Vísir - 05.05.1981, Blaðsíða 23

Þriðjudagur 5. mai 1981
r--------------------
23
vísm
Leikfélag Akureyrar:
Við gerum verkfall
Höfundur: Duncan Greenwood
Þýðandi: Torfey Steinsdóttir
Lýsing: Ingvar Björnsson
Leikmynd og búningar: Hall-
mundur Kristinsson
Leikstjórn: Svanhildur Jó-
hannesdóttir
þvi að þær varða einfaldlega
ekki efnið, sem um á að fjalla.
Af þessu le'iðir, að gagnrýnend-
um ber ekki að spá fyrir um að-
sókn á sýningum, og þeim ber
Vinsældir og gæði eru tveir
hlutir, sem listaverk hafa
stundum til að bera. Þótt þessir
hlutir geti farið saman, þá ber
að halda þeim aðgreindum, þvi
að þeir eru tvenns konar. Vin-
sældir listaverka gefa ekkert til
kynna um gæði, né heldur þurfa
gæði að hafa i för með sér vin-
sældir. Þeir, sem hafa það hlut-
verk að láta i ljós álit sitt á leik-
sýningum, eiga að fjalla um
gæði, hvort leiksýning hafi eitt-
hvað til að bera, sem nefna má
þvi nafni eða ekki. Þeim ber að
kæra sig kollótta um vinsældir,
Guðmundur
Heiðar Frim-
ansson skrifar
um leiklist:
ekki heldur að leggja leikhús-
stjórn lifsreglurnar um, hvernig
á að reka fyrirtæki á borð við
leikhús. En þeim ber að rekja á-
stæður til þess, að leiksýningar
eru ýmist góðar eða slæmar.
Nú viröist mér, að leikritið,
sem nú er á fjölunum hjá LA,
miöist nánast einvörðungu við
það að öölast vinsældir. Það er i
sjálfu sér ekki slæmt, ef ekki er
gefið eftir og slakað á gæða-
kröfum. Og ekki vil ég lasta, að
stjórn leikhússins leitist við að
laða sem flesta gesti á sýningar.
En til hennar ber að gera þá
kröfu, að hún bjóði upp á leikrit,
sem særa ekki óbrenglaðan
fegurðarsmekk. Gamanleikur-
inn, sem nú er boðið upp á, er
stundum broslegur og þá ein-
ungis vegna uppfinningasemi
leikaranna sjálfra og leikstjór-
ans, en ekki vegna þess, að leik-
ritið, sem farið er með, sé fynd-
ið. Það er mjög grunnfærið.
Söguþráður litill og verður ein-
ungis kjánalegur, ef frá honum
er sagt, persónur eru einfaldar
og stjórnast af yfirborðslegri
góðsemi i garð hverrar ann-
arrar. Þótt góðsemi geti verið
sem veit út
“^versstai
Kristjana Jónsdóttir og Marinó Þorsteinsson i hlutverkum sfnum.
heldur lofsverð, þá er hún yfir-
leitt afskaplega leiðinleg. Það
er einungis fjörleg frammistaða
leikaranna, sem forðar sýning-
unni frá að verða meiri háttar
slys.
Leikararnir og leikstjórinn
gera það, sem er mögulegt með
þetta leikrit. Atvikin koma eitt
af öðru og ganga hratt, eins og
verður að vera i gamanleik.
Leikstjórinn hefur brugðiö á það
ráð að gera gervi leikaranna
mjög ýkt... og alla framgöngu
eftir þvi. í rauninni held ég, að
það hefi veriö eina mögulega
úrræðiðmeð þetta leikrit, þvi að
ekki gefur það tilefni til fágaðs
gamanleiks. Allir leikararnir
valda verkum sinum nokkuð
vel. Bezt þótti mér takast hjá
Theodóri Júliussyni, sem leikur
Benjamin Tappworth, rikis-
starfsmann, sem kemur úr allt
öðru umhverfi en verkamenn-
irnir, sem hann á að gefa
.skýrslu um. Leikurinn að ólik-
um uppruna, sem kemur fram i
óliku málfari, ólikum þrifnaðar-
venjum og ólikum kenjum
kemst bærilega til skila i leik
Theodórs. Hins vegar verður
leikurinn að misskilningi, sem
stafar af óliku orðafari, svolitið
ankannarlegur, enda ómögulegt
nánast að koma til skila þeim
margslungna mun, s^m er á
máifari manna af óliívum upp-
runa á Bretlandseyjum. Sunna
Borg leikur litið hlutverk og
kemur þvi vel til skila,- hún er
þó ýkt til leiðinda á stundum.
Bæði Gestur E. Jónasson og
Marinó Þorsteinsson moðuðu
vel úr þvi, sem þeir höfðu og
vöruðu sig á að ærslast ekki til
vandræða. Aðrir leikarar voru
Kristjana Jónsdóttir, Þórey
Aöalsteinsdóttir og Guðrún Al-
freösdóttir. Þær skiluðu sinu
vandræðalaust og stundum með
tilþrifum. Lýsing er ágætlega
útfærð. Það var allt i lagi með
leikmyndina, en heldur ekkert
meira en það. Leikstjórinn brá á
rétt ráð viö að magna upp ýkj-
urnarog gamansemina. En það
kemur fyrir að uppfærslan
verður tilgerðarleg.
Það er ástæða til að vona, að
þessi sýning njóti vinsælda.
Aðra réttlætingu á hún sér ekki.
Ef það tekst, þá skipta gæðin
kannski ekki svo miklu máli.
(A A A A A A
Allt undir einu
þaki
Húsbyggjendur
— Verkstæði
• milliveggjaplötur
• plasteinangrun
• glerull steinull
• spónaplötur
• grindarefni
• þakjárn
é þakpappi
• harðviður
é spónn
• málning
• hreinlætistæki
• f/isar
é gólfdúkur
• loftplötur
• veggþiljur
Greiðsluskilmálar
cimtm'wrtumr
Jón Loftsson hf._
Hringbraut 121 Simi 10 600
FLOKKASKIPULAGIÐ Á ÚTLEIÐ
/
Margir töldu eftir umrótið,
sem varð f kosningunum 1978,
að flokkaskipulagið væri að
syngja sitt siðasta, enda benti
fylgi við unga menn I Alþýöu-
flokknum, sem náði langt út
fyrir fylgi við jafnaðarstefnu, og
voru jafnvel áhöld um að hún
væri boðuð af frambjóðendum,
eindregið til þess að kjósendur
stefndu oröiö meira á ein-
staklinga en flokka. Eins og
kjördæmaskipan er háttað hér
á landi, þykja það merki um
dvinandi flokkakerfi, þegar ein-
staklingar fara að vinna sigra
umfram hugsanlegt fylgi þeirra
flokka, sem þeir eru þó f fram-
boöi fyrir. Þá benti fylgishrun
Framsóknar niöur í tólf þing-
menn einnig til þess, að sú
stofnun væri komin á fallanda
fót. En sfðan hresstust flokkarn-
ir aftur i kosningunum ári siðar,
og standa nú likt og þeir gerðu
áöur fyrir upphlaupið 1978, utan
sá stærsti þeirra, Sjáifstæðis-
flokkurinn, sem tók upp á þvi
siðastur flokka að skipa sjálfum
Tér i ógöngur, sem hann stendur
i óbreyttur enn.
Þannig viröist flokkakerfið
ekki hafa náð sér aftur, þótt
Framsókn og Alþýðuflokkur séu
nokkurnvegin normal nú um
stundir hvað fylgi snertir. Hjá
þeim tveimur flokkum virðist
aðeins um svikahlé að ræða,
enda munu menn eiga erfitt
með aö spá fyrir um fylgi flokka
I næstu kosningum, jafnvel þótt
svo vel takist til að Sjálfstæðis-
flokkurinn sættist við sjálfan
sig. Þessi órói kann að stafa af
þvi að flokkakerfiö er orðiö
gamalt. Það hefur eiginlega
staöið i stað að mestu siöan 1917,
þegar bæjarradikalir og .
sveitamenn ákváðu að skilja að
skiptum og halda sinn hvora leið
I póiitikinni. Sjálfstæðisflokkur-
inn var þá þannig staðsettur, að
fyrir honum lá ekkert annaö en
stækka, einkum þegar Ijóst var
aö fyrir Alþýðuflokknum lá að
klofna, sem hann hefur raunar
gert oftar en einu sinni.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur i
áratugi borið fylgislegan ægis-
hjálm yfir aðra flokka, og staða
hans hefur markað mjög stefnu-
mið „litlu bræðranna” i póiitik-
inni. Nú viröist þessu forustu-
hlutverki flokksins vera að
ljúka vegna innri aögeröa. And-
stæðingar horfa glottandi á
uppákomurnar i flokknum, en
inunu litið græða, þegar til
stykkisins kemur, vegna þess að
þeir hafa ekki upp á aö bjóða
það sambland af jafnaðarstefnu
og einkaframtaki, sem Sjálf-
stæöisflokkurinn hefur haft.
Þeir eru allir stimjilaðir alfarið
til vinstri með afnám eignarétt-
ar á dagskrá eöa félagsverslun,
sem alltaf hefur þótt heldur
vond latina hjá langmestum
meirihluta kjósenda. Þannig
veröur eins dauði ekki annarra
brauð, jafnvel þótt óskhyggjan
hafi rekið andstæðinga út i póli-
tiskt illvirki á þeim stjórnmála-
lega stefnuvita, sem þeir þó
höfðu.
Framsókn mun þurfa að
hugsa til þess eftir á, þegar of-
farinn, núverandi formaður
flokksins, sér framan i nýjan
milliflokk, að betra hefði veriö
að neita gambit kommúnista
um stjórnarsamvinnu við nú-
verandi forsætisráðherra.
Kommúnistar eru vanir þvi að
eyðileggja flokka. Þeir drógu til
sin Héðinn Valdimarsson til að
eyöileggja Alþýöuflokkinn á
sinum tima, en hann hefur
aldrei verið nema smáflokkur
siðan. Og nú telja þeir sig vera
að koma sömu böndum á hluta
Sjálfstæðisflokksins. Gallinn er
bara sá, að flokkakerfiö I land-
inu er orðið svo veikt, að það
þolir engar sviptingar lengur.
Um fimm þúsund kjósendur
hafa i siðustu tveimum kosning-
um kosið utan flokka og fylgt
þeim hverju sinni, sem þeirn
hefur litist liklegur til einhverra
heppilegra aögerða. Framsókn
og kommúnistar munu upp-
skera upplausn, en um leiö visi
að nýjum flokki, sem segir skil-
iö við þær fjölskyldur, sem hafa
ráðið i þjóðmálum nokkuð lengi
úr setustofum sinum I Reykja-
vík. Nýr flokkur mun ekki
verða bandamaður þeirra á
vinstri væng stjórnmálanna, en
mun leita eftir að sveigja málin
frá rikisafskiptum til lýðræðis,
þegar menn eru orðnir þreyttir
á vinstri veislu klofningsmanna.
Svarthöfði.