Morgunblaðið - 19.03.2004, Side 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. MARS 2004 43
Hring utan hrings
hefurðu vafist
um mig
umlukið allt
vefur þinn
væntumþykjan
er allt
sem í mig er spunnið.
(Sigmundur Ernir Rúnarsson.)
Anna, Jens og
Brynhildur Jóna.
HINSTA KVEÐJA
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Ég kynntist Ragnhildi tengda-
móður minni fyrir rúmlega þrjátíu
og þremur árum, þegar ég hitti eig-
inmann minn Eyjólf, sem er elsta
barn Rögnu eins og hún er oftast
kölluð.
Fyrsta skiptið sem ég sá hana var
ég alveg hissa hversu ung hún
Ragna var og glæsileg, því hún hafði
misst mann sinn Hauk, fertug að
aldri og sá nú ein um drengi sína tvo
Eyjólf og Guðmund. Mér fannst hún
bókstaflega alltaf vera að vinna. þeg-
ar við unga fólkið komum heim af
böllum, þá hafði hún ekki gleymt
okkur, frekar en venjulega, okkar
beið diskur af smurbrauði á eldhús-
borðinu í Miðtúninu og það fannst
okkur gott að fá. Það var alltaf vel
hugsað um okkur þrátt fyrir mikla
vinnu hjá Rögnu.
Eftir eins árs kynningu okkar,
flytjum við Eyjólfur til Luxemborg-
ar, vorum við búin að gifta okkur og
eignast okkar fyrsta barn Ragnhildi
Eddu, reyndar var annað barn á leið-
inni. Ragna kom til okkar að gæta
nöfnu sinnar á meðan ég átti annað
barn okkar, Hrafnhildi Mary. Ragn-
hildur amma kom oft til okkar í
heimsókn og fórum við saman í
margar ferðir, akandi eða fljúgandi,
nokkrum sinnum var hún hjá okkur
um jól og áramót, það fannst börn-
unum okkar sem nú eru orðin fimm
sérstaklega gaman „það voru engin
jól,“ nema amma væri hjá okkur.
Það eru ótal skemmtilegar minn-
ingar um þennan tíma okkar allra
saman, til dæmis búðarferðir Rögnu,
því hún elskað að vera fín til fara og
skoðaði og valdi sér falleg föt, enda
var hún glæsileg kona og klæddist
vel og vissi alltaf hvað var í tísku
hverju sinni.
Svo var það fyrir tæpun þremur
árum að hún Ragna okkar fékk slag
og var föst við hjólastól og gat sig lít-
ið hreyft, það var sárt að horfa uppá,
en aldrei missti hún reisn sína, alltaf
var hún fallega snyrt og vel til fara.
Áslaug og Guðmundur fylgdust með
að vel væri séð um Ragnhildi tengda-
mömmu og eiga þau þökk fyrir.
Ég kveð því Rögnu með góðum
minningum og þakklæti fyrir sam-
veruna. Þín tengdadóttir,
Elsa María.
Elsku amma Ragga, það verður
skrítið að geta ekki heimsótt þig,
þegar við komun næst til Íslands. En
enn verra finnst okkur að þú skulir
ekki hafa getað kynnst nýjustu lang-
ömmubörnum þínum, þeim Lilju
Rose og Elsu Lilly, en þinn tími var
víst kominn til að fara frá okkur.
Svo ótal margar minningar okkar
af Íslandi tengjast þér, amma og
heimili þínu í Miðtúninu. Á nær
hverju ári komum við sem krakkar,
með allri fjölskyldunni til Íslands á
sumrin og gistum þá yfirleitt alltaf
hjá þér eða Guðmundi frænda. Það
var alltaf nóg að gera í Miðtúninu og
margt sem við systur, Haukur bróðir
og Ingibjörg frænka þurftum að
rannsaka nánar. Eins og skóskápinn
mikla, háaloftið og hin ýmsu leyni-
hólf undir borðplötum. Við vorum
alltaf að uppgötva eitthvað nýtt.
Seinnipart sumarsins vorum við
krakkarnir svo yfirleitt mjög upp-
tekin af því borða rifsber úr garði
þínum og búa til allskyns safa og
mixtúrur úr þeim.
Einnig munum við eftir því hvað
okkur fannst rosalega gaman að sjá
þig taka þig til áður en þú fórst í
vinnuna á morgnanna. Þú fórst þá
alltaf í svo flottar draktir og húsið
fylltist af Christian Dior- og hár-
spreyslykt, og biðum við alltaf
spenntar eftir því að þú myndir setja
ömmu Röggu hattinn á þig áður en
þú fórst út úr húsinu. Þú varst alltaf
svo glæsilega til fara og leist alltaf
rosalega vel út en varst líka hörku-
dugleg og ákveðin kona, hrein og
bein sem var ekkert að leyna skoð-
unum sínum. Þú ólst syni þína ein
upp eftir andlát afa og svo tókstu það
líka að þér að sjá um okkur systur
þegar við komum til Íslands í fram-
haldsskóla. Bjóst 6 mánuði hjá okkur
í Neðstaleiti en bauðst okkur síðan
alltaf reglulega í mat til þín til að sjá
til þess að við fengjum nú eitthvað al-
mennilegt að borða. Þú varst líka
mikið fyrir það að ferðast, amma, og
komst ótal sinnum til okkar til Lux-
emborgar, aðallega um jólin, okkur
til mikillar ánægju, með krústaði í
farteskinu. Svo fórstu líka reglulega
víða um heim með vinafólki þínu eða
pabba og mömmu. Þú varst alltaf
mikil athafnakona og mjög sjálfstæð
og hraust. Þess vegna var það mikið
áfall fyrir okkur að heyra að þú hefð-
ir fengið slag og værir lömuð öðrum
megin, en þegar við sáum þig svo á
Sóltúni næsta sumar, sastu upprétt í
hjólastólnum og hafðir ekkert misst
reisn þína né glæsileika. Þrátt fyrir
það að þú gast varla talað, náðir þú
að fylgjast með öllu og koma þínum
óskum á framfæri. Var það að miklu
leyti sterkum vilja þínum að þakka,
en einnig starfsfólki Sóltúns og auð-
vitað Guðmundi og Áslaugu, sem sáu
einstaklega vel um þig.
Elsku amma Ragga, nú ertu farin í
þína hinstu ferð, glæsileg að vanda.
Við óskum þér góðrar ferðar og við
hittumst síðar meir.
Hrafnhildur og Ragnhildur.
Elsku amma Ragnhildur.
Garðurinn þinn í Miðtúninu var
einstakur, skógi og blómum vaxinn
og veðrið þar var líka alltaf betra en
annarstaðar, hlýrra og að því virtist
endalausir sólskinsdagar. Trén
svignuðu undanberjum og húsið var
fullt af spennandi leyndardómum og
fjársjóðum sem við leituðum að og
fundum. Þegar við frænkurnar urð-
um eldri nutum við góðs af öllum
rannsóknarleiðöngrunum um húsið
og inn í fataskápa því að þar leyndist
fjársjóður af kjólum sem við fengum
lánaða þegar mikið lá við. Við kom-
umst að því að þó að ólíkar værum
pössuðum við allar sonardætur þínar
í gömlu fötin þín sem þú hafðir vand-
lega geymt í 40 ár og varst stolt af að
lána okkur. Þú varst engin venjuleg
amma í okkar huga heldur hörku
kona sem keyrði bíl, vann fulla vinnu
og var á ferð og flugi um allan heim.
Elsku amma, við kveðjum þig nú,
en minningar okkar úr Miðtúninu
vara að eilífu.
Þín barnabörn,
Ingibjörg, Ragnhildur
og Þröstur.
Elsku Ragna frænka.
Þá er komið að kveðjustund.
Minningarnar streyma fram og það
er af mörgu að taka því ég hef þekkt
þig allt mitt líf. Barnæsku mína og
unglingsár bjó ég með mömmu í
sama húsi og þú og fjölskylda þín í
Miðtúni 58. Heimili þitt var sem mitt
annað heimili og Eyjó og Gummi
eins og bræður mínir. Þar sem
mamma var útivinnandi leitaði ég oft
til þín og strákanna um aðstoð og
stóð aldrei á því að hún væri veitt.
Þótt við mamma flyttum var sam-
gangurinn alltaf mikill. Við vorum
líka vinnufélagar, því er ég kom heim
frá Svíþjóð, eftir ársdvöl 1970, útveg-
aðir þú mér mína fyrstu alvöru vinnu
í Gjaldheimtunni í Reykjavík og
störfuðum við þar saman í mörg ár.
Eftir að ég stofnaði mitt eigið
heimili hélst sambandið og oft lá leið-
in niður í Miðtún, hvort sem ég átti
þangað erindi eða ekki og var
mamma oftast með í för. Sterk er
minningin um „krústaðina“ þína sem
þú bakaðir alltaf fyrir jólin. Tilbún-
ingur þeirra jaðraði við að vera
helgistund í þínum huga og ekki liðu
jólin án þess að ég fengi að gæða mér
á þeim. Það verður að segjast eins og
er að því miður hef ég ekki komist
upp á lagið með að búa þá til svo
minningin um þá verður bara að
fylgja mér um ókomin ár.
Síðustu tvö árin hefur leiðin legið
niður í Sóltún þar sem þú dvaldist
þar til yfir lauk. Þú fórst ekki langt
frá þínu gamla heimili og sást meira
að segja heim til þín út um gluggann
hjá þér.
Að leiðarlokum viljum við mamma
þakka þér samfylgdina og umhyggj-
una í gegnum tíðina. Við vottum
Eyjó, Gumma og fjölskyldum þeirra
okkar innilegustu samúð og biðjum
þér guðs blessunar í ljósinu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þín frænka
Elfa.
✝ Gísli Þórðarsonloftskeytamaður
fæddist í Hafnarfirði
22. desember 1926.
Hann lést á heimili
sínu í Reykjavík að-
faranótt 10. mars
síðastliðins. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Þórður Þórðarson
trésmiður, f. á
Neðra-Hálsi í Kjós
23. okt. 1884, d. 12.
ágúst 1965, og kona
hans Gíslanna Gísla-
dóttir, f. í Sjóbúð í
Garði í Gerðahreppi
24. júlí 1887, d. 19. maí 1982.
Systkini Gísla eru öll látin en þau
voru Ósk Jónasa (Jóna), f. 16. mars
1914, d. 16. febrúar 2000, Fanney,
f. 17. ágúst 1915, d. 24. júní 1935,
og Þórður, f. 16. október 1917, d.
2. september 2002, kvæntur Gyðu
Jónsdóttur, f. 15. apríl 1918.
Gísli kvæntist 4. mars árið 1950
Brynhildi Jensdóttur sjúkraliða, f.
8. desember 1928. Foreldrar henn-
ar voru Jens Guðbjörnsson bók-
bindari, f. 30. ágúst 1903, d. 1. maí
1978, og kona hans Þórveig Ax-
fjörð, f. 8. júlí 1897, d. 4. október
1993. Gísli og Brynhildur skildu
október 1972, þeirra börn eru
Sindri Jens, f. 11. apríl 1994,
Thelma Dögg, f. 13. júlí 1995,
Hrafnhildur Ýr, f. 31. maí 1997,
Freydís Rós, f. 26. desember 1998,
og Laufey Ösp, f. 7. október 2002;
b) Arnar Gísli, f. 16. júlí 1979, sam-
býliskona Elfa Lind Berudóttir, f.
16. september 1978, þeirra dætur
eru Aðalheiður Fanney, f. 14.
mars 1999, og Kolbrún Helga, f. 1.
janúar 2002; og c) Brynhildur, f.
16. júlí 1980. Sambýliskona Jens
er Hafdís E. Jónsdóttir, f. 28. júlí
1949. 4) Brynhildur Jóna, f. 17.
maí 1957, gift Guðjóni Þ. Arn-
grímssyni, f. 13. september 1955,
synir þeirra eru a) Vignir, f. 2.
apríl 1982, b) Brynjar, f. 29. mars
1989, og c) Gísli, f. 2. júní 1997.
Gísli ólst upp á Vesturgötunni í
Reykjavík. Hann útskrifaðist úr
Loftskeytaskólanum árið 1946,
tók símritarapróf 1980 og yfirsím-
ritarapróf 1985. Hann starfaði
lengst af sem loftskeytamaður á
sjó, fyrst átogurum á árunum
1946–53, hjá Jöklum hf. á árunum
1954–65, var í landi á árunum
1966–68 en fór þá aftur til sjós en
nú hjá Eimskipafélagi Íslands árin
1969–75, lengst á Laxfossi. Hann
var síðast símritari í Loftskeyta-
stöðinni í Gufunesi þar til starfs-
ævi lauk. Gísli var félagi í Odd-
fellowreglunni.
Útför Gísla fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
árið 1975. Börn þeirra
eru: 1) Þórveig, f. 4.
ágúst 1950, d. 19. maí
1994, maður hennar
var Ómar Magnússon,
f. 29. júní 1948, dætur
þeirra eru a) Hildur, f.
11. ágúst 1970, maður
hennar er Þorleifur
Bjarnason, f. 24. októ-
ber 1963, börn þeirra
eru Bjarni, f. 23. sept-
ember 1997, og Ómar
Þór, f. 8. júlí 2000; og
b) Ásta María, f. 19.
janúar 1975. 2) Anna,
f. 3. október 1952, gift
Eiríki Þ. Einarssyni, f. 5. febrúar
1950, þeirra synir eru a) Einar
Haukur, f. 22. janúar 1973, kvænt-
ur Bryndísi Huld Ólafsdóttur, f.
12. apríl 1971, þeirra börn eru
Sandra Sif, f. 3. september 1995,
og Ólafur Þór, f. 12. maí 1999, áð-
ur átti Einar Tinnu Rut, f. 12. apríl
1990, með Önnu Kristínu
Tryggvadóttur, f. 1. maí 1973; og
b) Finnur, f. 24. janúar 1983. 3)
Jens, f. 7. apríl 1954, var kvæntur
Hrafnhildi Kristinsdóttur, f. 7. maí
1951, þau skildu. Börn þeirra eru
a) Rósa Kristín, f. 7. apríl 1974, í
sambúð með Frey Karlssyni, f. 6.
Við kveðjum í dag með söknuði
Gísla Þórðarson, tengdaföður og
góðan vin til margra ára. Hann lést
á heimili sínu 10. mars sl. eftir lang-
vinn og erfið veikindi.
Gísli var yngstur fjögurra syst-
kina og ólst upp í foreldrahúsum við
Vesturgötuna í Reykjavík en átti
móðurætt að rekja suður með sjó og
föðurætt í Kjósina. Gísli komst til
manns á árum heimsstyrjaldarinn-
ar síðari og sá líkt og margir aðrir
góða atvinnumöguleika felast í námi
í Loftskeytaskólanum. Hann fór í
framhaldi af náminu til sjós, var til
að byrja með á togurum, en færði
sig yfir á flutningaskip 1954 og
sigldi um 20 ára skeið milli Íslands
og annarra landa, fyrst á Jöklunum
og síðan hjá Eimskipafélagi Ís-
lands. Árið 1975 kom hann í land og
hóf störf í Loftskeytastöðinni í
Gufunesi, þar sem honum leið vel,
þótt hafið togaði alltaf í hann með
sínum hætti eins og flesta gamla
sjómenn. Gísli sá við því með því að
kaupa sér á efri árum íbúð á Vest-
urgötunni með útsýni beint yfir
Reykjavíkurhöfn.
Gísli kvæntist árið 1950 Brynhildi
Jensdóttur og á sjö árum eignuðust
þau fjögur börn, Þórveigu, Önnu
Jens og Brynhildi. Þau byggðu sér
hús að Grænuhlíð 8 með systur
Brynhildar og þar varð sannkölluð
fjölskyldumiðstöð í tvo áratugi, fullt
hús af börnum og skyldmennum.
Þessi stóra fjölskylda var ætíð kjöl-
festan í lífi Gísla, þótt fjarvistir sjó-
mannsins væru miklar á þeim tíma.
Gísli og Brynhildur skildu 1975, en
héldu góðu sambandi alla tíð, ferð-
uðust saman og sinntu sístækkandi
fjölskyldunni. Það var honum mikils
virði.
Gísli var hlédrægur maður og
naut sín best innan um trausta vini
og fjölskylduna. Hann kunni þó vel
á fólk, enda snerist lífsstarf hans
um að eiga samskipti í gegnum loft-
skeytatækin við fólk um allan heim.
Hann var skarpgreindur og fróður,
hafði þægilega nærveru og góða
kímnigáfu. Maður sem naut sín vel
við eldhúsborð með svart kaffi og
sígarettu að fylgjast með og fá
fréttir af sínu fólki.
Hann var félagslyndur á sinn
hátt og gekk á unga aldri í skáta-
flokk sem enn heldur saman um 60
árum síðar, og hann var félagi í
Oddfellowreglunni.
Fyrir nokkrum árum fór hann að
spreyta sig á golfíþróttinni og við
áttum saman margar góðar stundir
á ýmsum völlum að leita að kúlum
sem gjarnan flugu annað en ætlað
var.
Gísli glímdi lengi við heilsuleysi
og það mótaði líf hans, einkum hin
seinni ár. Undir lokin naut hann
góðrar umönnunar fjölskyldu, vina,
lækna og hjúkrunarfólks. Að leið-
arlokum þökkum við samfylgdina
og þá ást og ræktarsemi sem Gísli
sýndi okkur og fjölskyldum okkar.
Blessuð sé minning hans.
Guðjón Arngrímsson,
Eiríkur Þ. Einarsson.
Við Gísli hittumst fyrst sem skát-
ar á stríðsárunum, sennilega 1942
eða 3. Vorum við þá flestir í 6. deild
undir handleiðslu Páls Gíslasonar
ásamt mörgum öðrum ungum skát-
um. Meðal þeirra voru allmargir
strákar sem síðan þá hafa verið
bundnir óslítanlegum vináttubönd-
um. Níu strákar úr þessum hópi
stofnuðu flokk eldri skáta árið 1945
og nefndust „Labbakútar“. Allir
höfðum við náð þeim árangri í
skátastarfi og aldri til að geta kall-
ast „Rover-skátar“. Okkur þótti það
mikil vegsemd að geta formlega
stofnað okkar eigin flokk.
Á fyrstu árum starfs okkar datt
okkur í hug, að við þyrftum að
byggja skíðaskála. Fengum við lóð
undir skálann austan til í Skarðs-
mýrarfjalli á Hengilssvæðinu.
Byggðum við þar skála með eigin
höndum og fluttum allt efni til
verksins frá Smiðjulaut austan við
skíðaskálann í Hveradölum. Notuð-
um við til þess sleða, en stundum
var bara borið á bakinu.
Mikil var hrifning okkar og gleði,
er smíðinni lauk. Markmið okkar í
fyrstu var fyrst og fremst að stunda
útivist og ferðalög. En á þessum
tímum aukins þroska tekur alvara
lífssins við. Þegar eiginkonur og
börn komu til sögunnar og lífið fór
að taka á sig nýja mynd alvöru og
ábyrgðar. Eiginkonur stofnuðu
saumaklúbb, og varð það okkar
helsti vettvangur til að hittast.
Það er augljóst að maður sem er
langtímum fjarverandi á sjónum
getur ekki stundað samskonar fé-
lagslíf og við hinir. En Gísli hélt
alltaf sambandi við okkur Labba-
kúta og fjölskyldur okkar. Áttum
við margar ánægjustundir á heimili
þeirra Gísla og Brynhildar eða Lillu
eins og hún vær ætíð kölluð í okkar
hópi. Hvort sem það var í kjallaran-
um á Auðarstræti eða í Grænuhlíð.
Á sumrin fóru Labbakútar oft í
einhver ferðalög með fjölskyldur
sínar. Oftast voru tvær eða jafnvel
þrjár fjölskyldur saman í bíl. Mikið
var sungið og margt gert sér til
gamans, stundum gerðar vísur og
sendar yfir í hina bílana. Ferðir
þessar voru oft í sambandi við ein-
hver skátamót og held ég að við höf-
um átt frumkvæði að stofnun fjöl-
skyldutjaldbúða á slíkum mótum.
Þótt Gísli hafi oft verið fjarri
góðu gamni við slík tækifæri voru
Brynhildur og börn þeirra oft með á
þessum stundum og fannst okkur
þá eins og hluti Gísla væri með þótt
við söknuðum hans að sjálfsögðu.
Samstaða og vinátta hefur alla tíð
haldist þótt leiðir okkar hafi legið til
ólíkra átta.
Hann útskrifaðist úr Loftskeyta-
skólanum 1946, tók símritarapróf
1980 og yfirsímritarapróf 1985.
Starfaði lengst af sem loftskeyta-
maður á sjó, fyrst á togurum árin
1946–53, hjá Jöklum h/f árin 1954–
65. Hann var í landi árin 1966–68 en
fór aftur til sjós, þá hjá Eimskipa-
félagi Íslands árin 1969–75, lengst á
Laxfossi. Síðast vann hann sem
símritari á Loftskeytastöðinni í
Gufunesi þar til hann fór á eftir-
laun.
Gísli var félagi í Oddfellowregl-
unni og var hann leiðtogi minn til
inngöngu árið 1969.
Nú er þriðji Labbakúturinn „far-
inn heim“, en þannig orða skátar
það þegar einhver yfirgefur þetta
jarðlíf.
Við Labbakútar kveðjum hann
með söknuði og þökk fyrir sam-
vistina. Brynhildi, börnum þeirra
og fjölskyldum sendum við Labba-
kútar og fjölskyldur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Labbakúta
Bergur P. Jónsson.
GÍSLI
ÞÓRÐARSON