Morgunblaðið - 30.12.2003, Blaðsíða 37

vaktmaður hjá Landhelgisgæslunni.
Nú síðast er hann var orðinn veik-
ur og aldraður komst hann á dval-
arheimilið Droplaugarstaði og var
þar síðasta hálfa árið. Þar naut hann
aðhlynningar og ómetanlegrar hjálp-
ar. Guð launi öllum sem hafa veitt
Björgvini hjálp.
Nú er hann kominn í dýrðarsali
Drottins, hann andaðist á Droplaug-
arstöðum 20. desember síðastliðinn.
Anna G. Jónsdóttir.
Elsku pabbi.
Ég sakna þín sárt, en ég veit að nú
líður þér vel og við sjáumst á ný síðar.
Ég kveð þig með eftirfarandi ljóð-
línum og þakka þér fyrir hvað þú
varst mér góður faðir. Ég gat alltaf
leitað til þín með allt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Guð veri með þér. Þín dóttir
Guðborg Elín (Bugga).
Ég þakka Guði fyrir að hafa átt þig
að föður elsku pabbi minn. Ég man
þegar ég var lítil og veik og þú gekkst
með mig um gólf nótt eftir nótt, hve
gott var að hvíla á öxlinni þinni.
Þú varst hörkuduglegur og ósér-
hlífinn og tókst þarfir okkar fram yfir
þínar. Þú áttir fáar frístundir en þær
notaðir þú til lestrar fræðibóka. Þú
þekktir landið þitt eins og lófann á
þér, einnig lastu oft ljóðin hans Ein-
ars Ben. Stundum léstu mig lesa þau
og útskýrðir fyrir mér öll þessi erfiðu
orð. Þú varst dýravinur og unnir
sveitinni. Þau voru yndisleg árin á
Hafragili. Þú áttir oftast einhverja
hesta og annaðist þá af natni. Á milli
þess sem þú stundaðir sjóinn vannstu
oft við standsetningu lóða sem marg-
ar fengu viðurkenningu. Þú varst
einnig mjög laghentur og vandvirkur
og hafðir ánægju af smíðum. Þú gerð-
ir sjálfur upp húsið ykkar á Vestur-
brautinni og lánaðir okkur aðra íbúð-
ina. Ég þurfti aldrei að biðja þig um
hjálp, því þú sást ef mig vantaði eitt-
hvað og hjálpaðir alltaf óbeðinn. Þú
stundaðir vinnu fram undir áttrætt
en þá fór krafturinn þverrandi og síð-
ustu þrjú árin varstu farinn að kröft-
um. Mig dreymdi fyrir skömmu að þú
værir aftur orðinn ungur og vildir
hjálpa mér, elsku pabbi minn.
Ég samgleðst þér að vera laus úr
viðjum lasburða líkama og kominn í
dýrð Drottins. „Sælir eru dánir, þeir
sem í Drottni deyja, þeir skulu fá
hvíld frá erfiði sínu, því að verk
þeirra fylgja þeim.“ Elsku pabbi,
þökk fyrir allt.
Þín dóttir
Guðrún Hafdís (Hadda).
Elsku besti afi minn. Nú er komið
að kveðjustund hjá okkur í bili og ég
er fegin þín vegna því þú varst orðinn
svo lasinn. Ég veit að þú vildir frekar
fara og hitta alla hinum megin, ég er
viss um að Sara systir hefur tekið á
móti þér eins og engill.
Það er svo margs að minnast þegar
ég hugsa til baka, enda ekki skrítið
þar sem þú varst mér alltaf nálægur
á mínum uppvaxtarárum elsku afi
minn. Oft á tíðum skildi ég ekki af
hverju þú varst að skamma mig og
siða mig til í tíma og ótíma og segja
mér hvernig ég ætti að haga mér og
fannst mér þú oft óþarflega harður,
en núna skil ég það, þú varst að
kenna mér og búa mig undir lífið, sem
oft á tíðum er frekar þungt og erfitt
að bera þungann af. Þú kenndir mér
að vera alltaf hrein og snyrtileg og
koma til dyranna eins og ég er klædd.
Þótt ég hafi ekki alltaf hagað mér í
samræmi við það sem þú kenndir mér
svíður mig í hjartað í hvert sinn sem
ég haga mér kjánalega, vegna þess að
ég veit betur og það er þér að þakka,
elsku afi minn. Þú veist hvað mér
þótti vænt um þig og ég skammast
mín fyrir hvað ég heimsótti þig sjald-
an á elliheimilið, en það var vegna
þess hversu sárt mér fannst að sjá
þig svona veikan og máttvana. Í mín-
um augum varst þú sá stóri og sterki
sem ég hljóp til og faldi mig hjá þegar
erfiðleikar komu upp og fann ég þá
öryggiskennd hjá þér og ömmu sem
ég fann hvergi annarstaðar. Ég man
ekki öðruvísi eftir þér elsku afi minn
en vinnandi. Þú varst hörkuduglegur
og lagðir ríka áherslu á að maður
væri duglegur og reglusamur. Ég
veit elsku afi minn að ég hef brugðist
þér á margan hátt og hagað mér eins
og manneskja sem hefur ekki haft
svona góðan lærimeistara eins og þú
varst mér elsku afi minn. En sú hegð-
un hjá mér segir ekki hvað í mér býr,
og það er svo ótrúlega gott og dásam-
legt vegna þess eins að ég hlaut þá
dýrmætu gjöf að eignast þig sem afa
og þú trúir því ekki hversu fegin ég er
því að hafa alist að hluta til upp hjá
þér og ömmu. Manstu hvað við
skemmtum okkur vel að sjá um hest-
ana? Það var þitt yndi og þú leyfðir
mér að taka þátt í því með þér, því
mun ég aldrei gleyma. Elsku afi
minn, Guð geymi þig, ég sé þig þegar
minn tími kemur.
Eitt bros – getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
(Úr Einræðum Starkaðar e. Einar Ben.)
Ég elska þig djúpt frá hjartanu
elsku afi minn.
Þín
Sakína.
Nú er kær bróðir farinn yfir móð-
una miklu. Hann lést á Droplaugar-
stöðum 20. desember síðastliðinn.
Björgvin var fæddur á Dyrhólum í
Vestur-Skaftafellssýslu 26. ágúst
1918. Hann var sonur hjónanna Guð-
rúnar Hafliðadóttur og Eiríks Jó-
hannssonar búanda þar. Árið 1931
fluttu þau með öll börn sín að Felli í
sömu sveit.
Fellið var allgóð jörð en mjög
fólksfrek, bæði við heyskap og smala-
mennsku. Þar var mikill orfasláttur
og hefur faðir okkar víst hugsað að
gott væri að nota allan strákaskarann
við sláttinn. Sjö vorum við strákarnir
og ein dóttir. Óhætt er mér að segja
að Björgvin var okkar langmestur við
sláttinn enda flugbeit hjá honum og
kunni hann vel að leggja á ljá svo
hann var sem rakhnífur.
Þegar við fluttum að Felli var
Björgvin þrettán ára og var hann að-
al sigmaður þegar sigið var í björgin
eftir fugli. Er mér óhætt að fullyrða
að Björgvin var okkar skarpastur við
alla vinnu ásamt Örnólfi bróður okk-
ar sem dó um aldur fram tuttugu og
sex ára (fórst með bv. Sviða 1941).
Þeir voru báðir velfærir og sterkir.
Björgvin hafði mikið yndi af öllum
skepnum, sérstaklega hestum og
sauðfé. Sauðféð breyttist mikið til
hins betra þegar Björgvin fór að velja
líflömb.
Nítján ára gamall fer Björgvin á
vertíð í Vestmannaeyjum. Eina til
tvær vertíðar var hann á bát frá
Tanganum, en lengst af var hann á
mb. Leó VE hjá Þorvaldi Guðjóns-
syni sem var alltaf með aflahæstu
skipstjórum þar.
Svo lá leið hans til Reykjavíkur og
þá var það togarasjómennskan sem
tók við. Eitthvað var hann á bv.
Hannesi Hafstein með Ólafi Ófeigs-
syni og á Júpiter, þar var skipstjóri
aflamaðurinn Bjarni Ingimarsson.
Er mér kunnugt um að þeim líkaði
vel við Björgvin enda þýddi öngvum
aukavisa að falast eftir plássi hjá
Bjarna Ingimarssyni.
Fyrsta september 1945 gifta þau
sig Björgvin og Anna Jónsdóttir,
glæsileg og mikilhæf kona. Anna er
dóttir Elínar og Jóns Teódórssonar
bónda og skrautritara á Brekku í
Gilsfirði. Björgvin og Anna hafa eign-
ast þrjú myndarleg og vel gefin börn.
Þau byrjuðu búskap sinn í sama húsi
og tengdaforeldrar hans, Mjóuhlíð
16. Fljótlega fóru þau Björgvin og
Anna að byggja sér hús. Reistu þau
sér hús með mági Björgvins, Korn-
elíusi Jónssyni úrsmið og skartgripa-
sala í Mávahlíð 33.
Hugur Björgvins var alltaf við
sveitina, og 1968 kaupa þau jörðina
Hafragil í Laxárdal í Skagafirði og
flytja þangað með tvö yngri börnin,
eldri dóttirin var þá við nám og vinnu
í Bandaríkjunum. Þetta var ekki stór
jörð, bar ekki meira en tvö hundruð
fjár. Honum fannst þetta of lítil jörð,
sérstaklega fyrir soninn líka sem
hneigðist til sveitabúskapar. Koma
þá að máli við hann nokkrir laxveiði-
menn úr Reykjavík og bjóða í jörðina
margfalt verð. Flytja þau þaðan 1971.
Sonurinn lærir húsasmíði og síðar
meir kaupir hann eina stærstu jörð í
Vestur-Húnavatnssýslu, Efri-Núp í
Miðfirði. Björgvin fer nú til sjós aft-
ur. Síðar gerist hann starfsmaður hjá
Landhelgisgæslunni.
Björgvin var mikill hagleiksmaður
og mikill smiður þó ólærður væri.
Kaupir hann um þessar mundir gam-
alt hús í Hafnarfirði, innréttar það
uppá nýtt og vinnur það allt sjálfur.
Björgvin var víðlesinn. Hann
hneigðist mjög að ljóðum, sérstak-
lega var Einar Ben. honum hugleik-
inn og kunni hann mikið af hans ljóð-
um utanbókar. Hann var sjálfur vel
hagmæltur. Læt ég hér fylgja tvö er-
indi úr Einræðum Starkaðar eftir
Einar Benediktsson.
Eitt bros – getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti, sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
Eiði og tómt er í afgrunns hyl,
þótt allt þangað dragi hinn rammi taumur.
Að ósi þar falla öll uppsprettu skil,
– en alltaf er dauðinn jafn snauður og naum-
ur.
Hver ævi og saga, hvert aldabil
fer eina samleið sem hrapandi straumur.
– Eilífðin sjálf, hún er alein til.
– Vor eigin tími er villa og draumur.
Björgvin var mikið snyrtimenni og
ber íbúð þeirra í Mávahlíð gott vitni
þar um, og ekki var Anna kona hans
síðri með snyrtimennskuna. Björgvin
var mikill trúmaður, þó hann bæri
ekki trú sína á torg.
Nú er komið að leiðarlokum og bið
ég algóðan Guð að varðveita hann á
nýjum stigum. Far vel bróðir og vin-
ur. Kveð ég þig nú kæri bróðir með
þessu erindi úr erfiljóði eftir Einar
Ben:
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
Leifur Eiríksson,
Inga J. Ingimarsdóttir.

Fleiri minningargreinar
um Björgvin Eiríksson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. DESEMBER 2003 37
✝ Guðrún Guð-mundsdóttir
fæddist í Stykkis-
hólmi 1. júlí 1931.
Hún lést á líknardeild
Landakotsspítala 17.
desember síðastlið-
inn. Hún var dóttir
hjónanna Guðmundar
Jónssonar frá Narf-
eyri og Kristínar Vig-
fúsdóttur frá Brokey
á Breiðafirði. Systkini
Guðrúnar, Þóra og
Atli, eru bæði látin og
hálfsystkini hennar,
samfeðra, Steinar, Nanna, Krist-
ján, Guðlaug, Magni og Lárus, eru
einnig öll látin. Guðrún giftist
Gunnari Jóhannes-
syni, f. á Bessastöðum
í Dýrafirði 6. mars
1927, d. 10. júní síð-
astliðinn. Synir þeirra
eru Gunnar, f. 1959
og Steinar, f. 1964.
Guðrún fluttist til
Reykjavíkur árið
1945 og vann við ýmis
störf. Hún kynntist
Gunnari árið 1958 og
árið 1962 stofnuðu
þau bakarí sem þau
ráku samfellt þar til
Gunnar lést.
Útför Guðrúnar verður gerð frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Jólin er tími friðar og gleði. Eft-
irvæntingin vex eftir því sem nær
dregur jólum og hefði átt að ná há-
marki um jólin. En í okkar fjöl-
skyldu er því ekki svo farið þetta ár-
ið. Í júní fyrr á árinu lést faðir minn
Gunnar Jóhannesson óvænt eftir
stutta legu á sjúkrahúsi og nú á milli
jóla og nýárs fylgjum við móður
minni Guðrúnu Guðmundsdóttur til
grafar eftir mjög erfið veikindi og
baráttu við illvígan sjúkdóm sem
krabbameinið er.
Mamma var einstök kona. Betri
móður getur enginn sonur óskað
sér. Okkur bræður skorti aldrei um-
hyggju og hlýju. Hjá henni áttum
við öruggt skjól fyrir saklausa og
góða æsku. Efnin voru ekki mikil
hjá mömmu og pabba framan af en
mamma var dugleg að gera það
besta úr því sem hún fékk í hendur.
Ein af mínum fyrstu minningum
er þegar ég viðbeinsbrotnaði í fyrsta
sinn og mér finnst eins og það hefði
gerst í gær þegar ég kom heim há-
grátandi og föður mínum féllust
hendur, þá tók mamma til sinna
ráða, hlúði að mér og huggaði og fór
svo með mig niður á slysavarðstofu.
Meðferðin þar var fjögurra ára
dreng afar sársaukafull en mamma
var hjá mér allan tímann og hvíslaði
að mér hvatningu og huggun. Og nú
þrjátíu og fimm árum síðar þegar
hún er sjálf fallin frá þá finnst mér
eins og ég heyri hvíslað í eyrað
hvatningu og huggun hennar eins og
forðum daga.
Mamma var tryggur vinur vina
sinna. Hún eignaðist nokkrar vin-
konur í gegnum ævina. Það var í
hennar eðli að vera tryggur vinur í
raun sem og gleði. Hún gerði allt
sem í hennar valdi stóð að rækja
vináttu sína gagnvart vinkonum sín-
um. Í mörg ár annaðist hún stjúp-
móður einnar vinkonu sinnar sem
fluttist til Vesturheims og treysti
engum betur en mömmu til að ann-
ast stjúpmóður sína. En eins og oft
gerist þá gerði vinnan mömmu erfitt
fyrir að hitta vinkonur sínar eins oft
og hún vildi.
Minnisstætt er mér þegar ég
kynnti tilvonandi eiginkonu mína
fyrir foreldrum mínum að henni var
strax tekið sem hún væri þeirra eig-
in dóttir. Aldrei bar nokkurn skugga
á samskipti milli Önnu Rósu minnar
og tengdaforeldranna. Og þegar
ömmubörnin litu dagsins ljós þá var
það ljóst frá fyrsta sonarsyni að
hvert barn yrði sérstakt hjá henni.
Drengirnir fjórir syrgja nú allir
ömmu sína mikið enda missir þeirra
mikill.
Árið 1962 lögðu foreldrar okkar
út í það að hefja rekstur á bakaríi og
varð sá rekstur að ævistarfi þeirra
beggja. Á þeim tíma var erfitt að
hefja slíkan rekstur og þau þurftu
því að leggja á sig gríðarlega mikla
vinnu. Mér eru minnisstæðir margir
sunnudagarnir þar sem við bræður
fórum með þeim til vinnu en höfðum
betri fötin með svo við gætum kom-
ist í þrjúbíó meðan þau kláruðu
vinnu sína.
En eins og hjónaband þeirra var
þá unnu þau þétt saman og voru alla
tíð samtaka í vinnu sem einkalífi. Ég
man aldrei eftir því að þeim hafi orð-
ið sundurorða en mamma hafði þann
hæfileika að bera klæði á vopnin og
takast á við erfiðleikana áður en þeir
urðu óyfirstíganlegir. Stundum kom
það fyrir að faðir minn þurfti á
hvatningu að halda og þá skorti ekki
á að mamma stæði þétt með honum
og hressti hann við þannig að hann
varð allur annar maður á eftir.
Samband foreldra minna verður
mér minnisstætt ævilangt. Milli
þeirra var óslítanlegur þráður sem
erfitt er að útskýra en þau voru ást-
fangin alla tíð hvort af öðru. Mamma
var hláturmild kona og sá alltaf
spaugilegu hliðarnar á hverju máli
og þau voru óteljandi skiptin þegar
hún kom með annað sjónarhorn á
hlutinn sem pabbi sá ekki fyrir og á
endanum þá gátu þau hlegið saman
að því.
GUÐRÚN
GUÐMUNDSDÓTTIR
Árni Magnússon pré-
dikar í Bústaðakirkju
á nýársdag
FJÖLBREYTT tónlist verður flutt í
áramótamessum í Bústaðakirkju. Á
gamlárskvöld verður aftansöngur
kl. 18. Þá verður einleikari á
trompet Guðmundur Hafsteinsson.
Á nýársdag verður ræðumaður
Árni Magnússon félagsmálaráð-
herra. Árni tók þetta verkefni fús-
lega að sér en Jónína Bjartmarz,
sem áður hafði verið auglýst, for-
fallaðist.
Það hefur verið siður í Bústaða-
kirkju að leikmaður hefði nýtt ár
með prédikun á nýársdegi. Víólu-
leikari verður Margrét Hjaltested
og organisti er Guðmundur Sig-
urðsson.
Áramótamessurnar verða sendar
út á Netinu á slóðinni kirkja.is.
Fjölmargir nýttu sér þennan
möguleika í jólamessunum, sem
sendar voru út á Netinu. Á að-
fangadag voru tengingar inn á vef-
inn um 500 frá um 20 þjóðlöndum.
Nettengingin hefur verið end-
urbætt og gæði útsendinganna
verða við bestu skilyrði í líkingu við
sjónvarpsgæði og hljóðgæði mjög
góð. Notaður er nýr hugbúnaður
frá Microsoft, sem bætir stórlega
bæði mynd- og hljóðgæði frá því
sem áður hefur þekkst. Nauðsyn-
legt er að hafa nýjustu útgáfu þessa
hugbúnaðar til þess að bestu gæði
náist. Þessi útsending er í sam-
vinnu við Opin kerfi og tonlist.is.
Bústaðakirkja sendir áramóta-
kveðjur til allra velunnara sinna
með ósk um blessun mót nýju ári.
Pálmi Matthíasson.
Morgunblaðið/ÁsdísBústaðakirkja.
Hallgrímskirkja. Fyrirbænaguðs-
þjónusta kl. 10.30. Beðið fyrir sjúk-
um.
Breiðholtskirkja. Bænaguðsþjón-
usta með altarisöngu kl. 18.30.
Bænarefnum má koma til sóknar-
prests í viðtalstímum hans.
Akureyrarkirkja. Morgunsöngur kl.
9.
Safnaðarstarf
SJÁ NÆSTU SÍÐU.