Morgunblaðið - 19.12.2003, Blaðsíða 2

2 | FÓLKIÐ | FÖSTUDAGUR 19|12|2003 MORGUNBLAÐIÐ
ÞAÐ er athyglisvert að fylgjast með því hvernig raunveru-
leikaþættir hrannast upp á sjónvarpsstöðvunum. Fyrir-
myndin er vitaskuld erlend. Minnir að æðið hafi byrjað með
Big Brother. Fylgdist með því þegar ég bjó í Berlín á alda-
mótaárinu. Þá bjó ungt fólk aðþrengt í hálfgerðum gámi, –
auðvitað myndað í bak og fyrir. En að-
stæðurnar hafa aldeilis breyst!… Para-
dise Hotel: Nýstárlegt hótel verður að
segjast. Myndavél í hverjum kima og til-
hugalíf stöðugt í gangi; skiptir ekki höf-
uðmáli með hverjum deilt er herbergi,
bara ef gistingin er framlengd. Einn rek-
inn heim í hverri viku. Allir fúsir að svíkja
hver annan. Enda lúxushótel. Líf alls-
nægtanna. Hver fórnar ekki ærunni fyrir
vikudvöl á Hótel Örk? Síðast var Dave
kynntur til sögunnar. Eignaðist einn vin.
Sem sveik hann. Eitthvað dásamlega
rómverskt við þetta… Survivor: Fylgst
með fólki horast niður í fallegu um-
hverfi. Það nærist bara á svikum í stað-
inn… Stjörnuleit: Auðvitað er þessi
keppni ekkert annað en raunveruleika-
sjónvarp. Að taka venjulegt fólk og fylgj-
ast með því verða „stjörnur“. Allt um-
stangið í kringum keppnina. Keppendur reknir ef þeir brjóta
gegn reglunum. Það hvernig þau faðmast í lok þáttanna eins
og þau séu að kveðja aldagamlan vin. Samt dauðfegin undir
niðri, því þau komust áfram… Popptíví: Næsta skref fyrir
„stjörnurnar“. Vona samt að þau verði ekki eins og Clay Aiken.
Ömurlega væminn. Vona að hann verði „Invisible“ í alvörunni.
Annars eru tónlistarmyndbönd sannarlega ekkert raunveru-
leikasjónvarp. Þó að sumir óttist að ungt fólk rugli þeim saman
við veruleikann. Að það sé eðlilegt að konur séu í bikiníi á bifvélaverkstæði og dilli rassinum eins og í myndbandi Out-
kast. Ég held að það séu óþarfa áhyggjur. Enda flóran fjölbreytt. Skýr afstaða gegn sjálfsvígum í myndbandi Good
Charlotte við lagið Hold On. Jafnvel hneykslunarhellan Christina Aguilera beitti sér gegn stöðluðum fegurðarímyndum
í myndbandi við lagið You Are Beautiful. Veröldin snýst. Tímanum fleygir áfram. Unglingastjörnurnar fullorðnast. Fara
að hafa ákveðnar skoðanir á því hvers konar fyrirmyndir þær vilja vera. Og vald
til að fylgja því eftir. Madonna skrifar barnabækur; kynslóðin sem hún hvatti til
uppreisnar gegn foreldrum sínum les þær fyrir börnin sín…Hvíldardagar: Æ,
svo getur líka verið gott að slökkva á sjónvarpinu. Án þess að standa upp úr
sófanum. Er eitthvað svo notalegt í skammdeginu. Vaknar forvitni, – ætli mynd-
in sé til sem Bragi Ólafsson lýsir í Hvíldardögum á þennan veg: „ … er af tveim-
ur froskum á bakka einkasundlaugar sem greinilega hefur ekki verið notuð
lengi. Í bakgrunni sitja miðaldra hjón við borð hlaðið veitingum.“ Mála mynd í
huganum á mér. Yfir skilin milli raunveruleikans og hins óraunverulega.
|pebl@mbl.is
Í alvörunni?
FRÁ FYRSTU HENDI
FÓLKIÐ Umsjón Pétur Blöndal pebl@mbl.is| Blaðamenn Ívar Páll Jónsson ivarpall@mbl.is| Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is | Bryndís Sveinsdóttir bryndis@mbl.is |
Sæbjörn Valdimarsson saebjorn@mbl.is | Árni Matthíasson arnim@mbl.is
Árni Torfason tók myndina á forsíð-
unni en hana prýðir Brynja Björns-
dóttir, starfsmaður á leikskólanum
Jörfa, að þessu sinni. Látið mynd-
ina ekki blekkja ykkur; Brynja er
mikill morgunhani og finnst ekkert
erfiðara að fara á fætur í skamm-
deginu heldur en á sumrin. Dimmu
dagarnir fyrir jólin eru notalegir og
skemmtilegir að mati Brynju. Hún
hefur verið á fullu að föndra með
krökkunum í vinnunni síðustu
daga og er komin í mikið jólaskap.
Ekki eru allir jafnheppnir og
Brynja. Margir eiga erfitt með að
þrauka skammdegið, geta ómögulega haft sig á fætur og þunglyndi
gerir ósjaldan vart við sig. Á síðu sex má sjá hvernig flugeldar og
súkkulaði gera þennan tíma bærilegri en ella, en þar skoðum við björtu
hliðarnar á skammdeginu.
Forsíða
Við vissum ekki fyrir viku…
... að jólasveinar kynnu að
synda. Hér gefur jólasveinn
skjaldböku að borða í sæ-
dýrasafni í Peking. Jólin
njóta æ meiri vinsælda í
Kína, enda Kínverjar stöð-
ugt að tileinka sér fleiri siði
Vesturlandabúa.
... í hvernig klæðnaði ástr-
alska leikkonan Nicole Kid-
man myndi mæta á frum-
sýningu myndar sinnar Cold
Mountain í Lundúnum. Þar
hafið þið það!
... að hægt væri að gefa Karli
Bretaprins eitthvað sem
hann ætti ekki fyrir. Sú virt-
ist raunin þegar hann opn-
aði pakka frá sjö ára pjakki,
Jack Holt, í móttöku fyrir
krakka í Clarence House,
London. Karl fékk m.a. syk-
urstráða ávaxtaböku og
súkkulaðismákökur.
... að Brent Moffatt frá Winni-
peg, Kanada, myndi setja
heimsmet í flestum líkams-
stungum, en hann stakk
900 nálum í fæturna og sló
þannig fyrra met sitt, sem
voru „aðeins“ 702 nálar.
... að gínurnar í búðarglugg-
unum væru lifandi. Þannig
er það að minnsta kosti í
miðborg Berlínar, þar sem
karlfyrirsætur sýndu vöðva í
nærbuxum. Það virtist líka
koma þessari stúlku
ánægjulega á óvart.
... að efnt yrði til Stjörnuleitar
á heimsvísu. Á meðal kepp-
enda verða Guy Sebastian
(Ástralíu) og Kelly Clarkson
(Bandaríkjunum). Sigurveg-
arar Stjörnuleitar í ellefu
löndum munu etja kappi
saman.
KEÐJ
USAG
AN
Fyrsti hluti | eftir Einar Kárason
Flugleiðavélin frá Bandaríkjunum er nýlent og farþegarnir rölta inn eft-
ir ganginum. Sumir eru svefndrukknir í andliti, aðrir örlítið rykaðir eftir
næturflug – það er mánudagsmorgunn. Röðin við vegabréfsskoðunina
gengur sæmilega greitt, verðirnir skoða skilríkin með nývaknaðan
svip og það er ekkert óvenjulegt, mest eru þetta Íslendingar að snúa
heim. Aftarlega í röðinni er maður á sjötugsaldri og það er eitthvað
kunnuglegt við andlitið sem speglar daufa lífsþreytu – tveir af sam-
farþegunum gefa honum auga eins og þeir séu að reyna að koma hon-
um fyrir sig. En það er ekki fyrr en hann dregur upp vegabréfið sem
menn verða verulega undrandi: eitt af þessum stóru bláu sem fyrir
löngu er hætt að nota. Vörðurinn opnar það og horfir höggdofa á
passamyndina sem fyllti öll blöð fyrir þrjátíu árum þegar maðurinn
hvarf með svo mystískum hætti að enn eru að spinnast þjóðsögur um
það mál.
„Ert þetta þú?“ sagði vörðurinn. „Já, síðast þegar ég vissi,“ sagði
maðurinn. „Þú ert ekki ...“ Vörðurinn var hálfringlaður, enda var mað-
urinn látinn fyrir löngu, hafði horfið sporlaust. Af og til gáfu sig þó fram
menn sem þóttust hafa séð hann. Hann hafði verið sundlaugavörður í
Miami, kranabílstjóri í Chicago og trúboði í Miðvesturríkjunum. En
einnig slíkar sagnir urðu að þjóðsögum, enda höfðu þeir sem taldir
voru valdir að brotthvarfi mannsins þegar setið af sér dóminn. Hann
var kveðinn upp af æðsta dómstól ríkisins og gat því ekki verið rangur.
Verðirnir horfðu hver á annan einsog þeir væru viðstaddir eigin jarð-
arför, kinkuðu svo dauflega kolli. Skömmu síðar gekk maðurinn, sem
var í svörtum ullarfrakka með eina lúna tösku, út úr flugstöðinni. Hann
fann svalt loftið leika um sig og skimaði í kringum sig.
Annar hluti | eftir Einar Má Guðmundsson