Morgunblaðið - 18.12.2003, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. DESEMBER 2003 43
✝ Guðbjartur Ólaf-ur Ólason fædd-
ist á Borg í Arnar-
firði 16. júní 1911.
Hann lést á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi 10. desember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Guðbjörg Kristjana
Guðbjartsdóttir, hús-
freyja á Borg, f. 31.
okt. 1886, d. 11. febr.
1913, og Óli Þor-
bergsson, kennari,
bóndi og sjómaður
frá Efri-Miðvík í Að-
alvík, f. 12. okt. 1885, d. 6. júní
1914. Óli fórst með seglbátnum
Gunnari frá Ísafirði. Guðbjartur
Ólafur var einkabarn þeirra hjóna
en eftir fráfall þeirra ólst hann upp
hjá ömmu sinni, Guðríði Þórðar-
dóttur frá Borg (1854–1943).
Guðbjartur Ólafur kvæntist 29.
des. 1934 Maríu Guðmundsdóttur
frá Bíldudal, f. 9. sept. 1913, d. 27.
apríl 1975. Foreldrar hennar voru
hjónin Guðmundur Arason, bóndi,
verkamaður og verkstjóri á Bíldu-
dal, f. 3. júlí 1888, d. 8. ágúst 1966,
og Þorbjörg Guðmundsdóttir, ljós-
móðir, f. 14. jan. 1887, d. 30. sept.
1953. Börn Guðbjarts Ólafs og Mar-
íu eru: 1) Óli Þorbjörn Guðbjarts-
son, kvæntur Þuríði Svövu Kjart-
ansdóttur. Þau eiga þrjú börn. a)
Kjartan, sambýliskona hans er Val-
gerður Bjarnadóttir. Þau eiga tvær
dætur. Fyrir átti hann tvo syni. b)
Anna María, sambýlismaður henn-
ar er Jóhann Magnús Lenharðsson.
býlismaður hennar er Jan Egeland,
hún á tvö börn og eitt barnabarn. d)
Guðbjart, kvæntur Önnur Körlu
Björnsdóttur, þau eiga þrjú börn.
Sveinn á tvö börn af fyrra hjóna-
bandi. e) Benedikt, sambýliskona
hans er Matthildur Víðisdóttir. Þau
eiga einn son. Fyrir átti Benedikt
þrjá syni. f) Guðrún, gift Pétri
Billeskov Hansen. Þau eiga tvö
börn. Fyrir átti Guðrún einn son. 6)
Ruth Guðbjartsdóttir, gift Kristjáni
Harðarsyni. Börn þeirra eru a)
Steinunn, gift Bjarna Inga Krist-
jánssyni, þau eiga tvær dætur. b)
Guðbjartur Óli, kvæntur Bryndísi
Kristinsdóttur. Þau eiga þrjú börn.
c) María, unnusti hennar er Jóhann
Engilbertsson, þau eiga eina dótt-
ur.
Guðbjartur Ólafur ólst upp með
ömmu sinni á Rafnseyri, Tungu við
Auðkúlu og að Látrum í Aðalvík.
Að loknu námi hans á Ísafirði vorið
1927 fluttu þau Guðríður til Bíldu-
dals. Guðbjartur stundaði sjó-
mennsku fyrri hluta ævinnar fyrstu
árin frá Bíldudal en síðan á vetr-
arvertíðum í Ytri-Njarðvík en á
síldveiðum fyrir Norðurlandi á
sumrin. Hann lauk skipstjórnar-
prófi 1944 á Ísafirði og var síðan
skipstjóri á ýmsum bátum frá
Bíldudal og rak um leið eigin út-
gerð þaðan í félagi við aðra. Skip-
stjórnarferlinum lauk Guðbjartur
Ólafur í Ólafsvík 1957. Þá hóf hann
bókhaldsstörf hjá Kaupfélagi Arn-
firðinga á Bíldudal. Árið 1964
fluttu þau María eiginkona hans til
Reykjavíkur og hann réðst sem
bókari við Heildverslun Ásbjarnar
Ólafssonar þar sem hann vann til
starfsloka 1989. Þau bjuggu lengst
af í Skipholti 6 í Reykjavík.
Útför Guðbjarts verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
c) Guðbjartur, sam-
býliskona hans er Mar-
grét Sverrisdóttir, þau
eiga eina dóttur. 2)
Sigrún Guðbjartsdótt-
ir, gift Ásgeiri Guð-
mundssyni. Dóttir
þeirra er María Ás-
geirsdóttir, hún er gift
Victori Manuel Munoz.
Þau eiga tvær dætur.
3) Hjörtur Guðbjarts-
son, kvæntur Svan-
hildi Geirarðsdóttur.
Fyrri kona Hjartar var
Gígja Árnadóttir, börn
þeirra eru a) Gunnar,
sambýliskona hans er Björg
Snjólfsdóttir. Börn þeirra eru þrjú.
b) Rósa, hún er gift Gylfa Þór
Gylfasyni, þau eiga þrjú börn. c)
Björg, hún er gift Helga Kristins-
syni. Þau eiga tvö börn. 4) Fjóla
Guðbjartsdóttir, hún var gift Jak-
obi Helgasyni, en þau eru skilin.
Börn þeirra eru a) Helgi Kristinn,
sambýliskona hans er Svanborg
Kjartansdóttir. Helgi Kristinn á
einn son. b) María, hún er gift Vil-
hjálmi G. Vilhjálmssyni, þau eiga
eina dóttur. Fyrir átti María þrjá
syni. c) Lára, sambýlismaður henn-
ar er Kristján Hreiðar Kristjáns-
son. Þau eiga tvo syni. d) Íris, sam-
býlismaður hennar er Sigurður
Gröndal. 5) Guðríður Guðbjarts-
dóttir er gift Sveini Benediktssyni.
Börn þeirra eru a) Sesselja María,
sambýlismaður hennar er Guð-
mundur Örn Ingvarsson b) Ólafur
Arnar. Guðríður á tvö börn frá
fyrra hjónabandi. a) Hrefnu, sam-
Þó að kall dauðans sé aldurhnign-
um kærkomið og þeim sem brestur
þrótt þá streyma endurminningar
engu að síður fram í huga þeirra sem
eftir standa.
Faðir okkar var einbirni og missti
báða foreldra sína áður en hann náði
þriggja ára aldri en naut þá þess láns
að amma hans, Guðríður Þórðardótt-
ir, sextug ekkja, tók við uppeldis-
hlutverkinu. Þessa minntist hann æ
síðan með sérstöku þakklæti. Hún
lést síðar á heimili okkar á Bíldudal
nær níræð að aldri 1943.
Eftir að hann hafði lokið námi í
Unglingaskólanum á Ísafirði vorið
1927 og þau flytja á Bíldudal hefst
sjómennskuferill föður okkar sem
stóð síðan óslitið í þrjátíu ár. Í byrj-
un var hann t.d. fimm sumur við
handfæraveiðar á seglskipinu Geysi,
sem raunar var komið með hjálpar-
vél er hér var komið. Hann er nú
seinastur að kveðja úr frækinni
áhöfn þess skips, er 1930 færði á
land mestan afla á handfæri sem
nokkurt færaskip hefur fengið úti
fyrir Vestfjörðum á einni vertíð og
Gils Guðmundsson greinir frá í
Skútuöldinni. Fyrstu tvo veturna
stundaði hann farkennslu við Arn-
arfjörð en síðan reri hann margar
vetrarvertíðir úr Ytri-Njarðvík og
stundaði síldveiðar fyrir Norður-
landi sumurin 1932–43.
Foreldrar okkar gengu í hjóna-
band heima á Bíldudal 29. desember
1934. Móðir okkar þurfti augljóslega
snemma að takast á við það hlutverk
sjómannskonunnar að vera dagleg
forsjá heimilisins í langri fjarveru
bónda síns. Þar farnaðist henni afar
vel, var dugleg með afbrigðum og úr-
ræðagóð um flest það sem að hönd-
um bar.
Árið 1944 lauk faðir okkar skip-
stjórnarprófi á Ísafirði og er síðan
skipstjóri á ýmsum bátum, sem
gerðir voru út frá Bíldudal. Jafn-
framt hóf hann nú eigin útgerð,
lengst í félagi við Rafn Sveinbjörns-
son, Guðmund Guðmundsson, móð-
urbróður okkar og Gunnar Jóhanns-
son. Hér var yfirleitt um að ræða
landróðrabáta á línuveiðum fyrir
Vestfjörðum á vetrum en dragnóta-
veiði á sumrin. Faðir okkar reyndist
oft aflasæll og ætíð farsæll skip-
stjórnarmaður. Skipstjórnarferlin-
um lauk hann í Ólafsvík 1957 er hann
var þar með Egil SH á reknetum.
Þetta sama ár hefst síðan seinni hluti
af starfsferli föður okkar er hann
ræðst sem bókhaldari á skrifstofu
Kaupfélags Arnfirðinga á Bíldudal.
Pétur Þorsteinsson var þar þá kaup-
félagsstjóri og urðu þeir miklir mát-
ar enda um margt líkir að skaphöfn
og skopskyni.
Foreldrar okkar flytja síðan til
Reykjavíkur 1964 en þá höfðum við
systkinin flest stofnað eigin heimili
hér syðra og víðar um land. Faðir
okkar réðst þá sem bókari við Heild-
verslun Ásbjarnar Ólafssonar og
vann þar til starfsloka 1989. Þá hafði
hann bætt 32 árum í bókhaldi við 30
ára sjómannsferilinn þannig að 62
árum skilaði hann á vinnumarkaði.
Hann var afar ánægður með starfs-
andann og samstarfsfólkið í Heild-
verslun Ásbjarnar Ólafssonar og
taldi það með meiri háttar lífsláni
sínu að hafa fengið að starfa þar svo
lengi sem raun varð á.
Þessi er í fáum orðum ramminn
um það lífshlaup sem við kveðjum á
þessum desemberdögum og við öll
stöndum í mikilli þakkarskuld við.
Þakkarhugur okkar er ekki síst
bundinn við þær farsælu uppeldis-
aðstæður sem þessari barnmörgu
fjölskyldu voru búnar heima á Bíldu-
dal. Og þó að skyndilegt fráfall móð-
ur okkar á góðum aldri 1975 hafi orð-
ið föður okkar þung raun þá taldi
hann sig gæfumann á flesta lund.
Hann var starfsamur með afbrigð-
um og heilsugóður lengst af ævinnar.
Hann var víðlesinn og hafði býsna
traust minni, sem entist honum til
hárrar elli. Sérstakur áhugamaður
var hann um öll söguleg efni og tengt
þeim áhuga safnaði hann af mikilli
alúð bæði frímerkjum og mynt.
Þannig safnaði hann tvívegis nánast
heilu heildarsafni íslenskra frí-
merkja auk heildarsafns frímerkja
næstu nágrannalanda eins og Dan-
merkur og Noregs. Hann var kjör-
inn heiðursfélagi Myntsafnarafélags
Íslands.
Frásagnargáfa og frásagnargleði
var honum í blóð borin. Hann minnt-
ist oft á eftirminnilegan hátt margra
samferðamanna sinna sem hann
hafði kynnst á langri lífsleið. Þær
frásagnir voru oftar en ekki með
hnyttnum tilsvörum, allnákvæmum
veðurfarslýsingum úr veiðiför, leift-
urmyndum frá löngu liðnum atvik-
um. Á slíkum stundum var hann í
essinu sínu og allur á valdi frásagn-
arinnar. Hann hafði yndi af góðum
söng og söng sjálfur bassa á yngri
árum, í karla- og kirkjukór heima á
Bíldudal.
Hann var mjög þakklátur fyrir af-
ar gott sambýli að Skipholti 6 og bar
hlýjan þakkarhug til þeirra Jens og
Alexíu. Sama hug bar hann til allra
þeirra er réttu honum hjálparhönd
eða sýndu honum tryggð og vinar-
hug er gangan þyngdist seinustu
mánuðina.
Við viljum færa starfsfólki Lands-
spítala – háskólasjúkrahúss, deild
13A, sem annaðist hann í þungbær-
um veikindum seinustu vikurnar
innilegar þakkir fyrir ósérplægni og
alúð við að hjúkra honum.
Við biðjum minningu föður okkar,
Guðbjarts Ólafs Ólasonar, blessunar
Guðs.
Systkinin frá Sunnuhvoli,
Bíldudal.
Hræddist ég, fákur, bleika brá,
er beizlislaus forðum gekkstu hjá.
Hljóður spurði ég hófspor þín:
Hvenær skyldi hann vitja mín?
Loks þegar hlíð fær hrím á kinn
hneggjar þú á mig, fákur minn.
Stíg ég á bak og brott ég held,
beint inn í sólarlagsins eld.
(Ólafur Jóh. Sigurðsson.)
Á fögrum sumardegi 1999 var lagt
upp í ferðalag sem seint mun líða
okkur úr minni. Afi var heiðursgest-
ur ferðarinnar og jafnframt farar-
stjóri. Engin ferðaáætlun var gerð
enda engrar slíkrar þörf, því numið
var staðar og veðursins notið hvar
sem því varð við komið. Það var eins
og heiðríkjan, sólin og hægur and-
varinn gerðu að verkum að okkur
var ekkert ómögulegt og skyndilega
tók afi, þá kominn hátt á níræðisald-
ur, þá ákvörðun að við skyldum
ganga að Tröllafossi í Mosfellsdal.
Ekki var frítt við að ferðafélagarnir
litu hver á annan með nokkurri
spurn í augum, því einhvern grun
höfðum við um að sú ganga væri
fremur á færi yngra fólks en öld-
unga. En afi var maður stefnufastur
og hans ákvörðun stóð. Okkur hinum
líður gangan líklega aldrei úr minni.
Gamli maðurinn skoppaði tindilfætt-
ur af einni þúfunni á aðra, hoppaði
yfir læki sem lamb á vori og lék við
hvurn sinn fingur í sveitasælunni.
Inni á milli settist hann í ilmandi
lyngið og glotti framan í okkur hin
sem fylgdum honum móð og más-
andi. Engin áning leið svo að ekki
félli ein og ein vísa af vörum hans og
gjarna fylgdi skemmtisaga af löngu
liðnum atburðum, nú eða frá líðandi
stund, sögð af svo mikilli innlifun,
krydduð glettnum mannlýsingum,
að við gleymdum bæði stund og stað,
enda frásagnarlistin og frásagnar-
gleðin afa í blóð borin. Þannig leið
dagurinn sem í ævintýri og að kvöldi,
þegar haldið var heim á leið, var eins
og við hefðum gengið í endurnýjun
lífdaga. Slík var gleðin sem fylgdi
samvistum við Guðbjart Ólason.
Afi hafði ákveðnar skoðanir á
mönnum jafnt sem málefnum. Hann
var fylginn sér að eðlisfari og ekki
fór hjá því að hin mikla lífsreynsla
hans, oft og tíðum harðneskjuleg,
setti sitt mark á manninn. Sú lífs-
reynsla gerði hann að þeim manni
sem hann var – manninum sem vissi
hvað það er í þessu lífi sem skiptir
máli og lifði samkvæmt því. Fjöl-
skyldan var honum öðru fremur mik-
ilvæg og sjaldan naut hann sín betur
en þegar hann fagnaði velgengni
barna sinna og annarra í fjölskyld-
unni. Hann stóð bjargfastur við hlið
sinna þegar gaf á bátinn og rétti
ósjaldan fram hjálparhönd þegar
mest reið á.
Afi var gæfumaður sem naut sín til
hins ýtrasta í samfélagi við aðra
menn en vissulega var hann þó ekki
allra. Sérhvert verk sem hann tók
sér fyrir hendur vann hann af ein-
stakri natni og hann lifði í samræmi
við það að ekkert verk, heima eða að
heiman, væri svo lítilfjörlegt að það
verðskuldaði ekki fyllstu alúð og
vandvirkni.
Við, sem nú kveðjum afa hinsta
sinni, munum lengi búa að því sem
hann kenndi okkur og erum þakklát
fyrir að hafa orðið þeirrar gæfu að-
njótandi að hafa átt hann að. Minn-
ing hans mun lifa í hjörtum okkar
allra.
Anna María og Jóhann Magnús.
Guðbjartur Ólason gekk í Mynt-
safnarafélag Íslands á stofnári fé-
lagsins 1969. Allmörgum árum síðar
var hann gerður að heiðursfélaga.
Hann var alla tíð áhugasamur, mætti
vel á fundi þar sem hann var mjög
vandur í vali á öllum þeim gripum
sem hann hafði áhuga á að eignast.
Guðbjartur var vinur allra og í félagi
þar sem menn skiptust stundum á
skoðunum og höfðu á lofti meiningar
sínar var hann ætíð maður skynsem-
innar og yfirvegaður, herramaður í
einu og öllu.
Einhvern veginn verða skipta-
fundir Myntsafnarafélagsins tóm-
legri við fráfall Guðbjarts. Hann
sótti skiptafundi félagsins í svo mörg
ár, það var gefið að hann væri á svo
til öllum skiptafundum. Það hvarfl-
aði ekki að neinum að þarna væri
maður á tíræðisaldri. Hann var svo
hress í anda og atgervi. Nú seinustu
árin var hann hættur að koma á
kvöldfundi, en á sunnudagsfundina
mætti hann og hafði alltaf eitthvað til
málanna að leggja. Það var gott að
ráðfæra sig við Guðbjart því hann
kunni góð skil á flestu því sem á boð-
stólum var á skiptafundum. Sjálfur
tók hann þátt í skiptum er eitthvað
var í boði sem féll í safn hans.
Ljúfur maður og hæglátur er nú
genginn. Félagar í Myntsafnara-
félagi Íslands munu sakna Guðbjarts
Ólasonar. Við sendum ástvinum
hans samúðarkveðjur.
F.h. Myntsafnarafélags Íslands.
Anton Holt,
Ragnar Borg.
GUÐBJARTUR Ó.
ÓLASON
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Legsteinar og englastyttur
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
Verið velkomin
Englastyttur og
ljósker á le iði
Englasteinar
Maðurinn minn,
HELGI VIÐAR MAGNÚSSON,
Grandavegi 3,
Reykjavík,
dó á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
miðvikudaginn 17. desember.
Guðni Baldursson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
JÓN ÁRSÆLSSON
bóndi,
Bakkakoti,
lést á heimili sínu sunnudaginn 14. desember.
Útförin fer fram frá Akureyjarkirkju, Vestur-
Landeyjum, laugardaginn 20. desember kl. 14.
Þóra Elísabet Bernódusdóttir,
Ársæll Jónsson, Anna Fía Finnsdóttir,
Þorvaldur Jónsson, Bára Rúnarsdóttir,
Þórður Jónsson, Jónína H. Ólafsdóttir,
Ragnheiður Jónsdóttir, Ágúst Rúnarsson,
Elísabet María Jónsdóttir, Lúðvík Bergmann,
Sigríður Vaka Jónsdóttir, Guðmundur Baldvinsson
og barnabörn.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er sent
sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun
að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og
heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn einstakling
birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar skulu ekki vera
lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar).
Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að það sé gert með langri
grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.