Morgunblaðið - 04.03.2004, Síða 10
steinninn er settur í. Það er líka algengt
að steinar séu settir í hringinn þegar
börnin fæðast. „Þetta er mjög sniðug
hugmynd að gjöf - og leysir oft á tíðum
vandamálið fyrir suma herrana sem eru
á stundum ekki alltof hugmyndaríkir þeg-
ar kemur að gjöfunum,“ segir Helga og
hlær. Hún man eftir einu pari sem átti
dreng saman. Maðurinn færði konu sinni
hvítan demant í hringinn í morgungjöf og
lítinn bláan demant fyrir soninn. Þegar
þeim fæddist síðar dóttir gaf eiginmaður-
inn konunni bleikan demant í hringinn.
Þannig verður hringurinn enn dýrmætari
fyrir vikið og Helga tekur fram að það er
ekki stærðin endilega sem skipti máli
heldur hvað steinarnir geti táknað fyrir
fólk.
Það er ekki algengt að karlmenn fái sér
steina í hringinn, a.m.k. ekki hér á Vest-
urlöndum. Par, sem bjó í Osló og hugðist
gifta sig, lét kaupa fyrir sig hringa í Íran
þar sem maðurinn var fæddur, enda gull
mun ódýrara þar um slóðir. Parið vildi fá
sér einfalda hringa, t.d. úr platínu eða
hvítagulli og enga steina, en það þótti
fjölskyldunni í Íran ákaflega lítilfjörlegt,
svona eins og að skarta sig með hring af
kókdós. Hún sendi þeim því fallega gull-
hringa með steinum í báðum. Hjónin
skiptu reyndar fljótlega um hringa því
norskum vinnufélögum mannsins fannst
mjög spaugilegt að hann bæri hring með
steinum.
Einn möguleiki fyrir morgungjöf er líka
að láta smíða t.d. hálsmen í sama stíl
og hringaparið og í það mætti einnig
bæta við steinum ef þess er óskað. Hér
fyrrum voru það aðeins konurnar sem
fengu morgungjöf og er það aldagömul
hefð sem á rætur í heimanmundarsiðn-
um, en í dag verður æ algengara að kon-
ur gefi eiginmönnum sínum einnig morg-
ungjöf. Þá er t.d. sniðugt að láta smíða
bindisskraut í sama stíl og hringaparið
og fyrir glysgjörnu mennina má bæta
steinum í, t.d. svörtum demöntum sem
þykja „karlmannlegri“ en t.d. hvítir.
Áletranir
Flestir láta áletra hringa sína og algeng-
ast er að það séu þá nöfn parsins eða
dagsetning brúðkaupsins. Sumir vilja þó
hafa eitthvað sérstakt og Helga man eftir
áletrun sem henni þótti afar falleg en þá
lét parið letra „Ást mín til þín“ inn í hring-
inn. Einnig minnist hún þess að par lét í
sitt hvoru lagi letra ákveðin orð sem það
hafði valið fyrir hring makans, og síðan
var það ekki fyrr en í brúðkaupinu sjálfu
að það kom í ljós hvað hvor maki hafði
látið grafa inn í hring hins makans og
þetta er auðvitað eitthvað sem getur ver-
ið mjög rómantískt og spennandi. Sumir
vilja nota rúnaletur og nú þegar hringarn-
ir eru orðnir nokkuð breiðir er t.d. hægt
að greypa það með gullvír ofan á hring-
inn.
Það er greinilegt að möguleikarnir eru
margir þegar kemur að vali á giftingar-
hring og margar leiðir hægt að fara til að
gefa þeim persónulegan svip og tákn
sem tala beint til hjarta hjónanna.
Helga Jónsdóttir,
sem rekur gull-
smíðaverkstæðið
Gullkúnst á Laugavegi 43, hefur mikla reynslu í skartgripa-
geiranum og má eiginlega segja að hún hafi þetta í blóðinu
því bæði afabróðir hennar og móðurbróðir voru gullsmiðir,
og einnig bróðir hennar, Leifur Jónsson sem rak Gullhöllina.
Eins og flestir gullsmiðir þá sérsmíðar Helga ásamt starfsfé-
lögunum sínum meðal annars giftingarhringi og þá eru fleiri
möguleikar í boði en fólk gerir sér almennt grein fyrir.
Giftingarhringir og skartgripir almennt
endurspegla efnahagsástandið ekki síð-
ur en tískuna hverju sinni, og fyrir mörg-
um árum voru 12 mm sléttir og kúptir
hnullungar aðalmálið í giftingarhringum.
Fyrir 6-8 árum eða svo voru mjóir, allt
niður í 3 mm hringir helst í tísku en í dag
tekur fólk varla minna en 4-5 mm hringa
og þeir eru einnig orðnir efnismeiri og
„skrautlegri“ ef svo má segja, heldur en
áður tíðkaðist. Fólk er líka tilbúnara til
að fara óhefðbundnar leiðir og vill gjarn-
an bera giftingarhring sem hefur sér-
stöðu.
Fólk sem hefur verið trúlofað árum
saman og giftir sig síðan, vill oft fá sér
nýja hringa en vill þó ekki kasta gömlu
hringunum algjörlega, og trúir því að
þeim hafi fylgt gæfa fyrir sambandið. Þá
er til dæmis hægt að nota þá með nýju
efni til að smíða nýtt hringapar. Einnig
hefur Helga notað gamla einbaugsparið
frá fólki og smíðað efri baug í sömu
þykkt sem leggst við þann eldri (sjá
mynd af hliðarbaug hér að ofan). Þá er
hægt að leika sér með efni, liti og áferð,
nota t.d. hvítagull með ef gamli hringur-
inn er úr gulli, setja demanta í eða nota
aðra áferð og svo framvegis. Þá gæti
gamli mjói hringurinn verið orðinn að
glæsilegum 6 mm hring.
Steinar sem tákn
Það verður æ algengara að eiginmenn
gefi konum sínum demant í hringinn í
morgungjöf og eru ýmsar aðferðir hafðar
til að „ná“ hringnum frá konunni meðan
www.marthastewart.com - Á vefsetri hinnar ávallt smekklegu Mörtu er efnismikill brúðkaupsvefur.
www.blissweddings.com - Hér er meðal annars að finna hjálplegan undirbúningslista á pdf-formi.
www.ultimatewedding.com - Ýmsar greinar um brúðkaup og brúðkaupssiði víða um heim.
www.bryllupsklar.dk - Mest heimsótta danska brúðkaupssíðan.
www.bryllup.dk - Önnur dönsk brúðkaupssíða.
www.kvindeguiden.no og www.dittbryllup.no - Hér má skoða norska vinkilinn á brúðkaup.
www.hitched.co.uk - Bresk vefsíða þar sem má finna t.d. brandara fyrir þann sem þarf að halda ræðu í veislunni!
www.brudkaup.is og www.giftingar.is - Íslenskar vefsíður.
Brúðkaupsslóðir
• Allt fram á tuttugustu öld voru
það yfirleitt aðeins konur sem
báru giftingarhring, sú hefð að
karlmenn gangi með giftingar-
hring er tiltölulega ný. Talið er
að heimsstyrjöldin síðari hafi haft
þar áhrif, því þegar hermennirnir
sáu fram á langan aðskilnað frá
konum sínum vildu þeir gjarnan
bera hring til tákns um hjóna-
bandið og uppörvandi minningu
um konur sínar.
• Það sem höfðingjarnir hafast
að, apa hinir eftir og það hefur
átt við um giftingarhringa eins
og annað. Sú hefð að skreyta
hringa með demöntum eða öðr-
um eðalsteinum, t.d. rúbínum og
safírum, fór að sjást á miðöldum
hjá efnuðu fólki, og á 17. öld
voru demantshringar sérlega vin-
sælir við konunglegar trúlofanir
og brúðkaup.
• Egyptar báru giftingarhringinn
á þriðja fingri vinstri handar -
baugfingri. Trú manna var sú að
æð lægi frá þeim fingri til hjart-
ans. Þessu trúðu einnig Grikkir
og Rómverjar og Rómverjar köll-
uðu þessa æð „vena amoris“ eða
æð ástarinnar. Enn í dag er
baugfingur alltaf notaður fyrir
giftingarhring þótt ýmist sé það
baugfingur vinstri eða hægri
handar. Af því tilefni má rifja upp
gamlan brandara: Í veislu segir
kona við aðra konu: „Ertu ekki
með giftingarhringinn á vitlaus-
um fingri?“ „Jú“, svarar hin kon-
an, „en ég er líka gift vitlausum
manni.“
• Í Englandi og Bandaríkjunum
tíðkast víða að fólk beri trúlofun-
arhringinn á hægri hönd en færi
síðan hringinn yfir á vinstri hönd
við giftingu.
• Sums staðar á Norðurlöndum
bera konur þrjá hringa, einn fyrir
trúlofunina, einn fyrir giftinguna
og einn fyrir móðurhlutverkið.
Elstu skjalfestu heimildir um
notkun giftingarhringa eru frá
Egyptalandi til forna. Þar tengdu
menn hringinn við hið yfirnátt-
úrulega og táknaði það sem
tengist að eilífu og endar aldrei.
Hjá Rómverjum hafði giftingar-
hringur lagalega merkingu -
ef stúlka tók við slíkum hring
var kominn á bindandi hjú-
skaparsamningur.
Rómverjar til forna notuðu járn í
hringa til að tákna styrkleika en
ryð var auðvitað vandamál og
eftir því sem tímar liðu varð gull
og silfur oftast fyrir valinu vegna
fegurðar efnisins.
Giftingar-
hringur
Með hring
- á fingri
Hvítagullshringapar með svörtum
demanti. Hér er klassíski einbaug-
urinn notaður sem meginþáttur en
með nýstárlegri útfærslu.
Á veraldarvefnum er
að finna hafsjó af
upplýsingum um
brúðkaup og hér
eru nokkrar slóðir:
Breiðir hringir úr
hvítagulli og gulu
gulli með demanti.
Hliðarbaugur sem leggst ofan á
einbaug (t.d. eldri hring),
á þríhyrnda stykkið má t.d.
greypa í steina. Hér úr gulli.
Hefur gullsmíðina í blóðinu