Vísir - 11.05.1981, Síða 20

Mánudagur 11. maí 1981
Leiga á
verslunar-
húsnæði
orðinn
skripaleikur
„Verslunarmaður skrif-
ar”:
Oft heyrast hæönisorð og upp-
hrópanir frá almenningi. ef kaup-
menn leyfa sér að opna munninn
og minnast á þá hrikalegu að-
stööu, sem yfirvöld hafa skapað
versluninni undanfarin ár. Enn
virðist sú fronaldarhugsun rikj-
andi, aö það eitt að vera kaup-
maður, færi fulla vasa'af seðlum.
Hinn almenni launþegi kvartar
sáran undan óðaveröbólgu og
kjaraskeröingu, sem von er, en
staðreyndiner sú, að aögerðir
yfirvalda hafa hvergi komið jafn-
hart niður og á versluninni.
Eitt atriði má nefna þessu til
staöfestingar. Undanfarið hafa
árlega verið endurnýjuð á Alþingi
lög um aukinn skatt af atvinnu-
húsnæði. Þeir. sem húsnæðið eiga,
borga aö sjálfsögðu brúsann til að
byrja með, en séu þeir með leigj-
endur, er seilst æ lengra ofan i
þeirra vasa meö hækkaðri húsa-
leigu. Leiga á verslunarhúsnæði
t.d. er nú orðin skripaleikur.
Sem dæmi má nefna. að algeng
leiga á fermetra við helstu versl-
unargötur bæjarins, er nú á bilinu
150—200 kr. (15.000—20.000
G.kr.iþ Þetta þýðir að litlar
verslanir, sem hafa e.t.v. 50 fer-
metra til umráða, greiöa á mán-
uði 7.500—10.000 kr.
(750.000—1.000.000 G.kr.) i húsa-
leigu.
Nú er ekki við húseigendur aö
sakast, þvi allir þeir sem eiga
fasteign i dag, vita hvaö það
kostar, bæöi vegna skatt-
lagningar yfirvalda og hinna
himinháu vaxta sem hér gilda.
Nei, hér er aöeins enn ein staö-
festing á þeirri stefnu yfirvalda
undanfarin ár, að atvinnurekstur
og þá sér i lagi verslun, skuli ekki
þrifast.
Við hjónin ætluðum i Hollywood
sl. sunnudagskvöld að sjá þau
atriði, sem á dagskrá voru. Þar
sem viö erum á nitjánda ári og
höfum ekki sótt þennan stað áður,
ákváðum við aö hringja og at-
huga hvort við kæmumst ekki inn,
gegn framvisun skilrikja og hjú-
skaparvottorðs. Þaö höfum við
gert á öðrum vinveitingahúsum
og komist inn.
Okkur var gefið samband við
yfirdyravörð, em tjáöi okkur að
gifting gæfi engan aldursrétt!
Hann sagði einnig að undanþága
væri aðeins veitt ef annar aðilinn
hefði náð tvitugsaldri. Sem sagt,
við kæmumst ekki inn.
Þess vegna spyrjum við: Hver
er réttur hjóna, sem ekki hafa náö
tvitugsaldri, i þjóðfélaginu?
Stendur ekki i lögum að 18 ára
unglingar eigi að fá aðgang að
vinveitingahúsum, en ekki vin-
stúku? Er það þá ekki lögbrot að
meina 18 ára unglingi aðgang að
vinveitingahúsi?
Atján ára unglingar mega gift-
ast, stofna heimili og ala upp
börn. Þeir fá ekki að taka banka-
lán né að skemmta sér á vinveit-
ingahúsi. Við spyrjum: Hverju af
þessu fylgir mest ábyrgð? Frekar
er þaö afkáralegt aö fólki sem
hefur tekið á sig alla ábyrgð fjöl-
Bréfavinur
í Svipjoö
Ungu hjónin komu að lokuðum
dyrum I Hollywood, þótt aörir
unglingar gangi þar út og inn, ef
þeir eru I réttum samtökum —
teija bréfritarar.
skyldunnar sé neitað um ýmsa
hluti sökum of lágs aldurs.
Hollywood notaöi mynd af
Módelsamtökunum i auglýsinga-
skyni þetta umrædda kvöld. 1
þeim eru margir undir tvitugs-
aldri, og þessi hópur gengur inn
og út á vinveitingahúsum með
vitund eigenda, dyravarða og
eftirlits. Og ekki sáum viö betur
en að á myndinni væri þessi hópur
með vin um hönd. Hafa samtök
sem þessi undanþágu frá
lögunum?
Er ekki reiknað meö hjónum
undir tvitugu I þjóðfélaginu? Þið
hjón, sem eigið I sömu erfið-
leikum og við, látið I ykkur heyra
og fáum þessu breytt.
Við erum engin pelabörn.
Ung hjón i erfiðleikum.
Þessi mynd er tekin á áningarstað í útreiðum og þar eru allir glaðir og reifir, þótt ekkert vin sé sjáanlegt.
Ekki þykir okkur senniiegt að nokkur úr þessum hópi sé meöal þeirra sem bréfritari fjallar um, enda
má þarna kenna m ,a. formann Fáks, Guðmund Ólafsson.
Gunna úr sveitinni skrif-
ar:
Ég get ekki orða bundist. Ég
hef lengst af átt heima I sveit og
hef vanist þvi aö dýr eigi að um-
gangast með alúð og viröingu. Ég
vandist þvi lika að oröiö „hesta-
maður” væri notað um menn sem
hafa þroska, skilning og næmi til
aö umgangast hesta þannig aö
þeim lfði vel og leggi sig fram um
aö gera allt sem þeir geta fyrir
knapann.
En þessar skoöanir minar biðu
mikið skipbrot, þegar ég horfði á
reykviska „hestamenn” koma
hundruðum saman úr svokallaðri
Hlégarðsreið um daginn.
Aö sjá þá hörmung. Gamlir
menn i sveitinni sem fengu
heiöursnafnbótina hestamaður,
heföu skammast sin fyrir aö bera
hana, hefðu þeir séð þann hóp,
sem kallar sig hestamenn i
Reykjavik i dag.
Aðeins örfáir af öllum skar-
anum sýndu að þeir vissu hvaða
djásn þeir höföu undir höndum
(eða rassi) og sátu hestana vel og
héldu þeim til gangs. Mestur
meirihluti þeirra sem þarna fóru,
héngu eins og illa gerðir hlutir á
hestunum, ýmist með ljótt eöa
ekkert taumhald og hestarnir
skældir og ganglausir undir þeim.
En ljótast af öllu var að sjá að
nokkrir tugir manna, sem voru
áberandi fullir, rykktu i tauma og
misþyrmdu hestunum á ýmsan
annan hátt og riðu fantareið.
Ef þessi dagur gefur rétta
mynd af hestamennsku nútim-
ans, fer orðið „hestamaöur” að
hljóma sem skammaryrði i min-
um eyrum.
Brcfritari er litið hrifinn af fyrsta þætti framhaldsmyndaflokksins Dallas, en þakkar skcmmtidcildinni
fyrir að létta af sér spennunni.
Dallas:
Vltgrennandi megrunarfæði
Tuttugu og niu ára gamall
maður i Stokkhólmi óskar eftir
bréfavinum á íslandi. Hann hefur
áhuga á bókmenntum, kvik-
myndum og fleiru.
Nafn og heimilisfang hans er:
Tage Tallquist
Gröndalsvágen 172
11746 Stockholm
SVERIGE
[ Orðsending frá ]
i lesendasiðunni i
I Bréfin i dag eru öll óþarf- I
I lega löng, enda þótt sum 1
| þeirra hafi verið stytt nokkur |
. verulega.
Skrifiö stutt bréf og skrifiö ■
I oft og muniö að láta nafnið |
^ fylgja.
Kristin hringdiog vakti athygli á
aö hrikalegur verðmismunur
væri á dönsku blöðunum hér og I
Danmörku. Hún nefndi sem dæmi
aö blöö, sem væru með áprentuöu
smásöluverði kr. 6,50 væru seld
hér á kr. 13.50.
Kristinu þótti þetta afar undar-
legt, sagðist ekki vita betur en aö
danska krónan og sú Islenska
væru áþekkar aö verögildi þessa
dagana, og blöö undanþegin
öllum innflutningsgjöldum.
Hún baö um skýringu.
3098—7586 skrifar:
„Það yljaði manni um hjarta-
rætur aö heyra af framtakssemi
skemmtideildar sjónvarpsins að
gefa okkur hér á Fróni kost á að
sjá þennan viðfræga framhalds-
flokk, „Dallas”, sem svo miklar
sögur hafa borist af vestan frá
Bandarikjunum siöasta áriö. Viö
þvi bjóst maður hreint ekki fyrr
en eftir tvö eöa þrjú ár.
Eftir að hafa séð fyrsta þáttinn
er maöur aö visu enn þakklátur
Haukur Gröndal framkvæmda-
stjóri hjá Innkaupasambandi
bóksala samþykkti ekki alveg
eins mikinn mismun og Kristin
talaði um. Hann tók Billedbladet
sem dæmi og skýrði mismuninn.
Billedbladet kostar kr. 7.50 i
lausasölu i Danmörku, en kr.
13.40 hér.
Innkaupasambandið fær blöðin
á lægra verði en útsöluverðið er,
en veröur að greiða flutnings-
kostnað til landsins. Þegar
Billedbladet er komið þar i hús,
þessu framtaki, en af öðrum
ástæöum. Nú nagar eftirvænt-
ingin og tilhlökkunin ekki sálina i
manni lengur, hvað viðkemur
þessu undanrennulapi. Fyrsti
þátturinn lofar ekki góðu um
framhaldið. Teiknin á lofti benda
til þess að endalaust verði spunn-
inn næfurþunnur söguþráöur,
sem minnir helst á vefnað eins og
nýju fötin keisarans.
Manngerðirnar og mannlýsing-
arnar koma beint af færibandi
kostar það kr. 5,65. Siðan litur
dæmið svona út:
Innkaupsverö: kr. 5,65
Afgr.gjald, 20% kr. 1,13
Alagning,60% kr. 4,09
Samtals kr. 10,87
Sölusk. 23,5% kr. 2.55
Alls kr. 13,42
Otsöluverðið er svo „rúnnaö”
af og veröur kr. 13,40.
fjöldaframleiðslunnar, framkall-
aður meö ameriskum hraöa fyrir
ameriskan markaö, þar sem
engin sögupersóna má rista
dýpra en svo, að áhorfandinn geti
á fyrstu 5 minútum sýningartima
þessara þátta dregið hvern og
einn i sinn ákveðna dilk, svarta
sauöi hér og hvita þar og mislitt
fé á sina staði.
Og ekki kemur örlagaþunginn I
atburðunum, sem þættirnir eiga
að snúast um, til með að liggja
þungt á sálum áhorfenda, eða
skilja eftir sig spor. Það er nú
meira megrunarfæðið. Hreint og
beint vitgrennandi.
Nú þegar tilhlökkunin er horfin,
forvitninni hefur verið svalað,
blasir við fyrirkviðanleg
afplánunin, meöan þessi undan-
renna drýpur á skjánum. Sögðu
þeir ekki 29 þættir? — Jæja,
vonandi verður eitthvað bitastætt
i kvikmyndahúsunum á miðviku-
dagskvöldum þær 29 vikurnar.
En þakkarvert var samt, hve
fljótt var brugðið viö, og marg-
blessaöir skulu þeir i skemmti-
deildinni vera ávallt fyrir
„Löður”. Og fyrir „Prúðuleikar-
ana” á sinum tima, og fyrir
„Bragðarefina” hér einu sinni og
fyrir .... svo margt gott.”
Dýr eru dðnsku blöðín
Þvillk hörmungar heslamennska
Hafa samlök unflan-
hágu frá lögum?