Morgunblaðið - 28.02.2004, Blaðsíða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. FEBRÚAR 2004 49
Anna Ester sem var skírð í höfuðið á
ömmu. Fannst þér hún strax vera
sólargeislinn þinn og urðu sterk
tengsl á milli ykkar. Þú hvattir hana
til að læra söng sem hún gerði og
söng til þín á fermingardegi sínum í
fyrra, sem þú varst búinn að bíða eft-
ir og sagðist biðja Guð um það að sjá
hana fermast. Stóðst þú upp og tal-
aðir til hennar og þakkaðir fyrir allt
sem hún hafði gefið þér. Hlógum við
að því að þetta yrði fermingin sem
allir myndu muna sem grátferm-
inguna, því lítill strákur spurði:
„Hvað sagði þessi karl eiginlega sem
fékk alla til að gráta?“
Elsku afi, margt væri hægt að
skrifa því eins hjartahlýjan mann og
þú varst var erfitt að finna og þökk-
um við öll þau frábæru ár sem við
höfum átt öll saman og veit ég að
amma Anna Ester er glöð að vera
loks búin að fá þig til sín.
Takk fyrir allt, elsku afi.
Þín
Nanna Dröfn og fjölskylda.
Jæja, afi minn, núna ertu farinn
frá okkur. Þú kvaddir mig á afmæl-
isdegi mínum hinn 23. febrúar síð-
astliðinn.
Alltaf getum við þakkað Guði fyrir
hvað við áttum góðar stundir saman
sem munu alltaf lifa í mínu litla
hjarta. Ég mun alltaf muna eftir þér,
öllu því sem þú gerðir fyrir mig og
því sem þú gafst mér. Ég man eftir
því þegar ég var pínulítil og ég horfði
á þig, á öllum myndum sem ég skoða
af mér þegar ég var lítil er ég horf-
andi á þig brosandi.
Þú hefur styrkt mig meira en
nokkur annar í söngnáminu og ég
væri ekki að syngja í dag nema af því
að þú studdir mig áfram í því. Ég
man alltaf eftir því þegar þú hringdir
og sagðir að allir krakkarnir væru á
svo skrítnum hjólum, hoppuðu um á
öðrum fæti á því, það var hlaupahjól
og þú vildir endilega gefa mér það.
Í október fyrir ferminguna mína
hringdir þú og spurðir: „Eiga ekki
allir krakkar tölvur? Já, mér finnst
að Anna mín ætti að fá svoleiðis frá
mér í fermingargjöf.“ Allar minning-
arnar um þig eru ógleymanlegar og
verða alltaf inni í mér.
Ég mun alltaf sakna þess að geta
ekki komið við hjá þér þegar ég er á
leiðinni á æfingar eða í bæinn eða þá
að koma og halda í hönd þína á með-
an þú varst svona veikur. Þótt þú
værir fárveikur þá leið þér alltaf vel
og þakkaðir Guði fyrir hverja stund
sem þú áttir, maður kom á spítalann
til þín og spurði: „Jæja, afi, hvernig
líður þér?“ Þá kom þitt bros sem allt-
af skein þegar þér leið vel.
Eftir erfið veikindi fékkstu loksins
að fara í draumaheiminn þinn og
hitta hana Önnu Ester þína sem er
nafna mín. Það hafa örugglega allir
tekið mjög vel á móti þér þarna uppi
því að það vissu allir hversu góður
maður þú varst. Það er alltaf erfitt
að kveðja mann eins og þig, elsku afi,
en samt hugsar maður að nú sért þú
kominn á besta stað í heimi og við
munum einhvern tímann hittast á
ný.
Ég mun muna allt alla tíð.
Elsku afi, ég vil kveðja þig með
þessari bæn sem ég heyrði þig oft
fara með.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Minning þín lifir í hjörtum okkar
allra.
Þín stelpa,
Anna Ester Óttarsdóttir.
Elsku Finnur. Það er skrítin til-
finning að þú sért ekki lengur hér.
Okkur er það efst í huga hversu
yndislega góður þú varst alltaf við
okkur systkinin þegar þú komst
heim til okkar á Sólvang og við til
ykkar í Fagradal og síðar upp á Há-
steinsveg.
Okkur þótti þú svo flottur á hjól-
inu og sérstaklega var gaman að fara
með ykkur pabba á völlinn og hvað
þú lifðir þig inn í leikinn.
Þín er sárt saknað, elsku frændi,
en nú ertu kominn á nýjan stað þar
sem ástvinir taka á móti þér.
Ljúfum ferli lokið er,
lífsins bók er skráð,
upp þú skerð af akri hér,
eins og til var sáð.
Til ljóssins heima lífið snýr,
langt með dagsverk þitt,
Drottinn sem þér bústað býr,
barnið þekkir sitt.
Í margra huga er minning skær,
og mynd í hjarta geymd.
Stöðugt okkur stendur nær,
stund sem ekki er gleymd.
Nú komið er að kveðjustund,
klökkvi hjartað sker,
genginn ertu Guðs á fund,
sem góður líknar þér.
(Kristján Runólfsson.)
Hvíl í friði.
Ásdís, Ragnhildur, Einar,
Ingi, Hrefna og Ásta María
Kynslóðir koma og fara. Sigur-
finnur Einarsson var fæddur 3. des-
ember 1912 og var níutíu og eins árs
þegar hann kvaddi þetta tilverustig.
Á langri ævi lifði hann miklar þjóð-
félagsbreytingar. Það er nánast allt
með öðrum hætti í þjóðlífinu í dag en
það var þegar Sigurfinnur mundi
fyrst eftir sér á æskustöðvunum í
Meðallandi í Vestur-Skaftafellssýslu
fyrir meira en áttatíu árum.
Það er rúmur áratugur síðan ég
kynntist fyrst Sigurfinni Einarssyni
á heimili Guðrúnar Ólafsdóttur fóst-
urmóður minnar í Keflavík. Hún
hafði verið í heimsókn hjá frændfólki
í Vestmannaeyjum þegar kynni
þeirra Sigurfinns hófust nokkrum
árum áður. Þau Guðrún og Sigur-
finnur áttu lík áhugamál, lífsviðhorf
og einlæga trú á frelsarann Jesú
Krist.
Guðrún og Sigurfinnur hófu sam-
búð í Vestmannaeyjum. Framundan
voru ár í lífi þeirra beggja þar sem
fór saman kærleikur og vinátta. Þau
ferðuðust mikið um landið og af ótal
ljósmyndum sem Guðrún tók af því
tilefni er ljóst að þau nutu hverrar
stundar.
Ég heimsótti þau til Vestmanna-
eyja sumarið 1998. Það eru ógleym-
anlegir dagar. Guðrún fósturmóðir
mín var hamingjusöm í vinahópi.
Börn Sigurfinns og barnabörn komu
snemma auga á mannkosti Guðrúnar
og þar hefur ávallt ríkt gagnkvæm
vinátta og kærleikur. Eftir að fóst-
urmóðir mín veiktist af alvarlegum
sjúkdómi fyrir fáum árum og þau
Sigurfinnur fluttu í íbúð í þjónustu-
miðstöð aldraðra í Vestmannaneyj-
um reyndi mikið á Sigurfinn í þeim
erfiðleikum sem framundan voru.
Hann var lífsreyndur maður og hafði
margt reynt á langri ævi, trúin á
frelsarann Jesú Krist gaf honum
þann styrk sem dugði er mest á
reyndi og þegar Sigurfinnur átti við
heilsubrest að stríða.
Frá þeim degi þegar ég fyrst tók í
hönd Sigurfinns Einarssonar var
mér ljóst að þá hafði ég kynnst góð-
um vini og hann var einn af mínum
bestu vinum. Handtakið var hlýtt og
innilegt. Allt hans viðmót bar vott
um traustan og heilsteyptan dreng.
Þau Guðrún komu oft í heimsókn til
mín þar sem ég bjó á Skeljagranda í
Reykjavík og þá kynntist ég vel Sig-
urfinni og við spjölluðum þá oft sam-
an um þjóðfélagsmál, stjórnmál og
verkalýðsmál. Sigurfinnur tók af-
stöðu með þeim sem minna mega sín
í lífsbaráttunni og ég tel að hann hafi
verið einlægur verkalýðssinni og
jafnaðarmaður að lífsskoðun. Margt
þótti honum miður fara í þróun þjóð-
félagsmála á síðari tímum og var
ósáttur við þá stéttaskiptingu sem
hefur verið áberandi nú hin síðari ár.
Varla leið sá sunnudagsmorgunn að
þau Guðrún sæktu ekki guðsþjón-
ustu í kirkju, ýmis í Landakirkju í
Vestmannaeyjum eða á höfuðborg-
arsvæðinu þegar þau heimsóttu vini
og ættingja. Að kvöldi dags og á
hverjum morgni sem Guð gaf fóru
þau saman með bæn eða lásu valda
kafla úr hinni heilögu ritningu. Að
leiðarlokum, að Sigurfinni Einars-
syni látnum er mér efst í huga þakk-
læti fyrir að hafa fengið að kynnast
góðum manni. Ég flyt ættingjum
hans, fjölskyldu og vinum innilegar
samúðarkveðjur. Guð blessi minn-
ingu Sigurfinns Einarssonar.
Ólafur Ormsson.
✝ Bergljót BjörgÓskarsdóttir
fæddist á Hnapp-
stöðum á Skaga-
strönd 18. desember
1924. Hún lést á
Sjúkrahúsi Blöndu-
óss 22. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Helga
Vilhelmína Sigurð-
ardóttir, f. á Stóra-
Bergi á Skagaströnd
15. apríl 1902, d. í
Grindavík 18. mars
1974, og Óskar Ja-
norínus Laufdal, f. á
Skeggjastöðum í Vindhælis-
hreppi 22. janúar 1885, d. á
Blönduósi 24. janúar 1946. Systk-
ini Bergljótar eru Sigurbjörg, f.
11. september 1926, Sigtryggur
Helgi, f. 23. júní 1928, látinn,
Þorsteinn Laufdal, f. 8. nóvem-
ber 1930, Ósk, f. 25. júní 1935,
látin, Hreinn, f. 21. febrúar 1938,
látinn, Ásdís, f. 21. júní 1940, lát-
in, og Helgi, f. 19. ágúst 1945,
látinn.
Maki Bergljótar frá 9. janúar
1953 var Gunnar Helgi Benoný-
sson, f. á Siglufirði 6. ágúst 1924,
d. á Bönduósi 29. júlí 2003. Dóttir
Bergljótar og Ólafs
Veturliða Oddsson-
ar er Helga Ósk, f.
30. janúar 1944,
maki Jón Hjaltalín
Jónsson, þau eiga
fjórar dætur og ell-
efu barnabörn.
Börn Bergljótar og
Gunnars eru: 1) Be-
noný Þorsteinn, f. 8.
febrúar 1953, maki
Eva Jónsdóttir. 2)
Hilmar Oddur, f. 20.
apríl 1954, maki
Lilja Rafney Magn-
úsdóttir, þau eiga
fjögur börn. 3) Sólveig Anna, f.
10. júlí 1962, maki Þorvaldur
Heiðarsson, þau eiga fjögur börn
og eitt barnabarn. 4) Bergþór, f.
21. júní 1964, maki Selma Svav-
arsdóttir, þau eiga tvo syni og
fyrir á Bergþór eina dóttur.
Bergljót ólst upp á Skaga-
strönd og bjó þar alla tíð fyrir ut-
an eitt ár sem hún bjó með Gunn-
ari í Grindavík. Bergljót stundaði
almenna verkamannavinnu
ásamt húsmóðurstörfum.
Útför Bergljótar verður gerð
frá Hólaneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Kæra mamma, tengdamamma.
Nú ertu farin frá okkur. Það verða
víst ekki fleiri Kántrýhátíðirnar þar
sem við hittumst öll hjá þér.
Það var alltaf viss stemmning að
koma norður um verslunarmanna-
helgina.
Ættin sameinaðist að miklu leyti
þá í garðinum ykkar. Þá var oft kátt í
höllinni.
Nú hafið þið Gunni sameinast á ný
eftir stuttan aðskilnað. Við vottum
öllum aðstandendum okkar dýpstu
samúð.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Helga og Jón.
Það var alltaf gaman að koma til
ömmu og afa á Skagaströnd. Alveg
frá því ég man eftir mér var farið á
hverju sumri norður og stoppað í
einhvern tíma. Svo þegar ég var í
sveitinni á Neðri-Mýrum liðu aldrei
margir dagar á milli heimsókna frá
þeim. Ég fékk stundum helgarfrí frá
sveitastörfunum og þá fór ég til
Skagastrandar og gisti hjá ömmu og
afa. Ég hélt alltaf góðu sambandi við
þau bæði og fór ófáar ferðirnar norð-
ur bara til að kíkja í kaffi og kleinur.
Núna í haust kom amma hingað
austur á Stokkseyri til mömmu og
pabba og var hér í mánaðartíma. Það
var góður tími. Mikið spjallað og rifj-
að upp. Og prjónað, heldur betur.
Við misstum sko ekki niður lykkju þó
að mikið væri bullað og hlegið.
Elsku amma það er svo margt
fleira sem hægt væri að rifja upp. En
ég geymi restina með mér. Takk fyr-
ir allt og skilaðu kveðju til afa. Ég
votta öllum aðstandendum samúð
mína. Hvíldu í friði, amma mín.
Ólöf.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Elsku Begga amma. Það er erfitt
að kveðja þig en við vitum að afi tek-
ur vel á móti þér.
Það eru margar yndislegar minn-
ingar og gleðistundir sem við eigum
frá Skagaströnd þegar við komum að
heimsækja þig og afa. Það var alltaf
tekið vel á móti okkur barnabörn-
unum og oftar en ekki varstu búin að
baka fullt af kleinum sem við fengum
oft í nesti í bakaleiðinni. Þú komst
ávallt til dyranna eins og þú varst
klædd.
Þú varst ákaflega dugleg kona,
mikill dýravinur og máttir ekkert
aumt sjá.
Guð geymi þig og afa og við mun-
um sakna ykkar mikið.
Angrið sækir okkur tíðum heim
sem erum fávís börn í þessum heim
við skynjum fátt, en skilja viljum þó
að skaparinn oss eilíft líf til bjó,
að upprisan er öllum sálum vís
og endurfundir vina í paradís.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Þín barnabörn,
Jófríður, Gunnar,
Einar og Harpa.
Elsku langamma, okkur systur
langaði að minnast þín með fáeinum
orðum.
Alltaf var jafn gaman að koma í
heimsókn til þín á Skagaströnd. Og
þá standa Kántrýhátíðirnar upp úr.
Þær verða ekki eins núna þegar þið
langafi eruð bæði farin. Tíminn sem
þú varst hjá ömmu og afa í haust var
okkur mikils virði. Minning þín mun
lifa um ókomna tíð.
Guð geymi þig.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
(Valdimar Briem.)
Guðrún Helga, Hugrún Ósk,
Anna Kristín og Harpa Hrönn.
BERGLJÓT BJÖRG
ÓSKARSDÓTTIR
Elsku amma, takk fyrir allar
ljúfu minningarnar sem við eigum
um þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guðrún, Ragnheiður
og Valgerður.
HINSTA KVEÐJA
Ráðhildur fæddist
rétt sköpuð og falleg.
Við þriggja ára aldur
dundi ógæfan yfir þeg-
ar hún fékk blæðingu inni í höfði með
alvarlegum afleiðingum á líkamann. Í
ljós kom að hún hafði fæðst með sjald-
gæfan sjúkdóm, sem er valbrá (æða-
flækja) inni í og utan á höfði og var
ólæknandi. Alla hennar stuttu ævi
herjaði sjúkdómurinn af og til með
frekari blæðingum inni í höfði og
leiddi til vaxandi bæklunar líkamlega.
Andlegum styrk hélt hún lengst af
ævinnar. Sjúdómurinn var ofurefli og
hlaut að sigra. Það er aðdáunarvert
hvernig hún magnaði upp sitt andlega
RÁÐHILDUR
ELLERTSDÓTTIR
✝ Ráðhildur Ell-ertsdóttir fædd-
ist í Hafnarfirði 9.
október 1961. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Sólvangi í
Hafnarfirði 9. febr-
úar síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Hafnar-
fjarðarkirkju 16.
febrúar.
þrek til þess að takast á
við hlutskipti sitt. Hún
var algerlega æðrulaus
og sagði að Guð hefði
skapað sig svona og hún
tæki þessu hlutskipti.
Barátta hennar hlýt-
ur að teljast til afreka.
Um tíma var hún, þrátt
fyrir bæklun sína, fær
um að taka að sér hluta-
starf og gerði það með
prýði, en þar komu
fram ómetanlegir eigin-
leikar svo sem sam-
viskusemi og ná-
kvæmni.
Það var margt sem prýddi hana
Ráðhildi fram yfir aðra, sem er lær-
dómsríkt. Hugur hennar var fullur af
manngæsku, hreinlyndi, gjafmildi,
sterkum sjálfstæðum vilja og ekkert
aumt mátti hún sjá. Því miður er fólk
of oft í fljótfærni dæmt eftir útliti.
Eins og það er nú augljóst þá vill það
oft gleymast að líkami okkar, með
sínu ytra útliti, er aðeins umbúðir um
innri manninn, sem hefur að geyma
manngildi hvers og eins. Þegar
skyggnst var inn fyrir bæklaðar um-
búðir Ráðhildar varð maður fyrir sér-
stakri opinberun. Frá hennar innra
manni og tilfinningaveru geislaði hið
skærasta ljós, sem var þrungið af trú,
visku, styrk og fegurð. Þetta ljós
hennar Ráðhildar var svo mikið, að
hún var aflögufær, svo hún kom fyrir
græðlingum af eigin ljósi í brjóstum
okkar hinna, sem vorum henni náin.
Nú er hún látin löngu fyrir aldur fram
og hefur fengið verðskuldaða hvíld,
en ljósin sem hún gaf munu loga.
Ég þakka fyrir þann lærdóm sem
Ráðhildur veitti mér. Svo lengi lærir
sem lifir.
Vertu blessuð og sæl, kæra Ráð-
hildur.
Knútur Björnsson.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli minn-
ingargreina