Morgunblaðið - 31.12.2003, Blaðsíða 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. DESEMBER 2003 B 21
Af öllum atburðumársins 2003 mun égáreiðanlega ávalltmuna best eftir
stofnun grunnskólans míns.
Þar rættist loks níu ára gam-
all draumur og nú höfum við
tekið fyrstu skrefin. Barna-
skóli Hjallastefnunnar er
rökrétt framhald af leikskól-
unum. Minnisstæðast frá
þessu ári er því tvímælalaust
skólinn minn, skólinn minn
og aftur skólinn minn,“ segir
Margrét Pála Ólafsdóttir
leikskólakennari og höfundur
Hjallastefnunnar.
Margrét Pála rekur fyrir-
tækið Hjallastefnuna ehf. og
tvo leikskóla, Hjalla í Hafn-
arfirði og Ása í Garðabæ. Nú
hefur Barnaskóli Hjalla-
stefnunnar við Vífilsstaðaveg
bæst við. Fyrsta skólaárið
stunda rúmlega fimmtíu
fimm og sex ára börn nám við
skólann.
Margrét Pála segir að
fjöldi fólks hafi trúað á hugmynd
hennar um grunnskólann og lagt
hönd á plóg við stofnun hans, börn,
foreldrar, iðnaðarmenn, embættis-
fólk og svo mætti lengi telja. „Og
þetta gengur glimrandi. Vissulega
var þetta erfitt og mér leið oft eins
og ég væri í flúðasiglingu. Eftir að
báturinn fór af stað varð ekki aftur
snúið. Í haust fórum við niður flúðir
og fossa, en núna erum við á straum-
lygnu. Það er frábært.“
Margrét Pála segist ekki eiga auð-
velt með að skipta eftirminnilegustu
atburðum ársins niður á alþjóðamál,
fagleg mál og einkalíf. „Starfið er líf-
ið mitt, áhugamálið og líka mín leið
til að vinna að alheimsbreytingu,
sem er aukið jafnrétti og breytt sam-
skipti fólks. Ég set mér aldrei smá-
vægileg markmið!“
Hún segir þó að eitt málefni hafi
sótt töluvert á sig, öðrum fremur.
„Ég finn til sorgar í hjartanu fyrir
hönd þjóðar, sem var í fyrsta skipti
bendluð við styrjaldarrekstur og
ófrið á árinu sem er að líða.“
Tvennt er minnisstæðast í einka-
lífinu. „Dótturdóttir mín og elsta
barn einkadóttur minnar, nafna mín
Móey Pála, byrjaði í Barnaskóla
Hjallastefnunnar í haust og það var
með stærri stundum fjölskyldunnar.
Erfið veikindi konu minnar í haust
minntu mig líka á hvað lífið snýst
um. Það er langt síðan hnippt hefur
verið jafn óþyrmilega í mig og ég
minnt á hvað skiptir raunverulega
máli í lífinu. Ég er, líkt og svo marg-
ir, allt of gjörn að setja vinnuna í
fyrstu sætin og gleyma því að einföld
atriði eins og rósamt og gott heim-
ilislíf veitir fólki hvað mesta ham-
ingju þegar upp er staðið.“
Margrét Pála Ólafsdóttir leikskólakennari
Níu ára gamall
draumur rættist
Morgunblaðið/Ásdís
Vegvísir til friðar í Miðaust-urlöndum er það sem ermér efst í huga. Ég er Pal-estínumaður upprunalega
og kem frá Jerúsalem og þess vegna
er þetta mér ofarlega í huga. Ég gerði
mér vonir um að með vegvísinum
mætti búast við friði en þetta virðist
ætla að renna út í sandinn, eins og all-
ar ályktanir Sameinuðu þjóðanna.
Hörmungin eykst stöðugt í landinu.
Ég hef séð múrinn sem Ísraelsmenn
eru að reisa. Hann slítur borgir og
bæi í sundur og enginn kemst yfir
múrinn nema í gegnum lítið gat sem
herinn lokar og opnar þegar honum
sýnist. Heimurinn allur er sammála
markmiðunum með vegvísinum en
það er eins og þetta sé að renna út í
sandinn. Nú eru menn farnir að setja
alls konar skilyrði og mér líst alls ekki
á framhaldið. Það gera margir Ísr-
aelsmenn ekki heldur. Ég las það ný-
lega að þrettán ísraelskir sérsveitar-
menn neita að þjóna á
Vesturbakkanum vegna þess að þeir
telja að kúgunin þar sé ómanneskju-
leg. Ég held að það verði ekki friður í
Miðausturlöndum á meðan Sharon og
hans félagar halda um stjórn-
artaumana. Sharon hefur
stuðning Bandaríkjamanna og
þeir eru svo sterkir. Honum
stendur alveg á sama þótt Ís-
land eða Evrópa mótmæli.
Meðan Bandaríkjamenn dæla
peningum og vopnum til Ísr-
aelsmanna er honum alveg
sama um álit annarra. Það er
ólík afstaða til þróunarinnar
fyrir botni Miðjarðarhafsins í
Bandaríkjunum og Evrópu,“
segir Salmann.
Ríkidómur að eiga
fallegt land og frið
„Mér gekk allt í haginn á
árinu sem er að líða. Ég fór
austur í Kárahnjúkavirkjun
síðastliðið sumar til að sjá
landið sem fer undir vatn. Ég
vil hafa náttúru Íslands
ósnortna og ekki hreyfa of
mikið við henni. Ég held að við
séum alveg nógu ríkir. Ég er alveg til
í að tekjur mínar dragist saman um
10–20.000 kr. á ári ef það mætti verða
til þess að hætt yrði við að virkja
meira. Ég lifi þetta alveg af þótt það
sé ekki virkjað. Við Íslendingar erum
farnir að verða of gráðugir. Við höfum
það alveg nógu gott. Við erum sjötta
ríkasta þjóð í heimi en það er allt í lagi
þótt við séum í tíunda sæti. Það er
ríkidómur að eiga fallegt land og
frið.“
Salmann hefur verið búsettur á Ís-
landi síðan 1971 og er tölvunarfræð-
ingur hjá Landspítalanum. „Ég er Ís-
lendingur og búinn að leggja mitt af
mörkum. Ég elska þetta land eins og
það er. Ég er hlynntur framþróun og
framförum en, eins og ég segi, þá
skiptir ekki máli hvort við erum 6. eða
10. ríkasta þjóð heims. Þegar ég kom
til Íslands var ekki hægt að aka til
Mosfellsbæjar á bundnu slitlagi.
Núna ek ég hringinn í kringum landið
á malbiki og meira að segja austur í
Kárahnjúka. Mér finnst líka merki-
legt hvað við gefum lítið til þróunar-
starfa í heiminum miðað við hvað við
höfum það gott og aðrar þjóðir láta
mun meira af hendi rakna. Ég held að
það sé nauðsynlegt fyrir okkur að
fara að hugsa um náungann, sérstak-
lega núna í kringum jólin. Við megum
ekki blindast af auðæfum. Það er
hlutverk kirkjunnar og trúfélaga að
upplýsa sitt fólk um þessi mál,“ segir
Salmann.
Salmann Tamimi tölvunarfræðingur
Megum ekki blindast af auðæfum
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Söfnunarsíminn
er 907 2020
Rauði kross Íslands
til styrktar fórnarlömbum
jarðskjálftans í íran
ÁSKRIFTARDEILD netfang: askrift@mbl.is, sími 569 1122
Nýbýlavegi 12 • 200 Kópavogi • Sími 554 4433
Opið virka daga 10-18, laugardaga 10-16
Föt fyrir
allar konur
Mörkinni 3, sími 588 0640
www.casa.is
Opið mán.-fös. 11-18, lau. 11-15.
Húsgögn
Ljós
Gjafavara