Morgunblaðið - 22.12.2003, Blaðsíða 26

DAGLEGT LÍF
26 MÁNUDAGUR 22. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Gula línan veitir upplýsingar um þessi fyrirtæki í síma 1444 • gulalinan.is
„AUÐVITAÐ fær Tinni nýja ól fyrir hver jól og risarækjur á
aðfangadag,“ sagði maður einn þegar Morgunblaðið innti hann
eftir því hvort hann gerði eitthvað fyrir köttinn sinn um hátíð-
irnar. Annar fræddi blaðamann á því að bichon frise-hund-
arnir hans tveir fengju bæði jólahúfu og pakka á jólunum og
sá þriðji kvartaði undan miklum útgjöldum sem fylgdu árleg-
um jólagjafainnkaupum dótturinnar fyrir gæludýrin.
Landsmenn virðast hugsa vel um loðna og fiðraða vini sína
um hátíðirnar og margir leggja talsvert á sig til að gera þeim
dagamun. Algengast er að dýrin fái gjafir eins og aðrir fjöl-
skyldumeðlimir og í sumum tilfellum gjalda dýrin í sömu
mynt. Margir gera sérstaklega vel við fjórfætta vini í mat og
sum dýrin fá sérstakan hátíðarbúning til að skrýðast á aðvent-
unni og á jólunum.
Víða hafa kaupmenn gert sér mat úr gjafmildi gæludýraeig-
enda um jólin sem sést glöggt þegar heimasíður erlendra vef-
verslana eru skoðaðar. Hvarvetna má sjá jólavarning fyrir
gæludýrin auglýstan, allt frá hefðbundnum jólasokkum með
sælgæti og smádóti að rafrænum og gagnvirkum músum fyrir
ketti. Jafnvel gullfiskarnir eru ekki undanskildir því það er
alltaf hægt að bæta kóröllum og öðrum skrautmunum í fiska-
búrið.
Þá virðist ekki óalgengt að gæludýrin prýði jólakort fjöl-
skyldunnar því á Netinu má finna fjölmargar tillögur og hug-
myndir að því hvernig útbúa megi slík jólakort og auðvitað
einstaklinga sem eru boðnir og búnir til að sjá um kortagerð-
ina gegn gjaldi.
Hvað sem því líður er líklega lítil hætta á að hundar,
hamstrar, fiskar, páfagaukar, naggrísir og kettir landsmanna
lendi í jólakettinum í ár og svo gæti farið að þessi skaðræðis-
skepna þurfi að láta sér nægja að bíta í rófuna á sjálfri sér.
 GÆLUDÝR | Dekrað við ferfættu heimilisvinina yfir jólahátíðina ekki síður en mannfólkið
Enginn köttur í jólaköttinn
ben@mbl.is
Sjái fólk Golden Retriever hund, skreytt-an hálsól með marglitum jólakúlum áSeltjarnarnesi á aðventunni er ekki
ólíklegt að þar sé á ferðinni Dúna Tomma-
dóttir, sem ættuð er frá Eskifirði. Dúna er
hundur númer 11 á Nesinu, fædd 11. júlí árið
1992 og er því 11 ára í ár.
Eigandi hennar er Bryndís Guðmunds-
dóttir, sem útskýrir að jóladressið, ólina góðu,
hafi Dúna fengið í gjöf frá stelpu úr hverfinu
fyrstu jólin sín á Nesinu. Síðan hafi hún ávallt
skrýðst því yfir jólahátíðarnar.
Bryndís segir Dúnu óskaplega rólega og yf-
irvegaða „dömu“ sem láti ekki bjóða sér hvað
sem er. Þannig sé hún reglulega matvönd og
hnusi vandlega af döllunum sínum áður en
hún tekur til matar síns. Oft á tíðum fái hún
tví- og þríréttaðar máltíðir og þá dugi til að
mynda engin venjuleg skinka heldur einungis
aliskinka ofan í frúna.
Hún segir þó ekki erfitt að gera henni daga-
mun á jólunum. „Hún elskar innmat úr rjúpu,“
segir Bryndís með áherslu. „Svo
hún fær hann ef rjúpa er á boð-
stólum. Eins erum við með kalkún á
jólunum sem hún borðar. Um dag-
inn vorum við hjá syni okkar sem
var með hreindýr á borðum sem
henni þótti mikið lostæti og það verður líklega
jólamaturinn í ár. Hún er semsagt fyrir villi-
bráð og vill helst allt það allra dýrasta.“
Þefar uppi eigin pakka
Það fer ekkert á milli mála að það er dekrað
við Dúnu á alla mögulega vegu og auðvitað
fær hún jólapakka, bæði frá eigendum sínum
og stelpu í næsta húsi sem gefur henni alltaf
pakka. Bryndís segir lítið vera um leikföng í
jólapökkum Dúnu enda hafi hún aldrei verið
mikið fyrir slíkt. En þar sem hún er sælkeri og
vilji hafa það sem hún lætur ofan í sig fyrsta
flokks innihaldi pakkarnir oftast eitthvað góð-
gæti. „Hún fær alltaf einhverja nammipoka og
það er svolítil kúnst að finna út hvað henni
finnst best af því, en ég er nú farin að þekkja
það,“ segir Bryndís sem greinilega telur ekk-
ert eftir sér í þeim efnum. „Hún situr alltaf í
stofunni með fólkinu eins og prinsessa og bít-
ur utan af pökkunum sínum. Hún finnur líka
lykt í gegn um pappírinn ef það er eitthvað
matarkyns og getur þannig jafnvel fundið sína
eigin pakka. Einu sinni var hjörtum úr rjúpu
pakkað inn og það fannst henni best.“
Lítið fyrir skötu
Dúna fylgir eigendum sínum hvert sem þeir
fara og þannig er henni alltaf boðið með í
skötuveislu á Þorláksmessu. Hún er hins veg-
ar lítið gefin fyrir skötuna, þótt hún láti lykt-
ina af henni ekki trufla sig mikið, og borðar
gjarnan harðfisk í staðinn. Bryndís
segir að Dúna sé sjálfri sér lík á jól-
unum og kippi sér ekki mikið upp há-
tíðarhöldin. „Hún finnur náttúrulega
að það er fleira fólk umhverfis hana
og líka krakkar en hún er ekkert fyr-
ir þá, henni finnst svolítil læti í þeim.“
Verst þykir Dúnu þó lætin á gamlárskvöld.
„Hún hefur aldrei vanist því að fara í veiði
þótt hún sé veiðihundur og henni er illa við
hvelli,“ segir Bryndís. „Reyndar byrjar þetta
fyrir gamlárskvöld þegar krakkarnir fara að
sprengja kínverja. Þá fer hún út á tröppur og
geltir. Svo um kvöldið er hún svo hryllilega
hrædd að ég er eiginlega með hana í fanginu
allan tímann.“
Morgunblaðið/Þorkell
Jólaólin góða: Bryndís Guðmundsdóttir og Dúna Tommadóttir.
 HUNDURINN DÚNA TOMMADÓTTIR
Fær villibráð í jólamatinn
Bítur
utan af
pökkunum
Það eru litlar líkur á að kettirnir Fróði ogKolbeinn fái félagsskap af jólakett-inum um þessi jól, ef marka má eig-
anda þeirra Arnar Loga Ólafsson, 10 ára strák
úr Hlíðahverfi. Ekki er nóg með að þeir verði
puntaðir í bak og fyrir á aðventunni, heldur fá
þeir fjölda jólapakka auk þess sem jólasvein-
arnir gera sér ferð til að gefa þeim í skóinn.
Arnar Logi, sem einnig á naggrísinn Grísl-
ing, segir dýrin venjulega fá eitthvað skraut
um jólin. „Við mamma ætlum að kaupa blikk-
andi jólaseríu um hálsinn á Fróða og Kolbeini
en í fyrra fékk Fróði rauðan borða af jóla-
pakka um hálsinn,“ útskýrir hann. Fróði er
loðinn persaköttur en Kolbeinn, sem er öllu
hversdagslegri útlits, er nýr í fjölskyldunni og
aðeins sex mánaða gamall. Sunna Ósk Loga-
dóttir, mamma Arnars Loga, segist enda
hrædd um að Kolbeinn rífi skrautið af sér.
Þegar talið berst að jólunum í fyrra kemur í
ljós að þröng var á þingi í stofu þeirra mægð-
ina. Fyrir utan mennska gesti, Fróða og nag-
grísinn Sprett, sem nú er reyndar horfinn á vit
feðra sinna, var læðan Ranja í heimsókn sem
er í eigu vinkonu fjölskyldunnar. Öll dýrin
tóku þátt í jólagleðinni og fengu sína pakka.
Og það vantar ekki jólagjafir á þessum bæ
því dýrin eiga talsvert af öðrum gæludýra-
vinum sem senda þeim pakka. „Frænka mín á
persakött sem heitir Legolas, hund sem heitir
Pjakkur og naggrís sem heitir Lísa. Svo er það
Donna, kötturinn hans afa,“ útskýrir Arnar
Logi en dýrin skiptast á gjöfum um hátíðirnar.
Dýrin hafa heldur ekki sett langar vega-
lengdir fyrir sig. „Þegar ég var í fyrsta bekk
áttum við kött sem hét Ugla,“ segir Arnar
Logi. „Þá sendum við pakka frá honum til Hol-
lands til Simba sem er köttur vinafólks okk-
ar.“
Svo fá dýrin að sjálfsögðu pakka frá þeim
mæginum: „Við kaupum kannski dót handa
þeim eða nammi. Stundum kaupum við tilbúna
jólasokka með nammi og dóti í.“
Páfagaukurinn gaf fiska
Hins vegar hafa dýrin ekki hirt jafnmikið
um að gefa eigendum sínum gjafir,
utan eitt skipti. „Þegar ég var fjög-
urra ára fékk ég pakka frá Mjallhvíti,
gamla páfagauknum mínum. Ég
trúði því nú ekki að hún hefði farið
sjálf inn í búð og keypt pakka og lét alla í jóla-
boðinu lesa á miðann til að vera viss um að það
væri satt að pakkinn væri frá henni.“ Hvort
sem fuglinn hefur sjálfur staðið fyrir innkaup-
unum eða ekki var pakkinn ótvírætt frá hon-
um og auðvitað var dýraþemað ekki langt
undan því í honum voru forláta leikfanga-
fiskar. „En svo át Ugla Mjallhvíti,“ heldur
Arnar Logi æðrulaus áfram.
Pakkaflóðið einskorðast ekki við aðfanga-
dag því dýrin fá einnig í skóinn, rétt eins og
góðu börnin og segist Arnar Logi hjálpa þeim
við að tæma skóinn, sem séu rauð jólastígvél
úr plasti. Þá þurfa dýrin einnig aðstoð við að
opna pakkana – a.m.k. hafði Fróði ekki rænu á
að opna pakkana sína í fyrra. „Hann sat bara
uppi í sófa horfði á pakkann og vissi ekkert
hvað hann átti að gera.“
Ráðast á jólatréð
En hvað fá kettirnir svo í jólamatinn? „Ætli
það verði ekki túnfiskur,“ segir Arnar Logi.
„Þeir eru mjög hrifnir af túnfiski, það er eig-
inlega uppáhaldsjólagjöfin,“ bætir Sunna við
en tekur fram að þar sem Fróði sé magaveik-
ur megi ekki bjóða honum upp á hvað sem er.
Kolbeinn fái svo nokkurn veginn það
sama og félagi hans. Hins vegar sé
óhætt að gefa þeim túnfisk annað
slagið.
Þau mæðginin segja það gefa mik-
ið að hafa dýrin með á aðfangadagskvöld og
það geri kvöldið enn skemmtilegra en ella. Þó
er eitt hvimleitt vandamál sem fylgir jólahaldi
kattanna að sögn Sunnu. „Þeir eru alveg brjál-
aðir í jólakúlurnar á trénu,“ segir hún. Þá
drekka þeir líka vatnið úr fætinum og kvað
einu sinni svo rammt að þessari jólatrés-
ástríðu að tréð lét undan og hrundi niður.
Það eru því greinilega fjörug jól framundan
hjá þeim Arnari Loga og Sunnu Ósk.
 FRÓÐI, KOLBEINN OG GRÍSLINGUR
Fá í skóinn og
skiptast á pökkum
Morgunblaðið/Jim Smart
Góðir félagar: Þeir Kolbeinn og Fróði verða
ljósum prýddir yfir hátíðirnar ef húsbóndi
þeirra, Arnar Logi, fær að ráða.
Túnfiskur
uppáhalds-
jólagjöfin