Morgunblaðið - 13.12.2003, Blaðsíða 66

MINNINGAR
66 LAUGARDAGUR 13. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Oddný ÓlafíaSigurðardóttir,
eða Lóa eins og hún
var ætíð kölluð,
fæddist í Hlíðarhúsi
í Vestmannaeyjum
15. ágúst 1916. Hún
lést á Hraunbúðum,
dvalarheimili aldr-
aðra í Vestmanna-
eyjum, sunnudaginn
7. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Sigurð-
ur Helgason, f. í
Vestmannaeyjum
11. desember 1888,
hann hrapaði í Miðkletti og lést
25. júlí 1935, og Elínborg Guðný
Ólafsdóttir, f. á Kirkjufelli í Eyr-
arsveit á Snæfellsnesi 8. nóvem-
ber 1893, d. 15. desember 1944.
Systkini Ólafíu eru Pétur, f. 30.7.
1921, Unnur Lea, f. 9.8. 1922, d.
Þorsteinn, Ólafía Ósk og Sigurð-
ur. 2) Gunnar Marel vélstjóri, f.
27.11. 1945, maki Hulda Sigurð-
ardóttir, börn þeirra eru; Þor-
steinn, Drífa, Tryggvi og Inga
Rós. Barnabarnabörn Ólafíu og
Tryggva eru 16 talsins.
Ólafía missti ung föður sinn og
fór snemma út á vinnumarkaðinn.
Hún starfaði lengst af við fisk-
vinnslu hjá Hraðfrystistöðinni og
Vinnslustöðinni en einnig hjá
Efnalauginni Straumi og fleiri
stöðum. Ólafía tók alla tíð virkan
þátt í verkalýðsbaráttunni í Vest-
mannaeyjum. Hún sat í stjórn
Verkakvennafélagsins Snótar í
tæpa fjóra áratugi, lengst af sem
gjaldkeri. Hún var heiðursfélagi
Snótar. Þegar Snót og Verkalýðs-
félag Vestmannaeyja voru sam-
einuð í Drífanda, stéttarfélag, var
hún einn af stofnfélögum þess.
Ólafía og Tryggvi áttu útgerð um
áratugaskeið sem rak mb. Erling
VE 295, sem reyndist hið mesta
happafley.
Útför Ólafíu fer fram frá
Landakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
30.5. 1998, og Helgi, f.
11.6. 1925.
Eiginmaður Ólafíu
var Tryggvi Gunnars-
son, vélstjóri, f. í Vest-
mannaeyjum 29. apríl
1916, d. 22. mars
2001. Foreldrar hans
voru Gunnar Marel
Jónsson, skipasmíða-
meistari í Vestmanna-
eyjum, f. 6. janúar
1891, d. 7. maí 1979,
og Sigurlaug Páls-
dóttir, f. 20. mars
1892, d. 23. apríl 1976.
Ólafía og Tryggvi
bjuggju alla tíð í Vestmannaeyj-
um, lengst af á Strembugötu 2.
Börn þeirra eru: 1) Sigurður
Helgi, flokksstjóri hjá Reykjavík-
urborg, f. 29.9. 1937, maki Ágústa
Erla Andrésdóttir, börn þeirra
eru; Tryggvi, Ágúst Ingi, Andrés
Þá er hún Lóa föðuramma mín
gengin fyrir ætternisstapann og
verður borin til moldar í dag, tæpum
þremur árum eftir að Tryggvi afi
lést. Mér líður eins og það vanti ein-
hvern tryggan og fastan sess í til-
veruna. Ég sakna þeirra sárt líkt og
öll hin barnabörnin sem báru djúpa
og miklu virðingu fyrir afa og ömmu
á Strembugötunni.
Lóa amma var ung þegar hún
missti föður sinn í hörmulegu slysi.
Hún tók virkan þátt í verkalýðsbar-
áttunni í Vestmannaeyjum í áratugi.
Verkakvennafélagið Snót naut held-
ur betur góðs af drifkrafti hennar.
Hátt í fjóra áratugi sat amma í
stjórn félagsins, lengst af sem gjald-
keri og lét sig ekki muna um að nota
hádegismatartímann til þess að
skreppa og rukka.
Amma var ákaflega pólitísk og
þar sátum við þétt saman á bekk
eins og flestir í fjölskyldunni. Hún
fylgdist ákaflega vel með þjóðfélags-
umræðunni og hafði sínar skoðanir
og var ekkert að fara í launkofa með
þær, alveg fram undir það síðasta.
Hún hafði gott skopskyn, var hrókur
alls fagnaðar og umhyggjusöm. Það
var alltaf pláss fyrir alla í eldhús-
króknum á Strembugötunni þar sem
málin voru skeggrædd. Amma
stjórnaði því sem hún vildi stjórna,
svona á bak við tjöldin, eins og sýndi
sig á efri árum þegar hún dvaldi á
Hraunbúðum, dvalarheimili aldr-
aðra. Þar sat hún eins og hershöfð-
ingi inni í sólskála og lét sér ekkert
óviðkomandi. Samskipti hennar og
afa einkenndust af gagnkvæmri
virðingu og hlýju sem jafnframt ein-
kenndi samskipti þeirra við annað
fólk, sem átti sinn þátt í því hversu
vinamörg þau voru. Ég kallaði Lóu
ömmu stundum Klassapíuna, með
stórum staf. Hún var glæsileg kona.
Amma var sérlega félagslynd og lað-
aði fólk að sér. Amma og afi höfðu
yndi af því að ferðast og fóru víða um
heim, til að mynda nokkrum sinnum
austur fyrir járntjald á sínum tíma.
Seint á sjötta áratugnum fóru amma
og afi til Evrópu, sigldu með skipi og
tóku bílinn sinn með, eðal Fiat, til
þess að keyra suður á bóginn. Vin-
ahjón þeirra voru með í för. Amma
rifjaði það oft upp þegar þau keyrðu
niður til Ítalíu, með númerið V-270 á
bílnum. Við komuna til Rómaborgar
varð uppi fótur og fit. Borgarbúar
fóru að bugta sig og beygja þegar
þeir sáu þessa glæsikerru á götum
borgarinnar. Í ljós kom að íbúar
Rómaborgar tengdu V númerið við
Vatíkanið og drógu þá ályktun að
þarna væri sjálfur páfinn á ferð.
Þrátt fyrir að líkaminn væri farinn
að gefa eftir undir það síðasta komst
hún þetta áfram á þrjóskunni, eins
og sagt var innan fjölskyldunnar. Má
til sanns vegar færa því hún átti þá
ósk heitasta að skreppa eins og eina
ferð upp á land, ,,svona áður en ég
hrekk upp af,“ sagði hún og hló eins
og henni var einni lagið. Enginn
hafði trú á því að amma hefði heilsu í
það. En amma fór þangað sem hún
ætlaði sér. Hún kom upp á fastaland-
ið í ágúst síðastliðnum og vísiteraði
vini og ættingja á höfuðborgarsvæð-
inu og skrapp til okkar í Grindavík.
Það var yndislegt að fá ömmu í heim-
sókn. Við skruppum svo til Eyja í lok
síðasta mánaðar til að heimsækja
ömmu þegar hún var orðin ansi veik.
Þegar við kvöddum hana virtist hún
á batavegi og fékk að fara aftur á
Hraunbúðir þar sem hún lést viku
síðar, 87 ára gömul.
Móðir mín, Hulda, reyndist ömmu
og hafa stoð og stytta á efri árum, án
þess að á nokkurn annan sé hallað.
Amma talaði oft um það að án henn-
ar Huldu gæti hún ekki verið.
Takk, amma mín, fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig, Rósu og börnin.
Starfsfólki Hraunbúða þakka ég
góða umönnun ömmu minnar.
Blessuð sé minningin um glæsi-
lega og afgerandi konu.
Þorsteinn Gunnarsson.
Hún Lóa okkar er látin og við vilj-
um kveðja hana með nokkrum orð-
um. Við vissum að heilsu hennar
hrakaði mjög undanfarið og þurfti
hún að dvelja á Sjúkrahúsinu um
tíma. En hún hresstist nokkuð og
fékk að komast aftur heim að
Hraunbúðum, í rúmið sitt, eins og
hún orðaði það – þar leið henni vel.
En þetta reyndist aðeins stundar-
bið, heilsan var búin.
Lóa hét fullu nafni Oddný Ólafía
Sigurðardóttir og var fædd þann 15.
ágúst 1916 í Vestmannaeyjum. Er
við kynntumst fyrst var hún ætíð
nefnd Lóa og kunnum við því mjög
vel. Þar kom að hún stofnaði heimili
með Tryggva bróður okkar. Sam-
fylgdin var því orðin löng og farsæl
og vináttan var í heiðri höfð.
Okkur þótti öllum vænt um Lóu,
hún var ætíð hlýleg og hress í
bragði. Félagslynd var hún og naut
sín vel í góðra vina hópi. Hún var
fagurkeri, var jafnan vel klædd og
vildi hafa hlutina smekklega í kring-
um sig.
Svo liðu árin og lögmálið er að
hækkandi aldri fylgir jafnan skert
heilsa. Það varð þeim þungt áfall
þegar Tryggvi þurfti að gangast
undir stóra læknisaðgerð fyrir
nokkrum árum. Þá sýndi Lóa æðru-
leysi og hugarstyrk.
Þegar að því kom að þau treystu
sér ekki lengur til að halda heimili
fluttust þau inn á Dvalarheimilið
Hraunbúðir og nutu þar öryggis og
góðrar umönnunar þar til yfir lauk,
en Tryggvi lést fyrir rúmum tveim
árum. Við viljum hér með færa
starfsfólki Hraunbúða þakkir fyrir
alúð og umhyggju alla, er þau nutu
þar. Við sendum fjölskyldu Lóu inni-
legar samúðarkveðjur.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu’ og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir.)
Hvíl þú í friði kæra mágkona.
Systkinin frá Brúarhúsi.
Nú er hún Lóa vinkona farin til
betri heima, þessi fallega, góða
kona, kona jafnréttis, bræðralags og
samhjálpar og mun Labbi örugglega
taka fagnandi á móti henni. Það var
bjart yfir Vestmannaeyjum þegar
við fluttum þangað árið 1970. Aflinn
ÓLAFÍA
SIGURÐARDÓTTIR
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
VILHELMS M. ÁGÚSTSSONAR,
Skálarhlíð,
Siglufirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðisstofn-
unarinnar á Siglufirði.
Kristveig Skúladóttir,
Steinþóra Vilhelmsdóttir, Atli Benediktsson,
Ágúst Vilhelmsson, Hildur Egilsdóttir,
Jakobína Vilhelmsdóttir, Ólafur Ólafsson,
Auður Vilhelmsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum samúð og vinarhug við andlát og
útför
ÓLAFS ÞÓRÐARSONAR
húsgagnabólstrara,
Stórholti 19,
Reykjavík.
Guð blessi ykkur.
Gunnar Ólafsson, Sara Hjördís Sigurðardóttir,
Ástríður Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug við
andlát og útför ástkærrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
PÁLÍNU HILDAR ÍSAKSDÓTTUR,
Mýrargötu 18,
Neskaupstað.
Sigurjón Valdimarsson, Unnur Jónsdóttir,
Ísak Valdimarsson, Jóhanna Axelsdóttir,
Hjörvar Valdimarsson, Sesselja Lúðvíksdóttir,
Helgi Valdimarsson, Guðríður Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför frænda okkar,
TRYGGVA JÓHANNESSONAR,
Fremri-Fitjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahússins á
Hvammstanga fyrir góða umönnun.
Jónína Skúladóttir, Níels Ívarsson,
Sigrún Eva Þórisdóttir,
Guðrún Ósk Níelsdóttir,
Helga Rós Níelsdóttir,
Róbert Arnar Sigurðsson
og aðrir aðstandendur.
Bróðir okkar, mágur og frændi,
DEB KUMAR GURUNG,
Blöndubakka 6,
lést aðfaranótt laugardagsins 6. desember.
Útför fer fram frá Fossvogskapellu þriðju-
daginn 16. desember kl. 10.30.
Bindu Gurung,
Man Kumar Gurung,
Bikash Gurung,
Rajendra Bahadur Gurung,
Seema Gurung
og aðstandendur.
Ástkær faðir minn, afi og langafi,
EGILL SIGURGEIR JÓHANNESSON,
sem andaðist á gjörgæsludeild Landspítalans
sunnudaginn 8. desember, verður jarðsunginn
frá Keflavíkurkirkju mánudaginn 15. desember
klukkan 14:00.
Sigríður Jóna Egilsdóttir,
Sólveig Heiða Ingvadóttir, Arnar V. Grétarsson,
Kristinn Þór Ingvason, Anna María Reynisdóttir,
Egill Jóhann Ingvason, Sigurður Hrafn Sigurðsson
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna
andláts elskulegs sonar okkar og dóttursonar,
KJARTANS HALLDÓRS RAFNSSONAR.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sóldís Kjartansdóttir Russell,
Lilja Halldóra Guðnadóttir.