Morgunblaðið - 22.12.2003, Blaðsíða 39

það, sem valdið hefur hryggð þinni,
gerir þig glaðan. Þegar þú ert sorg-
mæddur, skoðaðu þá aftur huga
þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.“
Kæra fjölskylda, vinir og vanda-
menn. Megi englar guðs vaka yfir
ykkur og styrkja á þessari sorgar
stundu.
Margrét G. Gunnarsdóttir.
Okkur langar í örfáum orðum að
minnast vinar okkar Halldórs
Björnssonar frá Engihlíð í Vopna-
firði sem við kveðjum í dag. Fyrir
nokkrum árum urðu kaflaskipti í lífi
móður okkar. Þegar ríflega þrír ára-
tugir voru liðnir frá því að föður okk-
ar var kippt út úr þessari tilveru,
kom Halldór sem þá var orðinn
ekkjumaður inn í líf mömmu. Tími
þeirra saman var ekki langur. Þó
getum við fullyrt að þessi kafli í lífi
þeirra hefur verið mömmu mikils
virði. Halldór og mamma náðu að
þróa með sér innilegt vinasamband.
Þau ferðuðust bæði innanlands og
utan, áttu tíma í rólegheitum heima á
Stapa og í Engihlíð og nutu saman
hamingjustunda í lífi beggja.
Halldór var maður sem fór sér að
engu óðslega í viðkynningu. Sá eig-
inleiki kom glöggt í ljós í samskipt-
um hans við börnin okkar sem sakna
hans sárt í dag. Hann hafði gaman af
rökræðum og var róttækur í skoð-
unum sínum bæði á menn og mál-
efni. Alltaf átti hann þó auðvelt með
að sjá spaugilegu hliðarnar á mál-
unum en undir niðri bjó rík um-
hyggja fyrir þeim sem minna máttu
sín.
Halldór var höfðingi heim að
sækja. Veiðifélagið Stígvéluðu kett-
irnir, sem samanstendur af karlpen-
ingnum í fjölskyldunni, gleymir seint
ferðunum austur í Vopnafjörð þar
sem veitt var í Hofsá með þeim
Engihlíðarfeðgum. Að loknum veiði-
degi var setið heima í Engihlíð og
málin rædd fram eftir kvöldi í góðra
vina hópi.
Við systkinin og makar okkar
kveðjum Halldór vin okkar með
söknuði og virðingu.
Elsku mamma, börn Halldórs og
fjölskyldur. Missir ykkar er mikill.
Við vottum ykkur innilegustu samúð
okkar. Blessuð sé minning Halldórs
Björnssonar.
Systkinin frá Arnstapa
og makar þeirra.
Nú er granni minn allur og eitt
skarð enn höggvið í raðir vina.
Kvöldið sem andlátsfregnin barst
mér var eins og einhver tómleiki
settist að sálinni. Hann Halldór hafði
verið hluti af sjálfu umhverfinu hér,
mannlífi, landslagi og ekki síst gleði
okkar sem búum hér undir fjöllum.
Hann gneistaði löngum af lífsfjöri,
algjört „skrílmenni“ eins og það heit-
ir hér, en að baki stóð einstök tryggð
við konu, börn, barnabörn, jörðina,
sveitina, grannana, ættingjana.
Hér í Vopnafirði er talað um að
það rjúki oft upp með stormi „undir
fjöllum“ og þá meint í tvöfaldri
merkingu; sunnan-hnjúkaþeyr getur
þeytt þökum og tækjum yfir dalinn
þveran og brátt skap afkomenda
Svínabakkahjónanna Guðlaugar og
Metúsalems, afa og ömmu Halldórs,
funar á stundum upp fyrir það sem
meðal-Jón á Íslandi þolir. Fjórir
ungir bændur undir fjöllum í dag eru
afkomendur þeirra í þriðja lið, fram-
sæknir, fjörmiklir, umdeildir en
ákafir bændur, eins og þeir eiga kyn
til.
Halldór og Magga, Vopnfirðingar
með djúpar rætur, reistu sér nýbýlið
Engihlíð í landi Svínabakka um 1950
þegar flóttinn úr sveitunum var sem
mestur. Halldór átti trúna á landið
og sjálfan sig, lífsþorstann, en
Magga heitin verklagni og verkgleði
sem engu líkist. Þó bæði Magga og
Halldór hafi kvatt of snemma þá
lifðu þau það að þeirra börn og mín
nýttu tækifæri nútímans til mennt-
unar en komu samt aftur og reyna í
andstreymi dagsins í dag að halda
áfram ræktunarstarfi lands og lýðs.
Halldór og Magga, mínir góðu
grannar, kvöddu of snemma, en bæði
kvöddu þau snöggt, að loknum
kvöldverkum.
Synir mínir töltu stuttfættir sínar
fyrstu rannsóknarferðir út í hinn
stóra heim yfir í Engihlíð. Magga og
Halldór tóku þeim fagnandi og
skröfuðu á léttum nótum við litlu
ferðamennina og féllu þar mörg gull-
kornin. Í Engihlíð áttu þeir ævinlega
vinum að mæta, fyrir það þakka þeir
og ég.
Í amstri hversdagsins vorum við
Þórður ekki alltaf sammála Halsa
frænda, en vinir vorum við alltaf.
Börnum, tengdabörnum, barna-
börnum og Herdísi vinkonu Halldórs
sendum við Þórður og okkar fjöl-
skylda innilegustu samúðarkveðjur.
Ágústa á Refsstað.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. DESEMBER 2003 39
Elsku pabbi minn.
Það voru þung skref
að stíga fyrst eftir að
mér var tilkynnt um
andlát þitt að morgni
12. desember, en svona
er víst lífið; það er enginn eilífur. Ég
vil þakka þér fyrir þann tíma sem ég
fékk að vera sonur þinn, því það
voru góðir tímar. Við vorum alltaf
sáttir hvor við annan, þú leyfðir mér
að njóta mín í því sem ég var að
gera. Það var mikil stoð að hafa þig
við hlið mér í mínu lífi. Þó að leiðir
okkar hafi farið í sundur um tíma á
unglingsárunum var alveg sama
hvenær við hittumst, þú varst alltaf
eins. Ég vissi alltaf hvernig ég kom
að þér.
Það er góð tilfinning að finna að
fólk bar virðingu fyrir þér. Ég hef
reynt að temja mér þína siði í lífinu;
að vera hreinn og beinn og standa
við mitt – alveg eins og þú gerðir.
Núna þegar þú ert farinn úr lífi
mínu á ég stóran viskubrunn af
minningum um þig sem ég get alltaf
sótt í. Mér þótti mjög vænt um
hvernig þú tókst öllum fóstur-afa-
börnum þínum – það voru allir jafnir
hjá þér. Það leið öllum vel í kringum
þig því við vissum að þú varst alltaf
eins.
Ég er mjög ánægður með að hafa
hitt þig um kvöldið á spítalanum
þegar aðgerðin var búin. Við spjöll-
uðum um daginn og veginn og þér
virtist líða nokkuð vel. Við ætluðum
að gera okkur glaðan dag þegar þú
kæmir út af spítalanum en svo fór
sem fór, pabbi minn. En það er gott
að vita að þú ert í góðum höndum
núna því þú varst sáttur við guð og
menn og nú hefur þú fengið hvíldina
góðu eftir farsælan æviveg.
Fyrir mér ertu eilífur í mínum
SIGURÐUR
SVEINSSON
✝ Sigurður Sveins-son fæddist í
Vestmannaeyjum 15.
júlí 1929. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 12. desem-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Hafnarfjarðar-
kirkju 19. desember.
huga eins lengi og ég
get munað.
Guð geymi þig og
varðveiti, pabbi minn.
Þinn sonur,
Sveinn Andri.
Elsku Siggi minn,
mig langar til að kveðja
þig með nokkrum fá-
tæklegum orðum. þeg-
ar ég sest niður til að
skrifa hinstu kveðju til
þín þá situr þungur
kökkur í brjósti mínu.
Þetta kom eins og köld
vatnsgusa þegar fréttin um dauða
þinn kom til okkar snemma morg-
uns. Þú sem ætlaðir að vera hjá okk-
ur um jólin og áramótin eins og þú
hefur alltaf gert síðan þú komst inn í
mitt líf og minnar fjölskyldu. Þú
hlakkaðir svo mikið til að litla son-
ardóttir þín opnaði pakkann sem þú
varst búinn að kaupa og pakka inn af
miklu nostri. Þetta átti að vera bók
með dýramyndum því hún er mikill
bókaunnandi og hefur mikinn áhuga
á kisum, hundum og öðrum ferfæt-
lingum.
Mikið var gaman þegar þú dropp-
aðir inn í kaffi til okkar eins og þú
varst svo duglegur að gera. Þér þótti
gott að fá þér göngutúr og svo mátu-
lega stutt á milli heimila okkar. Sú
stutta fékk oft og iðulega afa til að
emja úr hlátri með sínum skemmti-
legu uppátækjum. Þetta voru nota-
legar stundir. Það er gott að eiga
góðar minningar í hjarta sínu – þær
lifa og hverfa aldrei.
Elsku Siggi minn, ég veit að þú
hefðir aldrei sætt þig við það að
verða spítalamatur. Það var ósk þín
að fá að sofna í friði. Lífið hefur sinn
tíma og dauðinn líka. Þín er sárt
saknað.
Þín tengdadóttir,
Lára Ólafsdóttir.
Elsku Siggi afi.
Ég trúi því ekki enn að þú sért
horfinn okkur. Ég hitti þig úti í búð,
þar sem ég vinn, á þriðjudegi, og við
fengum tíma til að spjalla því það var
rólegt að gera. Við spjölluðum um
það sem fram undan var, og þú varst
svo jákvæður yfir aðgerðinni og viss
um að læknunum tækist að losa þig
við þetta, að mér fannst ég hálfpart-
inn vera með óþarfa áhyggjur af þér.
Þú sagðir að þú værir svo ánægð-
ur og heppinn með að vera svona
hress og hraustur orðinn 74 ára
gamall, þú hefðir bókstaflega ekki
yfir neinu að kvarta, værir eldhress
og finndir hvergi til.
Og þegar læknarnir væru búnir
að krufla í þér, eins og þú sagðir
sjálfur, þá værir þú eins og nýsleg-
inn túskildingur.
En þú komst ekki aftur heim eftir
það.
Allt leit vel út á fimmtudagskvöldi
en svo á föstudagsmorgni varstu dá-
inn.
Þó svo að það sé vissulega erfitt að
kveðja þig og að söknuðurinn sé
mikill, er ég fegin því að þú kvaldist
ekkert.
Þú yfirgafst þennan heim sáttur.
Og eftir sitjum við með sorg í
hjarta en fullt af minningum um ljúf-
an, viðkvæman mann.
Þegar ég hugsa til baka er fullt af
minningum sem ylja manni um
hjartarætur.
Mér eru sérstaklega minnisstæð
ein jólin. Við höfðum lokið við að
borða jólamatinn og nú var það
möndludesertinn sem tók við, sem
við yngri systkinin tvö biðum spennt
eftir því það var okkur mikið kapps-
mál að vera möndluverðlaunahafi.
Fyrsta umferð var kláruð en enginn
gaf sig fram með möndluna, svo við
systkinin hertum nú heldur betur á
búðingsátinu – en ekkert gerðist.
Þetta endaði svo með því að við tvö
gáfumst ekki upp fyrr en skálin var
tóm í von um að fá möndluna. En
hvorugt okkar fékk hana, en í stað-
inn vorum við græn í framan af ofáti
og það lá við að búðingur læki út um
eyrun á okkur. Þá dróst þú í róleg-
heitunum möndluna fram úr krump-
aðri servéttunni þinni og varst þar
með vinningshafi ... Öll jól eftir þetta
varstu hafður undir sérstöku eftirliti
við möndludesertinn af okkur systk-
inum og við þurftum að fá að sjá í
servéttuna þína með reglulegu milli-
bili.
Það eru margar minningar sem
þessi sem skjótast upp í huga minn
þegar ég sit hérna og skrifa og fyrir
þær allar er ég þakklát ... og eitt er
víst að þín verður sárt saknað.
Afi, takk fyrir allt.
Kallið er komið, komin er nú stundin, vina-
skilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur
hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast, margt er hér að
þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast, margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði, friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar göngum vér nú héð-
an, fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi, glaðir vér megum þér
síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Elsku pabbi og fjölskylda, megi
góðar vættir vaka yfir ykkur og
styrkja á þessum erfiðu tímamótum.
Agnes Steina.
Sigríður Haralds-
dóttir starfaði hjá
Verðlagsstofnun, fyrir-
rennara Samkeppnis-
stofnunar, á árunum 1980-1988 og
eftir það vann hún ýmis verkefni fyr-
ir stofnunina. Hún hafði áður starfað
við ráðgjafarstörf hjá Leiðbeiningar-
stöð húsmæðra og við hússtjórnar-
kennslu. Þegar stofnað var svið hjá
Verðlagsstofnun þar sem fjallað
skyldi um óréttmæta viðskiptahætti,
s.s. ranga upplýsingagjöf í viðskipt-
um við neytendur beindust augu fyr-
irsvarsmanna Verðlagsstofnunar að
Sigríði. Þótti þeim að þar færi mann-
eskja með bakgrunn til að móta hið
nýja neytendasvið. Fór það enda svo
að hún vann mikilsvert frum-
kvöðulsstarf á þessu sviði, starf sem
á vissan hátt mótar sambærilega
starfsemi hjá Samkeppnisstofnun
enn í dag.
Sigríður vann sitt starf af miklu
frumkvæði og eldmóði enda ein-
kenndu eljusemi og kraftur alla
hennar skapgerð. Hún sýndi sam-
starfsmönnum og starfsvettvangin-
SIGRÍÐUR
HARALDSDÓTTIR
✝ Sigríður Har-aldsdóttir fædd-
ist í Tékkóslóvakíu
17. desember 1919.
Hún lést á líknar-
deild Landakotsspít-
ala aðfaranótt 16.
desember síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Laugarneskirkju 19.
desember.
um einstaka ræktar-
semi, bæði á meðan
hún starfaði hjá Verð-
lagsstofnun og eftir að
hún lét af störfum þar.
Þannig bauð hún sam-
starfsfólki heim til sín
af ýmsu tilefni og tók
þátt í jólaskemmtunum
þess á meðan þrek og
heilsa leyfðu. Þá fylgd-
ist hún af áhuga með
viðfangsefnum Sam-
keppnisstofnunar og
ræddi þau við starfs-
menn. Síðast í haust
sendi hún starfsmönn-
um stofnunarinnar til fróðleiks um-
fjöllun í erlendu blaði um sam-
keppnismál sem hún hafði rekist á.
Yfir Sigríði Haraldsdóttur var
mikill menningarbragur í besta
skilningi þess hugtaks. Hún bar
glögg merki uppvaxtarins og upp-
runa. Í henni sameinaðist það besta
úr íslenskri menningu fyrri tíma og
menningarstraumum frá Mið-Evr-
ópu. Því sem af þessum rótum spratt
miðlaði hún til samferðamanna á
hógværan hátt þannig að það jók
mönnum umburðarlyndi og víðsýni.
Samneyti við Sigríði í leik og starfi
var örvandi og mannbætandi.
Fyrrverandi samstarfsmenn Sig-
ríðar Haraldsdóttur hjá Verðlags-
stofnun, nú Samkeppnisstofnun,
minnast hennar með hlýhug og
þakklæti. Við vottum aðstandendum
Sigríðar okkar dýpstu samúð.
Samstarfsfólk hjá
Samkeppnisstofnun.
Leiðir okkar Önnu
lágu fyrst saman á
lyflæknisdeild 11B
Landspítala 1966–69 þar sem hún
var deildarstjóri en ég kandídat.
Þarna fékk ég mín fyrstu kynni af
hátíðlegum gamaldags stofugangi
með yfirlækni í broddi fylkingar,
aðstoðarlækni, deildarstjóra og
síðan röð af nemum. Anna gekk í
þetta hlutverk af hógværð og
stjórnaði síðan deildinni af miklum
metnaði, festu og stakri alúð en
þessir eiginleikar fara ekki oft
saman. Hún skapaði gott vinnuum-
hverfi sem laðaði að starfsfólk og
það var gæfa að fá að stíga sín
fyrstu læknisspor á þessari deild.
Mörgum árum síðar lágu leiðir
okkar aftur saman á þessari sömu
deild og Anna var enn deildar-
stjóri með mikla reynslu og hafði
auk þess lokið námi í stjórnun.
Það kom í okkar hlut að móta
deildina í nýtt hlutverk sem var
skammlegudeild fyrir sjúklinga
sem komu inn til rannsókna eða
ANNA SIGURBJÖRG
HAFSTEINSDÓTTIR
✝ Anna SigurbjörgHafsteinsdóttir
fæddist á Gunn-
steinsstöðum í
Langadal 9. janúar
1935. Hún andaðist á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
2. desember síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá Bú-
staðakirkju 15. des-
ember.
minniháttar aðgerða
og dvöldu aðeins fáa
daga. Í stað þess að
ganga stofugang með
yfirlækni í langri
halarófu þá þurfti
Anna nú að hafa
stjórn á 10–15 lækn-
um sem báru ábyrgð
á hinum ýmsu sjúk-
lingum á hverjum
tíma. Henni fórst
þetta verk mjög vel
úr hendi og deildin
varð sú afkastamesta
á Landspítalanum og
samt var ekkert sleg-
ið af í gæðum hjúkrunar. Þetta
kom best fram þegar fyrrverandi
skólastýra gamla Hjúkrunarskól-
ans þurfti að leggjast inn og þá
valdi hún deild Önnu vegna þess
að hjúkrunin var best þar.
Mannkostir Önnu komu vel fram
í þessu erilsama starfi en hún
skapaði sterka liðsheild með metn-
aði og góðum starfsanda sem við
búum enn að.
Anna var mikill mannþekkjari
og sérstaklega var hún næm á
veikleika og styrkleika læknanna
og lagin að fá það besta út úr öll-
um. Það spillti ekki fyrir að hún
hafði góða klíníska dómgreind og
kunni vel að fara með hana.
Anna helgaði Landspítalanum
starfskrafta sína og uppskar virð-
ingu og vináttu samstarfsfólks sem
vottar ættingjum samúð við fráfall
hennar.
Bjarni Þjóðleifsson.
Minningarkort
Minningar- og
styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l.
Þ
ó
rh
.
1
2
7
0
.9
7