þau voru að gera. Skipti þá engu
hvort verið var að baka kleinur eða
sinna útiverkum, alltaf voru litlir
puttar velkomnir að veita „aðstoð“ og
fylgjast með af kostgæfni. Ótal minn-
ingar koma í hugann þegar dagarnir í
sveitinni hjá ömmu og afa eru rifjaðir
upp en það sem upp úr stendur er sú
hlýja og væntumþykja sem þau um-
vöfðu okkur meðan þeirra naut við
ásamt þeirri gleði og jákvæðni sem
þeim fylgdi alla tíð.
Afi og amma voru mjög samrýnd
hjón sem sköpuðu sér heimili þar sem
alla jafna var margt um manninn og
eftir þau stendur stór og samheldin
fjölskylda. Með þessum fátæklegu
orðum viljum við minnast þeirra
hjóna sem voru okkur svo góð. Eftir
standa minningar sem fylgja okkur
um ókomna tíð.
Jónas Grani, Eygló og börn,
Unnar Þór og Áslaug.
Það er mikil birta tengd nafni Bald-
vins á Rangá. Það vekur minningar
um mikla gleði, gamansemi og hressi-
lega hlátra, einnig þá miklu hlýju
drengskap og traustleika sem ætíð
fylgdi sterku handtaki hans, Bjarn-
arhrammi fylgdi bjarnarhlýja.
Þegar Baldvin fæddist á Ófeigs-
stöðum lagðist mikil sorg yfir heimilið
og alla nákomna er móðir hans dó á
sænginni. En hinn ungi og bjarti
sveinn var sá ljósgeisli sem lýsti upp í
sorgarranni. Það var hann allan sinn
uppvöxt og ættfólkið fylgdist með
stolti með honum sem glæsilegu ung-
menni og traustu til allra hluta.
Ófeigsstaðaheimilið átti þá og síðar
einstæðan sess í sveitinni. Þar voru
Baldvin gamli, sem við svo kölluðum,
og Kristín Jónasdóttir, hann var lengi
oddviti, eða frá því fyrst ég man og
enn minnist ég hans með glettnis-
glampa í augunum. Þá þegar var þar
mjög gestkvæmt af sveitungum og
mönnum lengra að komnum. Margir
áttu erindi við oddvita sinn og bærinn
var á krossgötum. En mestu réði þó
sú hlýja gestrisni sem þar var að
mæta og sú glaðværð og gamansemi
sem þar ríkti.
Sami bragurinn var á Ófeigsstaða-
heimilinu á tímum Baldurs og Sigur-
bjargar þegar Baldvin er að alast þar
upp með hálfsystkinum sínum tveim-
ur. Þangað var komið margra erinda
og mörg málin rædd bæði alvarleg og
á léttari nótum og húsbóndinn hag-
orði jafnan hrókur alls fagnaðar.
Baldvin óx upp bráðgjör til allra
hluta og tók snemma þátt í öflugu
starfi unga fólksins í ungmenna-
félaginu. Er hann hafði aldur til gekk
hann á Laugaskóla og þar kynntust
þau Sigrún frá Hömrum og Baldvin.
Hún hafði þá þegar vakið athygli fyr-
ir fagra rödd og sönggáfu og lærði
með öðru söng hjá Páli H. Jónssyni.
Með þeim var jafnræði og Sigrúnu
fylgdi söngurinn og mikil gleði og
glæsileiki er hún fylgdi Baldvin heim
í Ófeigsstaði til að setja saman bú.
Saman reistu þau Sigrún og Bald-
vin nýbýlið Rangá nyrst í gamla
Ófeigsstaðahlaði á 1/3 jarðarinnar
árið 1946 og efldist þar búskapurinn
af dugnaði beggja og samheldni.
Brátt var Rangárheimilið jafnoki
Ófeigsstaða að gestsælni og þar ríkti
vinsamleg glaðværð hvort sem var í
eldhúsi eða stofu og alltaf virtust
þau hjón hafa tóm til að sinna erind-
um gesta og eiga með þeim áhuga-
verðar viðræður um hvaðeina og
góðar stundir rétt eins og á Ófeigs-
stöðum.
Á Baldvin hlóðust trúnaðar- og fé-
lagsmálastörfin bæði í sveitinni og
fyrir héraðið allt, jafnvel í enn ríkara
mæli en hefðin stóð til og Sigrún var
ekki aðeins hin trausta og myndar-
lega húsmóðir og góða móðir, hún
fylgdist með öllu og tók sinn þátt í fé-
lagslífinu og í sönglífi sveitarinnar var
hún styrk stoð og oft var til hennar
leitað.
Rangársystkinin urðu fimm og öll
bera þau heimilinu og upprunanum
fagurt vitni – þau er gott að eiga að
vinum þegar minningin ein, fögur og
hrein, lifir um foreldrana.
Svo margt kemur upp í hugann
þegar Baldvin á Rangá er kvaddur að
því verður trauðla komið á blað. Hann
var jafn náinn frændi okkar hjóna
beggja, því urðu kynnin nánari og
böndin traustari, en fá orð verða engu
að síður að nægja.
Hann var í einu orði drengur góður
sem reyndist alls þess trausts verður
sem honum var sýnt.
Þungt áfall, er hann missti Sig-
rúnu, bar Baldvin með karlmennsku
þó að finna mætti hve undin var djúp
og alltaf var hann jafn æðrulaus þó
heilsunni hrakaði. Hann var glaður og
reifur, þrátt fyrir skerta heilsu allt
fram undir það síðasta.
Við sendum þeim systkinum, mök-
um þeirra og afkomendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur og Svan-
hildi og Einari sem nú eru ein eftir í
hlaðinu sendum við sömu kveðjur.
Jónas Jónsson.
Ég man eins og það hefði gerst í
gær þegar Baldvin frændi á Rangá
hringdi í mömmu til að vita hvort ég
gæti verið hjá þeim hjónum um sum-
arið 1953. Ég var þá 18 ára, og strax
til í það. Þetta varð til þess að ég
kynntist móðurfólki mínu en
mamma var frá Ófeigsstöðum. Hún
var ekki nema 16 ára og Hulda systir
hennar 13 þegar Baldvin fæddist og
varð um leið móðurlaus. Fannst mér
hann ávallt vera „litli“ drengurinn
hennar.
Sumarið mitt á Rangá verður alltaf
sterkt í minningunni. Sigrún gekk þá
með Hildi sem fæddist í nóvember, ég
man samt eftir henni snúa með okkur
heyi fyrir neðan Ófeigsstaðabæinn,
við vorum held ég sjö í hóp og var
margt talað, mikið hlegið og Baldur
gerði um okkur vísur. Baldvin var þrí-
tugur þetta sumar og var þá dansað í
kjallaranum á Rangá við harmon-
ikkuleik fram eftir nóttu.
Þetta var sumarið þegar aldrei
rigndi og alltaf var sól úti og inni. Og
mörg, mörg góð ár liðu; en þá dró ský
fyrir sólu þegar Sigrún dó og það fór
að rigna. En Baldvin átti góða að og
brátt fór sólin að skína á ný, eins og
hjá okkur öllum skiptast á skin og
skúrir í lífinu.
Ég vil þakka fyrir allar góðu sam-
verustundirnar fyrr og síðar þegar
við komum norður með okkar stóru
fjölskyldu og alltaf var skroppið í
Rangá og Ófeigsstaði í veislukaffi og
ég veit að börnin okkar eiga þaðan al-
veg sérstaklega góðar minningar, því
tengslin hafa verið sterk með fjöl-
skyldum okkar. Það er bjart yfir
minningu Baldvins á Rangá. Innileg-
ar samúðarkveðjur.
Sigurveig Erlingsdóttir
(Siva).
BALDVIN GRANI
BALDURSSON
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Elskuleg eiginkona mín,
KRISTJANA BENEDIKTSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hvammi,
Húsavík,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga,
Húsavík, fimmtudaginn 11. desember sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sören Einarsson
og aðrir vandamenn.
Eiginmaður minn og faðir okkar,
ÁSGEIR P. ÁGÚSTSSON
frá Stykkishólmi,
Aflagranda 40,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti fimmtu-
daginn 11. desember.
Erla Jónsdóttir,
María og Guðbjörg Elín Ásgeirsdætur.
Elskuleg móðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGRÍÐUR KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Ási,
Breiðdalsvík,
lést á elliheimilinu Grund miðvikudaginn
10. desember.
Börn hinnar látnu.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og vináttu vegna andláts og útfarar ást-
kærrar eiginkonu minnar, móður og ömmu,
AUÐAR KRISTÍNAR SIGURÐARDÓTTUR,
Syðri-Úlfsstöðum,
Austur-Landeyjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi og deildar 13-D
Landspítala við Hringbraut.
Óskar Halldórsson,
Kristín Hulda Óskarsdóttir,
Auður Ósk Vilhjálmsdóttir,
Halldór Vilhjálmsson.